Καταστροφικό τόσο για την ΕΕ όσο και για τη Βρετανία το Brexit, σύμφωνα με τον Hans Werner Sinn
Εναλλακτικούς τρόπους ώστε να αποφευχθεί η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ ή έστω αυτή να γίνει με τρόπο που συμφέρει και τις δύο πλευρές, υπογραμμίζει σε άρθρο του στο Project Syndicate, ο Hans Werner Sinn.
Σύμφωνα με τον πρώην επικεφαλής του Ifo, «με την πρόσφατη υπογραφή της Συνθήκης του Άαχεν, ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron και η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel ανανέωσαν το γαλλογερμανικό σύμφωνο φιλίας και έλαβαν ένα σημαντικό και απαραίτητο βήμα προς τα εμπρός για την Ευρώπη.
Αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα έπρεπε να έχει μείνει έξω.
Το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ευρώπης. ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ΑΕΠ της είναι ίσο με το αντίστοιχο των 19 μικρότερων κρατών μελών της ΕΕ.
Η έξοδος της χώρας αυτής από την Ένωση θα πλήξει την Ευρώπη στον πυρήνα της και θα καταστρέψει την ευρωπαϊκή μεταπολεμική τάξη.
Επιπλέον, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Bundestag προχώρησε το 1963 στη Συνθήκη Elysée με ένα προοίμιο που ορίζει ότι η Γερμανία ελπίζει να φέρει τη Βρετανία στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
Το 1973, ακριβώς αυτό συνέβη.
Μια παρόμοια προοπτική για τη Βρετανία δεν θα ήταν λιγότερο κατάλληλη σήμερα.
Οι ηγέτες των τριών μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων της Γερμανίας, καθώς και οι ηγέτες των επιχειρήσεων και οι πολίτες δημοσίευσαν πρόσφατα μια ανοικτή επιστολή που προσκαλεί τους Βρετανούς να παραμείνουν στην ΕΕ.
Με δεδομένο αυτό, δεν είναι αδιανόητο να μπορέσει η Ομοσπονδιακή Βουλή να υιοθετήσει ένα ψήφισμα στο ίδιο πνεύμα.
Τώρα που η Συμφωνία που έκλεισε η Theresa May με την ΕΕ έχει απορριφθεί από το βρετανικό κοινοβούλιο, όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι.
Η απειλητική τραγωδία του Brexit θα μπορούσε ακόμα να αποφευχθεί έστω και την τελευταία στιγμή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια βρετανική απόσυρση θα έθετε σε κίνδυνο τη θεμελιώδη θέση της ΕΕ όσον αφορά το άνοιγμα στον κόσμο, ιδίως όσον αφορά το εμπόριο, από το οποίο όλοι, και κυρίως η Γερμανία, κέρδισαν.
Θα εισήγαγε επίσης έναν νέο κίνδυνο ασφάλειας, καθώς η Ευρώπη θα χάσει την άνευ όρων προστασία μιας από τις δύο πυρηνικές δυνάμεις της καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump συνεχίζει να υπονομεύει τη συνοχή του ΝΑΤΟ.
Από την πλευρά του, το Ηνωμένο Βασίλειο θα χάσει είτε την εθνική του ακεραιότητα είτε το πλαίσιο για την εξασφάλιση της ειρήνης στη Βόρειο Ιρλανδία.
Δεν υπάρχει διέξοδος: το Brexit απαιτεί η Βόρεια Ιρλανδία να υιοθετήσει νέα σύνορα, είτε με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας είτε με τη Μεγάλη Βρετανία.
Ένα σύνορο μεταξύ της Βόρειας Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας θα μπορούσε να ωθήσει πάλι τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό να επιστρέψει στη δράση, απειλώντας με μία ανανεωμένη πολιτική σύγκρουση.
Αλλά ένα σύνορο μεταξύ της Βόρειας Ιρλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας θα προκάλεσε την αποσύνθεση του Ηνωμένου Βασιλείου, ειδικά εάν η Σκωτία ανανέωσε τη δική της διάθεση για ανεξαρτησία.
Η συνθήκη για την έξοδο του Μαΐου αποτελεί μια δεύτερη επιλογή, διότι περιλαμβάνει ένα "αντάλλαγμα" σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική σχέση ΕΕ - Ηνωμένου Βασιλείου. Εν αναμονή ενός ψηφίσματος, η Βόρεια Ιρλανδία θα παραμείνει στενά συνδεδεμένη με την ΕΕ και η Μεγάλη Βρετανία θα διατηρήσει μόνο τη συμμετοχή της στην τελωνειακή ένωση της ΕΕ.
Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι τα εμπορεύματα που μετακινούνται από τη Βόρεια Ιρλανδία στη Μεγάλη Βρετανία - δηλαδή εντός της εθνικής επικράτειας του Ηνωμένου Βασιλείου - θα υπόκεινται σε νέους ελέγχους. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Βρετανών βουλευτών απέρριψε μια συμφωνία που θα επέτρεπε ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Εν τω μεταξύ, πολλοί πολιτικοί της ΕΕ προσπαθούν να καταλάβουν τι θα χρειαστεί για να πείσουν το Κοινοβούλιο να κυρώσει τελικά τη συνθήκη εξόδου του Μαΐου.
Το θεωρώ ενοχλητικό αυτό.
Γιατί να επικεντρωθείτε στην απόσυρση της Βρετανίας από την ΕΕ όταν θα μπορούσατε να προσφέρετε κάτι για να την κρατήσετε;
Προφανώς, το τελευταίο σενάριο θα ήταν πολύ καλύτερο για την ίδια την Ευρώπη.
Για παράδειγμα, η ΕΕ θα μπορούσε να προσφέρει μια συμφωνία που θα ξεκινά από τις προτάσεις του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας, David Cameron, λίγο πριν ανακοινώσει το δημοψήφισμα για το Brexit.
Το κύριο αίτημα του Cameron το 2015-2016 ήταν να μειωθεί η ελκυστικότητα της μετανάστευσης εντός της ΕΕ στα καλύτερα αναπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη πρόνοιας.
Είχε ένα θέμα.
Εάν οι άνθρωποι έρχονται σε μια χώρα για να κερδίσουν υψηλότερους μισθούς, η πίτα που διατίθεται για διανομή γίνεται μεγαλύτερη, αλλά αν έρθουν για τα κοινωνικά οφέλη, η πίτα γίνεται μικρότερη.
Με δεδομένο αυτό, γιατί να μην υπάρχει ένα σύστημα στο οποίο οι χώρες υποδοχής και οι χώρες προέλευσης να μοιράζονται το κόστος των κοινωνικών παροχών για τους μετανάστες;
Οι χώρες υποδοχής θα μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη για τη διαχείριση παροχών όπως η ασφάλιση κατά της ανεργίας, οι αμοιβές των ασθενών και οι συντάξεις.
Και οι χώρες προέλευσης θα μπορούσαν να συνεχίσουν να παρέχουν οφέλη που δεν σχετίζονται με τη σχέση εργασίας, όπως τα επιδόματα για τα παιδιά που διαμένουν στο σπίτι και οι υπηρεσίες για τους μετανάστες που είναι πολύ ηλικιωμένοι ή άρρωστοι για εργασία.
Μια τέτοια αλλαγή θα δημιουργούσε μια ευνοϊκή κατάσταση για την ΕΕ, διότι θα μείωνε την καταστροφική έκκληση του ευεργετικού μαγνητισμού και θα έδινε στους Βρετανούς λόγους να επανεξετάσουν την απόφαση εξόδου τους με ψηλά τα κεφάλια τους.
Ποιο είναι σημαντικότερο: να επιμείνει στην αρχή ότι οι χώρες υποδοχής πληρώνουν για την παροχή όλων των κοινωνικών παροχών ή ηδιατήρηση της ιδιότητας μέλους του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ;
Για όσους είναι πραγματικά αφοσιωμένοι στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, η απάντηση πρέπει να είναι προφανής.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον πρώην επικεφαλής του Ifo, «με την πρόσφατη υπογραφή της Συνθήκης του Άαχεν, ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron και η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel ανανέωσαν το γαλλογερμανικό σύμφωνο φιλίας και έλαβαν ένα σημαντικό και απαραίτητο βήμα προς τα εμπρός για την Ευρώπη.
Αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα έπρεπε να έχει μείνει έξω.
Το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ευρώπης. ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ΑΕΠ της είναι ίσο με το αντίστοιχο των 19 μικρότερων κρατών μελών της ΕΕ.
Η έξοδος της χώρας αυτής από την Ένωση θα πλήξει την Ευρώπη στον πυρήνα της και θα καταστρέψει την ευρωπαϊκή μεταπολεμική τάξη.
Επιπλέον, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Bundestag προχώρησε το 1963 στη Συνθήκη Elysée με ένα προοίμιο που ορίζει ότι η Γερμανία ελπίζει να φέρει τη Βρετανία στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
Το 1973, ακριβώς αυτό συνέβη.
Μια παρόμοια προοπτική για τη Βρετανία δεν θα ήταν λιγότερο κατάλληλη σήμερα.
Οι ηγέτες των τριών μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων της Γερμανίας, καθώς και οι ηγέτες των επιχειρήσεων και οι πολίτες δημοσίευσαν πρόσφατα μια ανοικτή επιστολή που προσκαλεί τους Βρετανούς να παραμείνουν στην ΕΕ.
Με δεδομένο αυτό, δεν είναι αδιανόητο να μπορέσει η Ομοσπονδιακή Βουλή να υιοθετήσει ένα ψήφισμα στο ίδιο πνεύμα.
Τώρα που η Συμφωνία που έκλεισε η Theresa May με την ΕΕ έχει απορριφθεί από το βρετανικό κοινοβούλιο, όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι.
Η απειλητική τραγωδία του Brexit θα μπορούσε ακόμα να αποφευχθεί έστω και την τελευταία στιγμή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια βρετανική απόσυρση θα έθετε σε κίνδυνο τη θεμελιώδη θέση της ΕΕ όσον αφορά το άνοιγμα στον κόσμο, ιδίως όσον αφορά το εμπόριο, από το οποίο όλοι, και κυρίως η Γερμανία, κέρδισαν.
Θα εισήγαγε επίσης έναν νέο κίνδυνο ασφάλειας, καθώς η Ευρώπη θα χάσει την άνευ όρων προστασία μιας από τις δύο πυρηνικές δυνάμεις της καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump συνεχίζει να υπονομεύει τη συνοχή του ΝΑΤΟ.
Από την πλευρά του, το Ηνωμένο Βασίλειο θα χάσει είτε την εθνική του ακεραιότητα είτε το πλαίσιο για την εξασφάλιση της ειρήνης στη Βόρειο Ιρλανδία.
Δεν υπάρχει διέξοδος: το Brexit απαιτεί η Βόρεια Ιρλανδία να υιοθετήσει νέα σύνορα, είτε με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας είτε με τη Μεγάλη Βρετανία.
Ένα σύνορο μεταξύ της Βόρειας Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας θα μπορούσε να ωθήσει πάλι τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό να επιστρέψει στη δράση, απειλώντας με μία ανανεωμένη πολιτική σύγκρουση.
Αλλά ένα σύνορο μεταξύ της Βόρειας Ιρλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας θα προκάλεσε την αποσύνθεση του Ηνωμένου Βασιλείου, ειδικά εάν η Σκωτία ανανέωσε τη δική της διάθεση για ανεξαρτησία.
Η συνθήκη για την έξοδο του Μαΐου αποτελεί μια δεύτερη επιλογή, διότι περιλαμβάνει ένα "αντάλλαγμα" σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων για τη μελλοντική σχέση ΕΕ - Ηνωμένου Βασιλείου. Εν αναμονή ενός ψηφίσματος, η Βόρεια Ιρλανδία θα παραμείνει στενά συνδεδεμένη με την ΕΕ και η Μεγάλη Βρετανία θα διατηρήσει μόνο τη συμμετοχή της στην τελωνειακή ένωση της ΕΕ.
Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι τα εμπορεύματα που μετακινούνται από τη Βόρεια Ιρλανδία στη Μεγάλη Βρετανία - δηλαδή εντός της εθνικής επικράτειας του Ηνωμένου Βασιλείου - θα υπόκεινται σε νέους ελέγχους. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Βρετανών βουλευτών απέρριψε μια συμφωνία που θα επέτρεπε ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Εν τω μεταξύ, πολλοί πολιτικοί της ΕΕ προσπαθούν να καταλάβουν τι θα χρειαστεί για να πείσουν το Κοινοβούλιο να κυρώσει τελικά τη συνθήκη εξόδου του Μαΐου.
Το θεωρώ ενοχλητικό αυτό.
Γιατί να επικεντρωθείτε στην απόσυρση της Βρετανίας από την ΕΕ όταν θα μπορούσατε να προσφέρετε κάτι για να την κρατήσετε;
Προφανώς, το τελευταίο σενάριο θα ήταν πολύ καλύτερο για την ίδια την Ευρώπη.
Για παράδειγμα, η ΕΕ θα μπορούσε να προσφέρει μια συμφωνία που θα ξεκινά από τις προτάσεις του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας, David Cameron, λίγο πριν ανακοινώσει το δημοψήφισμα για το Brexit.
Το κύριο αίτημα του Cameron το 2015-2016 ήταν να μειωθεί η ελκυστικότητα της μετανάστευσης εντός της ΕΕ στα καλύτερα αναπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη πρόνοιας.
Είχε ένα θέμα.
Εάν οι άνθρωποι έρχονται σε μια χώρα για να κερδίσουν υψηλότερους μισθούς, η πίτα που διατίθεται για διανομή γίνεται μεγαλύτερη, αλλά αν έρθουν για τα κοινωνικά οφέλη, η πίτα γίνεται μικρότερη.
Με δεδομένο αυτό, γιατί να μην υπάρχει ένα σύστημα στο οποίο οι χώρες υποδοχής και οι χώρες προέλευσης να μοιράζονται το κόστος των κοινωνικών παροχών για τους μετανάστες;
Οι χώρες υποδοχής θα μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη για τη διαχείριση παροχών όπως η ασφάλιση κατά της ανεργίας, οι αμοιβές των ασθενών και οι συντάξεις.
Και οι χώρες προέλευσης θα μπορούσαν να συνεχίσουν να παρέχουν οφέλη που δεν σχετίζονται με τη σχέση εργασίας, όπως τα επιδόματα για τα παιδιά που διαμένουν στο σπίτι και οι υπηρεσίες για τους μετανάστες που είναι πολύ ηλικιωμένοι ή άρρωστοι για εργασία.
Μια τέτοια αλλαγή θα δημιουργούσε μια ευνοϊκή κατάσταση για την ΕΕ, διότι θα μείωνε την καταστροφική έκκληση του ευεργετικού μαγνητισμού και θα έδινε στους Βρετανούς λόγους να επανεξετάσουν την απόφαση εξόδου τους με ψηλά τα κεφάλια τους.
Ποιο είναι σημαντικότερο: να επιμείνει στην αρχή ότι οι χώρες υποδοχής πληρώνουν για την παροχή όλων των κοινωνικών παροχών ή ηδιατήρηση της ιδιότητας μέλους του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ;
Για όσους είναι πραγματικά αφοσιωμένοι στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, η απάντηση πρέπει να είναι προφανής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών