Η ιταλική κυβέρνηση βρίσκεται στη διαδικασία κατάρτισης του πρώτου προϋπολογισμού της και αυτό μπορεί να αποτελέσει μια θεμελιώδη πρόκληση για την ΕΕ, εκτιμά το Geopolitical Futures
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις σχέσεις της Ιταλίας με την ΕΕ δεν είναι τόσο η σκληρή στάση της Ρώμης στο μεταναστευτικό, όσο η οικονομία, επισημαίνει το ινστιτούτο Geopolitical Futures.
Όπως αναφέρει, η πρόσφατα εκλεγμένη ιταλική κυβέρνηση που ζητά δίκαιη κατανομή στα προσφυγικά βάρη είναι η πιο ευρωσκεπτικιστική που έχει αναδειχθεί ποτέ στη χώρα.
Τώρα, η κυβέρνηση αυτή βρίσκεται στη διαδικασία κατάρτισης του πρώτου προϋπολογισμού της - και με τον τρόπο αυτό μπορεί να αποτελέσει μια θεμελιώδη πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως και οι προηγούμενες ιταλικές κυβερνήσεις, η κυβερνητική συμμαχία μεταξύ του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας επιδιώκει μεγαλύτερο έλεγχο της νομισματικής πολιτικής και των δημοσίων δαπανών, ώστε η Ιταλία να αντιμετωπίσει τους χρόνιους μέτριους ρυθμούς ανάπτυξης και το υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs).
Πάντως το συγκεκριμένο ποσοστό στα NPLs μειώθηκε από το υψηλό του 16,8% στα τέλη του 2015 στο 11,1% στο κατά το πρώτο τρίμηνο του 2018.
Ωστόσο η ιταλική κυβέρνηση και η υπόσχεση της βασικής συνιστώσας της των Πέντε Αστέρων για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα 780 ευρώ μηνιαίως προκαλεί προβληματισμούς στην ΕΕ αλλά κερδίζει σε εγχώρια στήριξη.
Η Λέγκα από την πλευρά της κατέφυγε σε υποσχέσεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
Η τραγωδία με την κατάρρευση μιας γέφυρας στη Γένοβα προσέφερε την καλύτερη ευκαιρία στη «λαϊκιστική» κυβέρνηση να επανεξετάσει το ζήτημα των υποδομών.
Και τα δύο αυτά ζητήματα θέτουν την Ιταλία σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες.
Όσον αφορά τη μετανάστευση, η ιταλική κυβέρνηση έχει ήδη απειλήσει να παρακρατήσει τη συνεισφορά της στον ετήσιο προϋπολογισμό της ΕΕ ή να ασκήσει βέτο στον επταετή προϋπολογισμό της, εάν η Ένωση δεν μπορέσει να καταλήξει σε ένα καλύτερο σχέδιο ανακατανομής των μεταναστών στην Ευρώπη.
Η ΕΕ έχει απειλήσει με κυρώσεις σε απάντηση. Η Ιταλία «φλερτάρει» ακόμη και με «συμμαχία» με την Ουγγαρία και άλλες αντιμαχόμενες μετανάστευσης, αν η ΕΕ δεν συγκλίνει προς τα αιτήματα της Ιταλίας.
Το ζήτημα των δαπανών, ωστόσο, είναι πιο σοβαρό.
Προκειμένου η ιταλική κυβέρνηση να προωθήσει μερικές από τις υποσχέσεις της, πρέπει να είναι σε θέση να δαπανήσει χρήματα.
Ωστόσο, η ΕΕ έχει έναν κανόνα σύμφωνα με τον οποίο τα ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα για τις χώρες της ΕΕ δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Ο κανόνας αυτός δεν ισχύει εξίσου για όλα τα κράτη μέλη - όπως η Γαλλία, το δημοσιονομικό έλλειμμα της οποίας υπερέβαινε το 3% για σχεδόν μια δεκαετία, σχολιάζει το Geopolitical Futures.
Η ιταλική κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμείνει κάτω από αυτό το όριο και να δαπανήσει ταυτόχρονα τα κεφάλαια που επιθυμεί.
Η συνέντευξη του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης Luigi Di Maio στο il Fatto Quotidiano την Τρίτη (28/8) ήταν το τελευταίο σημάδι ότι η Ιταλία μπορεί να προετοιμάζεται να παραβιάσει αυτόν τον κανονισμό της ΕΕ.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν η Ιταλία θα συμμορφωθεί με τους κανονισμούς της ΕΕ για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ο Di Maio, ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, κατέστησε σαφές ότι η ιταλική κυβέρνηση σκέπτεται να τα αγνοήσει.
Μια ημέρα νωρίτερα, ένας υφυπουργός του ιταλικού υπουργικού συμβουλίου δήλωσε επίσης ότι ένα έλλειμμα του προϋπολογισμού μεγαλύτερο από το 3% του ΑΕΠ ήταν στο τραπέζι.
Ορισμένες εκτιμήσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα φθάσει το 5% του ΑΕΠ.
Αυτό θα αναιρούσε τις προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ ΕΕ και Ιταλίας, βάσει των οποίων θα μειωνόταν το έλλειμμα στο 0,8% το 2019 πριν φθάσουμε στον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το 2020 και θα πρόκειται για μία προβληματική κατάσταση στις σχέσεις των δύο πλευρών.
'H ΕΕ έχει κάθε λόγο να φοβάται τις «ανεύθυνες» δαπάνες της ιταλικής κυβέρνησης.
Ήταν ακριβώς αυτό το είδος δαπανών που έφερε την Αθήνα σε δυσχερή θέση - και είναι όλο και πιο δύσκολο να μην δούμε τις ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
Μετά από όλα, η Ιταλία βρίσκεται σε ένα «βουνό» χρέους. Το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι 133%.
Στην ΕΕ, μόνο της Ελλάδας (180%) είναι μεγαλύτερο - και μόνο της Πορτογαλίας (126%) και του Βελγίου (106%) υπερβαίνουν το 100%.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της Ιταλίας και των άλλων χωρώ είναι το μέγεθος: της Ιταλίας ανέρχεται σε 2,3 τρισεκατομμύρια ευρώ - σχεδόν διπλάσια από τις τρεις επόμενες χώρες.
Εάν η Ιταλία ακολουθήσει τον δρόμο της Ελλάδας, τότε ο μεγαλύτερος φόβος της ΕΕ είναι ένας: Η Ιταλία δεν είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει, είναι πολύ μεγάλη για να σωθεί.
Όπως αναφέρει, η πρόσφατα εκλεγμένη ιταλική κυβέρνηση που ζητά δίκαιη κατανομή στα προσφυγικά βάρη είναι η πιο ευρωσκεπτικιστική που έχει αναδειχθεί ποτέ στη χώρα.
Τώρα, η κυβέρνηση αυτή βρίσκεται στη διαδικασία κατάρτισης του πρώτου προϋπολογισμού της - και με τον τρόπο αυτό μπορεί να αποτελέσει μια θεμελιώδη πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως και οι προηγούμενες ιταλικές κυβερνήσεις, η κυβερνητική συμμαχία μεταξύ του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας επιδιώκει μεγαλύτερο έλεγχο της νομισματικής πολιτικής και των δημοσίων δαπανών, ώστε η Ιταλία να αντιμετωπίσει τους χρόνιους μέτριους ρυθμούς ανάπτυξης και το υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs).
Πάντως το συγκεκριμένο ποσοστό στα NPLs μειώθηκε από το υψηλό του 16,8% στα τέλη του 2015 στο 11,1% στο κατά το πρώτο τρίμηνο του 2018.
Ωστόσο η ιταλική κυβέρνηση και η υπόσχεση της βασικής συνιστώσας της των Πέντε Αστέρων για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα 780 ευρώ μηνιαίως προκαλεί προβληματισμούς στην ΕΕ αλλά κερδίζει σε εγχώρια στήριξη.
Η Λέγκα από την πλευρά της κατέφυγε σε υποσχέσεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
Η τραγωδία με την κατάρρευση μιας γέφυρας στη Γένοβα προσέφερε την καλύτερη ευκαιρία στη «λαϊκιστική» κυβέρνηση να επανεξετάσει το ζήτημα των υποδομών.
Και τα δύο αυτά ζητήματα θέτουν την Ιταλία σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες.
Όσον αφορά τη μετανάστευση, η ιταλική κυβέρνηση έχει ήδη απειλήσει να παρακρατήσει τη συνεισφορά της στον ετήσιο προϋπολογισμό της ΕΕ ή να ασκήσει βέτο στον επταετή προϋπολογισμό της, εάν η Ένωση δεν μπορέσει να καταλήξει σε ένα καλύτερο σχέδιο ανακατανομής των μεταναστών στην Ευρώπη.
Η ΕΕ έχει απειλήσει με κυρώσεις σε απάντηση. Η Ιταλία «φλερτάρει» ακόμη και με «συμμαχία» με την Ουγγαρία και άλλες αντιμαχόμενες μετανάστευσης, αν η ΕΕ δεν συγκλίνει προς τα αιτήματα της Ιταλίας.
Το ζήτημα των δαπανών, ωστόσο, είναι πιο σοβαρό.
Προκειμένου η ιταλική κυβέρνηση να προωθήσει μερικές από τις υποσχέσεις της, πρέπει να είναι σε θέση να δαπανήσει χρήματα.
Ωστόσο, η ΕΕ έχει έναν κανόνα σύμφωνα με τον οποίο τα ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα για τις χώρες της ΕΕ δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Ο κανόνας αυτός δεν ισχύει εξίσου για όλα τα κράτη μέλη - όπως η Γαλλία, το δημοσιονομικό έλλειμμα της οποίας υπερέβαινε το 3% για σχεδόν μια δεκαετία, σχολιάζει το Geopolitical Futures.
Η ιταλική κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμείνει κάτω από αυτό το όριο και να δαπανήσει ταυτόχρονα τα κεφάλαια που επιθυμεί.
Η συνέντευξη του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης Luigi Di Maio στο il Fatto Quotidiano την Τρίτη (28/8) ήταν το τελευταίο σημάδι ότι η Ιταλία μπορεί να προετοιμάζεται να παραβιάσει αυτόν τον κανονισμό της ΕΕ.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν η Ιταλία θα συμμορφωθεί με τους κανονισμούς της ΕΕ για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ο Di Maio, ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, κατέστησε σαφές ότι η ιταλική κυβέρνηση σκέπτεται να τα αγνοήσει.
Μια ημέρα νωρίτερα, ένας υφυπουργός του ιταλικού υπουργικού συμβουλίου δήλωσε επίσης ότι ένα έλλειμμα του προϋπολογισμού μεγαλύτερο από το 3% του ΑΕΠ ήταν στο τραπέζι.
Ορισμένες εκτιμήσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα φθάσει το 5% του ΑΕΠ.
Αυτό θα αναιρούσε τις προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ ΕΕ και Ιταλίας, βάσει των οποίων θα μειωνόταν το έλλειμμα στο 0,8% το 2019 πριν φθάσουμε στον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό το 2020 και θα πρόκειται για μία προβληματική κατάσταση στις σχέσεις των δύο πλευρών.
'H ΕΕ έχει κάθε λόγο να φοβάται τις «ανεύθυνες» δαπάνες της ιταλικής κυβέρνησης.
Ήταν ακριβώς αυτό το είδος δαπανών που έφερε την Αθήνα σε δυσχερή θέση - και είναι όλο και πιο δύσκολο να μην δούμε τις ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
Μετά από όλα, η Ιταλία βρίσκεται σε ένα «βουνό» χρέους. Το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι 133%.
Στην ΕΕ, μόνο της Ελλάδας (180%) είναι μεγαλύτερο - και μόνο της Πορτογαλίας (126%) και του Βελγίου (106%) υπερβαίνουν το 100%.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της Ιταλίας και των άλλων χωρώ είναι το μέγεθος: της Ιταλίας ανέρχεται σε 2,3 τρισεκατομμύρια ευρώ - σχεδόν διπλάσια από τις τρεις επόμενες χώρες.
Εάν η Ιταλία ακολουθήσει τον δρόμο της Ελλάδας, τότε ο μεγαλύτερος φόβος της ΕΕ είναι ένας: Η Ιταλία δεν είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει, είναι πολύ μεγάλη για να σωθεί.
Σχόλια αναγνωστών