Η ιταλική κρίση επεκτείνει τόσο στο μέτωπο της πολιτικής όσο και της οικονομίας
Δεδομένου ότι η ιταλική κρίση επεκτείνεται σε διάφορα μέτωπα, όπως η πολιτική και η γεωπολιτική αλλά και η οικονομία, αναλυτές θεωρούν αναπόφευκτη τη σύγκρουση μεταξύ Ιταλίας και ΕΕ.
«Default ή Exit: Μια μάχη μεταξύ Ιταλίας και ΕΕ είναι αναπόφευκτη» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της ιστοσελίδας Oriental Review, όπου αναφέρεται: «Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες σύντομα θα πρέπει να επιλέξουν: να προσπαθήσουν να σώσουν την Ιταλία (και το σύνολο της Ευρώπης) από ακόμα μία οικονομική κρίση ή να τιμωρήσουν την ιταλική κυβέρνηση για παραδειγματισμό.
Αντίστοιχα, η ιταλική κυβέρνηση του Giuseppe Conte θα έρθει αντιμέτωπη με ένα άλλο δίλημμα: να υποχωρήσει και να καταπατήσει τις αρχές της για να λάβει βοήθεια από τις Βρυξέλλες ή να τα τινάξει όλα στον αέρα και να ανακτήσει την ανεξαρτησία της.
Η επιλογή δεν θα είναι εύκολη και οποιαδήποτε απόφαση θα είναι επώδυνη».
Η κρίση του 2008 δεν ξεπεράστηκε ποτέ
Η πηγή του προβλήματος είναι το γεγονός ότι η κρίση του 2008 δεν ξεπεράστηκε ποτέ, απλά οι Ευρωπαίοι έκρυψαν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Μέχρι πρότινος η ιταλική οικονομία παρουσίαζε αναιμική ανάπτυξη, αλλά τα δύο τελευταία τρίμηνα άρχισε να μειώνεται.
Την ίδια στιγμή, οι ιταλικές τράπεζες έχουν το ένα τέταρτο των NPLs στην ευρωζώνη.
Κάπως έτσι εξηγείται γιατί οι Βρυξέλλες θεωρούν την Ιταλία ως τον αδύναμο κρίκο της ΕΕ.
Ακόμα ένα πρόβλημα προέκυψε μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Conte (που απαρτίζεται από τη Lega και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων), όταν επιχειρήθηκε η αύξηση των δαπανών και κατά συνέπεια του ελλείμματος και του χρέους.
Η αντίδραση των Βρυξελλών ήταν έντονη και η Ιταλία ήρθε αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο επιβολής προστίμων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να συμβιβαστεί.
«Είναι σαφές ότι συγκρούσεις όπως αυτές δείχνουν πολιτική αστάθεια εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η κατάσταση γίνεται πραγματικά ασταθής.
Από την μία πλευρά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε πραγματικά να ωθήσει την Ιταλία στο χείλος της πτώχευσης ή ακόμη και να προκαλέσει μια πλήρη οικονομική κατάρρευση, η οποία πιθανώς (αλλά όχι σίγουρα) θα οδηγήσει σε αλλαγή κυβέρνησης στη Ρώμη.
Από την άλλη πλευρά, αν συμβεί αυτό, τότε η Ιταλία θα μπορούσε να δηλώσει είτε την αδυναμία πληρωμής του δημόσιου χρέους της (default) είτε την έξοδο της από την ευρωζώνη, είτε και τα δύο» επισημαίνεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Ο αντίκτυπος
Κατά ειρωνικό τρόπο, το χειρότερο πλήγμα από ένα τέτοιο σενάριο θα το δέχονταν οι γαλλικές τράπεζες, που -σύμφωνα με εκτιμήσεις του Bloomberg- έχουν στους ισολογισμούς τους ιταλικά δάνεια αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.
Επιπλέον, ένα τέτοιο σοκ θα μπορούσε να κάνουν ξένους επενδυτές (και πολλούς Ευρωπαίους) να απομακρυνθούν από την ευρωζώνη, προσθέτοντας μια νομισματική παράμετρο στην τραπεζική κρίση.
Ο χρόνος θα δείξει εάν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι πρόθυμη να αναλάβει τέτοιους κινδύνους για να τιμωρήσει τους Ιταλούς πολιτικούς που αγαπούν την ελευθερία, αλλά μπορούμε ήδη να συμφωνήσουμε με τον Luigi Di Maio, ο οποίος, αφού συναντήθηκε με τα γαλλικά "κίτρινα γιλέκα", δήλωσε ότι "ο άνεμος της αλλαγής έχει περάσει τις Άλπεις".
Για όσους έζησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο συμβολισμός της φράσης του Ιταλού πολιτικού, είτε εσκεμμένα είτε όχι, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει ορισμένους συσχετισμούς.
Εκείνη την εποχή, ο "άνεμος της αλλαγής" φυσούσαν μέσα από κάθε σπάσιμο στη Σοβιετική Ένωση και ξέρουμε ότι το τέλος δεν ήταν καλό.
Οι λαϊκιστές πολιτικοί στην Ευρώπη αγαπούν τη σύγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Σοβιετική Ένωση και αυτή η σύγκριση αρχίζει να χτυπάει αλήθεια όπως ποτέ άλλοτε» καταλήγει το δημοσίευμα.
«Default ή Exit: Μια μάχη μεταξύ Ιταλίας και ΕΕ είναι αναπόφευκτη» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της ιστοσελίδας Oriental Review, όπου αναφέρεται: «Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες σύντομα θα πρέπει να επιλέξουν: να προσπαθήσουν να σώσουν την Ιταλία (και το σύνολο της Ευρώπης) από ακόμα μία οικονομική κρίση ή να τιμωρήσουν την ιταλική κυβέρνηση για παραδειγματισμό.
Αντίστοιχα, η ιταλική κυβέρνηση του Giuseppe Conte θα έρθει αντιμέτωπη με ένα άλλο δίλημμα: να υποχωρήσει και να καταπατήσει τις αρχές της για να λάβει βοήθεια από τις Βρυξέλλες ή να τα τινάξει όλα στον αέρα και να ανακτήσει την ανεξαρτησία της.
Η επιλογή δεν θα είναι εύκολη και οποιαδήποτε απόφαση θα είναι επώδυνη».
Η κρίση του 2008 δεν ξεπεράστηκε ποτέ
Η πηγή του προβλήματος είναι το γεγονός ότι η κρίση του 2008 δεν ξεπεράστηκε ποτέ, απλά οι Ευρωπαίοι έκρυψαν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Μέχρι πρότινος η ιταλική οικονομία παρουσίαζε αναιμική ανάπτυξη, αλλά τα δύο τελευταία τρίμηνα άρχισε να μειώνεται.
Την ίδια στιγμή, οι ιταλικές τράπεζες έχουν το ένα τέταρτο των NPLs στην ευρωζώνη.
Κάπως έτσι εξηγείται γιατί οι Βρυξέλλες θεωρούν την Ιταλία ως τον αδύναμο κρίκο της ΕΕ.
Ακόμα ένα πρόβλημα προέκυψε μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Conte (που απαρτίζεται από τη Lega και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων), όταν επιχειρήθηκε η αύξηση των δαπανών και κατά συνέπεια του ελλείμματος και του χρέους.
Η αντίδραση των Βρυξελλών ήταν έντονη και η Ιταλία ήρθε αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο επιβολής προστίμων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να συμβιβαστεί.
«Είναι σαφές ότι συγκρούσεις όπως αυτές δείχνουν πολιτική αστάθεια εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η κατάσταση γίνεται πραγματικά ασταθής.
Από την μία πλευρά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε πραγματικά να ωθήσει την Ιταλία στο χείλος της πτώχευσης ή ακόμη και να προκαλέσει μια πλήρη οικονομική κατάρρευση, η οποία πιθανώς (αλλά όχι σίγουρα) θα οδηγήσει σε αλλαγή κυβέρνησης στη Ρώμη.
Από την άλλη πλευρά, αν συμβεί αυτό, τότε η Ιταλία θα μπορούσε να δηλώσει είτε την αδυναμία πληρωμής του δημόσιου χρέους της (default) είτε την έξοδο της από την ευρωζώνη, είτε και τα δύο» επισημαίνεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Ο αντίκτυπος
Κατά ειρωνικό τρόπο, το χειρότερο πλήγμα από ένα τέτοιο σενάριο θα το δέχονταν οι γαλλικές τράπεζες, που -σύμφωνα με εκτιμήσεις του Bloomberg- έχουν στους ισολογισμούς τους ιταλικά δάνεια αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.
Επιπλέον, ένα τέτοιο σοκ θα μπορούσε να κάνουν ξένους επενδυτές (και πολλούς Ευρωπαίους) να απομακρυνθούν από την ευρωζώνη, προσθέτοντας μια νομισματική παράμετρο στην τραπεζική κρίση.
Ο χρόνος θα δείξει εάν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι πρόθυμη να αναλάβει τέτοιους κινδύνους για να τιμωρήσει τους Ιταλούς πολιτικούς που αγαπούν την ελευθερία, αλλά μπορούμε ήδη να συμφωνήσουμε με τον Luigi Di Maio, ο οποίος, αφού συναντήθηκε με τα γαλλικά "κίτρινα γιλέκα", δήλωσε ότι "ο άνεμος της αλλαγής έχει περάσει τις Άλπεις".
Για όσους έζησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο συμβολισμός της φράσης του Ιταλού πολιτικού, είτε εσκεμμένα είτε όχι, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει ορισμένους συσχετισμούς.
Εκείνη την εποχή, ο "άνεμος της αλλαγής" φυσούσαν μέσα από κάθε σπάσιμο στη Σοβιετική Ένωση και ξέρουμε ότι το τέλος δεν ήταν καλό.
Οι λαϊκιστές πολιτικοί στην Ευρώπη αγαπούν τη σύγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Σοβιετική Ένωση και αυτή η σύγκριση αρχίζει να χτυπάει αλήθεια όπως ποτέ άλλοτε» καταλήγει το δημοσίευμα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών