γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Όταν η Αργεντινή χρεοκόπησε το 2002 λίγοι τότε προέβλεπαν ότι η χώρα θα ανακτούσε τη δυναμική της τόσο σύντομα για να τρέχει πλέον με ρυθμούς ανάπτυξης όπως η Ασία στο 7,6%, με πολύ θετικές επιπτώσεις φυσικά στην κοινωνία και την απασχόληση.
Όμως μία πιο προσεκτική ματιά στα δεδομένα της χώρας της Λατινικής Αμερικής δείχνει ότι ο τρόπος με τον οποίο η Αργεντινή ανακάμπτει βασίζεται στο μοντέλο ανάπτυξης που είχε ακολουθηθεί τις δεκαετίες του ’40 και του ’50 επί Περόν, ο οποίος ανατράπηκε το 1955 από στρατιωτική χούντα.
Σύμφωνα με την ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Foreign Policy, η κληρονομιά που άφησε η εποχή Περόν επιβίωσε με την οικονομία της χώρας να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην παραγωγή, αλλά και στην κρατικοποίηση των πάντων.
Η πολιτική που ακολούθησε ο Πρόεδρος Kirchner (2003-2007) και στη συνέχεια η σύζυγός του και τωρινή Πρόεδρος της Αργεντινής έδωσαν μία απάντηση στην υποτίμηση των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών, στην υψηλή ανεργία (που έφτανε το 24%), ενώ βελτίωσαν και την οικονομική κατάσταση της μεσαίας τάξης.
Ο Kirchner προχώρησε σε στάση πληρωμών, έδωσε ώθηση στη βιομηχανική παραγωγή που έγινες πιο ελκυστική λόγω της χαμηλής ισοτιμίας του πεσό, όμως οι πολιτική που ακολούθησε δε δείχνει διατηρήσιμη.
Ένα βασικό στοιχείο της πολιτικής Kirchner είναι το υποτιμημένο νόμισμα, όμως η εσωτερική νομισματική πολιτική αυξάνει τις πληθωριστικές πιέσεις.
Ταυτόχρονα η οικονομία δε διαθέτει κανένα σχεδόν στοιχείο απελευθέρωσης, με συνέπεια να μπαίνει πλέον σε κίνδυνο η παραγωγικότητας της Αργεντινής και ο ρόλος της στις διεθνείς αγορές. Οι συνέπειες της πολιτικής Kirchner είναι πιο εμφανείς στον τομέα της ενέργειας, καθώς η χώρα διαθέτει άφθονα αποθέματα φυσικού αερίου και ενώ ήταν έτοιμη να γίνει παγκόσμιος εξαγωγέας, οι πολιτικές προστατευτισμού των τιμών μείωσαν την κερδοφορία των επενδύσεων, με συνέπεια τώρα η Αργεντινή να κάνει εισαγωγές φυσικού αερίου. Από το αέριο και μόνο η χώρα υπολογίζεται ότι χάνει περί τα 8 δισ. ετησίως.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και αποδεικνύουν ότι αν δεν αλλάξει η κατεύθυνση – κάτι που δείχνει να έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί η πολιτική ηγεσία – τότε η ανάκαμψη θα είναι βραχύβια.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με την ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Foreign Policy, η κληρονομιά που άφησε η εποχή Περόν επιβίωσε με την οικονομία της χώρας να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην παραγωγή, αλλά και στην κρατικοποίηση των πάντων.
Η πολιτική που ακολούθησε ο Πρόεδρος Kirchner (2003-2007) και στη συνέχεια η σύζυγός του και τωρινή Πρόεδρος της Αργεντινής έδωσαν μία απάντηση στην υποτίμηση των αποταμιεύσεων των νοικοκυριών, στην υψηλή ανεργία (που έφτανε το 24%), ενώ βελτίωσαν και την οικονομική κατάσταση της μεσαίας τάξης.
Ο Kirchner προχώρησε σε στάση πληρωμών, έδωσε ώθηση στη βιομηχανική παραγωγή που έγινες πιο ελκυστική λόγω της χαμηλής ισοτιμίας του πεσό, όμως οι πολιτική που ακολούθησε δε δείχνει διατηρήσιμη.
Ένα βασικό στοιχείο της πολιτικής Kirchner είναι το υποτιμημένο νόμισμα, όμως η εσωτερική νομισματική πολιτική αυξάνει τις πληθωριστικές πιέσεις.
Ταυτόχρονα η οικονομία δε διαθέτει κανένα σχεδόν στοιχείο απελευθέρωσης, με συνέπεια να μπαίνει πλέον σε κίνδυνο η παραγωγικότητας της Αργεντινής και ο ρόλος της στις διεθνείς αγορές. Οι συνέπειες της πολιτικής Kirchner είναι πιο εμφανείς στον τομέα της ενέργειας, καθώς η χώρα διαθέτει άφθονα αποθέματα φυσικού αερίου και ενώ ήταν έτοιμη να γίνει παγκόσμιος εξαγωγέας, οι πολιτικές προστατευτισμού των τιμών μείωσαν την κερδοφορία των επενδύσεων, με συνέπεια τώρα η Αργεντινή να κάνει εισαγωγές φυσικού αερίου. Από το αέριο και μόνο η χώρα υπολογίζεται ότι χάνει περί τα 8 δισ. ετησίως.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και αποδεικνύουν ότι αν δεν αλλάξει η κατεύθυνση – κάτι που δείχνει να έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί η πολιτική ηγεσία – τότε η ανάκαμψη θα είναι βραχύβια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών