Το ευρώ εμφανίζεται στάσιμο, οι μεγάλες εταιρείες δεν παρουσιάζουν κέρδη και οι Βρυξέλλες σε πανικό
Με ανησυχία παρατηρούν οι επιτελείς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, που υποχώρησαν σε χαμηλό τετραετίας, στο 0,2% σε αντιδιαστολή με την ορμή της αμερικανικής οικονομίας.
Αρχικά οι οικονομολόγοι προέβλεπαν ρυθμούς 0,4% αλλά οι παγκόσμιες εμπορικές δυσχέρειες, η πτώση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, το ιταλικό πρόβλημα και ο σταδιακός τερματισμός της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης (QE), αποτελούν παράγοντες που συνέβαλαν στην πενιχρή αυτή ανάπτυξη, της περιόδου Ιουλίου – Σεπτεμβρίου 2018.
Το ευρώ εμφανίζεται στάσιμο, οι μεγάλες εταιρείες δεν παρουσιάζουν κέρδη και οι Βρυξέλλες σε πανικό στρέφονται προς την ΕΚΤ για περαιτέρω κίνητρα, σημειώνει ο διαδικτυακός τόπος Libertynation.
H Ιταλία βρίσκεται σε στασιμότητα και η αντιπαράθεσή της με την Κομισιόν δοκιμάζει τις αντοχές της οικονομίας της Ευρωζώνης ενώ στη Γαλλία η αρχική πρόβλεψη για 0,5% αναθεωρήθηκε επί τα χείρω στο 0,4%.
Η Γερμανία, ο οικονομικός κινητήρας της ευρωζώνης, δεν θα δημοσιεύσει τα στοιχεία του τρίτου τριμήνου του 2018 μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου.
Ωστόσο, η Bundesbank έχει προειδοποιήσει πως οι ρυθμοί ανάπτυξης κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν αμετάβλητοι.
Οι αναλυτές προβλέπουν μια ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας το τελευταίο τρίμηνο του 2018, λόγω της «αναζωπύρωσης» στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και την πτώση της ανεργίας.
Ωστόσο τι πραγματικά συμβαίνει με την οικονομία της Ευρωζώνης και εμφανίζει αυτή την εικόνα;
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Libertynation Andrew Moran, η κινεζική ζήτηση η οποία ανήλθε στο 20% το 2017 και υποχώρησε στο 3% το 2018 είναι ένας βασικός παράγοντας, που γεμίζει με φόβο και αβεβαιότητα τις επιχειρήσεις ενώ ταυτόχρονα εντείνονται οι ανησυχίες για τις συνέπειες του εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ.
Τα στοιχεία υπογραμμίζουν επίσης ότι η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε, αν και οι πωλήσεις στο εξωτερικό σημείωσαν άνοδο.
Ορισμένοι αντιμετωπίζουν την Ιταλία ως το βασικό πρόβλημα, επειδή όχι μόνο εμπλέκεται σε μία κρίση χρέους, αλλά επειδή η παραγωγή της είναι κατά 1/5 συρρικνωμένη σε σχέση με το 2008.
Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτές οι τάσεις επηρεάζουν περισσότερο τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.
Με την ΕΚΤ στη φάση της ανόδου των επιτοκίων και σε μια περίοδο κατά την οποία οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης σκοπεύουν να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες και να μειώσουν τους φόρους, υπάρχουν ανησυχίες ότι τα επίπεδα του χρέους θα αυξηθούν τους επόμενους μήνες.
Αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στις δαπάνες καταναλωτών και επιχειρήσεων.
Έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαπίστωσε ότι η εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών βρέθηκε στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 12 μηνών.
Το Κέντρο Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών (CEBR) αναφέρει ότι ο κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης μέχρι το 2020 έχει ανέβει από το ένα πέμπτο το 2017 σε ένα τρίτο φέτος.
Αμέσως μετά την τελευταία οικονομική κρίση, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες άρχισαν να δρουν με τις τελευταίες να προχωρούν σε προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης και να υιοθετούν πολιτική χαμηλών επιτοκίων.
Ο Mario Draghi και η ΕΚΤ προσπάθησαν να προωθήσουν την ανάπτυξη μέσω του QE, της αγοράς κρατικών τίτλων από την αγορά για τη μείωση των επιτοκίων και την εισαγωγή νέου χρήματος στην οικονομία.
Ωστόσο και πάλι η ανάπτυξη δεν ήταν η αναμενόμενη.
Η ύφεση είναι αναπόφευκτη - τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη.
Σε αντίθεση με την τελευταία οικονομική κρίση, η ΕΚΤ δεν έχει άλλα «εργαλείαστα χέρια της, εκτός αν θέλει να βιώσει έναν ξέφρενο πληθωρισμό και μια νομισματική κρίση.
Τα ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το χρέος και τα ελλείμματα και δεν υπάρχει πολύς χρόνος, προκειμένου να δράσουν, όπως με την περιστολή των «επιθετικών» δημοσίων δαπανών και την ταυτόχρονη μείωση χρέους και φόρων, υποστηρίζει το Libertynation
Ο Draghi και η ΕΚΤ. επιδείνωσαν τα προβλήματα της Ευρωζώνης υιοθετώντας αυτές τις πολιτικές ενίσχυσης του πληθωρισμού.
Τώρα που έχει εξαντλήσει το οπλοστάσιο του για να επιτύχει μία αύξηση 2%, η ΕΚΤ δεν έχει πλέον «σφαίρες» να πολεμήσει.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ίσως αναγκαστούν να σηκώσουν τη λευκή σημαία της παράδοσης ή να επιλέξουν την οδό της αποχώρησης από την Ευρωζώνη, που μπορεί να μοιάζει με μία λογική λύση, σύμφωνα με τον Moran.
Αρχικά οι οικονομολόγοι προέβλεπαν ρυθμούς 0,4% αλλά οι παγκόσμιες εμπορικές δυσχέρειες, η πτώση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, το ιταλικό πρόβλημα και ο σταδιακός τερματισμός της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης (QE), αποτελούν παράγοντες που συνέβαλαν στην πενιχρή αυτή ανάπτυξη, της περιόδου Ιουλίου – Σεπτεμβρίου 2018.
Το ευρώ εμφανίζεται στάσιμο, οι μεγάλες εταιρείες δεν παρουσιάζουν κέρδη και οι Βρυξέλλες σε πανικό στρέφονται προς την ΕΚΤ για περαιτέρω κίνητρα, σημειώνει ο διαδικτυακός τόπος Libertynation.
H Ιταλία βρίσκεται σε στασιμότητα και η αντιπαράθεσή της με την Κομισιόν δοκιμάζει τις αντοχές της οικονομίας της Ευρωζώνης ενώ στη Γαλλία η αρχική πρόβλεψη για 0,5% αναθεωρήθηκε επί τα χείρω στο 0,4%.
Η Γερμανία, ο οικονομικός κινητήρας της ευρωζώνης, δεν θα δημοσιεύσει τα στοιχεία του τρίτου τριμήνου του 2018 μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου.
Ωστόσο, η Bundesbank έχει προειδοποιήσει πως οι ρυθμοί ανάπτυξης κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν αμετάβλητοι.
Οι αναλυτές προβλέπουν μια ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας το τελευταίο τρίμηνο του 2018, λόγω της «αναζωπύρωσης» στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και την πτώση της ανεργίας.
Ωστόσο τι πραγματικά συμβαίνει με την οικονομία της Ευρωζώνης και εμφανίζει αυτή την εικόνα;
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Libertynation Andrew Moran, η κινεζική ζήτηση η οποία ανήλθε στο 20% το 2017 και υποχώρησε στο 3% το 2018 είναι ένας βασικός παράγοντας, που γεμίζει με φόβο και αβεβαιότητα τις επιχειρήσεις ενώ ταυτόχρονα εντείνονται οι ανησυχίες για τις συνέπειες του εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ.
Τα στοιχεία υπογραμμίζουν επίσης ότι η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε, αν και οι πωλήσεις στο εξωτερικό σημείωσαν άνοδο.
Ορισμένοι αντιμετωπίζουν την Ιταλία ως το βασικό πρόβλημα, επειδή όχι μόνο εμπλέκεται σε μία κρίση χρέους, αλλά επειδή η παραγωγή της είναι κατά 1/5 συρρικνωμένη σε σχέση με το 2008.
Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτές οι τάσεις επηρεάζουν περισσότερο τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.
Με την ΕΚΤ στη φάση της ανόδου των επιτοκίων και σε μια περίοδο κατά την οποία οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης σκοπεύουν να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες και να μειώσουν τους φόρους, υπάρχουν ανησυχίες ότι τα επίπεδα του χρέους θα αυξηθούν τους επόμενους μήνες.
Αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στις δαπάνες καταναλωτών και επιχειρήσεων.
Έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαπίστωσε ότι η εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών βρέθηκε στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 12 μηνών.
Το Κέντρο Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών (CEBR) αναφέρει ότι ο κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης μέχρι το 2020 έχει ανέβει από το ένα πέμπτο το 2017 σε ένα τρίτο φέτος.
Αμέσως μετά την τελευταία οικονομική κρίση, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες άρχισαν να δρουν με τις τελευταίες να προχωρούν σε προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης και να υιοθετούν πολιτική χαμηλών επιτοκίων.
Ο Mario Draghi και η ΕΚΤ προσπάθησαν να προωθήσουν την ανάπτυξη μέσω του QE, της αγοράς κρατικών τίτλων από την αγορά για τη μείωση των επιτοκίων και την εισαγωγή νέου χρήματος στην οικονομία.
Ωστόσο και πάλι η ανάπτυξη δεν ήταν η αναμενόμενη.
Η ύφεση είναι αναπόφευκτη - τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη.
Σε αντίθεση με την τελευταία οικονομική κρίση, η ΕΚΤ δεν έχει άλλα «εργαλείαστα χέρια της, εκτός αν θέλει να βιώσει έναν ξέφρενο πληθωρισμό και μια νομισματική κρίση.
Τα ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το χρέος και τα ελλείμματα και δεν υπάρχει πολύς χρόνος, προκειμένου να δράσουν, όπως με την περιστολή των «επιθετικών» δημοσίων δαπανών και την ταυτόχρονη μείωση χρέους και φόρων, υποστηρίζει το Libertynation
Ο Draghi και η ΕΚΤ. επιδείνωσαν τα προβλήματα της Ευρωζώνης υιοθετώντας αυτές τις πολιτικές ενίσχυσης του πληθωρισμού.
Τώρα που έχει εξαντλήσει το οπλοστάσιο του για να επιτύχει μία αύξηση 2%, η ΕΚΤ δεν έχει πλέον «σφαίρες» να πολεμήσει.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ίσως αναγκαστούν να σηκώσουν τη λευκή σημαία της παράδοσης ή να επιλέξουν την οδό της αποχώρησης από την Ευρωζώνη, που μπορεί να μοιάζει με μία λογική λύση, σύμφωνα με τον Moran.
Σχόλια αναγνωστών