Ο Trump δείχνει να έχει βρει τη χρυσή τομή: Είναι ρεαλιστής δίνοντας στους Αμερικανούς αυτό που θέλουν
Λοιδορήθηκε, χλευάστηκε και έγινε ο τραγέλαφος κάθε «καταξιωμένης» πένας της Ουάσιγκτον.
Όμως ο ίδιος δείχνει να έχει βρει τη χρυσή τομή: Είναι ρεαλιστής λέγοντας στους Αμερικανούς αυτό που θέλουν να ακούσουν.
Δύσκολη εξίσωση.
Όμως εάν ένας επιχειρηματίας έχει βρει τον τρόπο… κλείνει τα καλύτερα deals έχοντας το προσωπικό του ενθουσιασμένο με τη δουλειά.
Αυτός είναι ο Donald Trump, ο δισεκατομμυριούχος businessman ο οποίος βρέθηκε να διοικεί τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Αυτός που έσπασε στην ουσία ένα κατεστημένο της Clinton και του McCain και δια περιπάτου έκανε τη μετακόμιση στον Λευκό Οίκο.
Και μέσα σε ένα χρόνο έχει σπάσει πολλά κατεστημένα.
Και πρώτο και κύριο του αμερικανικού «αεροπλανοφόρου» που λέγεται εξωτερική πολιτική.
Το έστριψε… κόντρα στο εσωτερικό μότο της Ουάσιγκτον ότι «πιο εύκολα στρίβει ένα αεροπλανοφόρο από ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική».
Γιατί αυτός ήταν που αποδέχτηκε την πρόσκληση του βορειοκορεάτη ηγέτη Kim, αν και αρκετοί Αμερικανοί πρόεδροι είχαν δεχτεί παρόμοια πρόσκληση.
«Έχε το φίλο σου κοντά… και τον εχθρό σου πιο κοντά», μάλλον σκέφτηκε ο Trump και έφτασε μετά δαφνών στη Σιγκαπούρη και έκανε business για μια «παρθένα» αγορά.
«Δεν χρειάζεται να κάνει κανείς πόλεμο με όπλα, αφού υπάρχουν τα McDonald’s» το μότο των απανταχού διεθνών businessmen και ο Trump είναι ένας από αυτούς.
Το ίδιο συνέβη και με τη Ρωσία, με την οποία μπορεί ο Αμερικανός πρόεδρος να δηλώνει ότι οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι για να αλλάξεις τη «ρωσική αρκούδα» πρέπει να παλέψεις μαζί της.
Όπως πάλεψε και στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και έκανε όλους τους ηγέτες των μεγάλων χωρών να συμφωνήσουν μαζί του.
Να κερδίσει μία ακόμη επικοινωνιακή μάχη και να δείξει ποιος κάνει κουμάντο.
Αυτός που βάζει τα λεφτά βέβαια…
Ένα μάθημα για τους Ευρωπαίους κυρίως, οι οποίοι ξέσπασαν όλους κομπλεξισμούς τους σε αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα.
Δεν ήταν λίγοι οι Ευρωπαίοι που κουνούσαν το δάκτυλο στην Ελλάδα για να κάνει αυτά που ήθελαν, υπό την «απειλή» ότι τα λεφτά… θα κοπούν.
Ότι έκαναν στην Ελλάδα τα λούστηκαν όμως από τον Trump, ο οποίος δεν χαρίστηκε… κι ας μην είχε νόημα το αίτημα του.
Τα χρήματα που «προβλέπει» κάθε χώρα για το ΝΑΤΟ (2% του ΑΕΠ) δεν διατίθενται πραγματικά στο ΝΑΤΟ αλλά στην «πολεμική βιομηχανία».
Η πίτα μεγαλώνει όμως για τη «βιομηχανία».
Η ειρήνη του Trump περνά μέσα από την «κατανάλωση» πολεμικών «αγαθών» με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ.
Κι ας μην χρειαστούν… αφού «όποιος κάνει πόλεμο με όπλα είναι ανόητος».
Γι’ αυτό και παράλληλα «έτρεξε» το άλλο του πρότζεκτ… εμπορικός πόλεμος!
Άλλωστε έχει στο πλευρό του 325 εκατ. καταναλωτές.
Καθόλου αμελητέα ποσότητα.
Ποια χώρα μπορεί να την αγνοήσει;
Η Κίνα;
Που θα πουλήσει τα προϊόντα της η Κίνα;
Στην Ευρώπη, που ακόμη συζητάει για τη λιτότητα;
Στην Αφρική; Στον Καναδά; Στους ίδιους τους Κινέζους;
Καμία χώρα δεν είναι εθισμένη στον καταναλωτισμό όσο οι ΗΠΑ.
Τι θα κερδίσει;
Σε λίγο καιρό οι εμπορικοί εταίροι των ΗΠΑ θα καταλάβουν ότι μια τεράστια αγορά δεν μπορεί να είναι εκτός των πλάνων τους.
Γιατί κέρδος έχεις όταν διεισδύεις σε μια αγορά όχι όταν την αποκλείεις.
Βασικά οικονομικά είναι αυτά… και ο Trump τα ξέρει πολύ καλά και γι’ αυτό θα πετύχει ευνοϊκότερους όρους για τα αμερικανικά προϊόντα, υποσχόμενος ότι θα ανοίξει σταδιακά ένα παράθυρο στους άλλους και στην αχανή χώρα της αμερικανικής ηπείρου.
Χρειάζεται υπομονή… αλλά την έχει.
Ούτε και τα αντίποινα θα τον τρομάξουν, αφού ξέρει πολύ καλά ότι πέραν των βιομηχανικών προϊόντων η Κίνα είναι ακόμη μακρυά από τα αμερικανικά προϊόντα.
Αναλογίζεται βέβαια ότι αργά η γρήγορα η οικονομία της θα ρίξει ρυθμούς...
Κι ας έχει απέναντί του τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ.
Άλλωστε έχει αποδείξει ότι δεν «δίνει δεκάρα» για το τι λέει ο Τύπος γι 'αυτόν.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κυβερνήσει κανείς, άλλωστε…
Ξέρει να «πουλάει» αυτό που θέλει και να αναιρεί όλες τις μιντιακές επιθέσεις αποκαθηλώνοντας την κυριαρχία της τέταρτης εξουσίας.
Θα μπορούσε να το κάνει αυτό η Clinton; Ο McCain;
Παρά τις επικοινωνιακές αδυναμίες του άλλωστε, τα tweets του γίνονται οδηγός για σημαντικές αποφάσεις.
Και αυτός δεν είναι ο πραγματικός ηγέτης;
Αυτός που διοικεί, σχεδιάζει και υλοποιεί άμεσα προκειμένου να κάνει την «επιχείρησή» ισχυρή…
www.bankingews.gr
Όμως ο ίδιος δείχνει να έχει βρει τη χρυσή τομή: Είναι ρεαλιστής λέγοντας στους Αμερικανούς αυτό που θέλουν να ακούσουν.
Δύσκολη εξίσωση.
Όμως εάν ένας επιχειρηματίας έχει βρει τον τρόπο… κλείνει τα καλύτερα deals έχοντας το προσωπικό του ενθουσιασμένο με τη δουλειά.
Αυτός είναι ο Donald Trump, ο δισεκατομμυριούχος businessman ο οποίος βρέθηκε να διοικεί τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Αυτός που έσπασε στην ουσία ένα κατεστημένο της Clinton και του McCain και δια περιπάτου έκανε τη μετακόμιση στον Λευκό Οίκο.
Και μέσα σε ένα χρόνο έχει σπάσει πολλά κατεστημένα.
Και πρώτο και κύριο του αμερικανικού «αεροπλανοφόρου» που λέγεται εξωτερική πολιτική.
Το έστριψε… κόντρα στο εσωτερικό μότο της Ουάσιγκτον ότι «πιο εύκολα στρίβει ένα αεροπλανοφόρο από ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική».
Γιατί αυτός ήταν που αποδέχτηκε την πρόσκληση του βορειοκορεάτη ηγέτη Kim, αν και αρκετοί Αμερικανοί πρόεδροι είχαν δεχτεί παρόμοια πρόσκληση.
«Έχε το φίλο σου κοντά… και τον εχθρό σου πιο κοντά», μάλλον σκέφτηκε ο Trump και έφτασε μετά δαφνών στη Σιγκαπούρη και έκανε business για μια «παρθένα» αγορά.
«Δεν χρειάζεται να κάνει κανείς πόλεμο με όπλα, αφού υπάρχουν τα McDonald’s» το μότο των απανταχού διεθνών businessmen και ο Trump είναι ένας από αυτούς.
Το ίδιο συνέβη και με τη Ρωσία, με την οποία μπορεί ο Αμερικανός πρόεδρος να δηλώνει ότι οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι για να αλλάξεις τη «ρωσική αρκούδα» πρέπει να παλέψεις μαζί της.
Όπως πάλεψε και στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και έκανε όλους τους ηγέτες των μεγάλων χωρών να συμφωνήσουν μαζί του.
Να κερδίσει μία ακόμη επικοινωνιακή μάχη και να δείξει ποιος κάνει κουμάντο.
Αυτός που βάζει τα λεφτά βέβαια…
Ένα μάθημα για τους Ευρωπαίους κυρίως, οι οποίοι ξέσπασαν όλους κομπλεξισμούς τους σε αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα.
Δεν ήταν λίγοι οι Ευρωπαίοι που κουνούσαν το δάκτυλο στην Ελλάδα για να κάνει αυτά που ήθελαν, υπό την «απειλή» ότι τα λεφτά… θα κοπούν.
Ότι έκαναν στην Ελλάδα τα λούστηκαν όμως από τον Trump, ο οποίος δεν χαρίστηκε… κι ας μην είχε νόημα το αίτημα του.
Τα χρήματα που «προβλέπει» κάθε χώρα για το ΝΑΤΟ (2% του ΑΕΠ) δεν διατίθενται πραγματικά στο ΝΑΤΟ αλλά στην «πολεμική βιομηχανία».
Η πίτα μεγαλώνει όμως για τη «βιομηχανία».
Η ειρήνη του Trump περνά μέσα από την «κατανάλωση» πολεμικών «αγαθών» με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ.
Κι ας μην χρειαστούν… αφού «όποιος κάνει πόλεμο με όπλα είναι ανόητος».
Γι’ αυτό και παράλληλα «έτρεξε» το άλλο του πρότζεκτ… εμπορικός πόλεμος!
Άλλωστε έχει στο πλευρό του 325 εκατ. καταναλωτές.
Καθόλου αμελητέα ποσότητα.
Ποια χώρα μπορεί να την αγνοήσει;
Η Κίνα;
Που θα πουλήσει τα προϊόντα της η Κίνα;
Στην Ευρώπη, που ακόμη συζητάει για τη λιτότητα;
Στην Αφρική; Στον Καναδά; Στους ίδιους τους Κινέζους;
Καμία χώρα δεν είναι εθισμένη στον καταναλωτισμό όσο οι ΗΠΑ.
Τι θα κερδίσει;
Σε λίγο καιρό οι εμπορικοί εταίροι των ΗΠΑ θα καταλάβουν ότι μια τεράστια αγορά δεν μπορεί να είναι εκτός των πλάνων τους.
Γιατί κέρδος έχεις όταν διεισδύεις σε μια αγορά όχι όταν την αποκλείεις.
Βασικά οικονομικά είναι αυτά… και ο Trump τα ξέρει πολύ καλά και γι’ αυτό θα πετύχει ευνοϊκότερους όρους για τα αμερικανικά προϊόντα, υποσχόμενος ότι θα ανοίξει σταδιακά ένα παράθυρο στους άλλους και στην αχανή χώρα της αμερικανικής ηπείρου.
Χρειάζεται υπομονή… αλλά την έχει.
Ούτε και τα αντίποινα θα τον τρομάξουν, αφού ξέρει πολύ καλά ότι πέραν των βιομηχανικών προϊόντων η Κίνα είναι ακόμη μακρυά από τα αμερικανικά προϊόντα.
Αναλογίζεται βέβαια ότι αργά η γρήγορα η οικονομία της θα ρίξει ρυθμούς...
Κι ας έχει απέναντί του τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ.
Άλλωστε έχει αποδείξει ότι δεν «δίνει δεκάρα» για το τι λέει ο Τύπος γι 'αυτόν.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κυβερνήσει κανείς, άλλωστε…
Ξέρει να «πουλάει» αυτό που θέλει και να αναιρεί όλες τις μιντιακές επιθέσεις αποκαθηλώνοντας την κυριαρχία της τέταρτης εξουσίας.
Θα μπορούσε να το κάνει αυτό η Clinton; Ο McCain;
Παρά τις επικοινωνιακές αδυναμίες του άλλωστε, τα tweets του γίνονται οδηγός για σημαντικές αποφάσεις.
Και αυτός δεν είναι ο πραγματικός ηγέτης;
Αυτός που διοικεί, σχεδιάζει και υλοποιεί άμεσα προκειμένου να κάνει την «επιχείρησή» ισχυρή…
www.bankingews.gr
Σχόλια αναγνωστών