Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας εμπορικός πόλεμος έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη
Μπορεί μετά την απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλλουν εμπορικούς δασμούς να έχει ανοίξει η συζήτηση για εμπορικό πόλεμο, ωστόσο η ιστορία αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση.
Ο Harold James καθηγητής στο Princeton University και επίσημος ιστορικός του ΔΝΤ κάνει με συνέντευξη του στο CNBC κάποια μαθήματα… ιστορίας και παρουσιάζει τι συνέβη στο παρελθόν.
Ο εμπορικός πόλεμος Smoot-Hawley (1930-1934)
«Μια από τις κλασικές θεωρίες ήταν ότι η Μεγάλη Ύφεση είχε τις ρίζες τους σε μια εμπορική σύγκρουση,
Άρχισε με δασμούς στις ΗΠΑ, τους Hawley-Smoot δασμούς» επεσήμανε.
Οι δασμοί Smoot-Hawley πήραν το όνομά τους από δύο βουλευτές των ΗΠΑ: ο γερουσιαστής Reed Smoot και ο βουλευτής Willis Hawley.
Ο James είπε ότι η αρχική τους νομοθεσία αποσκοπούσε στην προστασία των Αμερικανών αγροτών σε μια εποχή αυξανόμενου προστατευτισμού.
Ο νόμος κατέληξε στην επιβολή δασμών σε χιλιάδες εισαγόμενα προϊόντα στις ΗΠΑ.
«Κάθε μέλος του Κογκρέσου θέλησε να προσθέσει κάτι για την περιφέρειά του, και έτσι έγινε αυτή η τεράστια συλλογή δασμών για κάθε προϊόν που μπορείτε να σκεφτείτε», είπε ο James.
Ο στόχος των δασμών Smoot-Hawley, είπε, ήταν να κάνουν τα ξένα προϊόντα ακριβότερα για να ενθαρρύνουν τους Αμερικανούς να αγοράζουν εγχώρια προϊόντα.
Στην πραγματικότητα, όμως, αύξησε τις τιμές των αγαθών για τους απλούς Αμερικανούς, καθώς άλλες χώρες ανταπέδωσαν με δικούς τους δασμούς.
«Το 1930, όταν τέθηκε σε ισχύ, πραγματικά προκάλεσε πολύ μεγάλη ζημιά στην παγκόσμια οικονομία και τις συμφωνίες παγκόσμιου εμπορίου κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης» δήλωσε ο James.
Μετά τη Μεγάλη Ύφεση, δημιουργήθηκαν διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ για την πρόληψη μελλοντικών εμπορικών πολέμων.
Οι εμπορικές συμφωνίες αποτέλεσαν αντικείμενο πολυμερών διαπραγματεύσεων για τη μείωση των επιπέδων δασμών και αναλήφθηκαν δεσμεύσεις ώστε να μην επαναταχθούν.
«Βασικά, από το 1950 έως το 2012 ή το 2013, κάθε χρόνο το παγκόσμιο εμπόριο αυξήθηκε περισσότερο από την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή», δήλωσε ο James.
Ο «πόλεμος του κοτόπουλου» 1962-1963
Αυτό όμως δεν σήμανε και το τέλος των εμπορικών πολέμων.
«Υπήρξε αυτή η πραγματικά επιθετική κίνηση στο κοτόπουλο τη δεκαετία του 1960 και τότε όλοι μιλούσαν για κοτόπουλου» είπε ο James.
Οι ευρωπαϊκές χώρες εισήγαγαν ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες κατεψυγμένου αμερικανικού κοτόπουλου.
Σύμφωνα με μια έκθεση του think tank Cato, το 1% των εισαγωγών πουλερικών της Δυτικής Γερμανίας προέρχονταν από τις Η.Π.Α. το 1956.
Έξι χρόνια αργότερα ο αριθμός αυξήθηκε σχεδόν στο 25%.
Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα απάντησε το 1962 με την αύξηση των δασμών στα εισαγόμενα κοτόπουλα.
Οι ΗΠΑ ανταπάντησαν με δασμούς σε τέσσερις βασικές ευρωπαϊκές εξαγωγές.
Ενώ οι περισσότεροι από τους δασμούς καταργήθηκαν, το 25% του φόρου κοτόπουλου σε ορισμένα ξένα φορτηγά εκτός των ΗΠΑ εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα.
Εμπορικές διαφορές ΗΠΑ-Ιαπωνίας (δεκαετία του 1980)
Όμως, όλες οι εμπορικές διαμάχες δεν εξελίσσονται σε εμπορικό πόλεμο, είπε ο James.
«Μερικές φορές, μία από αυτές τις αρχικές κινήσεις μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο είδος πλαισίου και συμφωνίας», είπε.
Ο ίδιος αναφέρθηκε στις διαμάχες μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας τη δεκαετία του 1980.
Οι ιαπωνικές εξαγωγές προς τις Η.Π.Α. αυξήθηκαν, για παράδειγμα: τα επιβατικά αυτοκίνητα αντιπροσώπευαν το 6,5% της αμερικανικής αγοράς αυτοκινήτων το 1973 και το 21% το 1980.
Επιβάλλοντας τιμολόγια σε προϊόντα όπως τα ιαπωνικά αυτοκίνητα, ο James δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν μόχλευση για να διαπραγματευτούν νέες εμπορικές συμφωνίες.
www.bankingnews.gr
Ο Harold James καθηγητής στο Princeton University και επίσημος ιστορικός του ΔΝΤ κάνει με συνέντευξη του στο CNBC κάποια μαθήματα… ιστορίας και παρουσιάζει τι συνέβη στο παρελθόν.
Ο εμπορικός πόλεμος Smoot-Hawley (1930-1934)
«Μια από τις κλασικές θεωρίες ήταν ότι η Μεγάλη Ύφεση είχε τις ρίζες τους σε μια εμπορική σύγκρουση,
Άρχισε με δασμούς στις ΗΠΑ, τους Hawley-Smoot δασμούς» επεσήμανε.
Οι δασμοί Smoot-Hawley πήραν το όνομά τους από δύο βουλευτές των ΗΠΑ: ο γερουσιαστής Reed Smoot και ο βουλευτής Willis Hawley.
Ο James είπε ότι η αρχική τους νομοθεσία αποσκοπούσε στην προστασία των Αμερικανών αγροτών σε μια εποχή αυξανόμενου προστατευτισμού.
Ο νόμος κατέληξε στην επιβολή δασμών σε χιλιάδες εισαγόμενα προϊόντα στις ΗΠΑ.
«Κάθε μέλος του Κογκρέσου θέλησε να προσθέσει κάτι για την περιφέρειά του, και έτσι έγινε αυτή η τεράστια συλλογή δασμών για κάθε προϊόν που μπορείτε να σκεφτείτε», είπε ο James.
Ο στόχος των δασμών Smoot-Hawley, είπε, ήταν να κάνουν τα ξένα προϊόντα ακριβότερα για να ενθαρρύνουν τους Αμερικανούς να αγοράζουν εγχώρια προϊόντα.
Στην πραγματικότητα, όμως, αύξησε τις τιμές των αγαθών για τους απλούς Αμερικανούς, καθώς άλλες χώρες ανταπέδωσαν με δικούς τους δασμούς.
«Το 1930, όταν τέθηκε σε ισχύ, πραγματικά προκάλεσε πολύ μεγάλη ζημιά στην παγκόσμια οικονομία και τις συμφωνίες παγκόσμιου εμπορίου κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης» δήλωσε ο James.
Μετά τη Μεγάλη Ύφεση, δημιουργήθηκαν διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ για την πρόληψη μελλοντικών εμπορικών πολέμων.
Οι εμπορικές συμφωνίες αποτέλεσαν αντικείμενο πολυμερών διαπραγματεύσεων για τη μείωση των επιπέδων δασμών και αναλήφθηκαν δεσμεύσεις ώστε να μην επαναταχθούν.
«Βασικά, από το 1950 έως το 2012 ή το 2013, κάθε χρόνο το παγκόσμιο εμπόριο αυξήθηκε περισσότερο από την παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή», δήλωσε ο James.
Ο «πόλεμος του κοτόπουλου» 1962-1963
Αυτό όμως δεν σήμανε και το τέλος των εμπορικών πολέμων.
«Υπήρξε αυτή η πραγματικά επιθετική κίνηση στο κοτόπουλο τη δεκαετία του 1960 και τότε όλοι μιλούσαν για κοτόπουλου» είπε ο James.
Οι ευρωπαϊκές χώρες εισήγαγαν ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες κατεψυγμένου αμερικανικού κοτόπουλου.
Σύμφωνα με μια έκθεση του think tank Cato, το 1% των εισαγωγών πουλερικών της Δυτικής Γερμανίας προέρχονταν από τις Η.Π.Α. το 1956.
Έξι χρόνια αργότερα ο αριθμός αυξήθηκε σχεδόν στο 25%.
Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα απάντησε το 1962 με την αύξηση των δασμών στα εισαγόμενα κοτόπουλα.
Οι ΗΠΑ ανταπάντησαν με δασμούς σε τέσσερις βασικές ευρωπαϊκές εξαγωγές.
Ενώ οι περισσότεροι από τους δασμούς καταργήθηκαν, το 25% του φόρου κοτόπουλου σε ορισμένα ξένα φορτηγά εκτός των ΗΠΑ εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα.
Εμπορικές διαφορές ΗΠΑ-Ιαπωνίας (δεκαετία του 1980)
Όμως, όλες οι εμπορικές διαμάχες δεν εξελίσσονται σε εμπορικό πόλεμο, είπε ο James.
«Μερικές φορές, μία από αυτές τις αρχικές κινήσεις μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο είδος πλαισίου και συμφωνίας», είπε.
Ο ίδιος αναφέρθηκε στις διαμάχες μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας τη δεκαετία του 1980.
Οι ιαπωνικές εξαγωγές προς τις Η.Π.Α. αυξήθηκαν, για παράδειγμα: τα επιβατικά αυτοκίνητα αντιπροσώπευαν το 6,5% της αμερικανικής αγοράς αυτοκινήτων το 1973 και το 21% το 1980.
Επιβάλλοντας τιμολόγια σε προϊόντα όπως τα ιαπωνικά αυτοκίνητα, ο James δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν μόχλευση για να διαπραγματευτούν νέες εμπορικές συμφωνίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών