Γαλλία και Γερμανία κάνουν μια νέα αρχή αλλά είναι δύσκολη η επίτευξη συναίνεσης
Με αφορμή τις επαφές της Γερμανίας και της Γαλλίας αλλά και την πρόθεση που έχουν εκφραστεί εκατέρωθεν για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, το Bloomberg επισημαίνει την ανάγκη διαμοιρασμού του κινδύνου στην ευρωζώνη κάνοντας μάλιστα ειδικά αναφορά στην Ελλάδα.
Όπως σχολιάζεται στο δημοσίευμα, Γερμανία και Γαλλία είναι δύο χώρες που παραδοσιακά διαφωνούν για το πως θα μπορούσε να επιτευχθεί η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης.
Ένα μήνα πριν, μια ομάδα 14 Γάλλων και Γερμανών οικονομολόγων διαμόρφωσαν μια λεπτομερή πρόταση για να γεφυρωθούν οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.
Όπως τόνισαν, η ευρωζώνη χρειάζεται έναν συνδυασμό πειθαρχίας της αγοράς και κατανομής κινδύνου ώστε να περιοριστεί η ευαισθησία στα χρηματοπιστωτικά σοκ.
Την περασμένη εβδομάδα -ως ένδειξη του πόσο αμφισβητήσιμη θα είναι η πολιτική συζήτηση- μια ομάδα Ιταλών οικονομολόγων εξέδωσε ένα κείμενο σύμφωνα με το οποίο, η γαλλο-γερμανική πρόταση, αντί να ενισχύει στη σταθερότητα στην ευρωζώνη, αυξάνει τον κίνδυνο οικονομικού χάους, απαιτώντας πάρα πολύ από τα ασθενέστερα κράτη της ευρωζώνης.
Η άποψη του επικεντρώνεται γύρω από δύο βασικά σημεία.
Το πρώτο αφορά στο ότι η γαλλογερμανική πρόταση περιλαμβάνει έναν μηχανισμό για την αναδιάρθρωση του χρέους όταν μια χώρα ζητάει οικονομική βοήθεια.
Οι Ιταλοί υποστηρίζουν ότι εάν οι κανόνες είναι πολύ σφιχτοί, μπορούν να αποδειχθούν αυτοεκπληρούμενοι, ωθώντας τους επενδυτές ομολόγων να εγκαταλείψουν μια χώρα με υψηλό χρέος.
Παράλληλα, οι Ιταλοί αντιτίθεται στους προτεινόμενους κανόνες για τη χρεοκοπία των τραπεζών.
Ειδικότερα, οι οικονομολόγοι Γαλλίας και Γερμανίας θέλουν αυστηρότερους κανόνες για την πρόληψη των προγραμμάτων διάσωσης.
Οι Ιταλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα ρίσκο σύμφωνα με το οποίο το bail in θα μπορούσε να προκαλέσει έναν εκτεταμένο πανικό.
«Ποια ομάδα ακαδημαϊκών έχει δίκιο;
Οι ιδέες σχετικά με τη "μείωση του κινδύνου" που υπέβαλαν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί φαίνονται λογικοί.
Η ευρωζώνη πρέπει να λάβει υπόψη τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους προτού προσφέρει οικονομική στήριξη σε ένα κράτος μέλος.
Αυτός δεν είναι μόνο ένας τρόπος για την πρόληψη των προγραμμάτων διάσωσης αλλά δίνει στις υπερχρεωμένες χώρες (όπως η Ελλάδα) μια ευκαιρία για νέα αρχή» επισημαίνεται στο δημοσίευμα του Bloomberg.
Όπως τονίζεται ένας μηχανισμός αναδιάρθρωση των κρατικών χρεών δεν πρέπει να είναι υπερβολικά άκαμπτος.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με μια πρόσφατη πρόταση Γερμανών οικονομολόγων πρέπει να καθοριστούν όρια χρέους πάνω από τα οποία μια χώρα που ζητάει οικονομικά βοήθεια θα πρέπει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους.
Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή αγνοείται το απλό γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν τη βιωσιμότητα του χρέους, συμπεριλαμβανομένων π.χ. των επιτοκίων, του ποσοστού κρατικών ομολόγων που κατέχουν οι εγχώριοι επενδυτές ή της μέσης διάρκειας τους.
Η γαλλο-γερμανική πρόταση αποκλείει τέτοιος παράγοντες.
Αντ' αυτού, ζητάει ένα πιο γενικευμένο πλαίσιο δεδομένων και ένα διαφανές πλαίσιο για τον προσδιορισμό του πότε πρέπει να αναδιαρθρωθεί το χρέος.
Ωστόσο, αυτό θα περιόριζε το πεδίο δράσης των πολιτικών με αποτέλεσμα επιζήμιο, όπως συνέβη και στην Ελλάδα.
Οι Ιταλοί έχουν δίκιο ότι πρέπει να υπάρχει κάποια διακριτική ευχέρεια όσον αφορά το πότε θα πρέπει να επιβαρύνονται οι ομολογιούχοι.
Όμως, όπως έδειξε η τραπεζική κρίση στην Ιταλία, οι κανόνες αυτοί μπορούν να καταστρατηγηθούν.
Σύμφωνα με το Bloomberg, το πραγματικό πρόβλημα με τη γαλλογερμανική πρόταση είναι ότι δεν προχωρεί αρκετά από την άποψη του λεγόμενου «επιμερισμού των κινδύνων».
Ομοίως, στον τραπεζικό τομέα, το γαλλογερμανικό σχέδιο απαιτεί τη δημιουργία κοινής εγγύησης καταθέσεων, η οποία θα προστατεύει τους καταθέτες στην ευρωζώνη.
«Η ευρωζώνη θα πρέπει να περιορίσει τους κινδύνους στο τραπεζικό σύστημα, για παράδειγμα μειώνοντας το επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων και να μειώνοντας σταδιακά την έκθεση των τραπεζών σε κρατικά χρέη.
Ωστόσο, μόλις υπάρξει ικανοποιητική πρόοδος, πρέπει να δρομολογηθεί το συντομότερο δυνατόν ένα πραγματικά κοινό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων» επισημαίνει το Bloomberg.
Πάντως, όπως καταλήγει το δημοσίευμα, όσο περισσότερο καταμερισμό κινδύνου και μείωση του ρίσκου αποδεχθούν τα κράτη μέλη όταν αρχίσουν οι πραγματικές διαπραγματεύσεις, τόσο το καλύτερο για το σύνολο της ευρωζώνης.
www.bankingnews.gr
Όπως σχολιάζεται στο δημοσίευμα, Γερμανία και Γαλλία είναι δύο χώρες που παραδοσιακά διαφωνούν για το πως θα μπορούσε να επιτευχθεί η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης.
Ένα μήνα πριν, μια ομάδα 14 Γάλλων και Γερμανών οικονομολόγων διαμόρφωσαν μια λεπτομερή πρόταση για να γεφυρωθούν οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.
Όπως τόνισαν, η ευρωζώνη χρειάζεται έναν συνδυασμό πειθαρχίας της αγοράς και κατανομής κινδύνου ώστε να περιοριστεί η ευαισθησία στα χρηματοπιστωτικά σοκ.
Την περασμένη εβδομάδα -ως ένδειξη του πόσο αμφισβητήσιμη θα είναι η πολιτική συζήτηση- μια ομάδα Ιταλών οικονομολόγων εξέδωσε ένα κείμενο σύμφωνα με το οποίο, η γαλλο-γερμανική πρόταση, αντί να ενισχύει στη σταθερότητα στην ευρωζώνη, αυξάνει τον κίνδυνο οικονομικού χάους, απαιτώντας πάρα πολύ από τα ασθενέστερα κράτη της ευρωζώνης.
Η άποψη του επικεντρώνεται γύρω από δύο βασικά σημεία.
Το πρώτο αφορά στο ότι η γαλλογερμανική πρόταση περιλαμβάνει έναν μηχανισμό για την αναδιάρθρωση του χρέους όταν μια χώρα ζητάει οικονομική βοήθεια.
Οι Ιταλοί υποστηρίζουν ότι εάν οι κανόνες είναι πολύ σφιχτοί, μπορούν να αποδειχθούν αυτοεκπληρούμενοι, ωθώντας τους επενδυτές ομολόγων να εγκαταλείψουν μια χώρα με υψηλό χρέος.
Παράλληλα, οι Ιταλοί αντιτίθεται στους προτεινόμενους κανόνες για τη χρεοκοπία των τραπεζών.
Ειδικότερα, οι οικονομολόγοι Γαλλίας και Γερμανίας θέλουν αυστηρότερους κανόνες για την πρόληψη των προγραμμάτων διάσωσης.
Οι Ιταλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα ρίσκο σύμφωνα με το οποίο το bail in θα μπορούσε να προκαλέσει έναν εκτεταμένο πανικό.
«Ποια ομάδα ακαδημαϊκών έχει δίκιο;
Οι ιδέες σχετικά με τη "μείωση του κινδύνου" που υπέβαλαν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί φαίνονται λογικοί.
Η ευρωζώνη πρέπει να λάβει υπόψη τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους προτού προσφέρει οικονομική στήριξη σε ένα κράτος μέλος.
Αυτός δεν είναι μόνο ένας τρόπος για την πρόληψη των προγραμμάτων διάσωσης αλλά δίνει στις υπερχρεωμένες χώρες (όπως η Ελλάδα) μια ευκαιρία για νέα αρχή» επισημαίνεται στο δημοσίευμα του Bloomberg.
Όπως τονίζεται ένας μηχανισμός αναδιάρθρωση των κρατικών χρεών δεν πρέπει να είναι υπερβολικά άκαμπτος.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με μια πρόσφατη πρόταση Γερμανών οικονομολόγων πρέπει να καθοριστούν όρια χρέους πάνω από τα οποία μια χώρα που ζητάει οικονομικά βοήθεια θα πρέπει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους.
Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή αγνοείται το απλό γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν τη βιωσιμότητα του χρέους, συμπεριλαμβανομένων π.χ. των επιτοκίων, του ποσοστού κρατικών ομολόγων που κατέχουν οι εγχώριοι επενδυτές ή της μέσης διάρκειας τους.
Η γαλλο-γερμανική πρόταση αποκλείει τέτοιος παράγοντες.
Αντ' αυτού, ζητάει ένα πιο γενικευμένο πλαίσιο δεδομένων και ένα διαφανές πλαίσιο για τον προσδιορισμό του πότε πρέπει να αναδιαρθρωθεί το χρέος.
Ωστόσο, αυτό θα περιόριζε το πεδίο δράσης των πολιτικών με αποτέλεσμα επιζήμιο, όπως συνέβη και στην Ελλάδα.
Οι Ιταλοί έχουν δίκιο ότι πρέπει να υπάρχει κάποια διακριτική ευχέρεια όσον αφορά το πότε θα πρέπει να επιβαρύνονται οι ομολογιούχοι.
Όμως, όπως έδειξε η τραπεζική κρίση στην Ιταλία, οι κανόνες αυτοί μπορούν να καταστρατηγηθούν.
Σύμφωνα με το Bloomberg, το πραγματικό πρόβλημα με τη γαλλογερμανική πρόταση είναι ότι δεν προχωρεί αρκετά από την άποψη του λεγόμενου «επιμερισμού των κινδύνων».
Ομοίως, στον τραπεζικό τομέα, το γαλλογερμανικό σχέδιο απαιτεί τη δημιουργία κοινής εγγύησης καταθέσεων, η οποία θα προστατεύει τους καταθέτες στην ευρωζώνη.
«Η ευρωζώνη θα πρέπει να περιορίσει τους κινδύνους στο τραπεζικό σύστημα, για παράδειγμα μειώνοντας το επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων και να μειώνοντας σταδιακά την έκθεση των τραπεζών σε κρατικά χρέη.
Ωστόσο, μόλις υπάρξει ικανοποιητική πρόοδος, πρέπει να δρομολογηθεί το συντομότερο δυνατόν ένα πραγματικά κοινό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων» επισημαίνει το Bloomberg.
Πάντως, όπως καταλήγει το δημοσίευμα, όσο περισσότερο καταμερισμό κινδύνου και μείωση του ρίσκου αποδεχθούν τα κράτη μέλη όταν αρχίσουν οι πραγματικές διαπραγματεύσεις, τόσο το καλύτερο για το σύνολο της ευρωζώνης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών