Ιδιαίτερα αυξημένη ήταν η συμμετοχή των ψηφοφόρων σε σχέση με τις εκλογές του 2016
(upd10) Πρώτο κόμμα αναδεικνύονται οι Σοσιαλιστές του Pedro Sanchez με ποσοστό 28,7% και σημαντική άνοδο σε σχέση με τις εκλογές του 2019, που διεξήχθησαν την Κυριακή (28/4/2019).
Ωστόσο με το ποσοστό αυτό δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία.
Με το 99,98% των ψήφων καταμετρημένο, το κυβερνών κόμμα συγκεντρώνει 28,68% των ψήφων και εξασφαλίζει 123 από τις 350 έδρες της Βουλής.
Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP) έρχεται δεύτερο με το 16,70% των ψήφων και 66 έδρες, το φιλελεύθερο κόμμα Ciudadanos είναι τρίτο με 15,86% και 57 έδρες, ενώ το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos συγκεντρώνει 14,31% των ψήφων και βλέπει τον αριθμό των εδρών του να συρρικνώνεται στις 42.
Το ακροδεξιό κόμμα Vox μπαίνει στο εθνικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, αφού έλαβε 10,26% των ψήφων (από 0,2% το 2016) και θα καταλάβει 24 έδρες.
Είναι η πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες που η ακροδεξιά θα καταλάβει έδρες στη Βουλή της Μαδρίτης και ο ηγέτης του Vox, διεμήνυσε ότι «αυτό είναι μόνο η αρχή».
Η συμμετοχή υπολογίστηκε από το υπουργείο Εσωτερικών ότι ανήλθε στο 75,78%, ήτοι ήταν κατά περίπου 9,5% υψηλότερη από ό,τι το 2016, παρότι επρόκειτο για την τρίτη εκλογική αναμέτρηση που διεξήχθη στην Ισπανία μέσα σε λιγότερα από τέσσερα χρόνια.
Με βάση τα αποτελέσματα, οι Σοσιαλιστές και το Podemos εάν συμμαχήσουν θα χρειάζονται ακόμη 11 έδρες για την πλειοψηφία.
Η ισπανική πολιτική ηγεσία έχει έναν μακρύ κατάλογο προβλημάτων προς επίλυση μπροστά της, από την κρίση στην Καταλονία - όπου οι αυτονομιστές ηγέτες αποπειράθηκαν να προχωρήσουν σε απόσχιση της επαρχίας το 2017 - ως τον τερματισμό του διαρκούς πολιτικού αδιεξόδου, από τη επιβράδυνση της οικονομίας ως την επίμονα υψηλή ανεργία.
Η ισορροπία ισχύος στην επόμενη Βουλή
Οι Σοσιαλιστές του Pedro Sanchez αναδείχθηκαν χθες (28/4) Κυριακή νικητές των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, αλλά χωρίς να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο, όπου η πολιτική ισχύς θα είναι κατακερματισμένη.
Σοσιαλιστικό Κόμμα (123 έδρες)
Εξασφαλίζοντας 123 έδρες από 85 στις προηγούμενες εκλογές του 2016, το PSOE κατήγαγε καθαρή νίκη, την πρώτη του από το 2008.
Όμως ο επικεφαλής της απερχόμενης κυβέρνησης Pedro Sanchez, που κατέλαβε την εξουσία προς κατάπληξη πολλών τον Ιούνιο, χάρη στην πρόταση μομφής εναντίον του συντηρητικού προκατόχου του M. Rajoy, απέχει ακόμα πολύ από την πλειοψηφία των 176 εδρών.
Καλείται συνεπώς να αρχίσει εντατικές διαπραγματεύσεις για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των εδρών.
Αν και μπορεί να υπολογίζει στη ριζοσπαστική αριστερά, το Podemos, θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσει την υποστήριξη διαφόρων περιφερειακών κομμάτων, όπως το PNV (Βάσκοι εθνικιστές, 6 έδρες).
Το μείζον ερώτημα είναι ποιος θα είναι ο ρόλος των καταλανών αυτονομιστών οι οποίοι, όπως το Podemos και το PNV, συνέβαλαν ο Sanchez να ανέλθει στην εξουσία, υπερψηφίζοντας την πρόταση μομφής εναντίον του Rajoy.
Τα κόμματα αυτά κέρδισαν έδαφος και θα καταλάβουν 22 έδρες (15 η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας [ERC], πιο μετριοπαθής, 7 η παράταξη Μαζί για την Καταλονία του πρώην προέδρου της επαρχίας Carles Puigdemont).
Η στήριξή τους είναι απαραίτητη στον Sanchez για να φθάσει το όριο των 176 εδρών στο κοινοβούλιο, αλλά ο πρωθυπουργός ενδέχεται να προτιμήσει να μη ζητήσει την ένταξή τους στην κυβερνητική συμμαχία, αλλά να σχηματίσει κυβέρνηση με κοινοβουλευτική μειοψηφία, που θα βασίζεται στην αποχή των Καταλανών.
Ciudadanos (57 έδρες)
Το φιλελεύθερο κόμμα του Albert Rivera, που τάσσεται ρητά εναντίον των αποσχιστικών τάσεων, ουδέποτε είχε τόσους βουλευτές (32 το 2016) μετά την δυναμική είσοδό του στο κοινοβούλιο, που σήμανε το τέλος του δικομματισμού όπως τον γνώριζε η Ισπανία.
Το να σχηματιστεί κυβέρνηση των Σοσιαλιστών και των Ciudadanos είναι μια πιθανότητα, τουλάχιστον μαθηματικά.
Τα δύο κόμματα το είχαν αποπειραθεί, χωρίς επιτυχία, το 2016, όταν πρωθυπουργός θα γινόταν στη θεωρία ο Sanchez.
Μολονότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης αρνείται να αποκλείσει ξεκάθαρα αυτή την υπόθεση εργασίας --παρότι εναντιώνονται σε αυτό το σενάριο οι υποστηρικτές του-- ο Rivera καθ' όλη την προεκλογική εκστρατεία απαιτούσε να «εκδιωχθεί» ο Sanchez από την εξουσία διότι «συνθηκολόγησε με τους αυτονομιστές».
Ο Rivera δεν δίστασε να συμμαχήσει με το Λαϊκό Κόμμα (PP, δεξιά) και με το Vox (άκρα δεξιά) στην προσπάθειά του να αποσπάσει από τους Σοσιαλιστές οχυρά τους.
Πολλοί πάντως αναμένουν ότι θα υπάρξει τουλάχιστον μια μερίδα των Ciudadanos που θα ταχθεί υπέρ της συμμαχίας με το PSOE.
Λαϊκό Κόμμα (66 έδρες)
Δέκα μήνες μετά την αποπομπή του Rajoy, που υπέστη βαρύ πλήγμα από την καταδίκη του PP στη δίκη για ένα τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς, το συντηρητικό κόμμα υπέστη μια από τις χειρότερες εκλογικές του ήττες με τον νεαρό Pablo Casado (38 ετών) στα ηνία.
Η υπόθεση εργασίας που βασιζόταν στην εξασφάλιση πλειοψηφίας από τα PP - Ciudadanos - Vox δεν έγινε πραγματικότητα, αν και θεωρείτο πιθανή κατά τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών
Ο Pablo Casado, που έκανε στροφή στη δεξιά, είδε μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης του PP να διαρρέει στους Ciudadanos και στο Vox.
Vox (24 έδρες)
Το υπερεθνικιστικό, ακροδεξιό κόμμα κάνει την είσοδό του στην ισπανική εθνική αντιπροσωπεία, αφού συγκέντρωσε το 10,26% των ψήφων, από 0,2% το 2016.
Η Ισπανία μέχρι χθες ήταν μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες όπου η άκρα δεξιά ήταν απούσα από το πολιτικό τοπίο.
Κέρδισε ψήφους χάρη στην ακραία ρητορική του έναντι των καταλανών αυτονομιστών, αλλά δεν έκανε την έκπληξη όπως ήλπιζε μετατρεπόμενο στον διαμορφωτή των πολιτικών ισορροπιών σε μια κυβέρνηση δεξιάς - κεντροδεξιάς - άκρας δεξιάς.
Παρ' όλ' αυτά, ο δεύτερος τη τάξει στο Vox Javier Ortega διεμήνυσε στην κεντροαριστερά και στην αριστερά ότι «το πάρτι τέλειωσε».
Podemos (42 έδρες)
Αφού συνέβαλε να μπει τέλος στον δικομματισμό το 2015 μαζί με τους Ciudadanos, το κόμμα της ισπανικής ριζοσπαστικής αριστεράς, που μαστίζεται από εσωτερικές διαιρέσεις, έχασε σημαντικό μέρος της δύναμης του (67 έδρες το 2016).
Αλλά το κόμμα που αποτελεί τον πολιτικό κληρονόμο του κινήματος των Αγανακτισμένων αναμένεται να εξαργυρώσει την υποστήριξή του στον Sanchez συμμετέχοντας για πρώτη φορά στην κυβέρνηση.
Αυξημένη η συμμετοχή των ψηφοφόρων
Η συμμετοχή των Ισπανών πολιτών στις εκλογές ήταν ιδιαίτερα αυξημένη, ενώ το μεγάλο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην επομένη της εκλογικής διαδικασίας και τις συμμαχίες, που θα επιδιωχθούν, ώστε να προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση, καθώς κανένα κόμμα δεν μπορεί να επιτύχει ποσοστό, που θα του δώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία.
Την αυξητική τάση της συμμετοχής των ψηφοφόρων στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές επιβεβαίωσαν τα νεότερα στοιχεία.
Μετά την απόρριψη του προϋπολογισμού για το 2019 (καθώς τα καταλανικά κόμματα «συμμάχησαν» με την κεντροδεξιά), ο Ισπανός πρωθυπουργός, Pedro Sanchez, προκήρυξε πρόωρες εκλογές.
Σημειώνεται ότι ο Sanchez είναι στο τιμόνι της χώρας για λιγότερο από ένα χρόνο, καθώς ανήλθε στην εξουσία τον Ιούνιο του 2018 μετά την πρόταση μομφής κατά της προηγούμενης κυβέρνησης υπό τον Mariano Rajoy.
Το bankingnews.gr έγραφε νωρίτερα:Τα βασικά πολιτικά κόμματα που διεκδικούν τα ηνία της Ισπανίας στις εκλογές της Κυριακής είναι:
1. Το αριστερό Spanish Socialist Workers (PSOE)
2. Το κεντροδεξιό People’s Party (ΡΡ)
3. Το ακροαριστερό Unidos Podemos
4. Το κεντρώο Ciudadanos (Citizens’ Party ή Cs)
5. Το εθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα Vox
Ωστόσο, υπάρχουν και πολλά άλλα μικρότερα κόμματα και συμμαχίες, όπως αντίπαλα μπλοκ που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας: Η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας (ERC) και το Μαζί για τη Καταλονία (JxCat).
Σημειώνεται ότι το Vox είναι σχετικά νέο κόμμα, καθώς ιδρύθηκε στα τέλη του 2013.
Ωστόσο, στα τέλη του 2018 ξεπέρασε κάθε προσδοκία καθώς κέρδισε 12 έδρες στις περιφερειακές εκλογές της Ανδαλουσίας έναντι αρχικών εκτιμήσεων για δύο ή τρεις έδρες, ενώ σημαντική άνοδο αναμένεται να καταγράψει και στις εκλογές της Κυριακής.
Οι εκτιμήσεις για τον νικητή
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι σοσιαλιστές του Sanchez θα μπορούσαν να τερματίσουν πρώτοι αλλά το ποσοστό δεν θα είναι τέτοιο που θα τους δώσει αυτοδυναμία.
Το PSOE ηγείται μιας μειοψηφικής κυβέρνησης με μόλις 84 έδρες σε ένα 350μελές Κογκρέσο των Αντιπροσώπων, την Κάτω Βουλή της Ισπανίας.
Σε αυτές τις εκλογές, θα μπορούσε να κερδίσει μέχρι και 54 έδρες, πολύ λιγότερες δηλαδή από τις 176 έδρες που χρειάζονται ώστε ένα κόμμα να έχει αυτοδυναμία.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το PSOE προηγείται με ποσοστό μεταξύ 28% και 31% επί των ψήφων.
Το ΡΡ ακολουθεί περίπου με 20%-24%, το Ciudadanos με περίπου 15% και οι Podemos με περίπου 12%-13%, ενώ το Vox φαίνεται να πλησιάζει στο 9%-11%.
Ωστόσο, υψηλό είναι το ποσοστό των αναποφάσιστων (25%-30%) κάτι που αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα.
Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, έχουν αρχίσει να ακούγονται κάποια σενάρια για τις συμμαχίες που θα μπορούσε να πετύχει το PSOE ώστε να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η Anna Rosenberg από την Signum Global Advisors δήλωσε στο CNBC ότι οι σοσιαλιστές επωφελούνται από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Ισπανών είναι κατά της ανόδου της Δεξιάς.
«Ο κόσμος φοβάται πραγματικά την άνοδο των δεξιών κομμάτων και αυτό θα κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους που δεν αναμενόταν να ψηφίσουν.
Την ίδια στιγμή, ο Sanchez έχει κάνει καλή δουλειά και δεν αντιπροσωπεύει το status quo» υποστήριξε.
Κάποιοι προβλέπουν επίσης ότι ένας δεξιός συνασπισμός θα μπορούσε να σχηματιστεί από τους ΡΡ, τους Ciudadanos και το Vox ή ότι οι σοσιαλιστές θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να σχηματίσουν μια συμμαχία με τους Podemos και περιφερειακά κόμματα, όπως οι αποσχιστές της Καταλονίας.
Η Rosenberg υποστηρίζει ότι οι σοσιαλιστές θα μπορούσαν επίσης να προσπαθήσουν να συμμαχήσουν με το κεντροδεξιό κόμμα Ciudadanos, ένα κόμμα που είναι κατά της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
«Το PSOE έχει πει ότι δεν θα το έκανε αυτό (δηλ. συμμαχία με τους Ciudadanos) αλλά είχαν μια τέτοια συμμαχία στο παρελθόν και στην πραγματικότητα τα δύο κόμματα δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους όσον αφορά το θέμα της Καταλονίας.
Αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι αρκετά σταθερή.
Και τα δύο κόμματα είναι φιλοευρωπαϊκά αλλά η κυβέρνηση δεν θα ήταν τόσο φιλική απέναντι στην Καταλονία» είπε η ίδια.
Η Rosenberg πιστεύει ότι το πιο ασταθές σενάριο θα είναι μια συμμαχία μεταξύ του PP, του Ciudadanos και του Vox, ενός συνασπισμού που πιθανώς θα αναθερμάνει τις εντάσεις με την Καταλονία.
Το βλέμμα στην οικονομία
Σύμφωνα με δημοσίευμα του CNBC, όποιος κι εάν νικήσει στις εκλογές θα πρέπει να επικεντρωθεί στην τόνωση της οικονομίας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια ώστε η Ισπανία να γίνει πιο ανταγωνιστική αλλά παράλληλα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την άνοδο του εθνικισμού και το μεγάλο πρόβλημα με τα κόμματα που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
Σημειώνεται ότι η Κομισιόν έχει προβλέψει μια μικρή επιβράδυνση στην ανάπτυξη της Ισπανίας για το 2019 (2,1%) και το 2020 (1,9%).
Ο τρόπος με τον οποίο οι επενδυτές και οι αγορές θα αντιδράσουν στην πολιτική αλλαγή στην Ισπανία εξαρτάται πραγματικά από το πόσο εύκολο είναι να διαμορφωθεί μια κυβέρνηση συνασπισμού και από ποια μορφή θα πάρει η κυβέρνηση.
Η Rosenberg από τη Signum Global εξέφρασε την εκτίμηση ότι η νέα κυβέρνηση στην Ισπανία δεν θα έχει συγκροτηθεί πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου.
Παράλληλα επεσήμανε ότι όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, τα οικονομικά της χώρας θα υποστούν μεγάλη πίεση.
«Η δημοσιονομική κατάσταση της Ισπανίας έχει βελτιωθεί.
Αλλά η σοσιαλιστική κυβέρνηση θα θέλει να δαπανήσει περισσότερα και η μικρότερη ανάπτυξη στην Ευρώπη θα ασκήσει πίεση στα δημόσια οικονομικά...
Όποιος κι είναι στην εξουσία θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερη πίεση από την ΕΕ για περιορισμό των δαπανών ώστε να μειωθεί το έλλειμμα.
Έτσι, αν και η οικονομία είναι σε αρκετά καλό επίπεδο, θα μπορούσε να σημειωθεί αλλαγή κλίματος» υποστήριξε.
Οι εκτιμήσεις των αναλυτών
Ο Antonio Barros από την Teneo Intelligence, δήλωσε στο CNBC ότι το Vox θα μπορούσε να είναι μια απρόβλεπτη δύναμη στην κυβέρνηση εάν περάσει συμμετέχει σε κυβερνητικό συνασπισμό.
«Η εμφάνιση του Vox είναι πιθανό να προκαλέσει περαιτέρω αβεβαιότητα στη χάραξη πολιτικής εάν τελικά διαμορφωθεί μια δεξιά συμμαχία.
Δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για τον τρόπο συμπεριφοράς τους στο κοινοβούλιο.
Δεν είναι επίσης σαφές κατά πόσον θα δοθεί προτεραιότητα στα πολιτιστικά ζητήματα εις βάρος της οικονομικής μεταρρύθμισης, κάτι που θα πιο δύσκολο το κοινοβουλευτικό έργο».
Ο τρόπος με τον οποίο οι επενδυτές και οι αγορές αντιδρούν στο αποτέλεσμα των εκλογών εξαρτάται πραγματικά από το πόσο εύκολο είναι να διαμορφωθεί μια κυβέρνηση συνασπισμού και από το ποια μορφή θα πάρει η κυβέρνηση.
Οι αναλυτές αναμένουν ότι θα χρειαστούν αρκετοί μήνες για να ολοκληρωθούν οι συνομιλίες για το συνασπισμό.
«Η αντίδραση της αγοράς στο αποτέλεσμα των εκλογών ενδέχεται να είναι υποτονική, καθώς οι πολιτικοί κίνδυνοι στην Ισπανία δεν σχετίζονται με τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα ή με μη βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές» αναφέρεται σε ανάλυση της UBS.
Capital Economics: Θετικές οι προοπτικές για την οικονομία
Σύμφωνα πάντως με την Capital Economics, οι προοπτικές για την οικονομία της Ισπανίας είναι θετικές, με τους αναλυτές να προβλέπουν ανάπτυξη του ΑΕΠ με ρυθμό 2,3% το 2019 και 1,5% το 2020, έναντι 0,8% στο σύνολο της Ευρωζώνης.
Ωστόσο ο κατακερματισμός του ισπανικού κοινοβουλίου αποτελεί απειλή μελλοντικά για το νομοθετικό έργο.
Oriental Review: Η μετεκλογική αβεβαιότητα στην Ισπανία θα επιτείνει την κρίση στην ΕΕ
Πολιτική αβεβαιότητα αναμένεται να επικρατήσει στην Ισπανία, την επομένη των εκλογών της Κυριακής (28/4/2019), καθώς κανένα κόμμα δεν θα κερδίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για τον σχηματισμό κυβέρνησης, επισημαίνει η ιστοσελίδα Oriental Review.
Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ισπανία θα είναι αξιοσημείωτη, αφού έρχεται να προστεθεί στη γενικότερη πολιτική κρίση, που μαστίζει την Ευρώπη.
Η Γαλλία έχει παραλύσει από το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», η Ιταλία διαθέτει μία κυβέρνηση που δύσκολα καταθέτει ένα νομοσχέδιο χωρίς να υπάρχουν «περιπέτειες» ενώ η Βρετανία δοκιμάζεται από το ατέρμονο ζήτημα του Brexit.
Από κοινού, αυτές οι κρίσεις δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν μόνο τις ευρωπαϊκές εκλογές στις 26 Μαΐου 2019, αλλά και να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία συνεχίζεται περισσότερο από ένα χρόνο.
Ο Pedro Sanchez έγινε επικεφαλής μιας μειοψηφικής κυβέρνησης τον Ιούνιο του 2018, αφού το ισπανικό κοινοβούλιο ενέκρινε πρόταση εμπιστοσύνης κατά της δεξιάς κυβέρνησης του πρώην πρωθυπουργού Mariano Rajoy.
Ο Sanchez, ο οποίος είναι ο γενικός γραμματέας του ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE), κατάφερε να κερδίσει τη νίκη χάρη στην υποστήριξη του αριστερού κόμματος Podemos, καθώς και των Bάσκων και Καταλανών αυτονομιστών.
Αυτή η ετερόκλιτη πολιτική συμμαχία δεν μπόρεσε, ωστόσο να λειτουργήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί τα προβλήματα τα χώρας.
Οι ειδικοί προβλέπουν ότι οι νέες εκλογές θα ενισχύσουν τη θέση των Σοσιαλιστών στο Κοινοβούλιο.
Πριν από τη διάλυση της Βουλής, το κυβερνόν κόμμα είχε την μικρότερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην ιστορία της χώρας - μόλις 84 από τις 350 έδρες στο Κοινοβούλιο των Αντιπροσώπων και 42 από τις 266 έδρες στη Γερουσία.
Ελέγχοντας ποσοστό μικρότερο από το 25% του Κοινοβουλίου, ο Pedro Sanchez δεν είχε την απαιτούμενη στήριξη από τα υπόλοιπα κόμματα ώστε να υλοποιήσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι επικαλέστηκε τον προϋπολογισμό ως επίσημη αιτιολογία για τις πρόωρες εκλογές, που θα επιτείνουν την αβεβαιότητα.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το κεντροδεξιό κόμμα των Ciudadanos έχει 14,4% των ψήφων, το αριστερό κόμμα Podemos συγκεντρώνει 11,4% και το ακροδεξιό Vox 11,2%.
Ο κύριος αντίπαλος των Σοσιαλιστών, δεξιό Λαϊκό Κόμμα, συγκεντρώνει 20,1% και καθίσταται το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα.
Το Λαϊκό Κόμμα διαθέτει 134 βουλευτές, αλλά η εκλογική του βάση παρουσιάζει διαρροές προς τους Ciudadanos.
Είναι επομένως απίθανο να διατηρηθεί αυτό το δικομματικό σύστημα ( κυβερνούσαν εναλλάξ το Λαϊκό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό) που υπήρχε στην Ισπανία σχεδόν από το θάνατο του δικτάτορα Franco μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός, ο οποίος θα απαιτήσει χρόνο και θα απαιτήσει αμοιβαίες πολιτικές παραχωρήσεις ή θα υπάρξει εκ νέου κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα πτώση κυβέρνησης όπως συνέβη με τον Rajoy.
Για να βοηθήσει τους Σοσιαλιστές να κερδίσουν την πλειοψηφία, ο Sanchez κατηγορεί τη Δεξιά για διαφθορά και αδυναμία αντιμετώπισης των αυτονομιστών.
Σχεδόν τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί η Δεξιά για να πλήξει τον Sanchez.
Ωστόσο, το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας παραμένει κρίσιμο.
Εάν η Δεξιά κατορθώσει να αξιοποιήσει ικανοποιητικά τις απαιτήσεις των Καταλανών εθνικιστών, τότε η ισορροπία δυνάμεων θα αλλάξει δραματικά.
Ωστόσο, η δημιουργία ισχυρών κομμάτων δεξιότερα ή αριστερότερα του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών (Ciudadanos, Podemos) δεν επιτρέπει την ανάδειξη μίας ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Αυτό οφείλεται τόσο στην αδυναμία των σοσιαλιστών να επιλύσουν το καταλανικό ζήτημα όσο και στα σκάνδαλα διαφθοράς στο δεξιό Λαϊκό Κόμμα.
Ως αποτέλεσμα, η Ισπανία κινείται οδυνηρά προς ένα πραγματικό πολυκομματικό σύστημα, όπου οι μικρές πολιτικές δυνάμεις, όπως τα περιφερειακά αριστερά κόμματα και το Vox, θα διαδραματίσουν ουσιαστικά σημαντικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν θα ήταν τόσο κρίσιμο αν δεν συνέβαινε εν μέσω κρίσεων που συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες την παραμονή των Ευρωεκλογών.
Οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζουν ότι η κατανομή των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να είναι ανάλογη με τον πληθυσμό κάθε κράτους μέλους.
Έτσι, το 2014, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η Γερμανία είχε τους περισσότερους βουλευτές 96, στη συνέχεια τη Γαλλία 74, η Ιταλία και η Μεγάλη Βρετανία 73, ενώ η Ισπανία 54.
Αλλά με μόλις ένα μήνα μέχρι τις νέες εκλογές, η μόνη από αυτές τις χώρες που φαίνεται να έχει μια σταθερή πολιτική κατάσταση είναι η Γερμανία.
Η Γαλλία εξακολουθεί να βρίσκεται εν μέσω διαμαρτυριών από τα «κίτρινα γιλέκα», τα οποία ουσιαστικά κατέλαβαν την Τουλούζη και κήρυξαν την πόλη ως την «πρωτεύουσα διαμαρτυρίας».
Η κατάσταση στην Ιταλία είναι ελαφρώς καλύτερη, δεδομένου ότι η κυβερνητική κρίση της χώρας είχε ως αιχμή του δόρατος όχι μόνο τους λαϊκιστές, αλλά και τους πραγματικούς ευρωσκεπτικιστές.
Ο οίκος αξιολόγησης της Fitch προβλέπει ότι η κυβέρνηση συνασπισμού της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να εξαντλήσει τη θητεία της.
Το πρόβλημα είναι ότι η ιταλική κυβέρνηση αποτελείται από τη δεξιά Lega και το αριστερό Κίνημα Πέντε Αστέρων και λόγω του γεγονότος ότι ανήκουν σε διαφορετικούς άξονες του πολιτικού φάσματος, διαφωνούν σε πολλά θεμελιώδη ζητήματα και συχνά εμποδίζουν ο ένας τις πρωτοβουλίες του άλλου στο Κοινοβούλιο.
Όσον αφορά στη Βρετανία, το πολιτικό της σύστημα έφτασε σε αδιέξοδο.
Η κοινοβουλευτική κρίση σχετίζεται με το Brexit, καθώς οι βουλευτές έχουν πλέον απορρίψει το σχέδιο συμφωνίας εξόδου που πρότεινε η πρωθυπουργός Theresa May.
Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν ήδη δώσει στην αναποφάσιστη Βρετανία νέα παράταση εξόδου στις 31 Οκτωβρίου 2019 και δεν έχουν καμία πρόθεση να την επεκτείνουν περαιτέρω.
Την εποχή εκείνη, το Λονδίνο πρέπει είτε να επικυρώσει τη συμφωνία αποχώρησης, είτε να αναθεωρήσει τη στρατηγική του για το Brexit, είτε να ανατρέψει την απόφασή του να αποχωρήσει.
Διαφορετικά, ένα σκληρό Brexit θα πραγματοποιηθεί αυτόματα την 1η Νοεμβρίου 2019, δηλαδή χωρίς καμία συμφωνία για τη Βρετανία.
Επιπλέον, το Λονδίνο πρέπει να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές ή αλλιώς πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι την 1η Ιουνίου 2019 χωρίς συμφωνία.
Παρά τις εσωτερικές πολιτικές κρίσεις που ξέσπασαν στις χώρες της «Παλαιάς Ευρώπης», οι πολίτες της ΕΕ πρέπει να εκλέξουν ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2019.
Φέτος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να βρεθεί μπροστά σε δομικές αλλαγές που σχετίζονται με τις τάσεις που παρατηρούνται σε μεμονωμένες ευρωπαϊκές χώρες, πρώτα απ 'όλα στις χώρες της «παλαιάς Ευρώπης».
Εάν μεγάλοι συνασπισμοί όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών δεν έχουν την απόλυτη πλειοψηφία , τότε θα πρέπει να σχηματίσουν νέους συνασπισμούς με μικρότερες ομάδες.
Αυτό θυμίζει την κατάσταση στην Ισπανία αλλά σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Επιπλέον, τα κεντρώα κόμματα θα μπορούσαν πολύ καλά να βρεθούν ηττημένα από τους δεξιούς λαϊκιστές, τους εθνικιστές και τους ευρωσκεπτικιστές στις προσεχείς εκλογές, όπως συνέβη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας.
Εάν, στη μάχη μεταξύ των «Ευρωπαίων» και των «εθνικιστών», οι τελευταίοι επικρατήσουν, το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κινδυνεύει να είναι το πιο ευρωσκεπτικιστικό από το 1979 μέχρι σήμερα.
Διαβάστε επίσης: Capital Economics: Τι σημαίνουν οι εκλογές (28/4) για την Ισπανία - Έξι ερωτήματα
www.bankingnews.gr
Ωστόσο με το ποσοστό αυτό δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία.
Με το 99,98% των ψήφων καταμετρημένο, το κυβερνών κόμμα συγκεντρώνει 28,68% των ψήφων και εξασφαλίζει 123 από τις 350 έδρες της Βουλής.
Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP) έρχεται δεύτερο με το 16,70% των ψήφων και 66 έδρες, το φιλελεύθερο κόμμα Ciudadanos είναι τρίτο με 15,86% και 57 έδρες, ενώ το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos συγκεντρώνει 14,31% των ψήφων και βλέπει τον αριθμό των εδρών του να συρρικνώνεται στις 42.
Το ακροδεξιό κόμμα Vox μπαίνει στο εθνικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, αφού έλαβε 10,26% των ψήφων (από 0,2% το 2016) και θα καταλάβει 24 έδρες.
Είναι η πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες που η ακροδεξιά θα καταλάβει έδρες στη Βουλή της Μαδρίτης και ο ηγέτης του Vox, διεμήνυσε ότι «αυτό είναι μόνο η αρχή».
Η συμμετοχή υπολογίστηκε από το υπουργείο Εσωτερικών ότι ανήλθε στο 75,78%, ήτοι ήταν κατά περίπου 9,5% υψηλότερη από ό,τι το 2016, παρότι επρόκειτο για την τρίτη εκλογική αναμέτρηση που διεξήχθη στην Ισπανία μέσα σε λιγότερα από τέσσερα χρόνια.
Με βάση τα αποτελέσματα, οι Σοσιαλιστές και το Podemos εάν συμμαχήσουν θα χρειάζονται ακόμη 11 έδρες για την πλειοψηφία.
Η ισπανική πολιτική ηγεσία έχει έναν μακρύ κατάλογο προβλημάτων προς επίλυση μπροστά της, από την κρίση στην Καταλονία - όπου οι αυτονομιστές ηγέτες αποπειράθηκαν να προχωρήσουν σε απόσχιση της επαρχίας το 2017 - ως τον τερματισμό του διαρκούς πολιτικού αδιεξόδου, από τη επιβράδυνση της οικονομίας ως την επίμονα υψηλή ανεργία.
Η ισορροπία ισχύος στην επόμενη Βουλή
Οι Σοσιαλιστές του Pedro Sanchez αναδείχθηκαν χθες (28/4) Κυριακή νικητές των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, αλλά χωρίς να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο, όπου η πολιτική ισχύς θα είναι κατακερματισμένη.
Σοσιαλιστικό Κόμμα (123 έδρες)
Εξασφαλίζοντας 123 έδρες από 85 στις προηγούμενες εκλογές του 2016, το PSOE κατήγαγε καθαρή νίκη, την πρώτη του από το 2008.
Όμως ο επικεφαλής της απερχόμενης κυβέρνησης Pedro Sanchez, που κατέλαβε την εξουσία προς κατάπληξη πολλών τον Ιούνιο, χάρη στην πρόταση μομφής εναντίον του συντηρητικού προκατόχου του M. Rajoy, απέχει ακόμα πολύ από την πλειοψηφία των 176 εδρών.
Καλείται συνεπώς να αρχίσει εντατικές διαπραγματεύσεις για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των εδρών.
Αν και μπορεί να υπολογίζει στη ριζοσπαστική αριστερά, το Podemos, θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσει την υποστήριξη διαφόρων περιφερειακών κομμάτων, όπως το PNV (Βάσκοι εθνικιστές, 6 έδρες).
Το μείζον ερώτημα είναι ποιος θα είναι ο ρόλος των καταλανών αυτονομιστών οι οποίοι, όπως το Podemos και το PNV, συνέβαλαν ο Sanchez να ανέλθει στην εξουσία, υπερψηφίζοντας την πρόταση μομφής εναντίον του Rajoy.
Τα κόμματα αυτά κέρδισαν έδαφος και θα καταλάβουν 22 έδρες (15 η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας [ERC], πιο μετριοπαθής, 7 η παράταξη Μαζί για την Καταλονία του πρώην προέδρου της επαρχίας Carles Puigdemont).
Η στήριξή τους είναι απαραίτητη στον Sanchez για να φθάσει το όριο των 176 εδρών στο κοινοβούλιο, αλλά ο πρωθυπουργός ενδέχεται να προτιμήσει να μη ζητήσει την ένταξή τους στην κυβερνητική συμμαχία, αλλά να σχηματίσει κυβέρνηση με κοινοβουλευτική μειοψηφία, που θα βασίζεται στην αποχή των Καταλανών.
Ciudadanos (57 έδρες)
Το φιλελεύθερο κόμμα του Albert Rivera, που τάσσεται ρητά εναντίον των αποσχιστικών τάσεων, ουδέποτε είχε τόσους βουλευτές (32 το 2016) μετά την δυναμική είσοδό του στο κοινοβούλιο, που σήμανε το τέλος του δικομματισμού όπως τον γνώριζε η Ισπανία.
Το να σχηματιστεί κυβέρνηση των Σοσιαλιστών και των Ciudadanos είναι μια πιθανότητα, τουλάχιστον μαθηματικά.
Τα δύο κόμματα το είχαν αποπειραθεί, χωρίς επιτυχία, το 2016, όταν πρωθυπουργός θα γινόταν στη θεωρία ο Sanchez.
Μολονότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης αρνείται να αποκλείσει ξεκάθαρα αυτή την υπόθεση εργασίας --παρότι εναντιώνονται σε αυτό το σενάριο οι υποστηρικτές του-- ο Rivera καθ' όλη την προεκλογική εκστρατεία απαιτούσε να «εκδιωχθεί» ο Sanchez από την εξουσία διότι «συνθηκολόγησε με τους αυτονομιστές».
Ο Rivera δεν δίστασε να συμμαχήσει με το Λαϊκό Κόμμα (PP, δεξιά) και με το Vox (άκρα δεξιά) στην προσπάθειά του να αποσπάσει από τους Σοσιαλιστές οχυρά τους.
Πολλοί πάντως αναμένουν ότι θα υπάρξει τουλάχιστον μια μερίδα των Ciudadanos που θα ταχθεί υπέρ της συμμαχίας με το PSOE.
Λαϊκό Κόμμα (66 έδρες)
Δέκα μήνες μετά την αποπομπή του Rajoy, που υπέστη βαρύ πλήγμα από την καταδίκη του PP στη δίκη για ένα τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς, το συντηρητικό κόμμα υπέστη μια από τις χειρότερες εκλογικές του ήττες με τον νεαρό Pablo Casado (38 ετών) στα ηνία.
Η υπόθεση εργασίας που βασιζόταν στην εξασφάλιση πλειοψηφίας από τα PP - Ciudadanos - Vox δεν έγινε πραγματικότητα, αν και θεωρείτο πιθανή κατά τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών
Ο Pablo Casado, που έκανε στροφή στη δεξιά, είδε μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης του PP να διαρρέει στους Ciudadanos και στο Vox.
Vox (24 έδρες)
Το υπερεθνικιστικό, ακροδεξιό κόμμα κάνει την είσοδό του στην ισπανική εθνική αντιπροσωπεία, αφού συγκέντρωσε το 10,26% των ψήφων, από 0,2% το 2016.
Η Ισπανία μέχρι χθες ήταν μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες όπου η άκρα δεξιά ήταν απούσα από το πολιτικό τοπίο.
Κέρδισε ψήφους χάρη στην ακραία ρητορική του έναντι των καταλανών αυτονομιστών, αλλά δεν έκανε την έκπληξη όπως ήλπιζε μετατρεπόμενο στον διαμορφωτή των πολιτικών ισορροπιών σε μια κυβέρνηση δεξιάς - κεντροδεξιάς - άκρας δεξιάς.
Παρ' όλ' αυτά, ο δεύτερος τη τάξει στο Vox Javier Ortega διεμήνυσε στην κεντροαριστερά και στην αριστερά ότι «το πάρτι τέλειωσε».
Podemos (42 έδρες)
Αφού συνέβαλε να μπει τέλος στον δικομματισμό το 2015 μαζί με τους Ciudadanos, το κόμμα της ισπανικής ριζοσπαστικής αριστεράς, που μαστίζεται από εσωτερικές διαιρέσεις, έχασε σημαντικό μέρος της δύναμης του (67 έδρες το 2016).
Αλλά το κόμμα που αποτελεί τον πολιτικό κληρονόμο του κινήματος των Αγανακτισμένων αναμένεται να εξαργυρώσει την υποστήριξή του στον Sanchez συμμετέχοντας για πρώτη φορά στην κυβέρνηση.
Αυξημένη η συμμετοχή των ψηφοφόρων
Η συμμετοχή των Ισπανών πολιτών στις εκλογές ήταν ιδιαίτερα αυξημένη, ενώ το μεγάλο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην επομένη της εκλογικής διαδικασίας και τις συμμαχίες, που θα επιδιωχθούν, ώστε να προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση, καθώς κανένα κόμμα δεν μπορεί να επιτύχει ποσοστό, που θα του δώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία.
Την αυξητική τάση της συμμετοχής των ψηφοφόρων στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές επιβεβαίωσαν τα νεότερα στοιχεία.
Μετά την απόρριψη του προϋπολογισμού για το 2019 (καθώς τα καταλανικά κόμματα «συμμάχησαν» με την κεντροδεξιά), ο Ισπανός πρωθυπουργός, Pedro Sanchez, προκήρυξε πρόωρες εκλογές.
Σημειώνεται ότι ο Sanchez είναι στο τιμόνι της χώρας για λιγότερο από ένα χρόνο, καθώς ανήλθε στην εξουσία τον Ιούνιο του 2018 μετά την πρόταση μομφής κατά της προηγούμενης κυβέρνησης υπό τον Mariano Rajoy.
Το bankingnews.gr έγραφε νωρίτερα:Τα βασικά πολιτικά κόμματα που διεκδικούν τα ηνία της Ισπανίας στις εκλογές της Κυριακής είναι:
1. Το αριστερό Spanish Socialist Workers (PSOE)
2. Το κεντροδεξιό People’s Party (ΡΡ)
3. Το ακροαριστερό Unidos Podemos
4. Το κεντρώο Ciudadanos (Citizens’ Party ή Cs)
5. Το εθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα Vox
Ωστόσο, υπάρχουν και πολλά άλλα μικρότερα κόμματα και συμμαχίες, όπως αντίπαλα μπλοκ που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Καταλονίας: Η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας (ERC) και το Μαζί για τη Καταλονία (JxCat).
Σημειώνεται ότι το Vox είναι σχετικά νέο κόμμα, καθώς ιδρύθηκε στα τέλη του 2013.
Ωστόσο, στα τέλη του 2018 ξεπέρασε κάθε προσδοκία καθώς κέρδισε 12 έδρες στις περιφερειακές εκλογές της Ανδαλουσίας έναντι αρχικών εκτιμήσεων για δύο ή τρεις έδρες, ενώ σημαντική άνοδο αναμένεται να καταγράψει και στις εκλογές της Κυριακής.
Οι εκτιμήσεις για τον νικητή
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι σοσιαλιστές του Sanchez θα μπορούσαν να τερματίσουν πρώτοι αλλά το ποσοστό δεν θα είναι τέτοιο που θα τους δώσει αυτοδυναμία.
Το PSOE ηγείται μιας μειοψηφικής κυβέρνησης με μόλις 84 έδρες σε ένα 350μελές Κογκρέσο των Αντιπροσώπων, την Κάτω Βουλή της Ισπανίας.
Σε αυτές τις εκλογές, θα μπορούσε να κερδίσει μέχρι και 54 έδρες, πολύ λιγότερες δηλαδή από τις 176 έδρες που χρειάζονται ώστε ένα κόμμα να έχει αυτοδυναμία.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το PSOE προηγείται με ποσοστό μεταξύ 28% και 31% επί των ψήφων.
Το ΡΡ ακολουθεί περίπου με 20%-24%, το Ciudadanos με περίπου 15% και οι Podemos με περίπου 12%-13%, ενώ το Vox φαίνεται να πλησιάζει στο 9%-11%.
Ωστόσο, υψηλό είναι το ποσοστό των αναποφάσιστων (25%-30%) κάτι που αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα.
Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, έχουν αρχίσει να ακούγονται κάποια σενάρια για τις συμμαχίες που θα μπορούσε να πετύχει το PSOE ώστε να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η Anna Rosenberg από την Signum Global Advisors δήλωσε στο CNBC ότι οι σοσιαλιστές επωφελούνται από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Ισπανών είναι κατά της ανόδου της Δεξιάς.
«Ο κόσμος φοβάται πραγματικά την άνοδο των δεξιών κομμάτων και αυτό θα κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους που δεν αναμενόταν να ψηφίσουν.
Την ίδια στιγμή, ο Sanchez έχει κάνει καλή δουλειά και δεν αντιπροσωπεύει το status quo» υποστήριξε.
Κάποιοι προβλέπουν επίσης ότι ένας δεξιός συνασπισμός θα μπορούσε να σχηματιστεί από τους ΡΡ, τους Ciudadanos και το Vox ή ότι οι σοσιαλιστές θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να σχηματίσουν μια συμμαχία με τους Podemos και περιφερειακά κόμματα, όπως οι αποσχιστές της Καταλονίας.
Η Rosenberg υποστηρίζει ότι οι σοσιαλιστές θα μπορούσαν επίσης να προσπαθήσουν να συμμαχήσουν με το κεντροδεξιό κόμμα Ciudadanos, ένα κόμμα που είναι κατά της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
«Το PSOE έχει πει ότι δεν θα το έκανε αυτό (δηλ. συμμαχία με τους Ciudadanos) αλλά είχαν μια τέτοια συμμαχία στο παρελθόν και στην πραγματικότητα τα δύο κόμματα δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους όσον αφορά το θέμα της Καταλονίας.
Αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι αρκετά σταθερή.
Και τα δύο κόμματα είναι φιλοευρωπαϊκά αλλά η κυβέρνηση δεν θα ήταν τόσο φιλική απέναντι στην Καταλονία» είπε η ίδια.
Η Rosenberg πιστεύει ότι το πιο ασταθές σενάριο θα είναι μια συμμαχία μεταξύ του PP, του Ciudadanos και του Vox, ενός συνασπισμού που πιθανώς θα αναθερμάνει τις εντάσεις με την Καταλονία.
Το βλέμμα στην οικονομία
Σύμφωνα με δημοσίευμα του CNBC, όποιος κι εάν νικήσει στις εκλογές θα πρέπει να επικεντρωθεί στην τόνωση της οικονομίας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια ώστε η Ισπανία να γίνει πιο ανταγωνιστική αλλά παράλληλα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την άνοδο του εθνικισμού και το μεγάλο πρόβλημα με τα κόμματα που είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας.
Σημειώνεται ότι η Κομισιόν έχει προβλέψει μια μικρή επιβράδυνση στην ανάπτυξη της Ισπανίας για το 2019 (2,1%) και το 2020 (1,9%).
Ο τρόπος με τον οποίο οι επενδυτές και οι αγορές θα αντιδράσουν στην πολιτική αλλαγή στην Ισπανία εξαρτάται πραγματικά από το πόσο εύκολο είναι να διαμορφωθεί μια κυβέρνηση συνασπισμού και από ποια μορφή θα πάρει η κυβέρνηση.
Η Rosenberg από τη Signum Global εξέφρασε την εκτίμηση ότι η νέα κυβέρνηση στην Ισπανία δεν θα έχει συγκροτηθεί πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου.
Παράλληλα επεσήμανε ότι όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, τα οικονομικά της χώρας θα υποστούν μεγάλη πίεση.
«Η δημοσιονομική κατάσταση της Ισπανίας έχει βελτιωθεί.
Αλλά η σοσιαλιστική κυβέρνηση θα θέλει να δαπανήσει περισσότερα και η μικρότερη ανάπτυξη στην Ευρώπη θα ασκήσει πίεση στα δημόσια οικονομικά...
Όποιος κι είναι στην εξουσία θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερη πίεση από την ΕΕ για περιορισμό των δαπανών ώστε να μειωθεί το έλλειμμα.
Έτσι, αν και η οικονομία είναι σε αρκετά καλό επίπεδο, θα μπορούσε να σημειωθεί αλλαγή κλίματος» υποστήριξε.
Οι εκτιμήσεις των αναλυτών
Ο Antonio Barros από την Teneo Intelligence, δήλωσε στο CNBC ότι το Vox θα μπορούσε να είναι μια απρόβλεπτη δύναμη στην κυβέρνηση εάν περάσει συμμετέχει σε κυβερνητικό συνασπισμό.
«Η εμφάνιση του Vox είναι πιθανό να προκαλέσει περαιτέρω αβεβαιότητα στη χάραξη πολιτικής εάν τελικά διαμορφωθεί μια δεξιά συμμαχία.
Δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για τον τρόπο συμπεριφοράς τους στο κοινοβούλιο.
Δεν είναι επίσης σαφές κατά πόσον θα δοθεί προτεραιότητα στα πολιτιστικά ζητήματα εις βάρος της οικονομικής μεταρρύθμισης, κάτι που θα πιο δύσκολο το κοινοβουλευτικό έργο».
Ο τρόπος με τον οποίο οι επενδυτές και οι αγορές αντιδρούν στο αποτέλεσμα των εκλογών εξαρτάται πραγματικά από το πόσο εύκολο είναι να διαμορφωθεί μια κυβέρνηση συνασπισμού και από το ποια μορφή θα πάρει η κυβέρνηση.
Οι αναλυτές αναμένουν ότι θα χρειαστούν αρκετοί μήνες για να ολοκληρωθούν οι συνομιλίες για το συνασπισμό.
«Η αντίδραση της αγοράς στο αποτέλεσμα των εκλογών ενδέχεται να είναι υποτονική, καθώς οι πολιτικοί κίνδυνοι στην Ισπανία δεν σχετίζονται με τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα ή με μη βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές» αναφέρεται σε ανάλυση της UBS.
Capital Economics: Θετικές οι προοπτικές για την οικονομία
Σύμφωνα πάντως με την Capital Economics, οι προοπτικές για την οικονομία της Ισπανίας είναι θετικές, με τους αναλυτές να προβλέπουν ανάπτυξη του ΑΕΠ με ρυθμό 2,3% το 2019 και 1,5% το 2020, έναντι 0,8% στο σύνολο της Ευρωζώνης.
Ωστόσο ο κατακερματισμός του ισπανικού κοινοβουλίου αποτελεί απειλή μελλοντικά για το νομοθετικό έργο.
Oriental Review: Η μετεκλογική αβεβαιότητα στην Ισπανία θα επιτείνει την κρίση στην ΕΕ
Πολιτική αβεβαιότητα αναμένεται να επικρατήσει στην Ισπανία, την επομένη των εκλογών της Κυριακής (28/4/2019), καθώς κανένα κόμμα δεν θα κερδίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για τον σχηματισμό κυβέρνησης, επισημαίνει η ιστοσελίδα Oriental Review.
Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ισπανία θα είναι αξιοσημείωτη, αφού έρχεται να προστεθεί στη γενικότερη πολιτική κρίση, που μαστίζει την Ευρώπη.
Η Γαλλία έχει παραλύσει από το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», η Ιταλία διαθέτει μία κυβέρνηση που δύσκολα καταθέτει ένα νομοσχέδιο χωρίς να υπάρχουν «περιπέτειες» ενώ η Βρετανία δοκιμάζεται από το ατέρμονο ζήτημα του Brexit.
Από κοινού, αυτές οι κρίσεις δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν μόνο τις ευρωπαϊκές εκλογές στις 26 Μαΐου 2019, αλλά και να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η κυβερνητική κρίση στην Ισπανία συνεχίζεται περισσότερο από ένα χρόνο.
Ο Pedro Sanchez έγινε επικεφαλής μιας μειοψηφικής κυβέρνησης τον Ιούνιο του 2018, αφού το ισπανικό κοινοβούλιο ενέκρινε πρόταση εμπιστοσύνης κατά της δεξιάς κυβέρνησης του πρώην πρωθυπουργού Mariano Rajoy.
Ο Sanchez, ο οποίος είναι ο γενικός γραμματέας του ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (PSOE), κατάφερε να κερδίσει τη νίκη χάρη στην υποστήριξη του αριστερού κόμματος Podemos, καθώς και των Bάσκων και Καταλανών αυτονομιστών.
Αυτή η ετερόκλιτη πολιτική συμμαχία δεν μπόρεσε, ωστόσο να λειτουργήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί τα προβλήματα τα χώρας.
Οι ειδικοί προβλέπουν ότι οι νέες εκλογές θα ενισχύσουν τη θέση των Σοσιαλιστών στο Κοινοβούλιο.
Πριν από τη διάλυση της Βουλής, το κυβερνόν κόμμα είχε την μικρότερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην ιστορία της χώρας - μόλις 84 από τις 350 έδρες στο Κοινοβούλιο των Αντιπροσώπων και 42 από τις 266 έδρες στη Γερουσία.
Ελέγχοντας ποσοστό μικρότερο από το 25% του Κοινοβουλίου, ο Pedro Sanchez δεν είχε την απαιτούμενη στήριξη από τα υπόλοιπα κόμματα ώστε να υλοποιήσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι επικαλέστηκε τον προϋπολογισμό ως επίσημη αιτιολογία για τις πρόωρες εκλογές, που θα επιτείνουν την αβεβαιότητα.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το κεντροδεξιό κόμμα των Ciudadanos έχει 14,4% των ψήφων, το αριστερό κόμμα Podemos συγκεντρώνει 11,4% και το ακροδεξιό Vox 11,2%.
Ο κύριος αντίπαλος των Σοσιαλιστών, δεξιό Λαϊκό Κόμμα, συγκεντρώνει 20,1% και καθίσταται το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα.
Το Λαϊκό Κόμμα διαθέτει 134 βουλευτές, αλλά η εκλογική του βάση παρουσιάζει διαρροές προς τους Ciudadanos.
Είναι επομένως απίθανο να διατηρηθεί αυτό το δικομματικό σύστημα ( κυβερνούσαν εναλλάξ το Λαϊκό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό) που υπήρχε στην Ισπανία σχεδόν από το θάνατο του δικτάτορα Franco μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός, ο οποίος θα απαιτήσει χρόνο και θα απαιτήσει αμοιβαίες πολιτικές παραχωρήσεις ή θα υπάρξει εκ νέου κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα πτώση κυβέρνησης όπως συνέβη με τον Rajoy.
Για να βοηθήσει τους Σοσιαλιστές να κερδίσουν την πλειοψηφία, ο Sanchez κατηγορεί τη Δεξιά για διαφθορά και αδυναμία αντιμετώπισης των αυτονομιστών.
Σχεδόν τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί η Δεξιά για να πλήξει τον Sanchez.
Ωστόσο, το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας παραμένει κρίσιμο.
Εάν η Δεξιά κατορθώσει να αξιοποιήσει ικανοποιητικά τις απαιτήσεις των Καταλανών εθνικιστών, τότε η ισορροπία δυνάμεων θα αλλάξει δραματικά.
Ωστόσο, η δημιουργία ισχυρών κομμάτων δεξιότερα ή αριστερότερα του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών (Ciudadanos, Podemos) δεν επιτρέπει την ανάδειξη μίας ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Αυτό οφείλεται τόσο στην αδυναμία των σοσιαλιστών να επιλύσουν το καταλανικό ζήτημα όσο και στα σκάνδαλα διαφθοράς στο δεξιό Λαϊκό Κόμμα.
Ως αποτέλεσμα, η Ισπανία κινείται οδυνηρά προς ένα πραγματικό πολυκομματικό σύστημα, όπου οι μικρές πολιτικές δυνάμεις, όπως τα περιφερειακά αριστερά κόμματα και το Vox, θα διαδραματίσουν ουσιαστικά σημαντικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν θα ήταν τόσο κρίσιμο αν δεν συνέβαινε εν μέσω κρίσεων που συμβαίνουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες την παραμονή των Ευρωεκλογών.
Οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζουν ότι η κατανομή των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να είναι ανάλογη με τον πληθυσμό κάθε κράτους μέλους.
Έτσι, το 2014, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η Γερμανία είχε τους περισσότερους βουλευτές 96, στη συνέχεια τη Γαλλία 74, η Ιταλία και η Μεγάλη Βρετανία 73, ενώ η Ισπανία 54.
Αλλά με μόλις ένα μήνα μέχρι τις νέες εκλογές, η μόνη από αυτές τις χώρες που φαίνεται να έχει μια σταθερή πολιτική κατάσταση είναι η Γερμανία.
Η Γαλλία εξακολουθεί να βρίσκεται εν μέσω διαμαρτυριών από τα «κίτρινα γιλέκα», τα οποία ουσιαστικά κατέλαβαν την Τουλούζη και κήρυξαν την πόλη ως την «πρωτεύουσα διαμαρτυρίας».
Η κατάσταση στην Ιταλία είναι ελαφρώς καλύτερη, δεδομένου ότι η κυβερνητική κρίση της χώρας είχε ως αιχμή του δόρατος όχι μόνο τους λαϊκιστές, αλλά και τους πραγματικούς ευρωσκεπτικιστές.
Ο οίκος αξιολόγησης της Fitch προβλέπει ότι η κυβέρνηση συνασπισμού της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να εξαντλήσει τη θητεία της.
Το πρόβλημα είναι ότι η ιταλική κυβέρνηση αποτελείται από τη δεξιά Lega και το αριστερό Κίνημα Πέντε Αστέρων και λόγω του γεγονότος ότι ανήκουν σε διαφορετικούς άξονες του πολιτικού φάσματος, διαφωνούν σε πολλά θεμελιώδη ζητήματα και συχνά εμποδίζουν ο ένας τις πρωτοβουλίες του άλλου στο Κοινοβούλιο.
Όσον αφορά στη Βρετανία, το πολιτικό της σύστημα έφτασε σε αδιέξοδο.
Η κοινοβουλευτική κρίση σχετίζεται με το Brexit, καθώς οι βουλευτές έχουν πλέον απορρίψει το σχέδιο συμφωνίας εξόδου που πρότεινε η πρωθυπουργός Theresa May.
Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν ήδη δώσει στην αναποφάσιστη Βρετανία νέα παράταση εξόδου στις 31 Οκτωβρίου 2019 και δεν έχουν καμία πρόθεση να την επεκτείνουν περαιτέρω.
Την εποχή εκείνη, το Λονδίνο πρέπει είτε να επικυρώσει τη συμφωνία αποχώρησης, είτε να αναθεωρήσει τη στρατηγική του για το Brexit, είτε να ανατρέψει την απόφασή του να αποχωρήσει.
Διαφορετικά, ένα σκληρό Brexit θα πραγματοποιηθεί αυτόματα την 1η Νοεμβρίου 2019, δηλαδή χωρίς καμία συμφωνία για τη Βρετανία.
Επιπλέον, το Λονδίνο πρέπει να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές ή αλλιώς πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι την 1η Ιουνίου 2019 χωρίς συμφωνία.
Παρά τις εσωτερικές πολιτικές κρίσεις που ξέσπασαν στις χώρες της «Παλαιάς Ευρώπης», οι πολίτες της ΕΕ πρέπει να εκλέξουν ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2019.
Φέτος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να βρεθεί μπροστά σε δομικές αλλαγές που σχετίζονται με τις τάσεις που παρατηρούνται σε μεμονωμένες ευρωπαϊκές χώρες, πρώτα απ 'όλα στις χώρες της «παλαιάς Ευρώπης».
Εάν μεγάλοι συνασπισμοί όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών δεν έχουν την απόλυτη πλειοψηφία , τότε θα πρέπει να σχηματίσουν νέους συνασπισμούς με μικρότερες ομάδες.
Αυτό θυμίζει την κατάσταση στην Ισπανία αλλά σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Επιπλέον, τα κεντρώα κόμματα θα μπορούσαν πολύ καλά να βρεθούν ηττημένα από τους δεξιούς λαϊκιστές, τους εθνικιστές και τους ευρωσκεπτικιστές στις προσεχείς εκλογές, όπως συνέβη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας.
Εάν, στη μάχη μεταξύ των «Ευρωπαίων» και των «εθνικιστών», οι τελευταίοι επικρατήσουν, το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κινδυνεύει να είναι το πιο ευρωσκεπτικιστικό από το 1979 μέχρι σήμερα.
Διαβάστε επίσης: Capital Economics: Τι σημαίνουν οι εκλογές (28/4) για την Ισπανία - Έξι ερωτήματα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών