Με αφορμή τη νέα συμφωνία Γαλλίας και Γερμανίας, το Strategic Culture Foundation, καταγράφει τα συνεχιζόμενα προβλήματα στην ΕΕ
Ως «δημόσιες σχέσεις» και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, χαρακτηρίζει το Strategic Culture Foundation, την υπογραφή της νέας γαλλογερμανικής συμφωνίας.
Όπως υπογραμμίζει τα προβλήματα της ΕΕ δεν μπορούν να λυθούν με καλές προθέσεις αλλά με ουσιαστικές αλλαγές.
Στο άρθρο τονίζεται ότι η νέα γαλλογερμανική συνθήκη συνεργασίας, την οποία υπέγραψαν η Angela Merkel και ο Emmanuel Macron στο Άαχεν, σαφώς έχει βαρύτητα και ιστορικό υπόβαθρο.
Οι δύο ηγέτες μίλησαν με «πομπώδη» λόγια, αλλά ταυτόχρονα βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλα πολιτικά προβλήματα τόσο στις χώρες τους όσο και στην ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν η χρήση του Άαχεν, της έδρας του αυτοκρατορικού κόμματος Charlesmagne του 9ου αιώνα είχε ως στόχο να εμπνεύσει την ενότητα, θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει και τη μοίρα.
Όλες οι αυτοκρατορίες προορίζονται να πέσουν.
Γιατί δεν πρέπει και η υπερεθνική ΕΕ να υποκύψει στο μοιραίο;
Η γαλλογερμανική συμφωνία που υπέγραψαν οι Macron και Merkel φαίνεται να είναι περισσότερο μια χειρονομία δημοσίων σχέσεων παρά μια ουσιαστική εξέλιξη.
Δεν είναι η πρώτη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών.
Η Συνθήκη Elysée του 1963 υπογράφηκε από τον Charles de Gaulle και τον Konrad Adenauer και θεωρείται ως μια ιστορική μεταπολεμική συμφιλίωση μεταξύ των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ορισμένοι παρατηρητές αμφισβήτησαν την ανάγκη να υπογράψουν μια νέα συνθήκη οι Macron και Merkel.
"Ήταν σαν ένα παλιό ζευγάρι που ανανέωσε τους όρκους του γάμου τους", σχολίασε ο ιστορικός Marion Gaillard στο France 24.
Η συνθήκη την περασμένη εβδομάδα στοχεύει στη στενότερη συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της ασφάλειας, της οικονομικής πολιτικής και στην ενίσχυση του ευρύτερου σχεδίου της ΕΕ.
Ένας άλλος σημαντικός στόχος είναι να ενισχυθεί η «ικανότητα της Ευρώπης να ενεργεί ανεξάρτητα».
Την επομένη της υπογραφής, η Angela Merkel απευθύνθηκε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, όπου είπε ότι το νέο γαλλογερμανικό σύμφωνο ήταν ένα πραγματικό βήμα προς τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού.
Η προσπάθεια να δοθεί στην Ευρώπη ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική και άμυνα είναι προφανώς μια απάντηση στις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, εντάσεις που κλιμακώθηκαν από τότε που ο Donald Trump έγινε πρόεδρος.
Η επίθεση του Trump εναντίον ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα της Γερμανίας, όσον αφορά τις εμπορικές συναλλαγές, την εξωτερική πολιτική και τις στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ ώθησε αναπόφευκτα τις δύο μεγάλες εξουσίες της ΕΕ - το Βερολίνο και το Παρίσι - να ενώσουν τις δυνάμεις τους και ίσως να προσπαθήσουν να διασωθούν και να μην φαίνονται, πλέον, ως υποτελείς της Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να είναι «σκλάβες» των ΗΠΑ, υιοθετώντας εχθρικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Επίσης, την περασμένη εβδομάδα, ήταν ντροπιαστικό το γεγονός ότι η ΕΕ υπάκουσε αμέσως στον Trump και τάχθηκε κατά της κυβέρνησης της Βενεζουέλας.
Παράλληλα οι Merkel και Macron έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους το νέο πολιτικό σκηνικό που δημιουργείται στην ΕΕ
Οι δύο ηγέτες εξέφρασαν την ανησυχία τους για την άνοδο του «λαϊκισμού και εθνικισμού» ως αρνητικές δυνάμεις που υπονομεύουν και καταστρέφουν το 28μελές σχέδιο της ΕΕ.
Έτσι, υπογράφοντας τη συμφωνία την περασμένη εβδομάδα, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι είχαν στόχους να «εμπνεύσουν την ενότητα» και τη «συνοχή».
Και πάλι, η προσπάθειά τους μοιάζει περισσότερο με δημόσιες σχέσεις, παρά με κάτι ουσιαστικό.
Ενώ ο Macron… έπινε τσάι με τη Merkel στο Άαχεν στις δύο χώρες κλιμακώνεται η κοινωνική αναταραχή, εξαιτίας της κατάστασης στην οικονομία αλλά και στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Και οι δύο ηγέτες έχουν χάσει σημαντικό μέρος της δημοτικότητάς τους.
Ο Macron είναι ιδιαίτερα περιφρονημένος από ένα όλο και πιο αυξανόμενο αριθμό πολιτών του.
Οι διαμαρτυρίες των «Κίτρινων Γιλέκων», που ανατάραξαν τη Γαλλία σχεδόν τρεις μήνες, δεν δίστασαν να υποστηρίξουν ότι «ο Macron είναι ο πρόεδρος των πλουσίων».
Η Merkel είναι, πλέον, μια σκιά της πρώην "σιδηράς καγκελαρίου".
Κατά την τελική θητεία της, αναμένεται να παραιτηθεί με τη φήμη της θρυμματισμένη από τις αυξανόμενες οικονομικές διαμαρτυρίες μεταξύ των Γερμανών και από την άνοδο του αντιμεταναστευτικού και ευρωσκεπτικιστικού κόμματος, Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Η πολιτική των «ανοιχτών θυρών» της Merkel για τη μετανάστευση έχει βλάψει την εκλογική δύναμη του κεντροδεξιού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της.
Η υπογραφή της γαλλο-γερμανικής συμφωνίας την περασμένη εβδομάδα θεωρείται ως μια αναγκαία προσπάθεια και από τους δύο ηγέτες να δώσουν στον εαυτό τους μια αύρα βαρύτητας ενάντια στην αυξανόμενη κριτική από τους ψηφοφόρους.
Όσον αφορά τον Macron και την Merkel, η "ενδυνάμωση της ενότητας" για την υπόλοιπη Ευρώπη μάλλον δεν ισχύει.
Ο Macron κατηγορεί τον λεγόμενο "λαϊκισμό" ως μια δυσάρεστη μάστιγα σε μια υποτιθέμενη παρθένα Ευρώπη.
Έχει μάλιστα αναφερθεί στη λαϊκιστική πολιτική ως μια μορφή «λέπρας» που διαβρώνει την πολιτική του σώματος της ΕΕ.
Τα σχόλιά του θεωρήθηκαν ως επίθεση εναντίον των κυβερνώντων κομμάτων της Ιταλίας και της Ουγγαρίας.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ιταλίας Matteo Salvini έχει γίνει αγκάθι στα πλευρά του Macron.
Ο Salvini κατηγόρησε τον Γάλλο ηγέτη για "λόγια και καμία ενέργεια", προσθέτοντας ότι ελπίζει ότι οι Γάλλοι ψηφοφόροι σύντομα θα απαλλαγούν από το "επικίνδυνοι Macron".
Ο έτερος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Luigi Di Maio, επιτέθηκε, επίσης, στον πρόεδρο της Γαλλίας.
Κατηγόρησε τη Γαλλία «για εκμετάλλευση της Αφρικής» και υποστήριξε ότι με την οικονομική πολιτική που ασκεί στις πρώην αποικίες της, ουσιαστικά τροφοδοτεί τη μετανάστευση στην Ευρώπη.
Αυτό που ο Macron και η Merkel και άλλοι πολιτικοί της ίδιας της φιλοευρωπαϊκής ένωσης δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν είναι ότι ο «λαϊκισμός» είναι απλώς μια δημοκρατική εξέγερση ενάντια στην ορθοδοξία των τρεχουσών οικονομιών για να ικανοποιήσουν τις μεγάλες τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις ενώ οι απλοί άνθρωποι αναμένεται να υπομείνουν φτώχεια, χαμηλά ημερομίσθια, ανεργία, αυξανόμενο κόστος διαβίωσης, ανεπαρκής στέγαση και επιδείνωση των δημόσιων υπηρεσιών.
Με άλλα λόγια, οι όμοιοι των Macron και Merkel δημιούργησαν οι ίδιοι τα προβλήματά τους, με τις οικονομικές πολιτικές που επέβαλλαν.
Στο Νταβός την περασμένη εβδομάδα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Giuseppe Conte κατηγόρησε τις οικονομικές πολιτικές της ΕΕ για "σπορά απελπισίας και δυσαρέσκειας σε όλη την Ευρώπη".
Πρόσθεσε: "Είμαστε ριζοσπαστικοί γιατί θέλουμε να επαναφέρουμε την εξουσία στον λαό".
Η γαλλο-γερμανική συνθήκη που υπεγράφη την περασμένη εβδομάδα είναι ένας άχρηστος γύψος που προσπαθεί να καλύψει μια καταστροφική Ευρώπη.
Αυτό που απαιτείται είναι η ανοικοδόμηση της Ευρώπης με ένα οικονομικό, πολιτικό σύστημα που είναι πραγματικά δημοκρατικό για την αντιμετώπιση των αναγκών των απλών ανθρώπων.
Και για να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που είναι πραγματικά ανεξάρτητη από την καλοσύνη της Ουάσιγκτον και την εμμονή του Ψυχρού Πολέμου προς τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Όπως υπογραμμίζει τα προβλήματα της ΕΕ δεν μπορούν να λυθούν με καλές προθέσεις αλλά με ουσιαστικές αλλαγές.
Στο άρθρο τονίζεται ότι η νέα γαλλογερμανική συνθήκη συνεργασίας, την οποία υπέγραψαν η Angela Merkel και ο Emmanuel Macron στο Άαχεν, σαφώς έχει βαρύτητα και ιστορικό υπόβαθρο.
Οι δύο ηγέτες μίλησαν με «πομπώδη» λόγια, αλλά ταυτόχρονα βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλα πολιτικά προβλήματα τόσο στις χώρες τους όσο και στην ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν η χρήση του Άαχεν, της έδρας του αυτοκρατορικού κόμματος Charlesmagne του 9ου αιώνα είχε ως στόχο να εμπνεύσει την ενότητα, θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει και τη μοίρα.
Όλες οι αυτοκρατορίες προορίζονται να πέσουν.
Γιατί δεν πρέπει και η υπερεθνική ΕΕ να υποκύψει στο μοιραίο;
Η γαλλογερμανική συμφωνία που υπέγραψαν οι Macron και Merkel φαίνεται να είναι περισσότερο μια χειρονομία δημοσίων σχέσεων παρά μια ουσιαστική εξέλιξη.
Δεν είναι η πρώτη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών.
Η Συνθήκη Elysée του 1963 υπογράφηκε από τον Charles de Gaulle και τον Konrad Adenauer και θεωρείται ως μια ιστορική μεταπολεμική συμφιλίωση μεταξύ των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ορισμένοι παρατηρητές αμφισβήτησαν την ανάγκη να υπογράψουν μια νέα συνθήκη οι Macron και Merkel.
"Ήταν σαν ένα παλιό ζευγάρι που ανανέωσε τους όρκους του γάμου τους", σχολίασε ο ιστορικός Marion Gaillard στο France 24.
Η συνθήκη την περασμένη εβδομάδα στοχεύει στη στενότερη συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της ασφάλειας, της οικονομικής πολιτικής και στην ενίσχυση του ευρύτερου σχεδίου της ΕΕ.
Ένας άλλος σημαντικός στόχος είναι να ενισχυθεί η «ικανότητα της Ευρώπης να ενεργεί ανεξάρτητα».
Την επομένη της υπογραφής, η Angela Merkel απευθύνθηκε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, όπου είπε ότι το νέο γαλλογερμανικό σύμφωνο ήταν ένα πραγματικό βήμα προς τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού.
Η προσπάθεια να δοθεί στην Ευρώπη ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική και άμυνα είναι προφανώς μια απάντηση στις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, εντάσεις που κλιμακώθηκαν από τότε που ο Donald Trump έγινε πρόεδρος.
Η επίθεση του Trump εναντίον ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα της Γερμανίας, όσον αφορά τις εμπορικές συναλλαγές, την εξωτερική πολιτική και τις στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ ώθησε αναπόφευκτα τις δύο μεγάλες εξουσίες της ΕΕ - το Βερολίνο και το Παρίσι - να ενώσουν τις δυνάμεις τους και ίσως να προσπαθήσουν να διασωθούν και να μην φαίνονται, πλέον, ως υποτελείς της Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να είναι «σκλάβες» των ΗΠΑ, υιοθετώντας εχθρικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Επίσης, την περασμένη εβδομάδα, ήταν ντροπιαστικό το γεγονός ότι η ΕΕ υπάκουσε αμέσως στον Trump και τάχθηκε κατά της κυβέρνησης της Βενεζουέλας.
Παράλληλα οι Merkel και Macron έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους το νέο πολιτικό σκηνικό που δημιουργείται στην ΕΕ
Οι δύο ηγέτες εξέφρασαν την ανησυχία τους για την άνοδο του «λαϊκισμού και εθνικισμού» ως αρνητικές δυνάμεις που υπονομεύουν και καταστρέφουν το 28μελές σχέδιο της ΕΕ.
Έτσι, υπογράφοντας τη συμφωνία την περασμένη εβδομάδα, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι είχαν στόχους να «εμπνεύσουν την ενότητα» και τη «συνοχή».
Και πάλι, η προσπάθειά τους μοιάζει περισσότερο με δημόσιες σχέσεις, παρά με κάτι ουσιαστικό.
Ενώ ο Macron… έπινε τσάι με τη Merkel στο Άαχεν στις δύο χώρες κλιμακώνεται η κοινωνική αναταραχή, εξαιτίας της κατάστασης στην οικονομία αλλά και στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Και οι δύο ηγέτες έχουν χάσει σημαντικό μέρος της δημοτικότητάς τους.
Ο Macron είναι ιδιαίτερα περιφρονημένος από ένα όλο και πιο αυξανόμενο αριθμό πολιτών του.
Οι διαμαρτυρίες των «Κίτρινων Γιλέκων», που ανατάραξαν τη Γαλλία σχεδόν τρεις μήνες, δεν δίστασαν να υποστηρίξουν ότι «ο Macron είναι ο πρόεδρος των πλουσίων».
Η Merkel είναι, πλέον, μια σκιά της πρώην "σιδηράς καγκελαρίου".
Κατά την τελική θητεία της, αναμένεται να παραιτηθεί με τη φήμη της θρυμματισμένη από τις αυξανόμενες οικονομικές διαμαρτυρίες μεταξύ των Γερμανών και από την άνοδο του αντιμεταναστευτικού και ευρωσκεπτικιστικού κόμματος, Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Η πολιτική των «ανοιχτών θυρών» της Merkel για τη μετανάστευση έχει βλάψει την εκλογική δύναμη του κεντροδεξιού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της.
Η υπογραφή της γαλλο-γερμανικής συμφωνίας την περασμένη εβδομάδα θεωρείται ως μια αναγκαία προσπάθεια και από τους δύο ηγέτες να δώσουν στον εαυτό τους μια αύρα βαρύτητας ενάντια στην αυξανόμενη κριτική από τους ψηφοφόρους.
Όσον αφορά τον Macron και την Merkel, η "ενδυνάμωση της ενότητας" για την υπόλοιπη Ευρώπη μάλλον δεν ισχύει.
Ο Macron κατηγορεί τον λεγόμενο "λαϊκισμό" ως μια δυσάρεστη μάστιγα σε μια υποτιθέμενη παρθένα Ευρώπη.
Έχει μάλιστα αναφερθεί στη λαϊκιστική πολιτική ως μια μορφή «λέπρας» που διαβρώνει την πολιτική του σώματος της ΕΕ.
Τα σχόλιά του θεωρήθηκαν ως επίθεση εναντίον των κυβερνώντων κομμάτων της Ιταλίας και της Ουγγαρίας.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ιταλίας Matteo Salvini έχει γίνει αγκάθι στα πλευρά του Macron.
Ο Salvini κατηγόρησε τον Γάλλο ηγέτη για "λόγια και καμία ενέργεια", προσθέτοντας ότι ελπίζει ότι οι Γάλλοι ψηφοφόροι σύντομα θα απαλλαγούν από το "επικίνδυνοι Macron".
Ο έτερος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Luigi Di Maio, επιτέθηκε, επίσης, στον πρόεδρο της Γαλλίας.
Κατηγόρησε τη Γαλλία «για εκμετάλλευση της Αφρικής» και υποστήριξε ότι με την οικονομική πολιτική που ασκεί στις πρώην αποικίες της, ουσιαστικά τροφοδοτεί τη μετανάστευση στην Ευρώπη.
Αυτό που ο Macron και η Merkel και άλλοι πολιτικοί της ίδιας της φιλοευρωπαϊκής ένωσης δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν είναι ότι ο «λαϊκισμός» είναι απλώς μια δημοκρατική εξέγερση ενάντια στην ορθοδοξία των τρεχουσών οικονομιών για να ικανοποιήσουν τις μεγάλες τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις ενώ οι απλοί άνθρωποι αναμένεται να υπομείνουν φτώχεια, χαμηλά ημερομίσθια, ανεργία, αυξανόμενο κόστος διαβίωσης, ανεπαρκής στέγαση και επιδείνωση των δημόσιων υπηρεσιών.
Με άλλα λόγια, οι όμοιοι των Macron και Merkel δημιούργησαν οι ίδιοι τα προβλήματά τους, με τις οικονομικές πολιτικές που επέβαλλαν.
Στο Νταβός την περασμένη εβδομάδα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Giuseppe Conte κατηγόρησε τις οικονομικές πολιτικές της ΕΕ για "σπορά απελπισίας και δυσαρέσκειας σε όλη την Ευρώπη".
Πρόσθεσε: "Είμαστε ριζοσπαστικοί γιατί θέλουμε να επαναφέρουμε την εξουσία στον λαό".
Η γαλλο-γερμανική συνθήκη που υπεγράφη την περασμένη εβδομάδα είναι ένας άχρηστος γύψος που προσπαθεί να καλύψει μια καταστροφική Ευρώπη.
Αυτό που απαιτείται είναι η ανοικοδόμηση της Ευρώπης με ένα οικονομικό, πολιτικό σύστημα που είναι πραγματικά δημοκρατικό για την αντιμετώπιση των αναγκών των απλών ανθρώπων.
Και για να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που είναι πραγματικά ανεξάρτητη από την καλοσύνη της Ουάσιγκτον και την εμμονή του Ψυχρού Πολέμου προς τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών