Σήμερα, η Τουρκία παραχωρεί υπερεξουσίες σε έναν πρόεδρο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ακολουθεί μία πολιτική ατζέντα όλο και πιο ισλαμιστική, εθνικιστική, αυταρχική
Νέα εποχή ξημερώνει από αύριο Δευτέρα (9/7) καθώς η Τουρκία μετατρέπεται και επισήμως σε "προεδρική δημοκρατία". Ο επανεκλεγείς πρόεδρος Erdogan, ανεβαίνει για μια ακόμη φορά στο θρόνο του αυτή τη φορά έχοντας μεγαλύτερες εξουσίες από όλους τους προκατόχους του στη σύγχρονη μετά Kεμαλική Τουρκία.
Όπως σχολιάζει η Deutsche welle, 13 χρόνια μετά από την ημέρα που το κυβερνών "Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης" (ΑΚΡ) του Erdogan δρομολογούσε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ με τη στήριξη της κοινής γνώμης.
Την εποχή εκείνη φαινόταν ότι εδραιώνονται στην Τουρκία η δημοκρατία, η ελευθερία της γνώμης και η κοινωνική συμφιλίωση.
Κι όμως σήμερα, η Τουρκία παραχωρεί υπερεξουσίες σε έναν πρόεδρο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ακολουθεί μία πολιτική ατζέντα όλο και πιο ισλαμιστική, εθνικιστική, αυταρχική. Από τη στιγμή που δεν θα είναι υπόλογος απέναντι στο Κοινοβούλιο, ο Erdogan θα έχει πλέον τον απόλυτο έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Θα ελέγχει όμως και τη δικαστική εξουσία, καθώς αποκτά το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τους ανώτατους δικαστές.
Ο ίδιος απορρίπτει την κριτική και υποστηρίζει ότι προεδρική δημοκρατία έχουν και άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η ΗΠΑ. Όπως επισημαίνει ο Ersin Kalasioglou, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Σαμπάντσι της Κωνσταντινούπολης "δεν έχει γίνει συζήτηση μαζί μας για το νέο πολιτειακό σύστημα, παρά μόνο σε πολύ γενικές γραμμές, οπότε λεπτομέρειες δεν γνωρίζουν ούτε η κοινή γνώμη, ούτε η επιστημονική κοινότητα.
Ασφαλώς υπάρχουν διαφορές με άλλες χώρες, για παράδειγμα στις ΗΠΑ ο πρόεδρος δεν μπορεί να διαλύσει το Κογκρέσσο και να προκηρύξει εκλογές, ενώ στη Γαλλία τα μέλη του Συνταγματικού Δικαστηρίου ορίζονται από το Κοινοβούλιο".
Ο Kalasioglou επισημαίνει τα στοιχεία αυταρχισμού στο νέο πολιτειακό σύστημα της Τουρκίας. "Τόσο στο αμερικανικό, όσο και στο γαλλικό σύστημα πρωταρχικό ρόλο διαδραματίζει η κοινωνία των πολιτών. Κάτι τέτοιο σε μας δεν υπάρχει. Μία άλλη εξέλιξη είναι ότι εφεξής ο Erdogan θα ελέγχει τη νομοθετική εξουσία κυβερνώντας με προεδρικά διατάγματα, κάτι που μέχρι σήμερα δεν μπορούσε, παρά μόνο επικαλούμενος την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ακόμη ισχύει στην Τουρκία". Παρόμοια άποψη εκφράζει ο πολιτικός επιστήμων Dogu Ergil, επισημαίνοντας ότι "ουσιαστικά καταργούνται η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, στοιχεία ιδιαίτερα σημαντικά σε μία δημοκρατία".
Ο Εθνικιστής σύμμαχος του Erdogan και η ένταση με τις ΗΠΑ
Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι αν το πολιτικό θερμόμετρο στην Τουρκία ανεβαίνει ακόμη περισσότερο λόγω της συμμαχίας του Erdogan με το εθνικιστικό κόμμα MHP του Bahceli, το οποίο του εξασφαλίζει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Πολλοί φοβούνται ότι η σκληρή στάση του MHP σε μία σειρά ζητημάτων θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο εθνικιστικές αντιλήψεις, δυσχεραίνοντας τόσο την επίλυση του κουρδικού ζητήματος, όσο και την προσέγγιση με την ΕΕ. Ήδη από το 1999 η Άγκυρα είχε υποβάλει αίτηση ένταξης. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις άρχισαν στις 3 Οκτωβρίου 2005, αλλά μέχρι σήμερα δεν σημειώνουν θεαματική πρόοδο και ουσιαστικά έχουν παγώσει εδώ και δύο χρόνια, μετά την επιβολή "κατάστασης έκτακτης ανάγκης" στην Τουρκία. Μιλώντας στην Deutsche Welle η Kati Pirri, εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία, ζητεί μάλιστα την επίσημη αναστολή των διαπραγματεύσεων.
Παράλληλα, κρισιμη περίοδο διέρχονται και οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Και αυτό για πολλούς λόγους:
Ο F. Gulen, τον οποίο ο Erdogan θεωρεί υποκινητή της απόπειρας πραξικοπήματος το 2016, εξακολουθεί να ζει ανενόχλητος στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να συνεργάζονται με την κουρδική οργάνωση Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) στη Συρία, παρά τις τουρκικές ενστάσεις. Και επιπλέον η Άγκυρα θέλει να αγοράσει ρωσικούς πυραύλους S-400, παρά τις αντιρρήσεις του ΝΑΤΟ. "Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις οι ΗΠΑ είναι λιγότερο δημοφιλείς από το Ιράν στην Τουρκία", σημειώνει ο πολιτικός επιστήμων Ergil. "Στην τουρκική κοινωνία εξαπλώνεται μία νοοτροπία εχθρική απέναντι στις ΗΠΑ και την ΕΕ, ανεξάρτητα από την πολιτική Erdogan", συμπληρώνει.
www.bankingnews.gr
Όπως σχολιάζει η Deutsche welle, 13 χρόνια μετά από την ημέρα που το κυβερνών "Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης" (ΑΚΡ) του Erdogan δρομολογούσε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ με τη στήριξη της κοινής γνώμης.
