Άρθρο του Kenneth Rogoff για την ασύλληπτη ανθρωπιστική κρίση που πλήττει τη Βενεζουέλα
Η ασύλληπτη ανθρωπιστική και οικονομική κρίση που πλήττει τη Βενεζουέλα έχει προκαλέσει μεταναστευτικά ρεύματα που, τα τελευταία χρόνια, παρατηρήθηκαν μόνο προς την Ευρώπη, το 2015, σχολιάζει σε άρθρο του (στο ProjectSyndicate) ο γνωστός οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, κ. Kenneth Rogoff.
Όπως αναφέρει, το μεγάλο πείραμα της Βενεζουέλας με τον «βολιβαριανό» σοσιαλισμό, καταρρέει…
Στο δρόμο τους για τη φυγή από τη χώρα, οι πολίτες συχνά ζουν σε απελπιστικά άθλιες συνθήκες, με λίγη τροφή και χωρίς φάρμακα, ενώ κοιμούνται οπουδήποτε μπορούν.
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν στρατόπεδα προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών, μόνο μικρή βοήθεια από θρησκευτικές οργανώσεις και άλλες ΜΚΟ.
Η πείνα και οι ασθένειες είναι ανεξέλεγκτες.
Σε γενικές γραμμές, η Κολομβία καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει, φροντίζοντας όσους εμφανίζονται στα νοσοκομεία, ενώ η οικονομία της απορροφά πολλούς πρόσφυγες ως εργάτες.
Αλλά με ένα κατά κεφαλήν ΑΕΠ μόλις μόλις 6.000 δολάρια (έναντι 60.000 δολαρίων για τις Ηνωμένες Πολιτείες), οι πόροι της Κολομβίας είναι περιορισμένοι, υπογραμμίζει ο οικονομολόγος.
«Οι Κολομβιανοί συμπαθούσαν με τους γείτονές τους, εν μέρει επειδή πολλοί θυμούνται ότι κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των FARC και των σχετικών πολέμων κατά των ναρκωτικών, η Βενεζουέλα απορρόφησε εκατοντάδες χιλιάδες Κολομβιανούς πρόσφυγες.
Επιπλέον, κατά τα έτη άνθησης της Βενεζουέλας, όταν οι τιμές του πετρελαίου ήταν υψηλές και το σοσιαλιστικό καθεστώς δεν είχε ακόμα αποδεσμεύσει την παραγωγή, αρκετά εκατομμύρια Κολομβιανοί κατάφεραν να βρουν δουλειά στη Βενεζουέλα».
Ωστόσο, το πρόσφατο τσουνάμι των προσφύγων προκαλεί τεράστια προβλήματα στην Κολομβία, πέρα από το άμεσο κόστος της αστυνόμευσης, την παροχή επείγουσας ιατρικής περίθαλψης και την παροχή άλλων υπηρεσιών.
Ειδικότερα, η εισροή εργασίας έχει ασκήσει σημαντική πτωτική πίεση στους μισθούς, σημειώνεται.
Τα πρώτα προσφυγικά κύματα από τη Βενεζουέλα περιελάμβαναν πολλούς ειδικευμένους εργαζόμενους που εύλογα θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα βρουν γρήγορα αμειβόμενη απασχόληση.
Όμως, οι πρόσφατοι πρόσφυγες ήταν κυρίως ανειδίκευτοι, περιπλέκοντας τις προσπάθειες της κυβέρνησης στην Κολομβία.
Τα μακροπρόθεσμα προβλήματα μπορεί να είναι ακόμη πιο σοβαρά, με τις ασθένειες που κάποτε ήταν υπό έλεγχο, όπως η ιλαρά και το AIDS, να μεταδίδονται ταχέως μεταξύ του προσφυγικού πληθυσμού, προειδοποιεί ο οικονομολόγος.
«Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι θα υπάρξει επανάσταση στη Βενεοζουέλα, αλλά μέχρι στιγμής ο Nicolas Maduro μπόρεσε να κρατήσει τον στρατό με το μέρος του καθεστώτος. (…)
Συνολικά πάρα πολλοί οικονομολόγοι με αριστερόστροφο (συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που τελικά εργάστηκαν για την προεκλογική εκστρατεία του γερουσιαστή Bernie Sanders, το 2016) ήταν θιασώτες υποστηρικτές του καθεστώτος της Βενεζουέλας. (…)
Σε απάντηση στις εγχώριες και περιφερειακές κρίσεις που δημιουργούνται από το καθεστώς Maduro, οι ΗΠΑ έχουν θέσει σε εφαρμογή σοβαρές εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις και ο Donald Trump έχει αναφέρει ακόμη και την ιδέα της εισβολής στη Βενεζουέλα.
Η αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση είναι βέβαια μια τρελή ιδέα και ακόμη και οι πολλοί λατινοαμερικανοί ηγέτες που θέλουν απεγνωσμένα να δουν το καθεστώς να πέφτει, δεν θα το στήριζαν ποτέ.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ μπορούν και πρέπει να εντείνουν σημαντικά την οικονομική και υλικοτεχνική βοήθεια για να βοηθήσουν τα γειτονικά κράτη να ασχοληθούν με το πρόβλημα των προσφύγων.
Δεν είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την ανασυγκρότηση και τον επαναπατρισμό των προσφύγων μετά το τέλος του σοσιαλισμού της Βενεζουέλας - ή, ακριβέστερα, του πελατειακού πετρελαίου και της κοκαΐνης», καταλήγει ο οικονομολόγος.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει, το μεγάλο πείραμα της Βενεζουέλας με τον «βολιβαριανό» σοσιαλισμό, καταρρέει…
Στο δρόμο τους για τη φυγή από τη χώρα, οι πολίτες συχνά ζουν σε απελπιστικά άθλιες συνθήκες, με λίγη τροφή και χωρίς φάρμακα, ενώ κοιμούνται οπουδήποτε μπορούν.
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν στρατόπεδα προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών, μόνο μικρή βοήθεια από θρησκευτικές οργανώσεις και άλλες ΜΚΟ.
Η πείνα και οι ασθένειες είναι ανεξέλεγκτες.
Σε γενικές γραμμές, η Κολομβία καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει, φροντίζοντας όσους εμφανίζονται στα νοσοκομεία, ενώ η οικονομία της απορροφά πολλούς πρόσφυγες ως εργάτες.
Αλλά με ένα κατά κεφαλήν ΑΕΠ μόλις μόλις 6.000 δολάρια (έναντι 60.000 δολαρίων για τις Ηνωμένες Πολιτείες), οι πόροι της Κολομβίας είναι περιορισμένοι, υπογραμμίζει ο οικονομολόγος.
«Οι Κολομβιανοί συμπαθούσαν με τους γείτονές τους, εν μέρει επειδή πολλοί θυμούνται ότι κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των FARC και των σχετικών πολέμων κατά των ναρκωτικών, η Βενεζουέλα απορρόφησε εκατοντάδες χιλιάδες Κολομβιανούς πρόσφυγες.
Επιπλέον, κατά τα έτη άνθησης της Βενεζουέλας, όταν οι τιμές του πετρελαίου ήταν υψηλές και το σοσιαλιστικό καθεστώς δεν είχε ακόμα αποδεσμεύσει την παραγωγή, αρκετά εκατομμύρια Κολομβιανοί κατάφεραν να βρουν δουλειά στη Βενεζουέλα».
Ωστόσο, το πρόσφατο τσουνάμι των προσφύγων προκαλεί τεράστια προβλήματα στην Κολομβία, πέρα από το άμεσο κόστος της αστυνόμευσης, την παροχή επείγουσας ιατρικής περίθαλψης και την παροχή άλλων υπηρεσιών.
Ειδικότερα, η εισροή εργασίας έχει ασκήσει σημαντική πτωτική πίεση στους μισθούς, σημειώνεται.
Τα πρώτα προσφυγικά κύματα από τη Βενεζουέλα περιελάμβαναν πολλούς ειδικευμένους εργαζόμενους που εύλογα θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα βρουν γρήγορα αμειβόμενη απασχόληση.
Όμως, οι πρόσφατοι πρόσφυγες ήταν κυρίως ανειδίκευτοι, περιπλέκοντας τις προσπάθειες της κυβέρνησης στην Κολομβία.
Τα μακροπρόθεσμα προβλήματα μπορεί να είναι ακόμη πιο σοβαρά, με τις ασθένειες που κάποτε ήταν υπό έλεγχο, όπως η ιλαρά και το AIDS, να μεταδίδονται ταχέως μεταξύ του προσφυγικού πληθυσμού, προειδοποιεί ο οικονομολόγος.
«Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι θα υπάρξει επανάσταση στη Βενεοζουέλα, αλλά μέχρι στιγμής ο Nicolas Maduro μπόρεσε να κρατήσει τον στρατό με το μέρος του καθεστώτος. (…)
Συνολικά πάρα πολλοί οικονομολόγοι με αριστερόστροφο (συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που τελικά εργάστηκαν για την προεκλογική εκστρατεία του γερουσιαστή Bernie Sanders, το 2016) ήταν θιασώτες υποστηρικτές του καθεστώτος της Βενεζουέλας. (…)
Σε απάντηση στις εγχώριες και περιφερειακές κρίσεις που δημιουργούνται από το καθεστώς Maduro, οι ΗΠΑ έχουν θέσει σε εφαρμογή σοβαρές εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις και ο Donald Trump έχει αναφέρει ακόμη και την ιδέα της εισβολής στη Βενεζουέλα.
Η αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση είναι βέβαια μια τρελή ιδέα και ακόμη και οι πολλοί λατινοαμερικανοί ηγέτες που θέλουν απεγνωσμένα να δουν το καθεστώς να πέφτει, δεν θα το στήριζαν ποτέ.
Ωστόσο, οι ΗΠΑ μπορούν και πρέπει να εντείνουν σημαντικά την οικονομική και υλικοτεχνική βοήθεια για να βοηθήσουν τα γειτονικά κράτη να ασχοληθούν με το πρόβλημα των προσφύγων.
Δεν είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την ανασυγκρότηση και τον επαναπατρισμό των προσφύγων μετά το τέλος του σοσιαλισμού της Βενεζουέλας - ή, ακριβέστερα, του πελατειακού πετρελαίου και της κοκαΐνης», καταλήγει ο οικονομολόγος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών