Μετά την πετρελαϊκή βιομηχανία, καταρρέει και αυτή πολιτίμων μετάλλων
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η σοσιαλιστική Βενεζουέλα δεν κατόρθωσε να ξεπληρώσει μία ακόμη υποχρέωσή της.
Το 2016, συνήψε συμφωνία με την Gold Reserve για την αποπληρωμή 1,03 δισ. δολαρίων, τα οποία όφειλε μετά από την ακύρωση έργου εξόρυξης χρυσού.
Οι πληρωμές επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μηνιαίες δόσεις, αλλά η Βενεζουέλα έπαψε να πληρώνει μετά το δ’ τρίμηνο του 2017.
Αρκετές εταιρείες έχουν ενδιαφερθεί για την εκμετάλλευση των αποθεμάτων χρυσού της χώρας, αλλά η Βενεζουέλα δεν έχει δεχθεί να λειτουργήσουν σε αυτήν, ενώ την εξόρυξη την έχουν αναλάβει παράνομοι μεταλλωρύχοι, τους οποίους προστατεύει ο στρατός της Βενεζουέλας.
Αποτέλεσμα της διαφθοράς αλλά και της εγκατάλειψης η βιομηχανία χρυσού της χώρας έχει συρρικνωθεί.
Ο στρατός, που είναι υπεύθυνος για τις εξορυκτικές δραστηριότητες, έχει παραδώσει χρυσό αξίας περίπου 100 εκατ. δολαρίων στην Κεντρική Τράπεζα της Βενεζουέλας. Η χώρα χρειάστηκε απεγνωσμένα αυτά τα έσοδα αφού τα άφθονα πετρελαϊκά της αποθέματα πέσανε μετά την εθνικοποίηση της βιομηχανίας από τον Ουγκό Τσάβες. Μόλις η κυβέρνηση κατέλαβε τα ορυχεία χρυσού, η παραγωγή μειώθηκε δραστικά, από 11 τόνους ετησίως από το 2005 έως το 2009 σε μόλις 500 κιλά ετησίως το 2015.
Καθώς οι βιομηχανίες της Βενεζουέλας καταρρέουν, η χώρα δεν έχει την ικανότητα να πληρώσει τα τεράστια χρέη της.
Η Gold Reserve είναι μόνο μία εκ των εταιρειών που της χρωστά το Καράκας.
Μια ακόμη, η Crystallex, που έχει υπογράψει διακανονισμό αποπληρωμής χρεών 1,4 δισ. δολαρίων, αλλά δεν έχει ακόμη «δει» κάποιο μέρος από αυτά τα κεφάλαια.
Ο σοσιαλισμός έχει καταστρέψει δύο από τις μεγάλες βιομηχανίες της Βενεζουέλας και έχει αφήσει τους πολίτες της πεινασμένους και απελπισμένους.
Η κυβέρνηση του Μαδούρο κρέμεται από μία κλωστή και εξαρτάται από έναν διεφθαρμένο στρατό για να διατηρήσει κάτι που μοιάζει με ειρήνη.
Άλλωστε όταν χρειάζεται να επιβάλλει την τάξη, ο στρατός δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει βία.
Το νόμισμα της χώρας, το μπολιβάρ, έχει χάσει σχεδόν 99,9% της αξίας του, ενώ ο πληθωρισμός έχει ξεπεράσει το 2.000% και όπως είναι φυσικό οι πολίτες δεν έχουν χρήματα ούτε για να αγοράσουν τα απολύτως απαραίτητα.
Για να ανακουφίσει την κρίση, η Βενεζουέλα ζήτησε από τις φαρμακευτικές εταιρείες να δέχονται χρυσό ή διαμάντια ως αντίτιμο για φάρμακα.
Η απελπισμένη κυβέρνηση καταφεύγει σε ένα αυτοσχέδιο μεσαιωνικό σύστημα ανταλλαγής.
Δεν είναι γνωστό αν κάποια εταιρεία έχει δεχθεί την προσφορά της.
Δεν είναι γνωστή η αξία των πολύτιμων λίθων που έχει στην κατοχή της η χώρα, αλλά υπάρχει απεγνωσμένη ανάγκη να βρεθούν φάρμακα, καθώς ακόμη και τα πιο «απλά» όπως τα αντιβιοτικά ή τα χάπια για την υπέρταση δεν υπάρχουν πουθενά.
Οι πολίτες της Βενεζουέλας ήδη καταφεύγουν σε ανταλλαγές αγαθών, προσφέροντας προϊόντα σε τοποθεσίες όπως το Facebook σε αντάλλαγμα για άλλα προϊόντα που είναι δύσκολο να έρθουν.
Το ψωμί ως αντάλλαγμα για την ιατρική περίθαλψη έχει γίνει μέσο επιβίωσης. Τέτοιες είναι οι πραγματικότητες του σοσιαλισμού.
Η χώρα μαστίζεται από τις λιμοκτονίες και τις ταραχές λόγω έλλειψης τροφίμων, τις οποίες ο στρατός του προέδρου Μαδούρο προσπάθησε να καταστείλει με βάρβαρες μεθόδους.
Πριν από σαράντα χρόνια, η Βενεζουέλα ήταν μια από τις πιο ευημερούσες χώρες της Νότιας Αμερικής με μια ακμάζουσα οικονομία, μεγάλο μέρος της οποίας στηρίζονταν στο πετρέλαιο.
Αυτό τελείωσε με την εθνικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας το 1976 και σήμανε την στροφή της Βενεζουέλας προς τον σοσιαλισμό.
Τα δύο πολιτικά κόμματα, η Acción Democrática (AD) και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα των Οργανισμών Πολιτικής Εκλογικής Ανεξαρτησίας (COPEI) υποστήριξαν μια μικτή οικονομία, αλλά παρέμειναν προσηλωμένα στη δημοκρατία
Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1978, το κόμμα της AD υποστήριξε μεγαλύτερη συμμετοχή του δημοσίου, ενώ το COPEI αντιπροσώπευε μικρότερη κυβερνητική συμβολή και περισσότερη στήριξη από τον ιδιωτικό τομέα.
Ήταν η τέλεια ευκαιρία για τον υποψήφιο COPEI Louis Herrra Campins να υπερασπιστεί τη φιλοσοφία του κόμματός του.
Αλλά ο πλούτος του πετρελαίου αποδείχθηκε πολύ ισχυρός και ακαταμάχητος.
Η κυβέρνηση άρχισε να προσφέρει μεγαλύτερες και πιο ρεαλιστικές υποσχέσεις, όπως η παροχή 600.000 σπιτιών σε πέντε χρόνια.
Η αφθονία που δημιούργησε η δημοκρατία έκανε τις υποσχέσεις αυτές εφικτές, αλλά η επακόλουθη υιοθέτηση των σοσιαλιστικών μεθόδων έκανε αυτές τις υποσχέσεις αδύνατες να υλοποιηθούν.
Η διαφθορά έγινε ενδημική καθώς η βιομηχανία πετρελαίου καταστράφηκε από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό και όλες οι κυβερνητικές υποσχέσεις μετατράπηκαν σε όνειρα.
Η Βενεζουέλα χρησιμοποίησε τους καρπούς της δημοκρατίας για να επιτύχει την πτώση της.
www.bankingnews.gr
Το 2016, συνήψε συμφωνία με την Gold Reserve για την αποπληρωμή 1,03 δισ. δολαρίων, τα οποία όφειλε μετά από την ακύρωση έργου εξόρυξης χρυσού.
Οι πληρωμές επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σε μηνιαίες δόσεις, αλλά η Βενεζουέλα έπαψε να πληρώνει μετά το δ’ τρίμηνο του 2017.
Αρκετές εταιρείες έχουν ενδιαφερθεί για την εκμετάλλευση των αποθεμάτων χρυσού της χώρας, αλλά η Βενεζουέλα δεν έχει δεχθεί να λειτουργήσουν σε αυτήν, ενώ την εξόρυξη την έχουν αναλάβει παράνομοι μεταλλωρύχοι, τους οποίους προστατεύει ο στρατός της Βενεζουέλας.
Αποτέλεσμα της διαφθοράς αλλά και της εγκατάλειψης η βιομηχανία χρυσού της χώρας έχει συρρικνωθεί.
Ο στρατός, που είναι υπεύθυνος για τις εξορυκτικές δραστηριότητες, έχει παραδώσει χρυσό αξίας περίπου 100 εκατ. δολαρίων στην Κεντρική Τράπεζα της Βενεζουέλας. Η χώρα χρειάστηκε απεγνωσμένα αυτά τα έσοδα αφού τα άφθονα πετρελαϊκά της αποθέματα πέσανε μετά την εθνικοποίηση της βιομηχανίας από τον Ουγκό Τσάβες. Μόλις η κυβέρνηση κατέλαβε τα ορυχεία χρυσού, η παραγωγή μειώθηκε δραστικά, από 11 τόνους ετησίως από το 2005 έως το 2009 σε μόλις 500 κιλά ετησίως το 2015.
Καθώς οι βιομηχανίες της Βενεζουέλας καταρρέουν, η χώρα δεν έχει την ικανότητα να πληρώσει τα τεράστια χρέη της.
Η Gold Reserve είναι μόνο μία εκ των εταιρειών που της χρωστά το Καράκας.
Μια ακόμη, η Crystallex, που έχει υπογράψει διακανονισμό αποπληρωμής χρεών 1,4 δισ. δολαρίων, αλλά δεν έχει ακόμη «δει» κάποιο μέρος από αυτά τα κεφάλαια.
Ο σοσιαλισμός έχει καταστρέψει δύο από τις μεγάλες βιομηχανίες της Βενεζουέλας και έχει αφήσει τους πολίτες της πεινασμένους και απελπισμένους.
Η κυβέρνηση του Μαδούρο κρέμεται από μία κλωστή και εξαρτάται από έναν διεφθαρμένο στρατό για να διατηρήσει κάτι που μοιάζει με ειρήνη.
Άλλωστε όταν χρειάζεται να επιβάλλει την τάξη, ο στρατός δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει βία.
Το νόμισμα της χώρας, το μπολιβάρ, έχει χάσει σχεδόν 99,9% της αξίας του, ενώ ο πληθωρισμός έχει ξεπεράσει το 2.000% και όπως είναι φυσικό οι πολίτες δεν έχουν χρήματα ούτε για να αγοράσουν τα απολύτως απαραίτητα.
Για να ανακουφίσει την κρίση, η Βενεζουέλα ζήτησε από τις φαρμακευτικές εταιρείες να δέχονται χρυσό ή διαμάντια ως αντίτιμο για φάρμακα.
Η απελπισμένη κυβέρνηση καταφεύγει σε ένα αυτοσχέδιο μεσαιωνικό σύστημα ανταλλαγής.
Δεν είναι γνωστό αν κάποια εταιρεία έχει δεχθεί την προσφορά της.
Δεν είναι γνωστή η αξία των πολύτιμων λίθων που έχει στην κατοχή της η χώρα, αλλά υπάρχει απεγνωσμένη ανάγκη να βρεθούν φάρμακα, καθώς ακόμη και τα πιο «απλά» όπως τα αντιβιοτικά ή τα χάπια για την υπέρταση δεν υπάρχουν πουθενά.
Οι πολίτες της Βενεζουέλας ήδη καταφεύγουν σε ανταλλαγές αγαθών, προσφέροντας προϊόντα σε τοποθεσίες όπως το Facebook σε αντάλλαγμα για άλλα προϊόντα που είναι δύσκολο να έρθουν.
Το ψωμί ως αντάλλαγμα για την ιατρική περίθαλψη έχει γίνει μέσο επιβίωσης. Τέτοιες είναι οι πραγματικότητες του σοσιαλισμού.
Η χώρα μαστίζεται από τις λιμοκτονίες και τις ταραχές λόγω έλλειψης τροφίμων, τις οποίες ο στρατός του προέδρου Μαδούρο προσπάθησε να καταστείλει με βάρβαρες μεθόδους.
Πριν από σαράντα χρόνια, η Βενεζουέλα ήταν μια από τις πιο ευημερούσες χώρες της Νότιας Αμερικής με μια ακμάζουσα οικονομία, μεγάλο μέρος της οποίας στηρίζονταν στο πετρέλαιο.
Αυτό τελείωσε με την εθνικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας το 1976 και σήμανε την στροφή της Βενεζουέλας προς τον σοσιαλισμό.
Τα δύο πολιτικά κόμματα, η Acción Democrática (AD) και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα των Οργανισμών Πολιτικής Εκλογικής Ανεξαρτησίας (COPEI) υποστήριξαν μια μικτή οικονομία, αλλά παρέμειναν προσηλωμένα στη δημοκρατία
Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1978, το κόμμα της AD υποστήριξε μεγαλύτερη συμμετοχή του δημοσίου, ενώ το COPEI αντιπροσώπευε μικρότερη κυβερνητική συμβολή και περισσότερη στήριξη από τον ιδιωτικό τομέα.
Ήταν η τέλεια ευκαιρία για τον υποψήφιο COPEI Louis Herrra Campins να υπερασπιστεί τη φιλοσοφία του κόμματός του.
Αλλά ο πλούτος του πετρελαίου αποδείχθηκε πολύ ισχυρός και ακαταμάχητος.
Η κυβέρνηση άρχισε να προσφέρει μεγαλύτερες και πιο ρεαλιστικές υποσχέσεις, όπως η παροχή 600.000 σπιτιών σε πέντε χρόνια.
Η αφθονία που δημιούργησε η δημοκρατία έκανε τις υποσχέσεις αυτές εφικτές, αλλά η επακόλουθη υιοθέτηση των σοσιαλιστικών μεθόδων έκανε αυτές τις υποσχέσεις αδύνατες να υλοποιηθούν.
Η διαφθορά έγινε ενδημική καθώς η βιομηχανία πετρελαίου καταστράφηκε από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό και όλες οι κυβερνητικές υποσχέσεις μετατράπηκαν σε όνειρα.
Η Βενεζουέλα χρησιμοποίησε τους καρπούς της δημοκρατίας για να επιτύχει την πτώση της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών