Η Ευρώπη χάνει σημαντικό έδαφος στην «κούρσα» του τεχνολογικού κλάδου

Η Ευρώπη χάνει σημαντικό έδαφος στην «κούρσα» εξέλιξης του τεχνολογικού κλάδου, σχολιάζει στο blog του ο οικονομολόγος Daniel Lacalle, επισημαίνοντας πως δεν υπάρχει ούτε μία εταιρεία της Γηραιάς Ηπείρου στις κορυφαίες 15 παγκοσμίως.
Σε ό,τι αφορά στις 50 κορυφαίες εταιρείες τεχνολογίας παγκοσμίως, μόνο τέσσερις είναι ευρωπαϊκές.
Η συντριπτική πλειοψηφία προέρχεται από τη Βόρεια Αμερική και την Κίνα.
Που αποδίδεται η απώλεια δυναμικής;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνήθως μιλάει πολύ για τις τεχνολογικές επενδύσεις και τη δέσμευσή της για νέες βιομηχανίες, αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών αποτελούν μια πρόσοψη.
Η ΕΕ επιβαρύνει τις τεχνολογικές επενδύσεις με πολύ επιθετικό τρόπο, καθώς και τη δημιουργία αξίας και τον πλούτο που συνεπάγεται, επισημαίνει ο οικονομολόγος.
Η ευρωπαϊκή φορολογία καταδιώκει από την αρχή την τεχνολογική επένδυση, όχι μόνο θέτοντας εμπόδια στις επιχειρήσεις, αλλά κυρίως με μια πολιτική κατάσχεσης κεφαλαίων, προγράμματα δικαιωμάτων προαίρεσης αγοράς μετοχών και ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια που χρηματοδοτούν την ανάπτυξη των επιχειρήσεων.
Δεν είναι μόνο μνημειώδη λάθη, όπως ο λεγόμενος "Φόρος Google" και μια μυωπική άποψη της φορολογίας που αποσκοπεί στην αποκομιδή εσόδων από ο,τιδήποτε, αλλά και μία επίθεση σε οποιαδήποτε κεφαλαιακή επένδυση, προστιθέμενη αξία και κέρδος που δημιουργείται από την ανάληψη κινδύνων από τους επενδυτές που στοιχηματίζουν στην καινοτομία.
Στην Ευρώπη, αν κάτι δεν επιδοτείται, θεωρείται ύποπτο, σχολιάζει ο οικονομολόγος.
Η ΕΕ έχει εμμονή με υποτιθέμενα φορολογικά έσοδα και συγχρόνως αγνοεί και εμποδίζει τις τεράστιες δυνατότητες απασχόλησης, τον πλούτο και τη βελτίωση της παραγωγικότητας που θα μπορούσε να προσελκύσει το μπλοκ από τις επενδύσεις.
Την ίδια στιγμή, η ρύθμιση του κλάδου κρίνεται, επίσης, λανθασμένη.
Η ευρωπαϊκή ρύθμιση για την τεχνολογία και την καινοτομία είναι τόσο αργή, αναποτελεσματική και επαχθής.
Ωστόσο, κρύβει κάτι πολύ χειρότερο, τον κακώς συγκεκαλυμμένο στόχο της υποστήριξης των τομέων χαμηλής παραγωγικότητας, θέτοντας εμπόδια στην υψηλή παραγωγικότητα.
Η περίοδος έγκρισης, για παράδειγμα, μιας εταιρείας fin-tech, είναι έξι έως εννέα μήνες.
«Ένα λεπτό πέπλο κανονισμών και νόμων συγκαλύπτει τον προστατευτισμό.
Η συνεχής επιδότηση τομέων χαμηλής παραγωγικότητας και οι κυρώσεις σε εκείνους που θα μπορούσαν να βελτιώσουν το πρότυπο ανάπτυξης του επιχειρηματικού ιστού.
Διατηρώντας τους δεινόσαυρους ζωντανούς, οι κυβερνήσεις εμποδίζουν τη δημιουργία ενός οικοσυστήματος το οποίο θα καθιστούσε άλλες επιχειρήσεις να αναπτυχθούν και να καταστούν παγκόσμιοι ηγέτες.
Φυσικά, υπάρχουν ορισμένες θετικές πρωτοβουλίες, αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά οι εμπειρικές ενδείξεις είναι ότι αυτές πνίγονται κάτω από ένα εκατομμύριο σελίδες παρωχημένων κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

www.bankingnews.gr