Η Ιταλία δεν πρόκειται ποτέ να διορίσει κάποιον σαν τον Γιάνη Βαρουφάκη
Μήπως η Ιταλία κατευθύνεται ανελέητα προς τη δική της "στιγμή ΣΥΡΙΖΑ";
Αυτό αναρωτιέται σε άρθρο του στους Financial Times, ο Τony Barber, ο οποίος υπενθυμίζει τις μέρες της κλιμάκωσης της κρίσης με την Ελλάδα το 2015.
Αυτή άλλωστε η ανησυχία απασχολεί και τους συμμετέχοντες στο forum του Ambrosetti Club που θα διεξαχθεί σε θέρετρο της λίμνης Como την Παρασκευή και το Σάββατο (13-14/4).
Μέχρι τώρα λίγοι έχουν τονίσει τους παραλληλισμούς ανάμεσα στην έλευση στην εξουσία του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015 και τις εκλογικές επιτυχίες του κινήματος των 5 Αστέρων και της Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία τον περασμένο μήνα.
Οι πρώτοι έξι μήνες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χαρακτηρίστηκαν από την απόρριψη της δημοσιονομικής και οικονομικής ορθοδοξίας της ευρωζώνης.
Όλα πλέον θυμίζουν και την ευρωσκεπτικιστική ρητορική και τις πολιτικές προτάσεις τόσο του Κινήματος των Πέντε Αστέρων όσο και της Λέγκας.
Βέβαια, η ανησυχία θα παραμείνει και τις επόμενες εβδομάδες, καθώς δεν έχει σχηματιστεί ακόμη η επόμενη ιταλική κυβέρνηση.
Βέβαια, δεν είναι λίγοι και οι αναλυτές που θεωρούν ότι η νέα κυβέρνηση θα αναλάβει τα ηνία της εξουσίας για να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να επαναπροκυρήξει εκλογές πιθανότατα στις αρχές του 2019.
Αλλά αυτό είναι μια λανθασμένη ανάγνωση της ιστορίας της Ιταλίας από το 1945.
Σε αυτό το διάστημα η Ιταλία είχε περισσότερες από 60 κυβερνήσεις, από μόνο 18 εθνικές εκλογές.
Τα νομοθετικά σώματα που συγκροτούνται τείνουν να εξαντλούν πλήρως τις πενταετείς θητείες τους, κυρίως επειδή τα μέλη του κοινοβουλίου δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις συνταξιοδοτικές παροχές εάν η Βουλή διαλύεται σύντομα.
Από το 1948 κανένα κοινοβούλιο δεν διήρκεσε λιγότερο από δύο χρόνια.
Με άλλα λόγια, οι χρηματοπιστωτικές αγορές και οι εταίροι της Ιταλίας στην ευρωζώνη θα έπρεπε να προετοιμαστούν για το ενδεχόμενο ότι το κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα θα ενώσουν τις δυνάμεις τους στην κυβέρνηση ή θα έρθουν σε συμφωνία για την επιλογή ενός τεχνοκράτη υπό την ηγεσία της κυβέρνησης που θα εξαρτηθεί από την κοινοβουλευτική τους υποστήριξη.
Έτσι, κατά τους επόμενους 18 έως 24 μήνες, δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος οι αγορές να πατήσουν το κουμπί πανικού.
Ο κύριος λόγος για τις αγορές είναι ότι η ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - η οποία παρέχει ζωτική υποστήριξη στην Ιταλία - εξακολουθεί να ισχύει.
Ούτε το Κίνημα των Πέντε Αστέρων ούτε και η Λέγκα του Βορρά φαίνονται διατεθειμένοι να ανατρέψουν την "καρδάρα με το γάλα" της ΕΚΤ και να αμφισβητήσουν την Ευρωζώνη όπως το ΣΥΡΙΖΑ.
Πριν από τις εκλογές, ο Luigi Di Maio, αρχηγός του Κινήματος, επισκέφθηκε το Λονδίνο για να καθησυχάσει τους επενδυτές ότι θα κάνει αυτό που πρέπει ως πρωθυπουργός.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Ιταλία δεν πρόκειται ποτέ να διορίσει κάποιον σαν τον Γιάνη Βαρουφάκη, του οποίου ο διορισμός ως υπουργός Οικονομικών στην Ελλάδα το 2015 συνέβαλε σημαντικά στην δυσπιστία και εχθρότητα που δηλητηρίασε τις συνομιλίες της Ελλάδας με τους πιστωτές της ευρωζώνης.
Οι οικονομικές συνθήκες στην Ιταλία σήμερα είναι πιο ευνοϊκές από αυτές στην Ελλάδα το 2015.
Η οικονομία αναπτύσσεται.
Η χώρα πετυχαίνει πρωτογενή πλεονάσματα κάθε χρόνο.
Το προφίλ χρέους της Ιταλίας είναι σταθερό: οι μέσες διάρκειες είναι περίπου επτά έτη.
Ωστόσο, οι κίνδυνοι είναι απλοί.
Και ο βασικός είναι ότι το παλιό, φιλοευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα της Ιταλίας είναι διαλυμένο.
www.bankingnews.gr
Αυτό αναρωτιέται σε άρθρο του στους Financial Times, ο Τony Barber, ο οποίος υπενθυμίζει τις μέρες της κλιμάκωσης της κρίσης με την Ελλάδα το 2015.
Αυτή άλλωστε η ανησυχία απασχολεί και τους συμμετέχοντες στο forum του Ambrosetti Club που θα διεξαχθεί σε θέρετρο της λίμνης Como την Παρασκευή και το Σάββατο (13-14/4).
Μέχρι τώρα λίγοι έχουν τονίσει τους παραλληλισμούς ανάμεσα στην έλευση στην εξουσία του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015 και τις εκλογικές επιτυχίες του κινήματος των 5 Αστέρων και της Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία τον περασμένο μήνα.
Οι πρώτοι έξι μήνες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χαρακτηρίστηκαν από την απόρριψη της δημοσιονομικής και οικονομικής ορθοδοξίας της ευρωζώνης.
Όλα πλέον θυμίζουν και την ευρωσκεπτικιστική ρητορική και τις πολιτικές προτάσεις τόσο του Κινήματος των Πέντε Αστέρων όσο και της Λέγκας.
Βέβαια, η ανησυχία θα παραμείνει και τις επόμενες εβδομάδες, καθώς δεν έχει σχηματιστεί ακόμη η επόμενη ιταλική κυβέρνηση.
Βέβαια, δεν είναι λίγοι και οι αναλυτές που θεωρούν ότι η νέα κυβέρνηση θα αναλάβει τα ηνία της εξουσίας για να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να επαναπροκυρήξει εκλογές πιθανότατα στις αρχές του 2019.
Αλλά αυτό είναι μια λανθασμένη ανάγνωση της ιστορίας της Ιταλίας από το 1945.
Σε αυτό το διάστημα η Ιταλία είχε περισσότερες από 60 κυβερνήσεις, από μόνο 18 εθνικές εκλογές.
Τα νομοθετικά σώματα που συγκροτούνται τείνουν να εξαντλούν πλήρως τις πενταετείς θητείες τους, κυρίως επειδή τα μέλη του κοινοβουλίου δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις συνταξιοδοτικές παροχές εάν η Βουλή διαλύεται σύντομα.
Από το 1948 κανένα κοινοβούλιο δεν διήρκεσε λιγότερο από δύο χρόνια.
Με άλλα λόγια, οι χρηματοπιστωτικές αγορές και οι εταίροι της Ιταλίας στην ευρωζώνη θα έπρεπε να προετοιμαστούν για το ενδεχόμενο ότι το κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα θα ενώσουν τις δυνάμεις τους στην κυβέρνηση ή θα έρθουν σε συμφωνία για την επιλογή ενός τεχνοκράτη υπό την ηγεσία της κυβέρνησης που θα εξαρτηθεί από την κοινοβουλευτική τους υποστήριξη.
Έτσι, κατά τους επόμενους 18 έως 24 μήνες, δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος οι αγορές να πατήσουν το κουμπί πανικού.
Ο κύριος λόγος για τις αγορές είναι ότι η ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - η οποία παρέχει ζωτική υποστήριξη στην Ιταλία - εξακολουθεί να ισχύει.
Ούτε το Κίνημα των Πέντε Αστέρων ούτε και η Λέγκα του Βορρά φαίνονται διατεθειμένοι να ανατρέψουν την "καρδάρα με το γάλα" της ΕΚΤ και να αμφισβητήσουν την Ευρωζώνη όπως το ΣΥΡΙΖΑ.
Πριν από τις εκλογές, ο Luigi Di Maio, αρχηγός του Κινήματος, επισκέφθηκε το Λονδίνο για να καθησυχάσει τους επενδυτές ότι θα κάνει αυτό που πρέπει ως πρωθυπουργός.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Ιταλία δεν πρόκειται ποτέ να διορίσει κάποιον σαν τον Γιάνη Βαρουφάκη, του οποίου ο διορισμός ως υπουργός Οικονομικών στην Ελλάδα το 2015 συνέβαλε σημαντικά στην δυσπιστία και εχθρότητα που δηλητηρίασε τις συνομιλίες της Ελλάδας με τους πιστωτές της ευρωζώνης.
Οι οικονομικές συνθήκες στην Ιταλία σήμερα είναι πιο ευνοϊκές από αυτές στην Ελλάδα το 2015.
Η οικονομία αναπτύσσεται.
Η χώρα πετυχαίνει πρωτογενή πλεονάσματα κάθε χρόνο.
Το προφίλ χρέους της Ιταλίας είναι σταθερό: οι μέσες διάρκειες είναι περίπου επτά έτη.
Ωστόσο, οι κίνδυνοι είναι απλοί.
Και ο βασικός είναι ότι το παλιό, φιλοευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα της Ιταλίας είναι διαλυμένο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών