Οι ανησυχίες για τους πιθανούς κινδύνους στην οικονομία της Ελβετίας από την εφαρμογή του συστήματος, φαίνεται πως έπεισαν τους ψηφοφόρους να απορρίψουν τις προτάσεις
Ένα ανατρεπτικό σχέδιο για την αλλαγή του ισχύοντος χρηματοοικονομικού συστήματος στην Ελβετία, μέσω της απαγόρευσης στις εμπορικές τράπεζες να δημιουργούν νέο χρήμα, όταν χορηγούν δάνεια, φαίνεται πως δεν θα εφαρμοστεί, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που πραγματοποιήθηκε.
Ποσοστό περίπου 74% των ψηφοφόρων απορρίπτουν την πρωτοβουλία (Sovereign Money initiative) σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα του σουηδικού τηλεοπτικού καναλιού SRF.
Το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται να ανακοινωθεί μέσα στις επόμενες ώρες.
Οι ανησυχίες για τους πιθανούς κινδύνους στην οικονομία της Ελβετίας από την εφαρμογή του συστήματος, φαίνεται πως έπεισαν τους ψηφοφόρους να απορρίψουν τις προτάσεις αυτές.
Εάν εγκρινόταν η πρόταση στο δημοψήφισμα οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν πλέον να δημιουργήσουν χρήματα για τον εαυτό τους, θα ήταν σε θέση να δανείζουν μόνο χρήματα που έχουν από καταθέτες ή άλλες τράπεζες ή ακόμη και, αν χρειαστεί, χρήματα που τους προσέφερε η Ελβετική Εθνική Τράπεζα.
Το δημοψήφισμα, που κατατέθηκε στο σύστημα άμεσης δημοκρατίας της Ελβετίας μετά τη συγκέντρωση περισσότερων από 100.000 υπογραφών, θέλησε να καταστήσει την Ελβετική Εθνική Τράπεζα (SNB) το μοναδικό όργανο που είναι εξουσιοδοτημένο να δημιουργεί χρήματα στη χώρα.
Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, τα περισσότερα χρήματα στον κόσμο δεν παράγονται από τις κεντρικές τράπεζες, αλλά δημιουργούνται από τις εμπορικές τράπεζες όταν δανείζουν πέρα από τις καταθέσεις που κατέχουν για τους αποταμιευτές.
Αυτή η ρύθμιση, υποστηριζόμενη από την πεποίθηση ότι τα περισσότερα χρέη θα επιστραφούν, αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά οι αντίπαλοι λένε ότι είναι ασταθής επειδή τα νέα χρήματα που δημιουργούνται ξεπερνούν την οικονομική ανάπτυξη.
Εάν εγκρινόταν η Ελβετία, φημισμένη για τον τραπεζικό της κλάδο, θα ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα εισήγαγε ένα τέτοιο σύστημα.
Η ιδέα του «κρατικού χρήματος» είναι αρκετά περίπλοκη και αφορά την ίδια την έννοια του χρήματος.
Ως χρήματα της χώρας ορίζονται τα χρήματα που έχουν τεθεί σε κυκλοφορία από την κεντρική τράπεζα και, σύμφωνα με τους εκστρατείες του κινήματος «Vollgeld», αποτελούν περίπου το 10% των χρημάτων που κυκλοφορούν την τρέχουσα περίοδο στην ελβετική οικονομία.
Το υπόλοιπο 90% αποτελούν ηλεκτρονικό χρήμα και δημιουργείται από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εκτός της κεντρικής τράπεζας, όπως οι εμπορικές τράπεζες.
Βάσει των προτάσεων που προτείνει το κίνημα, όλες οι καταθέσεις -σε ελβετικά φράγκα- στις εμπορικές τράπεζες δεν θα τοποθετούνται στους ισολογισμούς τους, αλλά υπό την κατοχή της Ελβετικής Εθνικής Τράπεζας (Swiss National Bank, SNB).
Οι υπέρμαχοι της αλλαγής του συστήματος λειτουργίας των τραπεζών στην Ελβετίας, υποστηρίζουν την αναγκαιότητα για ένα νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα εξυπηρετούσε καλύτερα την κοινωνίας.
Επίσης στη χώρα είχε ανοίξει πλατιά συζήτηση για το ερώτημα δημιουργίας κεφαλαίων, ως «υπόσχεση» ή ως «πληρωμή» και διατείνονταν πως δεν θα πρέπει η χρέωση του ενός να καθίσταται πίστωση του άλλου.
Στον αντίποδα οι επικριτές της εν λόγω αλλαγής τόνιζαν, πως η μείωση της ισχύος των τραπεζών μέσω ενός κεντρικού μηχανισμού δανεισμού θα εγκυμονούσαν κινδύνους για την ελβετική οικονομία και το ελβετικό φράγκο.
Επίσης, εάν υιοθετούνταν ένα τέτοιο μοντέλο χωρίς συντονισμό με άλλες μεγάλες οικονομίες, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να ήταν καταστροφικά.
Ποσοστό περίπου 74% των ψηφοφόρων απορρίπτουν την πρωτοβουλία (Sovereign Money initiative) σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα του σουηδικού τηλεοπτικού καναλιού SRF.
Το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται να ανακοινωθεί μέσα στις επόμενες ώρες.
Οι ανησυχίες για τους πιθανούς κινδύνους στην οικονομία της Ελβετίας από την εφαρμογή του συστήματος, φαίνεται πως έπεισαν τους ψηφοφόρους να απορρίψουν τις προτάσεις αυτές.
Εάν εγκρινόταν η πρόταση στο δημοψήφισμα οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν πλέον να δημιουργήσουν χρήματα για τον εαυτό τους, θα ήταν σε θέση να δανείζουν μόνο χρήματα που έχουν από καταθέτες ή άλλες τράπεζες ή ακόμη και, αν χρειαστεί, χρήματα που τους προσέφερε η Ελβετική Εθνική Τράπεζα.
Το δημοψήφισμα, που κατατέθηκε στο σύστημα άμεσης δημοκρατίας της Ελβετίας μετά τη συγκέντρωση περισσότερων από 100.000 υπογραφών, θέλησε να καταστήσει την Ελβετική Εθνική Τράπεζα (SNB) το μοναδικό όργανο που είναι εξουσιοδοτημένο να δημιουργεί χρήματα στη χώρα.
Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, τα περισσότερα χρήματα στον κόσμο δεν παράγονται από τις κεντρικές τράπεζες, αλλά δημιουργούνται από τις εμπορικές τράπεζες όταν δανείζουν πέρα από τις καταθέσεις που κατέχουν για τους αποταμιευτές.
Αυτή η ρύθμιση, υποστηριζόμενη από την πεποίθηση ότι τα περισσότερα χρέη θα επιστραφούν, αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά οι αντίπαλοι λένε ότι είναι ασταθής επειδή τα νέα χρήματα που δημιουργούνται ξεπερνούν την οικονομική ανάπτυξη.
Εάν εγκρινόταν η Ελβετία, φημισμένη για τον τραπεζικό της κλάδο, θα ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα εισήγαγε ένα τέτοιο σύστημα.
Η ιδέα του «κρατικού χρήματος» είναι αρκετά περίπλοκη και αφορά την ίδια την έννοια του χρήματος.
Ως χρήματα της χώρας ορίζονται τα χρήματα που έχουν τεθεί σε κυκλοφορία από την κεντρική τράπεζα και, σύμφωνα με τους εκστρατείες του κινήματος «Vollgeld», αποτελούν περίπου το 10% των χρημάτων που κυκλοφορούν την τρέχουσα περίοδο στην ελβετική οικονομία.
Το υπόλοιπο 90% αποτελούν ηλεκτρονικό χρήμα και δημιουργείται από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εκτός της κεντρικής τράπεζας, όπως οι εμπορικές τράπεζες.
Βάσει των προτάσεων που προτείνει το κίνημα, όλες οι καταθέσεις -σε ελβετικά φράγκα- στις εμπορικές τράπεζες δεν θα τοποθετούνται στους ισολογισμούς τους, αλλά υπό την κατοχή της Ελβετικής Εθνικής Τράπεζας (Swiss National Bank, SNB).
Οι υπέρμαχοι της αλλαγής του συστήματος λειτουργίας των τραπεζών στην Ελβετίας, υποστηρίζουν την αναγκαιότητα για ένα νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα εξυπηρετούσε καλύτερα την κοινωνίας.
Επίσης στη χώρα είχε ανοίξει πλατιά συζήτηση για το ερώτημα δημιουργίας κεφαλαίων, ως «υπόσχεση» ή ως «πληρωμή» και διατείνονταν πως δεν θα πρέπει η χρέωση του ενός να καθίσταται πίστωση του άλλου.
Στον αντίποδα οι επικριτές της εν λόγω αλλαγής τόνιζαν, πως η μείωση της ισχύος των τραπεζών μέσω ενός κεντρικού μηχανισμού δανεισμού θα εγκυμονούσαν κινδύνους για την ελβετική οικονομία και το ελβετικό φράγκο.
Επίσης, εάν υιοθετούνταν ένα τέτοιο μοντέλο χωρίς συντονισμό με άλλες μεγάλες οικονομίες, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να ήταν καταστροφικά.
Σχόλια αναγνωστών