Την εποχή εκείνη φαινόταν ότι εδραιώνονται στην Τουρκία η δημοκρατία, η ελευθερία της γνώμης και η κοινωνική συμφιλίωση.
Κι όμως σήμερα, η Τουρκία παραχωρεί υπερεξουσίες σε έναν πρόεδρο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ακολουθεί μία πολιτική ατζέντα όλο και πιο ισλαμιστική, εθνικιστική, αυταρχική. Από τη στιγμή που δεν θα είναι υπόλογος απέναντι στο Κοινοβούλιο, ο Erdogan θα έχει πλέον τον απόλυτο έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Θα ελέγχει όμως και τη δικαστική εξουσία, καθώς αποκτά το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τους ανώτατους δικαστές.
Ο ίδιος απορρίπτει την κριτική και υποστηρίζει ότι προεδρική δημοκρατία έχουν και άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η ΗΠΑ. Όπως επισημαίνει ο Ersin Kalasioglou, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Σαμπάντσι της Κωνσταντινούπολης "δεν έχει γίνει συζήτηση μαζί μας για το νέο πολιτειακό σύστημα, παρά μόνο σε πολύ γενικές γραμμές, οπότε λεπτομέρειες δεν γνωρίζουν ούτε η κοινή γνώμη, ούτε η επιστημονική κοινότητα.
Ασφαλώς υπάρχουν διαφορές με άλλες χώρες, για παράδειγμα στις ΗΠΑ ο πρόεδρος δεν μπορεί να διαλύσει το Κογκρέσσο και να προκηρύξει εκλογές, ενώ στη Γαλλία τα μέλη του Συνταγματικού Δικαστηρίου ορίζονται από το Κοινοβούλιο".
Ο Kalasioglou επισημαίνει τα στοιχεία αυταρχισμού στο νέο πολιτειακό σύστημα της Τουρκίας. "Τόσο στο αμερικανικό, όσο και στο γαλλικό σύστημα πρωταρχικό ρόλο διαδραματίζει η κοινωνία των πολιτών. Κάτι τέτοιο σε μας δεν υπάρχει. Μία άλλη εξέλιξη είναι ότι εφεξής ο Erdogan θα ελέγχει τη νομοθετική εξουσία κυβερνώντας με προεδρικά διατάγματα, κάτι που μέχρι σήμερα δεν μπορούσε, παρά μόνο επικαλούμενος την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ακόμη ισχύει στην Τουρκία". Παρόμοια άποψη εκφράζει ο πολιτικός επιστήμων Dogu Ergil, επισημαίνοντας ότι "ουσιαστικά καταργούνται η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, στοιχεία ιδιαίτερα σημαντικά σε μία δημοκρατία".
Ο Εθνικιστής σύμμαχος του Erdogan και η ένταση με τις ΗΠΑ
Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι αν το πολιτικό θερμόμετρο στην Τουρκία ανεβαίνει ακόμη περισσότερο λόγω της συμμαχίας του Erdogan με το εθνικιστικό κόμμα MHP του Bahceli, το οποίο του εξασφαλίζει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Πολλοί φοβούνται ότι η σκληρή στάση του MHP σε μία σειρά ζητημάτων θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο εθνικιστικές αντιλήψεις, δυσχεραίνοντας τόσο την επίλυση του κουρδικού ζητήματος, όσο και την προσέγγιση με την ΕΕ. Ήδη από το 1999 η Άγκυρα είχε υποβάλει αίτηση ένταξης. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις άρχισαν στις 3 Οκτωβρίου 2005, αλλά μέχρι σήμερα δεν σημειώνουν θεαματική πρόοδο και ουσιαστικά έχουν παγώσει εδώ και δύο χρόνια, μετά την επιβολή "κατάστασης έκτακτης ανάγκης" στην Τουρκία. Μιλώντας στην Deutsche Welle η Kati Pirri, εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία, ζητεί μάλιστα την επίσημη αναστολή των διαπραγματεύσεων.
Παράλληλα, κρισιμη περίοδο διέρχονται και οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Και αυτό για πολλούς λόγους:
Ο F. Gulen, τον οποίο ο Erdogan θεωρεί υποκινητή της απόπειρας πραξικοπήματος το 2016, εξακολουθεί να ζει ανενόχλητος στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να συνεργάζονται με την κουρδική οργάνωση Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) στη Συρία, παρά τις τουρκικές ενστάσεις. Και επιπλέον η Άγκυρα θέλει να αγοράσει ρωσικούς πυραύλους S-400, παρά τις αντιρρήσεις του ΝΑΤΟ. "Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις οι ΗΠΑ είναι λιγότερο δημοφιλείς από το Ιράν στην Τουρκία", σημειώνει ο πολιτικός επιστήμων Ergil. "Στην τουρκική κοινωνία εξαπλώνεται μία νοοτροπία εχθρική απέναντι στις ΗΠΑ και την ΕΕ, ανεξάρτητα από την πολιτική Erdogan", συμπληρώνει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών