Οποιαδήποτε υπεύθυνη ιταλική κυβέρνηση πρέπει συνεπώς να διαθέτει σχέδιο έκτακτης ανάγκης
Υπέρ της εκπόνησης ενός σχεδίου για την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ τάσσεται το Barron's κατακρίνοντας την αντίθετη άποψη του Ιταλού προέδρου Sergio Mattarella.
Μάλιστα, στο δημοσίευμα γίνεται ειδική αναφορά και στην ελληνική κρίση και στους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2015.
«Το σκεπτικό του αποκαλύπτει μια θεμελιώδη παρεξήγηση των συναλλαγματικών καθεστώτων και των τραπεζικών κρίσεων» επισημαίνεται σε σχετικό δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του αμερικανικού περιοδικού.
Ανεξαρτήτως του εάν η Ιταλία πρέπει να παραμείνει στο ευρώ, η σχετική απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί μεμονωμένα.
Ενώ η ένταξη στην ευρωζώνη ισοδυναμεί με περιορισμό της εθνικής οικονομικής και χρηματοοικονομικής πολιτικής, αυτοί οι περιορισμοί δεν καθορίζονται εγγενώς.
Αντ' αυτού, είναι προϊόντα πολιτικών επιλογών.
Οι διαφορετικές επιλογές θα μπορούσαν να προκαλέσουν διαφορετικούς περιορισμούς.
Επομένως, η περίπτωση εξόδου από το ευρώ εξαρτάται από το χάσμα μεταξύ του τι είναι καλύτερο για μια χώρα και των αυθαίρετων περιορισμών που επιβάλλονται σε αυτή τη χώρα από το εξωτερικό.
Αυτό δεν μπορεί να είναι γνωστό εκ των προτέρων.
«Οι οικονομικές πολιτικές που προτάθηκαν από το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα είναι φιλόδοξες αλλά λογικές.
Ο συνδυασμός των φορολογικών περικοπών, της μεταρρύθμισης του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, οι δαπάνες για τις υποδομές και η θέσπιση νόμου για την καταπολέμηση της δωροδοκίας θα πρέπει να έχει σημαντικό αντίκτυπο σε μια χώρα όπου η ανεργία εξακολουθεί να είναι περίπου πέντε εκατοστιαίες μονάδες πάνω από εκεί όπου ήταν πριν από την κρίση» επισημαίνεται στο δημοσίευμα.
Η ελληνική κρίση
Ωστόσο, -σύμφωνα με το Barron's- το πρόβλημα προκύπτει από τα δύο στοιχεία που καθιστούν αναπόφευκτες σοβαρές κρίσεις χωρίς την ενεργή παρέμβαση της ΕΚΤ:
1. Τα πραγματικά κόστη δανεισμού ενισχύονται σε περιόδους ύφεσης
2. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί σε χώρα της ευρωζώνης είναι εξίσου καλοί, αν όχι καλύτεροι, από τους τραπεζικούς λογαριασμούς σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος.
«Αυτός ο τοξικός συνδυασμός σημαίνει ότι μεμονωμένες χώρες είναι συνεχώς στο έλεος των αποφάσεων που λαμβάνουν μερικοί εκλεγμένοι αξιωματούχοι στη Φρανκφούρτη, αν και η μόχλευση επεκτείνεται μόνο στην οικονομική πολιτική.
Αυτό αποδείχθηκε στην ελληνική κρίση το καλοκαίρι του 2015» αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Καθώς η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους των δανείων που είχε λάβει από τον ESM, οι Έλληνες άρχισαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες.
Η απάντηση σε ένα bank run -βάσει κανονισμού- είναι ότι η κεντρική τράπεζα πρέπει να παράσχει δάνεια έκτακτης ανάγκης σε θεμελιωδώς υγιείς τράπεζες και να καταργήσει τις άλλες.
Λίγους μήνες νωρίτερα, η ΕΚΤ δήλωσε ότι οι περισσότερες από τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες ήταν φερέγγυες, γι' αυτό και εντάχθηκαν στον SLA.
Αυτό όμως δεν συνέβη.
Ο δανεισμός έκτακτης ανάγκης περιορίστηκε και οι εκροές καταθέσεων επιταχύνθηκε.
Για να αποφευχθεί η κατάρρευση των τραπεζών, η ελληνική κυβέρνηση επέβαλε capital controls.
Το σχέδιο Βαρουφάκη
Το Barron's αναφέρεται και στο σχέδιο Βαρουφάκη, ο οποίος προσπάθησε να προετοιμάσει την έξοδο από το ευρώ που οι Έλληνες απέρριπταν μέσω του δημοψηφίσματος τη συμφωνία που πρότειναν οι δανειστές.
Ωστόσο, το σχέδιο απορρίφθηκε.
«Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει ακόμα κι αφού οι ψηφοφόροι τάχθηκαν κατά της συμφωνίας.
Η επιθυμία αυτή παρεμποδίστηκε από την έλλειψη σχεδιασμού.
Κοιτάζοντας πίσω, ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει ότι "κανένας συνετός υπουργός Οικονομικών δεν θα παραλείψει να αναπτύξει ένα σχέδιο για έξοδο από το ευρώ" ακόμα κι ελπίζει να μην καταφύγει ποτέ σε ένα τέτοιο δραστικό μέτρο» αναφέρει το Barron's σχολιάζοντας ότι το ίδιο ισχύει και για την Ιταλία.
«Η Ιταλία είναι μεγαλύτερη από την Ελλάδα και μπορεί να έχει κάποια επιπλέον επιρροή ως ιδρυτικό μέλος του ευρωπαϊκού project, αλλά εξακολουθεί να είναι ευάλωτη στην εκροή κεφαλαίων και bank run εάν οι "εταίροι" της διαφωνήσουν με τις οικονομικές πολιτικές της ιταλικής κυβέρνησης.
Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη αν κάποιος όπως ο Jens Weidmann, επί του παρόντος ο επικεφαλής της Bundesbank και φαβορί για αντικαταστάτης του Mario Draghi, καταλήξει να είναι υπεύθυνος για την ΕΚΤ στο τέλος του επόμενου έτους.
Οποιαδήποτε υπεύθυνη ιταλική κυβέρνηση πρέπει συνεπώς να διαθέτει σχέδιο έκτακτης ανάγκης» τονίζεται.
Και το ίδιο δημοσίευμα καταλήγει ως εξής: «Ίσως ο Mattarella πίστευε πραγματικά ότι έκανε το σωστό, εμποδίζοντας τον διορισμό Savona.
Αλλά το επιχείρημά του δεν έχει νόημα.
Ενώ η έξοδος από το ευρώ δεν είναι επιθυμητή από μόνη της, η προετοιμασία γι' αυτό το ενδεχόμενο είναι απαραίτητη ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί η βέλτιστη οικονομική πολιτική».
Μάλιστα, στο δημοσίευμα γίνεται ειδική αναφορά και στην ελληνική κρίση και στους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2015.
«Το σκεπτικό του αποκαλύπτει μια θεμελιώδη παρεξήγηση των συναλλαγματικών καθεστώτων και των τραπεζικών κρίσεων» επισημαίνεται σε σχετικό δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του αμερικανικού περιοδικού.
Ανεξαρτήτως του εάν η Ιταλία πρέπει να παραμείνει στο ευρώ, η σχετική απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί μεμονωμένα.
Ενώ η ένταξη στην ευρωζώνη ισοδυναμεί με περιορισμό της εθνικής οικονομικής και χρηματοοικονομικής πολιτικής, αυτοί οι περιορισμοί δεν καθορίζονται εγγενώς.
Αντ' αυτού, είναι προϊόντα πολιτικών επιλογών.
Οι διαφορετικές επιλογές θα μπορούσαν να προκαλέσουν διαφορετικούς περιορισμούς.
Επομένως, η περίπτωση εξόδου από το ευρώ εξαρτάται από το χάσμα μεταξύ του τι είναι καλύτερο για μια χώρα και των αυθαίρετων περιορισμών που επιβάλλονται σε αυτή τη χώρα από το εξωτερικό.
Αυτό δεν μπορεί να είναι γνωστό εκ των προτέρων.
«Οι οικονομικές πολιτικές που προτάθηκαν από το Κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα είναι φιλόδοξες αλλά λογικές.
Ο συνδυασμός των φορολογικών περικοπών, της μεταρρύθμισης του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, οι δαπάνες για τις υποδομές και η θέσπιση νόμου για την καταπολέμηση της δωροδοκίας θα πρέπει να έχει σημαντικό αντίκτυπο σε μια χώρα όπου η ανεργία εξακολουθεί να είναι περίπου πέντε εκατοστιαίες μονάδες πάνω από εκεί όπου ήταν πριν από την κρίση» επισημαίνεται στο δημοσίευμα.
Η ελληνική κρίση
Ωστόσο, -σύμφωνα με το Barron's- το πρόβλημα προκύπτει από τα δύο στοιχεία που καθιστούν αναπόφευκτες σοβαρές κρίσεις χωρίς την ενεργή παρέμβαση της ΕΚΤ:
1. Τα πραγματικά κόστη δανεισμού ενισχύονται σε περιόδους ύφεσης
2. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί σε χώρα της ευρωζώνης είναι εξίσου καλοί, αν όχι καλύτεροι, από τους τραπεζικούς λογαριασμούς σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος.
«Αυτός ο τοξικός συνδυασμός σημαίνει ότι μεμονωμένες χώρες είναι συνεχώς στο έλεος των αποφάσεων που λαμβάνουν μερικοί εκλεγμένοι αξιωματούχοι στη Φρανκφούρτη, αν και η μόχλευση επεκτείνεται μόνο στην οικονομική πολιτική.
Αυτό αποδείχθηκε στην ελληνική κρίση το καλοκαίρι του 2015» αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Καθώς η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους των δανείων που είχε λάβει από τον ESM, οι Έλληνες άρχισαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες.
Η απάντηση σε ένα bank run -βάσει κανονισμού- είναι ότι η κεντρική τράπεζα πρέπει να παράσχει δάνεια έκτακτης ανάγκης σε θεμελιωδώς υγιείς τράπεζες και να καταργήσει τις άλλες.
Λίγους μήνες νωρίτερα, η ΕΚΤ δήλωσε ότι οι περισσότερες από τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες ήταν φερέγγυες, γι' αυτό και εντάχθηκαν στον SLA.
Αυτό όμως δεν συνέβη.
Ο δανεισμός έκτακτης ανάγκης περιορίστηκε και οι εκροές καταθέσεων επιταχύνθηκε.
Για να αποφευχθεί η κατάρρευση των τραπεζών, η ελληνική κυβέρνηση επέβαλε capital controls.
Το σχέδιο Βαρουφάκη
Το Barron's αναφέρεται και στο σχέδιο Βαρουφάκη, ο οποίος προσπάθησε να προετοιμάσει την έξοδο από το ευρώ που οι Έλληνες απέρριπταν μέσω του δημοψηφίσματος τη συμφωνία που πρότειναν οι δανειστές.
Ωστόσο, το σχέδιο απορρίφθηκε.
«Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει ακόμα κι αφού οι ψηφοφόροι τάχθηκαν κατά της συμφωνίας.
Η επιθυμία αυτή παρεμποδίστηκε από την έλλειψη σχεδιασμού.
Κοιτάζοντας πίσω, ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει ότι "κανένας συνετός υπουργός Οικονομικών δεν θα παραλείψει να αναπτύξει ένα σχέδιο για έξοδο από το ευρώ" ακόμα κι ελπίζει να μην καταφύγει ποτέ σε ένα τέτοιο δραστικό μέτρο» αναφέρει το Barron's σχολιάζοντας ότι το ίδιο ισχύει και για την Ιταλία.
«Η Ιταλία είναι μεγαλύτερη από την Ελλάδα και μπορεί να έχει κάποια επιπλέον επιρροή ως ιδρυτικό μέλος του ευρωπαϊκού project, αλλά εξακολουθεί να είναι ευάλωτη στην εκροή κεφαλαίων και bank run εάν οι "εταίροι" της διαφωνήσουν με τις οικονομικές πολιτικές της ιταλικής κυβέρνησης.
Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη αν κάποιος όπως ο Jens Weidmann, επί του παρόντος ο επικεφαλής της Bundesbank και φαβορί για αντικαταστάτης του Mario Draghi, καταλήξει να είναι υπεύθυνος για την ΕΚΤ στο τέλος του επόμενου έτους.
Οποιαδήποτε υπεύθυνη ιταλική κυβέρνηση πρέπει συνεπώς να διαθέτει σχέδιο έκτακτης ανάγκης» τονίζεται.
Και το ίδιο δημοσίευμα καταλήγει ως εξής: «Ίσως ο Mattarella πίστευε πραγματικά ότι έκανε το σωστό, εμποδίζοντας τον διορισμό Savona.
Αλλά το επιχείρημά του δεν έχει νόημα.
Ενώ η έξοδος από το ευρώ δεν είναι επιθυμητή από μόνη της, η προετοιμασία γι' αυτό το ενδεχόμενο είναι απαραίτητη ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί η βέλτιστη οικονομική πολιτική».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών