H Γερμανία ξανά στο επίκεντρο μεγάλων ανταγωνισμών και ιδεολογικής διαπάλης στην Ευρώπη
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989 και η επανένωση της Γερμανίας, σηματοδότησε μία σημαντική περίοδο ηγεμονίας του Βερολίνου στην Ευρώπη, σημειώνει σε ανάλυσή του το Brookings.
Ωστόσο οι ενδείξεις μίας μεγάλης παγκόσμιας ύφεσης στον ορίζοντας, βρίσκουν τη Γερμανία ξανά στο επίκεντρο μεγάλων ανταγωνισμών και ιδεολογικής διαπάλης στην Ευρώπη.
Και την ίδια ώρα η ίδια η γερμανική δημοκρατία αμφισβητείται όπως ποτέ άλλοτε, από εσωτερικούς και εξωτερικούς αντιπάλους.
Η μεγαλύτερη πολιτική πρόκληση για τη φιλελεύθερη δημοκρατία στο εσωτερικό της Γερμανίας σήμερα είναι η Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland), το πρώτο ακροδεξιό κόμμα στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας που εκπροσωπείται σε όλα τα κράτη και στην ομοσπονδιακή Βουλή.
Επίσης σε δημοσκοπήσεις σε εθνικό επίπεδο καταγράφει ποσοστά 12% και οι Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, όπως και οι περιφερειακές στα τρία ανατολικά κρατίδια της Γερμανίας το προσεχές Φθινόπωρο αναμένεται να αποτελέσουν τεστ για την πραγματική δύναμη της AfD και τις αντοχές του γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Όλα αυτά θα περιορίσουν το εύρος επιρροής που διαθέτει η Γερμανία για τη στήριξη της φιλελεύθερης δημοκρατίας στην Ευρώπη και μια διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες.
Η Ρωσία και η Κίνα αμφισβητούν επιθετικά τη συνοχή της Ευρώπης, όπως συμβαίνει και με την πολιτική των ΗΠΑ για πρώτη φορά με την κυβέρνηση Trump.
Ο αντίκτυπος αυτής της αμφισβήτησης στη Γερμανία είναι έντονος.
Καμία χώρα στην Ευρώπη δεν επηρεάζεται τόσο δραματικά από αυτόν τον νέο ανταγωνισμό.
Η Γερμανία κινδυνεύει να καθοριστεί το επόμενο διάστημα: από γεγονότα, ανταγωνιστές, αμφισβητίες και αντιπάλους.
Οι επιλογές της Γερμανίας είναι περιορισμένες.
Πρέπει να διαφυλάξει το ευάλωτο οικοσύστημα της Ευρώπης αλλά και το δικό της συμφέρον.
Θα πρέπει να συμβιβαστεί σε ορισμένα ζητήματα (αμυντικές δαπάνες, εμπορικά πλεονάσματα, ενεργειακή πολιτική).
Αλλά θα πρέπει επίσης να αποτρέψει τη ρωσική ή κινεζική παρέμβαση και να συγκροτήσει κοινό μέτωπο με τις άλλες φιλελεύθερες δημοκρατίες στην ΕΕ.
Όσον αφορά στις ΗΠΑ του Trump, η Γερμανία πρέπει να αντιδράσει όπου χρειάζεται - και να συνεργαστεί όπου είναι δυνατόν.
Το γερμανικό θαύμα του 1989 μπορεί να τελειώνει και η εξωτερική πολιτική θα αποτελέσει μείζονα παράγοντα κρίσιμων εξελίξεων τα επόμενα χρόνια.
Και αυτός θα δοκιμάσει τη δύναμη της γερμανικής δημοκρατίας.
Ωστόσο οι ενδείξεις μίας μεγάλης παγκόσμιας ύφεσης στον ορίζοντας, βρίσκουν τη Γερμανία ξανά στο επίκεντρο μεγάλων ανταγωνισμών και ιδεολογικής διαπάλης στην Ευρώπη.
Και την ίδια ώρα η ίδια η γερμανική δημοκρατία αμφισβητείται όπως ποτέ άλλοτε, από εσωτερικούς και εξωτερικούς αντιπάλους.
Η μεγαλύτερη πολιτική πρόκληση για τη φιλελεύθερη δημοκρατία στο εσωτερικό της Γερμανίας σήμερα είναι η Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland), το πρώτο ακροδεξιό κόμμα στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας που εκπροσωπείται σε όλα τα κράτη και στην ομοσπονδιακή Βουλή.
Επίσης σε δημοσκοπήσεις σε εθνικό επίπεδο καταγράφει ποσοστά 12% και οι Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, όπως και οι περιφερειακές στα τρία ανατολικά κρατίδια της Γερμανίας το προσεχές Φθινόπωρο αναμένεται να αποτελέσουν τεστ για την πραγματική δύναμη της AfD και τις αντοχές του γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Όλα αυτά θα περιορίσουν το εύρος επιρροής που διαθέτει η Γερμανία για τη στήριξη της φιλελεύθερης δημοκρατίας στην Ευρώπη και μια διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες.
Η Ρωσία και η Κίνα αμφισβητούν επιθετικά τη συνοχή της Ευρώπης, όπως συμβαίνει και με την πολιτική των ΗΠΑ για πρώτη φορά με την κυβέρνηση Trump.
Ο αντίκτυπος αυτής της αμφισβήτησης στη Γερμανία είναι έντονος.
Καμία χώρα στην Ευρώπη δεν επηρεάζεται τόσο δραματικά από αυτόν τον νέο ανταγωνισμό.
Η Γερμανία κινδυνεύει να καθοριστεί το επόμενο διάστημα: από γεγονότα, ανταγωνιστές, αμφισβητίες και αντιπάλους.
Οι επιλογές της Γερμανίας είναι περιορισμένες.
Πρέπει να διαφυλάξει το ευάλωτο οικοσύστημα της Ευρώπης αλλά και το δικό της συμφέρον.
Θα πρέπει να συμβιβαστεί σε ορισμένα ζητήματα (αμυντικές δαπάνες, εμπορικά πλεονάσματα, ενεργειακή πολιτική).
Αλλά θα πρέπει επίσης να αποτρέψει τη ρωσική ή κινεζική παρέμβαση και να συγκροτήσει κοινό μέτωπο με τις άλλες φιλελεύθερες δημοκρατίες στην ΕΕ.
Όσον αφορά στις ΗΠΑ του Trump, η Γερμανία πρέπει να αντιδράσει όπου χρειάζεται - και να συνεργαστεί όπου είναι δυνατόν.
Το γερμανικό θαύμα του 1989 μπορεί να τελειώνει και η εξωτερική πολιτική θα αποτελέσει μείζονα παράγοντα κρίσιμων εξελίξεων τα επόμενα χρόνια.
Και αυτός θα δοκιμάσει τη δύναμη της γερμανικής δημοκρατίας.
Σχόλια αναγνωστών