Στην έκθεσή της για την «Ελευθερία στον κόσμο 2018», η Freedom House κατηγοριοποιεί την Τουρκία ως χώρα που δεν είναι «ελεύθερη»
Την άποψη ότι ο τουρκικός λαός πάσχει από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης (σ.σ.: με αυτόν τον όρο περιγράφεται η συμπάθεια που νοιώθουν θύματα απαγωγής για τους απαγωγείς τους), καθώς φρόντισε να κάνει ακόμη πιο ισχυρό τον Recep Tayyip Erdogan, εκφράζει σε άρθρο του το Gatestone Institute.
Σύμφωνα με το άρθρο ο Erdogan αντιμετωπίζεται –δικαίως- εκτός Τουρκίας ως ένας αυταρχικός, σχεδόν δικτατορικός πολιτικός, αλλά οι Τούρκοι φαίνεται ότι δεν έχουν την ίδια άποψη.
Άλλωστε στις προεδρικές εκλογές της 24ης Ιουνίου 2018 έλαβε το 52,5% των ψήφων, δηλαδή υψηλότερο ποσοστό από το 51,8% που είχε λάβει στις αντίστοιχες εκλογές τον Αύγουστο του 2014.
Περισσότερα από 25 εκατ. Τούρκοι ψήφισαν τον Erdogan.
Ο βασικός αντίπαλός του, Muharrem Ince, επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και πρώην δάσκαλος, έλαβε σχεδόν το 31% των ψήφων.
Αν και βρίσκεται μακριά από τον Erdogan, ο Ince θεωρείται και αυτός νικητής των εκλογών καθώς είναι η πρώτη φορά από το 1977 που ένας σοσιαλδημοκράτης πολιτικός ξεπερνά το ποσοστό του 30%.
Ο Ince παραδέχθηκε την ήττα του, ενώ μέχρι στιγμής ούτε οι ξένοι παρατηρητές έχουν εκφράσει αρνητικές απόψεις για τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών.
Διαφορετική, πάντως, είναι η εικόνα αναφορικά με τις βουλευτικές εκλογές, καθώς το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Erdogan έλαβε το 42,4% των ψήφων, δηλαδή πολύ χαμηλότερα από το 49,5% που είχε κατακτήσει τον Νοέμβριο του 2015.
Χάρη στο ακροδεξιό κόμμα ΜΗΡ, με το οποίο συνεργάζεται το ΑΚΡ, ο συνασπισμός έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην τουρκική βουλή.
Η συμμαχία ΑΚΡ-ΜΗΡ σηματοδοτεί την επίσημη γέννηση της νέας κυβερνητικής ιδεολογίας της Τουρκίας: Ένα μπλοκ ισλαμιστών και εθνικιστών που αντιπροσωπεύουν παραδοσιακά τον αγροτικό πληθυσμό της Τουρκίας με το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο.
Ο Erdogan μπορεί να μην είναι πολύ χαρούμενος που έπρεπε να μοιραστεί την εξουσία με ένα κόμμα που ήταν τελευταίο το 2002, αλλά από τη στιγμή που το ΑΚΡ δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, οφείλει να γίνει φίλος με τους εθνικιστές και φυσικά να τους δώσει ορισμένες υψηλόβαθμες θέσεις στην κυβέρνηση.
Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών στις 24 Ιουνίου, η ασκούμενη πολιτική στην Τουρκία θα καταστεί ακόμη πιο αυταρχική, όντας ένα μείγμα ισλαμισμού και εθνικισμού, ένα μείγμα που μοιάζει να είναι η νέα κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα.
Στην ομιλία του μετά την ανακοίνωση της νίκης Erdogan, ο υπουργός Εξωτερικών, Mevlut Cavusoglu υποστήριξε ότι στις εκλογές ηττήθηκαν οι… τρομοκράτες.
Με απλά λόγια και χρησιμοποιώντας μία απόλυτα απλουστευτική λογική ο Cavusoglu έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το 47,5% των Τούρκων (περίπου 38,5 εκατ.) είναι… τρομοκράτες.
Η εθνική χαρά για την επανεκλογή ενός ανθρώπου που είναι γνωστός στον υπόλοιπο κόσμο για την αυταρχική, μερικές φορές δεσποτική του κυριαρχία, δεν προκαλεί έκπληξη σε μια χώρα όπου η μέση εκπαίδευση είναι μόλις 6,5 χρόνια.
Μόλις τον Απρίλιο του 2017, οι Τούρκοι είχαν ήδη εγκαταλείψει την έννοια της δημοκρατίας και τα υπόλοιπα κόμματα όταν ψήφισαν υπέρ των συνταγματικών τροποποιήσεων που έκαναν τον Erdogan επικεφαλής του κράτους, επικεφαλής της κυβέρνησης και επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος ταυτόχρονα.
Οι τροπολογίες έδωσαν στον πρόεδρο σχεδόν ανεξέλεγκτες εξουσίες και την εξουσία να αποφασίζει με διατάγματα.
Στην έκθεσή της για την «Ελευθερία στον κόσμο 2018», η Freedom House κατηγοριοποιεί την Τουρκία ως χώρα που δεν είναι «ελεύθερη» λόγω «ενός βαθιά λανθασμένου συνταγματικού δημοψηφίσματος που συγκέντρωσε την εξουσία στην προεδρία, τη μαζική αντικατάσταση των εκλεγμένων δημάρχων με διορισθέντες από την κυβέρνηση, τις αυθαίρετες διώξεις των ακτιβιστών δικαιωμάτων και άλλων θεωρούμενων ως εχθρών του κράτους και τις συνεχιζόμενες εκκαθαρίσεις των κρατικών υπαλλήλων, οι οποίοι έχουν αφήσει τους πολίτες να διστάζουν να εκφράσουν τις απόψεις τους για ευαίσθητα θέματα ».
Η Τουρκία βρίσκεται επίσης στην κορυφή της λίστας χωρών όπου η δημοκρατία έχει μειωθεί την τελευταία δεκαετία.
Η Τουρκία του Erdogan φλέρταρε με τη δικτατορία ακόμη και πριν οι Τούρκοι του δώσουν τις δυνάμεις που ήθελε στο δημοψήφισμα τον Απρίλιο του 2017. Εκατομμύρια Τούρκοι που δεν είναι οπαδοί του, τώρα τρομοκρατούνται από την προοπτική περαιτέρω διώξεων κάτω από μια ισλαμιστική-εθνικιστική κυβέρνηση διευθύνεται από έναν πρόεδρο χωρίς ουσιαστικά να ελέγχεται από κανέναν.
Βέβαια η αντιπολίτευση έχει δεσμευθεί ότι θα παλέψει για μία καλύτερη Τουρκία, αλλά κανείς δεν γνωρίζει εάν τελικά κληθεί να το πράξει από τη… φυλακή, στην οποία βρίσκονται όλοι όσοι έχουν διαφωνήσει με τον Erdogan.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με το άρθρο ο Erdogan αντιμετωπίζεται –δικαίως- εκτός Τουρκίας ως ένας αυταρχικός, σχεδόν δικτατορικός πολιτικός, αλλά οι Τούρκοι φαίνεται ότι δεν έχουν την ίδια άποψη.
Άλλωστε στις προεδρικές εκλογές της 24ης Ιουνίου 2018 έλαβε το 52,5% των ψήφων, δηλαδή υψηλότερο ποσοστό από το 51,8% που είχε λάβει στις αντίστοιχες εκλογές τον Αύγουστο του 2014.
Περισσότερα από 25 εκατ. Τούρκοι ψήφισαν τον Erdogan.
Ο βασικός αντίπαλός του, Muharrem Ince, επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και πρώην δάσκαλος, έλαβε σχεδόν το 31% των ψήφων.
Αν και βρίσκεται μακριά από τον Erdogan, ο Ince θεωρείται και αυτός νικητής των εκλογών καθώς είναι η πρώτη φορά από το 1977 που ένας σοσιαλδημοκράτης πολιτικός ξεπερνά το ποσοστό του 30%.
Ο Ince παραδέχθηκε την ήττα του, ενώ μέχρι στιγμής ούτε οι ξένοι παρατηρητές έχουν εκφράσει αρνητικές απόψεις για τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών.
Διαφορετική, πάντως, είναι η εικόνα αναφορικά με τις βουλευτικές εκλογές, καθώς το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Erdogan έλαβε το 42,4% των ψήφων, δηλαδή πολύ χαμηλότερα από το 49,5% που είχε κατακτήσει τον Νοέμβριο του 2015.
Χάρη στο ακροδεξιό κόμμα ΜΗΡ, με το οποίο συνεργάζεται το ΑΚΡ, ο συνασπισμός έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην τουρκική βουλή.
Η συμμαχία ΑΚΡ-ΜΗΡ σηματοδοτεί την επίσημη γέννηση της νέας κυβερνητικής ιδεολογίας της Τουρκίας: Ένα μπλοκ ισλαμιστών και εθνικιστών που αντιπροσωπεύουν παραδοσιακά τον αγροτικό πληθυσμό της Τουρκίας με το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο.
Ο Erdogan μπορεί να μην είναι πολύ χαρούμενος που έπρεπε να μοιραστεί την εξουσία με ένα κόμμα που ήταν τελευταίο το 2002, αλλά από τη στιγμή που το ΑΚΡ δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, οφείλει να γίνει φίλος με τους εθνικιστές και φυσικά να τους δώσει ορισμένες υψηλόβαθμες θέσεις στην κυβέρνηση.
Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών στις 24 Ιουνίου, η ασκούμενη πολιτική στην Τουρκία θα καταστεί ακόμη πιο αυταρχική, όντας ένα μείγμα ισλαμισμού και εθνικισμού, ένα μείγμα που μοιάζει να είναι η νέα κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα.
Στην ομιλία του μετά την ανακοίνωση της νίκης Erdogan, ο υπουργός Εξωτερικών, Mevlut Cavusoglu υποστήριξε ότι στις εκλογές ηττήθηκαν οι… τρομοκράτες.
Με απλά λόγια και χρησιμοποιώντας μία απόλυτα απλουστευτική λογική ο Cavusoglu έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το 47,5% των Τούρκων (περίπου 38,5 εκατ.) είναι… τρομοκράτες.
Η εθνική χαρά για την επανεκλογή ενός ανθρώπου που είναι γνωστός στον υπόλοιπο κόσμο για την αυταρχική, μερικές φορές δεσποτική του κυριαρχία, δεν προκαλεί έκπληξη σε μια χώρα όπου η μέση εκπαίδευση είναι μόλις 6,5 χρόνια.
Μόλις τον Απρίλιο του 2017, οι Τούρκοι είχαν ήδη εγκαταλείψει την έννοια της δημοκρατίας και τα υπόλοιπα κόμματα όταν ψήφισαν υπέρ των συνταγματικών τροποποιήσεων που έκαναν τον Erdogan επικεφαλής του κράτους, επικεφαλής της κυβέρνησης και επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος ταυτόχρονα.
Οι τροπολογίες έδωσαν στον πρόεδρο σχεδόν ανεξέλεγκτες εξουσίες και την εξουσία να αποφασίζει με διατάγματα.
Στην έκθεσή της για την «Ελευθερία στον κόσμο 2018», η Freedom House κατηγοριοποιεί την Τουρκία ως χώρα που δεν είναι «ελεύθερη» λόγω «ενός βαθιά λανθασμένου συνταγματικού δημοψηφίσματος που συγκέντρωσε την εξουσία στην προεδρία, τη μαζική αντικατάσταση των εκλεγμένων δημάρχων με διορισθέντες από την κυβέρνηση, τις αυθαίρετες διώξεις των ακτιβιστών δικαιωμάτων και άλλων θεωρούμενων ως εχθρών του κράτους και τις συνεχιζόμενες εκκαθαρίσεις των κρατικών υπαλλήλων, οι οποίοι έχουν αφήσει τους πολίτες να διστάζουν να εκφράσουν τις απόψεις τους για ευαίσθητα θέματα ».
Η Τουρκία βρίσκεται επίσης στην κορυφή της λίστας χωρών όπου η δημοκρατία έχει μειωθεί την τελευταία δεκαετία.
Η Τουρκία του Erdogan φλέρταρε με τη δικτατορία ακόμη και πριν οι Τούρκοι του δώσουν τις δυνάμεις που ήθελε στο δημοψήφισμα τον Απρίλιο του 2017. Εκατομμύρια Τούρκοι που δεν είναι οπαδοί του, τώρα τρομοκρατούνται από την προοπτική περαιτέρω διώξεων κάτω από μια ισλαμιστική-εθνικιστική κυβέρνηση διευθύνεται από έναν πρόεδρο χωρίς ουσιαστικά να ελέγχεται από κανέναν.
Βέβαια η αντιπολίτευση έχει δεσμευθεί ότι θα παλέψει για μία καλύτερη Τουρκία, αλλά κανείς δεν γνωρίζει εάν τελικά κληθεί να το πράξει από τη… φυλακή, στην οποία βρίσκονται όλοι όσοι έχουν διαφωνήσει με τον Erdogan.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών