Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας Ιταλός πρόεδρος αρνείται να διορίσει έναν υπουργό που υποστηρίζει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία
Μολονότι ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, ένας σεβαστός θεσμικός ρόλος, έχει περιορισμένες εξουσίες, συχνά έχουν αποδειχθεί σημαντικές σε περιπτώσεις πολιτικής κρίσης.
Ο πρόεδρος της Ιταλίας Sergio Mattarella, αρνήθηκε να διορίσει τον ευρωσκεπτικιστή Paolo Savona, επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών, παρά το ότι αυτός προτάθηκε από τον εντολοδόχο πρωθυπουργό G. Conte και υποστηριζόταν από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP).
Το προνόμιο αυτό, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 92 του ιταλικού Συντάγματος, προκάλεσε την οργή του Matteo Salvini της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά και του Luigi fi Maio, του λαϊκιστικού Κινήματος των 5 Αστέρων.
Ωστόσο αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ένας Ιταλός πρόεδρος αρνείται να διορίσει έναν υπουργό που υποστηρίζει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στην ιστορία της ιταλικής δημοκρατίας έχουν υπάρξει τουλάχιστον άλλες τρεις περιπτώσεις που έχει συμβεί αυτό, με πιο γνωστή μία που αφορά τον Silvio Berlusconi.
Ο τότε νικητής των βουλευτικών εκλογών του 1994 μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, ο οποίος βρισκόταν ήδη στο στόχαστρο της δικαιοσύνης, είχε προτείνει στον τότε πρόεδρο Oscar Luigi Scalfaro να διορίσει τον δικηγόρο του Cesare Previti υπουργό Δικαιοσύνης.
Ο πρόεδρος Scalafaro αρνήθηκε να το κάνει και ο Berlusconi υποχώρησε.
Αυτήν τη φορά όμως, οι Ιταλοί λαϊκιστές δεν αποδέχθηκαν τη χρήση του προνομίου αυτού από τον πρόεδρο της Ιταλίας, καταγγέλλοντας άσκηση επιρροής από τις Βρυξέλλες ή τα χρηματοπιστωτικά "λόμπι".
Σε αυτήν τη βάση ο di Maio δήλωσε αργά χθες το βράδυ ότι θα ζητήσει να κινηθεί η διαδικασία καθαίρεσης του Mattarella για εσχάτη προδοσία, σε εφαρμογή του άρθρου 90 του Συντάγματος.
Ωστόσο για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται η απόλυτη πλειοψηφία των δύο σωμάτων του ιταλικού κοινοβουλίου σε κοινή συνεδρίασή τους.
Οι εξουσίες του προέδρου είναι πολύ πλαισιωμένες και αφορούν κυρίως την εξουσία του να διορίζει πρωθυπουργό και στη συνέχεια να εγκρίνει τον διορισμό των υπουργών που θα του προτείνει αυτός.
Επίσης έχει την εξουσία να διαλύει τα δύο σώματα του κοινοβουλίου, ένα από τα αποτρεπτικά όπλα που διαθέτει το οποίο έχει βοηθήσει σε πολλές πολιτικές κρίσεις στην Ιταλία, την κοινοβουλευτική αυτή δημοκρατία που έχει ήδη γνωρίσει 64 κυβερνήσεις από το 1946.
Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2011, την ώρα που οι αγορές έβαλαν κατά της Ιταλίας, ο πρόεδρος Napolitano δεν δίστασε να συμβάλει στην επιχείρηση εκδίωξης του Silvio Berlusconi, διορίζοντας στη συνέχεια τον πρώην επίτροπο της ΕΕ Mario Monti στην πρωθυπουργία.
Ο Berlusconi είχε καταγγείλει τότε πραξικόπημα και είχε ζητήσει, μάταια όμως, πρόωρες εκλογές.
Η Λέγκα και το Κίνημα των 5 Αστέρων είχαν και αυτά ζητήσει πρόωρες εκλογές μετά το όχι των Ιταλών στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα στα τέλη του 2016, το οποίο είχε ζητήσει ο πρώην πρωθυπουργός Matteo Renzi.
Ο τελευταίος παραιτήθηκε βεβαίως, αλλά ο Sergio Mattarella αρνήθηκε να προχωρήσει στη διάλυση του κοινοβουλίου.
www.bankingnws.gr
Ο πρόεδρος της Ιταλίας Sergio Mattarella, αρνήθηκε να διορίσει τον ευρωσκεπτικιστή Paolo Savona, επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών, παρά το ότι αυτός προτάθηκε από τον εντολοδόχο πρωθυπουργό G. Conte και υποστηριζόταν από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP).
Το προνόμιο αυτό, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 92 του ιταλικού Συντάγματος, προκάλεσε την οργή του Matteo Salvini της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά και του Luigi fi Maio, του λαϊκιστικού Κινήματος των 5 Αστέρων.
Ωστόσο αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ένας Ιταλός πρόεδρος αρνείται να διορίσει έναν υπουργό που υποστηρίζει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στην ιστορία της ιταλικής δημοκρατίας έχουν υπάρξει τουλάχιστον άλλες τρεις περιπτώσεις που έχει συμβεί αυτό, με πιο γνωστή μία που αφορά τον Silvio Berlusconi.
Ο τότε νικητής των βουλευτικών εκλογών του 1994 μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, ο οποίος βρισκόταν ήδη στο στόχαστρο της δικαιοσύνης, είχε προτείνει στον τότε πρόεδρο Oscar Luigi Scalfaro να διορίσει τον δικηγόρο του Cesare Previti υπουργό Δικαιοσύνης.
Ο πρόεδρος Scalafaro αρνήθηκε να το κάνει και ο Berlusconi υποχώρησε.
Αυτήν τη φορά όμως, οι Ιταλοί λαϊκιστές δεν αποδέχθηκαν τη χρήση του προνομίου αυτού από τον πρόεδρο της Ιταλίας, καταγγέλλοντας άσκηση επιρροής από τις Βρυξέλλες ή τα χρηματοπιστωτικά "λόμπι".
Σε αυτήν τη βάση ο di Maio δήλωσε αργά χθες το βράδυ ότι θα ζητήσει να κινηθεί η διαδικασία καθαίρεσης του Mattarella για εσχάτη προδοσία, σε εφαρμογή του άρθρου 90 του Συντάγματος.
Ωστόσο για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται η απόλυτη πλειοψηφία των δύο σωμάτων του ιταλικού κοινοβουλίου σε κοινή συνεδρίασή τους.
Οι εξουσίες του προέδρου είναι πολύ πλαισιωμένες και αφορούν κυρίως την εξουσία του να διορίζει πρωθυπουργό και στη συνέχεια να εγκρίνει τον διορισμό των υπουργών που θα του προτείνει αυτός.
Επίσης έχει την εξουσία να διαλύει τα δύο σώματα του κοινοβουλίου, ένα από τα αποτρεπτικά όπλα που διαθέτει το οποίο έχει βοηθήσει σε πολλές πολιτικές κρίσεις στην Ιταλία, την κοινοβουλευτική αυτή δημοκρατία που έχει ήδη γνωρίσει 64 κυβερνήσεις από το 1946.
Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2011, την ώρα που οι αγορές έβαλαν κατά της Ιταλίας, ο πρόεδρος Napolitano δεν δίστασε να συμβάλει στην επιχείρηση εκδίωξης του Silvio Berlusconi, διορίζοντας στη συνέχεια τον πρώην επίτροπο της ΕΕ Mario Monti στην πρωθυπουργία.
Ο Berlusconi είχε καταγγείλει τότε πραξικόπημα και είχε ζητήσει, μάταια όμως, πρόωρες εκλογές.
Η Λέγκα και το Κίνημα των 5 Αστέρων είχαν και αυτά ζητήσει πρόωρες εκλογές μετά το όχι των Ιταλών στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα στα τέλη του 2016, το οποίο είχε ζητήσει ο πρώην πρωθυπουργός Matteo Renzi.
Ο τελευταίος παραιτήθηκε βεβαίως, αλλά ο Sergio Mattarella αρνήθηκε να προχωρήσει στη διάλυση του κοινοβουλίου.
www.bankingnws.gr
Σχόλια αναγνωστών