Αν και η έκδοση ευρωομολόγου είναι απαραίτητη, δεν αναμένεται να συμβεί σύντομα
Στην ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγων αναφέρεται άρθρο του Bloomberg επισημαίνοντας ότι όσοι είδαν ως λύση τα «Ευρωπαϊκά Ασφαλή Ομόλογα (European Safe Bonds -ESBies)» θα απογοητευτούν.
«Πείτε το Ιερό Δισκοπότηρο της ευρωζώνης.
Μετά την οικονομική κρίση, οι οικονομολόγοι αναζητούν τρόπου να δημιουργήσουν ένα ασφαλές χρηματοπιστωτικό χρέος, που οι τράπεζες στην ευρωζώνη μπορούν να αγοράσουν χωρίς να αναγκαστούν να φορτωθούν με περισσότερα κρατικά ομόλογα.
Πολλοί εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στην πρόταση για μια δέσμη ομολόγων που αποκαλούνται «Ευρωπαϊκά Ασφαλή Ομόλογα (European Safe Bonds -ESBies)», αλλά φαίνεται ότι θα απογοητευτούν» επισημαίνεται στο άρθρο.
O στόχος ενός ασφαλούς ευρωπαϊκού asset είναι να εξαλείψει την καταδικασμένη σχέση μεταξύ τραπεζών και κυβερνήσεων.
Πολλές από τις τράπεζες της ευρωζώνης είναι φορτωμένης με κρατικά ομόλογα.
Όταν όμως μια χώρα αποκτά οικονομικά προβλήματα όπως η Ελλάδα και στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της κρίσης στην ευρωζώνη, οι επενδυτές αρχίζουν να αμφιβάλλουν για την αξία αυτών των συμμετοχών.
Ως αποτέλεσμα, μια κρίση χρέος σε μια χώρα μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε τραπεζική κρίση επίσης.
Στην πραγματικότητα, η κρίση χρέους μιας χώρας που να επιδεινωθεί, αφού οι επενδυτές ενδέχεται να φοβηθούν ότι η χώρα θα χρειαστεί να προχωρήσει σε bailout των τραπεζών.
«Φυσικά, οι τράπεζες χρειάζονται κρατικά ομόλογα: είναι ρευστοποιήσιμα assets, που μπορούν να πουληθούν εύκολα εάν χρειαστεί.
Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως collateral από μια κεντρική τράπεζα ώστε να αποκτήσει ρευστότητα.
Έτσι οι οικονομολόγοι αναζητούν τρόπους για να σχεδιάσουν ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο που δεν είναι συνδεδεμένο με μια μεμονωμένη χώρα της ευρωζώνης.
Ο περιορισμός εδώ είναι ότι το νέο εργαλείο δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει καταμερισμό χρέους ή αμοιβαιοποίηση χρέους, μια ιδέα που η Γερμανία αλλά και άλλες χώρες με χαμηλό χρέος απορρίπτει.
Κι αυτό γιατί φοβούνται ότι θα αναγκαστούν να βοηθήσουν πιο αδύναμη μέλη όπως η Ιταλία ή η Πορτογαλία» επισημαίνεται στο άρθρο του Bloomberg.
Μια ομάδα των οικονομολόγων που συνεργάστηκε με την ESRB φάνηκε να βρήκε τη λύση στα ESBs που θα μπορούν να συνδυάσουν όλα τα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης σε ένα μόνο asset.
Ωστόσο, εάν κάποιος κοιτάξει πιο προσεκτικά δεν είναι τόσο ασφαλή όσο φαίνονται, καθώς τα ESBs θα μπορούσαν να προκαλέσουν τις ίδιες κρίσεις που προσπάθησαν να αποφύγουν.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, υπάρχουν πολλά προβλήματα στη λειτουργία των εν λόγω assets.
Το πρώτο είναι το κόστος.
Στη θεωρία τα ESBs θα παρέχονται από τράπεζες ή asset managers, που θα μπορούσαν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα σε μεμονωμένες δημοπρασίες και στη συνέχεια να τα «πακετάρουν».
Είναι σαφές ότι αυτό θα μπορούσε να έρθει σε μια τιμή, που θα έκανε αυτά τα χρεόγραφα πιο ακριβά για τους επενδυτές από ό,τι τα κρατικά ομόλογα.
Επίσης, αυτά τα εργαλεία ενδέχεται να μην μπορούν να ρευστοποιηθούν εύκολα, τουλάχιστον στην αρχή, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να ζητούν υψηλό premium.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι, σε μια περίοδο άγχους, η τιτλοποίηση θα μπορούσε να προωθήσει, αντί να αποφύγει, μια κρίση.
Εάν μια χώρα της ευρωζώνης ήταν σε κίνδυνο default, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιος αγοραστής.
Ως αποτέλεσμα θεωρείται αδύναμο η έκδοση αυτών των assets, η αγορά θα μπορούσε να παγώσει ή πιθανότητα να καταρρεύσει.
Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να επιταχυνθεί τη μετάδοση του προβλήματος και να το διαδώσει σε ομόλογα που θεωρούνται ασφαλή.
Την ίδια στιγμή, και οι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι υπέρ της ιδέας των ESBs.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Standard & Poor’s σε σχετικό της note έχει επισημάνει ότι η αξιολόγηση αυτών των assets θα είναι κάτω από το ΑΑΑ.
«Οι ρυθμιστικές Αρχές δικαίως θέλουν να εξασφαλίσουν ότι οι τράπεζες δεν θα φορτώνονται κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα να είναι και τα δύο ευάλωτα.
Παρά τις καλές προθέσεις των οικονομολόγων, δεν φαίνεται να υπάρχει εύκολος τρόπος για τη δημιουργία ενός ασφαλούς asset που να μην συνεπάγεται την κατανομή κινδύνου μεταξύ των κυβερνήσεων: η Γερμανία θεωρείται υπεύθυνη για μέρος του ιταλικού χρέους και αντίστροφα.
Ένα πραγματικό ''safe asset'', πιστεύω ότι θα πρέπει να περιμένει μέχρι η ευρωζώνη να προετοιμαστεί για να αποδεχτεί την αμοιβαιοποίηση του κρατικού χρέους.
Δυστυχώς τώρα είμαστε πολύ μακριά από αυτό» καταλήγει το άρθρο.
«Πείτε το Ιερό Δισκοπότηρο της ευρωζώνης.
Μετά την οικονομική κρίση, οι οικονομολόγοι αναζητούν τρόπου να δημιουργήσουν ένα ασφαλές χρηματοπιστωτικό χρέος, που οι τράπεζες στην ευρωζώνη μπορούν να αγοράσουν χωρίς να αναγκαστούν να φορτωθούν με περισσότερα κρατικά ομόλογα.
Πολλοί εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στην πρόταση για μια δέσμη ομολόγων που αποκαλούνται «Ευρωπαϊκά Ασφαλή Ομόλογα (European Safe Bonds -ESBies)», αλλά φαίνεται ότι θα απογοητευτούν» επισημαίνεται στο άρθρο.
O στόχος ενός ασφαλούς ευρωπαϊκού asset είναι να εξαλείψει την καταδικασμένη σχέση μεταξύ τραπεζών και κυβερνήσεων.
Πολλές από τις τράπεζες της ευρωζώνης είναι φορτωμένης με κρατικά ομόλογα.
Όταν όμως μια χώρα αποκτά οικονομικά προβλήματα όπως η Ελλάδα και στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της κρίσης στην ευρωζώνη, οι επενδυτές αρχίζουν να αμφιβάλλουν για την αξία αυτών των συμμετοχών.
Ως αποτέλεσμα, μια κρίση χρέος σε μια χώρα μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε τραπεζική κρίση επίσης.
Στην πραγματικότητα, η κρίση χρέους μιας χώρας που να επιδεινωθεί, αφού οι επενδυτές ενδέχεται να φοβηθούν ότι η χώρα θα χρειαστεί να προχωρήσει σε bailout των τραπεζών.
«Φυσικά, οι τράπεζες χρειάζονται κρατικά ομόλογα: είναι ρευστοποιήσιμα assets, που μπορούν να πουληθούν εύκολα εάν χρειαστεί.
Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως collateral από μια κεντρική τράπεζα ώστε να αποκτήσει ρευστότητα.
Έτσι οι οικονομολόγοι αναζητούν τρόπους για να σχεδιάσουν ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο που δεν είναι συνδεδεμένο με μια μεμονωμένη χώρα της ευρωζώνης.
Ο περιορισμός εδώ είναι ότι το νέο εργαλείο δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει καταμερισμό χρέους ή αμοιβαιοποίηση χρέους, μια ιδέα που η Γερμανία αλλά και άλλες χώρες με χαμηλό χρέος απορρίπτει.
Κι αυτό γιατί φοβούνται ότι θα αναγκαστούν να βοηθήσουν πιο αδύναμη μέλη όπως η Ιταλία ή η Πορτογαλία» επισημαίνεται στο άρθρο του Bloomberg.
Μια ομάδα των οικονομολόγων που συνεργάστηκε με την ESRB φάνηκε να βρήκε τη λύση στα ESBs που θα μπορούν να συνδυάσουν όλα τα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης σε ένα μόνο asset.
Ωστόσο, εάν κάποιος κοιτάξει πιο προσεκτικά δεν είναι τόσο ασφαλή όσο φαίνονται, καθώς τα ESBs θα μπορούσαν να προκαλέσουν τις ίδιες κρίσεις που προσπάθησαν να αποφύγουν.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, υπάρχουν πολλά προβλήματα στη λειτουργία των εν λόγω assets.
Το πρώτο είναι το κόστος.
Στη θεωρία τα ESBs θα παρέχονται από τράπεζες ή asset managers, που θα μπορούσαν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα σε μεμονωμένες δημοπρασίες και στη συνέχεια να τα «πακετάρουν».
Είναι σαφές ότι αυτό θα μπορούσε να έρθει σε μια τιμή, που θα έκανε αυτά τα χρεόγραφα πιο ακριβά για τους επενδυτές από ό,τι τα κρατικά ομόλογα.
Επίσης, αυτά τα εργαλεία ενδέχεται να μην μπορούν να ρευστοποιηθούν εύκολα, τουλάχιστον στην αρχή, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να ζητούν υψηλό premium.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι, σε μια περίοδο άγχους, η τιτλοποίηση θα μπορούσε να προωθήσει, αντί να αποφύγει, μια κρίση.
Εάν μια χώρα της ευρωζώνης ήταν σε κίνδυνο default, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιος αγοραστής.
Ως αποτέλεσμα θεωρείται αδύναμο η έκδοση αυτών των assets, η αγορά θα μπορούσε να παγώσει ή πιθανότητα να καταρρεύσει.
Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να επιταχυνθεί τη μετάδοση του προβλήματος και να το διαδώσει σε ομόλογα που θεωρούνται ασφαλή.
Την ίδια στιγμή, και οι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι υπέρ της ιδέας των ESBs.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Standard & Poor’s σε σχετικό της note έχει επισημάνει ότι η αξιολόγηση αυτών των assets θα είναι κάτω από το ΑΑΑ.
«Οι ρυθμιστικές Αρχές δικαίως θέλουν να εξασφαλίσουν ότι οι τράπεζες δεν θα φορτώνονται κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα να είναι και τα δύο ευάλωτα.
Παρά τις καλές προθέσεις των οικονομολόγων, δεν φαίνεται να υπάρχει εύκολος τρόπος για τη δημιουργία ενός ασφαλούς asset που να μην συνεπάγεται την κατανομή κινδύνου μεταξύ των κυβερνήσεων: η Γερμανία θεωρείται υπεύθυνη για μέρος του ιταλικού χρέους και αντίστροφα.
Ένα πραγματικό ''safe asset'', πιστεύω ότι θα πρέπει να περιμένει μέχρι η ευρωζώνη να προετοιμαστεί για να αποδεχτεί την αμοιβαιοποίηση του κρατικού χρέους.
Δυστυχώς τώρα είμαστε πολύ μακριά από αυτό» καταλήγει το άρθρο.
www.bankignews.gr
Σχόλια αναγνωστών