Η Ευρώπη υπέβαλε την Ελλάδα σε τεστ Rorschach... δίνοντας κρίσιμα διδάγματα για το μέλλον της ευρωζώνης
Δεν θα υπάρξει παρέλαση... ούτε ένα φιλί από τον Jean-Claude Juncker.
Αντίθετα, ο χρόνος της Ελλάδας ως de facto αποικία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα λήξει σήμερα, Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018.
Αυτή η περίοδος ξεκίνησε το 2010, υπενθυμίζει ο αρθρογράφος της Politico, Matthew Karnitschnig.
Η Ελλάδα ολοκληρώνει ένα οκταετές καθεστώς "διάσωσης" ύψους 300 δισεκατομμυρίων ευρώ με τη συμμετοχή πολλών οικονομολόγων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Είναι επίσης μια κατά πολύ φτωχότερη χώρα από ό, τι ήταν όταν παρενέβη η ΕΕ, με την οικονομία της να έχει συρρικνωθεί κατά σχεδόν 25% κατά τη διάρκεια των διασώσεων (μια επίδοση που βάζει την Ελλάδα στο γκρουπ της Βενεζουέλας, της Λιβύης και της Υεμένης).
Παρά τις συνεχιζόμενες δυσκολίες της Ελλάδας, πολλοί από τους ισχυρούς της Ευρώπης θεωρούν τις προσπάθειες διάσωσης όχι μόνο ως επιτυχία, αλλά ως πρότυπο.
«Αυτό το πρόγραμμα ήταν μια απίστευτη πρόκληση για εμάς, όπως και τα άλλα προγράμματα διάσωσης για τα κράτη του ευρώ», είχε αναφέρει η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel, ένας από τους αρχιτέκτονες της στρατηγικής διάσωσης.
«Αλλά μπορούμε να πούμε ότι το ευρώ είναι σταθερό, τα προγράμματα έχουν ολοκληρωθεί και οι χώρες είναι πιο ανταγωνιστικές», είχε αναφέρει.
Η Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε μια δοκιμασία Rorschach για το πώς θα κυβερνηθεί η ευρωζώνη.
Tο τεστ κηλίδων μελάνης Rorschach είναι μία μέθοδος ψυχολογικής διάγνωσης που σχετίζεται με την εικόνα.
Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν το τεστ για να προσπαθήσουν να εξετάσουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και τη συναισθηματική λειτουργία των ασθενών τους.
"Έχουμε βιώσει ότι η κακοδιαχείριση μιας χώρας μπορεί να μας βάλει σε κίνδυνο", δήλωσε η Merkel σε ομιλία του στο γερμανικό κοινοβούλιο, το Μάρτιο.
Για όσους βλέπουν την Ελλάδα μέσω του γερμανικού πρίσματος, η σκληρή λιτότητα που ανάγκασε την Αθήνα, σε συνδυασμό με την άρνηση χορήγησης ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους, προσφέρει μια ισχυρή συνταγή.
"Η λογοδοσία και ο έλεγχος συμβαδίζουν", ανέφερε η Merkel.
Με άλλα λόγια, αν και η οικονομία της Ελλάδας συρρικνώθηκε, η καταστροφή της προσέφερε στο υπόλοιπο γκρουπ ένα τρομακτικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν οι κυβερνήσεις παραβούν τους κανόνες.
"Η θυσία της Ελλάδας, είναι το τίμημα για τη διατήρηση του ευρώ, έτσι είναι", ήταν το δόγμα.
Η εναλλακτική άποψη, αρθρώθηκε από τον Γάλλο πρόεδρο E. Macron τον περασμένο Σεπτέμβριο μπροστά από την Ακρόπολη.
Η κυριαρχία της Ευρώπης και η εμπιστοσύνη είναι σε κίνδυνο, ως αποτέλεσμα της κρίσης.
Η μεταχείριση της Ελλάδας από την Ευρώπη έχει διαβρώσει τις αρχές της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τον ίδιο.
Τελικά, η συζήτηση ακολουθεί τον ορισμό του "αλληλεγγύης".
Οι περισσότεροι Γερμανοί, για παράδειγμα, είναι πεπεισμένοι ότι έδειξαν στην Ελλάδα την μέγιστη αλληλεγγύη, προσφέροντας δισεκατομμύρια σε δάνεια χαμηλού επιτοκίου.
Ενώ η ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας θα μπορούσε να βάλει τη χώρα σε πιο σταθερή οικονομική βάση, θα ανοίξει την πόρτα στον "ηθικό κίνδυνο", ανταμείβοντας την κακή συμπεριφορά.
Αυτό που αγνοεί αυτός ο συλλογισμός είναι ότι η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος νικητής των ευρωπαϊκών πολιτικών διάσωσης.
Καμία χώρα δεν έχει ωφεληθεί περισσότερο από τη Γερμανία από την εισαγωγή του ευρώ, η οποία ήταν ένα όφελος για τη βιομηχανία της, τροφοδοτώντας τις εξαγωγές στην περιοχή.
Έτσι, εάν η "διάσωση" της Ελλάδας ήταν πραγματικά για τη διατήρηση του ευρώ, η Γερμανία ενεργούσε πρωτίστως προς το δικό της συμφέρον.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί: Τα δάνεια που χορηγούνται στην Ελλάδα από ευρωπαϊκά ταμεία διάσωσης έχουν θέσει σε κίνδυνο ένα μικρό γερμανικό θησαυρό.
Στην πραγματικότητα, μέχρι τώρα έχουν δημιουργήσει ένα καθαρό κέρδος.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα, οι μικρές επιχειρήσεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% της οικονομίας συνεχίζουν να αγωνίζονται λόγω έλλειψης τραπεζικών πιστώσεων και υψηλών φόρων που επιβάλλονται από τα μέτρα διάσωσης.
Οι επενδύσεις στη χώρα είναι χλιαρές.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες έχουν φύγει και όλο και περισσότερο ποσοστό της οικονομίας είναι στο περιθώριο.
«Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι, οι εταιρείες και οι επενδυτές πρέπει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στις μελλοντικές προοπτικές της χώρας», δήλωσε ο Guntram Wolff, ο διευθυντής του Bruegel.
Αυτό το μέλλον είναι απίθανο, εφόσον το χρέος της Ελλάδας, που ανέρχεται σήμερα στο 180% του ΑΕΠ, παραμένει μη βιώσιμο, υποστήριξε ο Wolff.
Αντί να δώσει στην Ελλάδα χώρο αναπνοής, η Ευρώπη, με την επιμονή του Βερολίνου, συμφώνησε μόνο να δώσει στην Αθήνα περισσότερο χρόνο για να εξοφλήσει τα δάνειά της διάσωσης, καθυστερώντας πραγματικά την ημέρα της αναμέτρησης.
Έχοντας πεισθεί για αυτή την ασυμβίβαστη προσέγγιση, το Βερολίνο αντιστάθηκε στην πίεση του Macron να υιοθετήσει ένα σχέδιο στενότερης ολοκλήρωσης της ευρωζώνης, μια πορεία που θα απαιτούσε από τη Γερμανία να αποδεχθεί το είδος αλληλεγγύης που αρνήθηκε στην Ελλάδα.
Αν και η στρατηγική έχει λειτουργήσει καλά για τη Γερμανία μέχρι στιγμής, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη συνοχή της ζώνης του νομίσματος είναι λιγότερο ευοίωνες.
Για την εποχή που η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει μια προειδοποιητική ιστορία για την υπόλοιπη ευρωζώνη, η κρίση της τείνει επίσης να καθιερώσει τη φήμη της Γερμανίας ως ασυμβίβαστη στην οικονομική κρίση.
Οι περισσότεροι Γερμανοί πολιτικοί είναι αρνητικοί σε μια τέτοια κριτική, υποστηρίζοντας ότι "παίζοντας" με τις αρχές της Ευρώπης θα ήταν ακόμα χειρότερη.
Αλλά όπως έμαθε η Merkel κατά τη διάρκεια της κρίσης των προσφύγων, η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη, καταλήγει ο αρθρογράφος της Politico.
www.bankingnews.gr
Αντίθετα, ο χρόνος της Ελλάδας ως de facto αποικία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα λήξει σήμερα, Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018.
Αυτή η περίοδος ξεκίνησε το 2010, υπενθυμίζει ο αρθρογράφος της Politico, Matthew Karnitschnig.
Η Ελλάδα ολοκληρώνει ένα οκταετές καθεστώς "διάσωσης" ύψους 300 δισεκατομμυρίων ευρώ με τη συμμετοχή πολλών οικονομολόγων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Είναι επίσης μια κατά πολύ φτωχότερη χώρα από ό, τι ήταν όταν παρενέβη η ΕΕ, με την οικονομία της να έχει συρρικνωθεί κατά σχεδόν 25% κατά τη διάρκεια των διασώσεων (μια επίδοση που βάζει την Ελλάδα στο γκρουπ της Βενεζουέλας, της Λιβύης και της Υεμένης).
Παρά τις συνεχιζόμενες δυσκολίες της Ελλάδας, πολλοί από τους ισχυρούς της Ευρώπης θεωρούν τις προσπάθειες διάσωσης όχι μόνο ως επιτυχία, αλλά ως πρότυπο.
«Αυτό το πρόγραμμα ήταν μια απίστευτη πρόκληση για εμάς, όπως και τα άλλα προγράμματα διάσωσης για τα κράτη του ευρώ», είχε αναφέρει η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel, ένας από τους αρχιτέκτονες της στρατηγικής διάσωσης.
«Αλλά μπορούμε να πούμε ότι το ευρώ είναι σταθερό, τα προγράμματα έχουν ολοκληρωθεί και οι χώρες είναι πιο ανταγωνιστικές», είχε αναφέρει.
Η Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε μια δοκιμασία Rorschach για το πώς θα κυβερνηθεί η ευρωζώνη.
Tο τεστ κηλίδων μελάνης Rorschach είναι μία μέθοδος ψυχολογικής διάγνωσης που σχετίζεται με την εικόνα.
Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν το τεστ για να προσπαθήσουν να εξετάσουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και τη συναισθηματική λειτουργία των ασθενών τους.
"Έχουμε βιώσει ότι η κακοδιαχείριση μιας χώρας μπορεί να μας βάλει σε κίνδυνο", δήλωσε η Merkel σε ομιλία του στο γερμανικό κοινοβούλιο, το Μάρτιο.
Για όσους βλέπουν την Ελλάδα μέσω του γερμανικού πρίσματος, η σκληρή λιτότητα που ανάγκασε την Αθήνα, σε συνδυασμό με την άρνηση χορήγησης ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους, προσφέρει μια ισχυρή συνταγή.
"Η λογοδοσία και ο έλεγχος συμβαδίζουν", ανέφερε η Merkel.
Με άλλα λόγια, αν και η οικονομία της Ελλάδας συρρικνώθηκε, η καταστροφή της προσέφερε στο υπόλοιπο γκρουπ ένα τρομακτικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν οι κυβερνήσεις παραβούν τους κανόνες.
"Η θυσία της Ελλάδας, είναι το τίμημα για τη διατήρηση του ευρώ, έτσι είναι", ήταν το δόγμα.
Η εναλλακτική άποψη, αρθρώθηκε από τον Γάλλο πρόεδρο E. Macron τον περασμένο Σεπτέμβριο μπροστά από την Ακρόπολη.
Η κυριαρχία της Ευρώπης και η εμπιστοσύνη είναι σε κίνδυνο, ως αποτέλεσμα της κρίσης.
Η μεταχείριση της Ελλάδας από την Ευρώπη έχει διαβρώσει τις αρχές της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τον ίδιο.
Τελικά, η συζήτηση ακολουθεί τον ορισμό του "αλληλεγγύης".
Οι περισσότεροι Γερμανοί, για παράδειγμα, είναι πεπεισμένοι ότι έδειξαν στην Ελλάδα την μέγιστη αλληλεγγύη, προσφέροντας δισεκατομμύρια σε δάνεια χαμηλού επιτοκίου.
Ενώ η ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας θα μπορούσε να βάλει τη χώρα σε πιο σταθερή οικονομική βάση, θα ανοίξει την πόρτα στον "ηθικό κίνδυνο", ανταμείβοντας την κακή συμπεριφορά.
Αυτό που αγνοεί αυτός ο συλλογισμός είναι ότι η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος νικητής των ευρωπαϊκών πολιτικών διάσωσης.
Καμία χώρα δεν έχει ωφεληθεί περισσότερο από τη Γερμανία από την εισαγωγή του ευρώ, η οποία ήταν ένα όφελος για τη βιομηχανία της, τροφοδοτώντας τις εξαγωγές στην περιοχή.
Έτσι, εάν η "διάσωση" της Ελλάδας ήταν πραγματικά για τη διατήρηση του ευρώ, η Γερμανία ενεργούσε πρωτίστως προς το δικό της συμφέρον.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί: Τα δάνεια που χορηγούνται στην Ελλάδα από ευρωπαϊκά ταμεία διάσωσης έχουν θέσει σε κίνδυνο ένα μικρό γερμανικό θησαυρό.
Στην πραγματικότητα, μέχρι τώρα έχουν δημιουργήσει ένα καθαρό κέρδος.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα, οι μικρές επιχειρήσεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% της οικονομίας συνεχίζουν να αγωνίζονται λόγω έλλειψης τραπεζικών πιστώσεων και υψηλών φόρων που επιβάλλονται από τα μέτρα διάσωσης.
Οι επενδύσεις στη χώρα είναι χλιαρές.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες έχουν φύγει και όλο και περισσότερο ποσοστό της οικονομίας είναι στο περιθώριο.
«Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι, οι εταιρείες και οι επενδυτές πρέπει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στις μελλοντικές προοπτικές της χώρας», δήλωσε ο Guntram Wolff, ο διευθυντής του Bruegel.
Αυτό το μέλλον είναι απίθανο, εφόσον το χρέος της Ελλάδας, που ανέρχεται σήμερα στο 180% του ΑΕΠ, παραμένει μη βιώσιμο, υποστήριξε ο Wolff.
Αντί να δώσει στην Ελλάδα χώρο αναπνοής, η Ευρώπη, με την επιμονή του Βερολίνου, συμφώνησε μόνο να δώσει στην Αθήνα περισσότερο χρόνο για να εξοφλήσει τα δάνειά της διάσωσης, καθυστερώντας πραγματικά την ημέρα της αναμέτρησης.
Έχοντας πεισθεί για αυτή την ασυμβίβαστη προσέγγιση, το Βερολίνο αντιστάθηκε στην πίεση του Macron να υιοθετήσει ένα σχέδιο στενότερης ολοκλήρωσης της ευρωζώνης, μια πορεία που θα απαιτούσε από τη Γερμανία να αποδεχθεί το είδος αλληλεγγύης που αρνήθηκε στην Ελλάδα.
Αν και η στρατηγική έχει λειτουργήσει καλά για τη Γερμανία μέχρι στιγμής, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη συνοχή της ζώνης του νομίσματος είναι λιγότερο ευοίωνες.
Για την εποχή που η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει μια προειδοποιητική ιστορία για την υπόλοιπη ευρωζώνη, η κρίση της τείνει επίσης να καθιερώσει τη φήμη της Γερμανίας ως ασυμβίβαστη στην οικονομική κρίση.
Οι περισσότεροι Γερμανοί πολιτικοί είναι αρνητικοί σε μια τέτοια κριτική, υποστηρίζοντας ότι "παίζοντας" με τις αρχές της Ευρώπης θα ήταν ακόμα χειρότερη.
Αλλά όπως έμαθε η Merkel κατά τη διάρκεια της κρίσης των προσφύγων, η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη, καταλήγει ο αρθρογράφος της Politico.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών