Ο Trump εξελέγη πρόεδρος γιατί προσέφερε μια εξωτερική πολιτική που αντιπροσώπευε την αποκήρυξη των όσων υποστήριζε ο John Bolton, γι'αυτό και η επιλογή του ήταν λάθος για όσα ήθελε να επιτύχει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ
Η ξαφνική και πικρή αποχώρηση του John Bolton από το Λευκό Οίκο ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη από την ημέρα που πάτησε το πόδι του εκεί.
Δυστυχώς για τον Trump η επιλογή Bolton ματαίωσε τις προσδοκίες του και τον ίδιο απέναντι στους ψηφοφόρους που τον επέλεξαν και για τους δεσμεύσεις που έθεσει για εξωτερικής πολιτική των ΗΠΑ, που δεν προλαβαίνει πλέον να πραγματοποιήσει.
Για την κοσμοθεωρία του Bolton που σχηματίστηκε και σταθεροποιήθηκε σε έναν Ψυχρό Πόλεμο που έληξε το 1991, ήταν εντελώς ασυμβίβαστή με τη στάση και τις πολιτικές του Donald Trump όπως τις υποσχέθηκε το 2016
Ο Trump εξελέγη πρόεδρος γιατί προσέφερε μια εξωτερική πολιτική που αντιπροσώπευε την αποκήρυξη των όσων υποστήριζε ο John Bolton από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ο Αμερικανός πρόεδρος ήθελε να αποσυρθεί εντελώς από σκεπτικό ή πρακτικές που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε έναν δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία.
Ήθελε να συνεργαστεί με τον Vladimir Putin και να απομακρύνει την Αμερική από τις στρατιωτικές διενέξεις στη Μέση Ανατολή που οι νεοσυντηρητικοί και ο ίδιος ο John Bolton προτιμούσε ως μέσο διευθέτησης των όποιων διαφορών.
Εκεί που ο Trump ζητούσε από κράτη του ΝΑΤΟ και κράτη – συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία να αναλάβουν το κόστος της άμυνάς τους ο Bolton, ως ιδεολόγος της «αυτοκρατορίας», συνέχισε να βλέπει μόνο τον παγκόσμιο ρόλο της Αμερικής ως τελευταίας και μόνης υπερδύναμης και θεματοφύλακα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Στο «απομονωμένο και έρημο» βασίλειο της Βόρειας Κορέας είδε την ευκαιρία να τερματίσει την απομόνωσή της και να φέρει τον Kim Jong Un στο τραπέζι των συνομιλιών για να τον πείσει να εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα του, σε αντάλλαγμα να του ανοίξει τη πόρτα για μια πλήρη, ευπρόσδεκτη επιστροφή στον κόσμο στον οποίο η Πιονγκ Γιανγκ έκλεισε την πόρτα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην παθητική αποδοχή που έδειξε ο Trump στην επανάληψη των δοκιμών πυραύλων μικρής εμβέλειας του Kim τον περασμένο Αύγουστο, ο Bolton σίγουρα είδε σημάδια υποχωρητικότητας.
Για τον Bolton, η αποχώρηση του Trump από την πυρηνική συμφωνία του Barack Obama με το Ιράν ήταν το πρώτο βήμα προς μια αντιπαράθεση και σύγκρουση για να σπάσει το καθεστώς της Τεχεράνης.
Για το Trump, όμως ήταν ένα πρώτο βήμα για τη διαπραγμάτευση μιας καλύτερης συμφωνίας με το Ιράν.
Η επιθετική στάση του Bolton αντιπαράθεσης και σύγκρουσης αν χρειαστεί για να επιβάλουμε τη βούλησή μας, από την Ανατολική Βαλτική στην Ουκρανία και τη Μαύρη Θάλασσα ως την Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, το Αφγανιστάν και την Κορεατική Χερσόνησο δεν βρίσκει σήμερα σχεδόν καθόλου έδαφος υποστήριξης στο εκλογικό σώμα των Αμερικανών.
Μόνο μεταξύ των ελίτ της εξωτερικής πολιτικής, στα think tanks της Beltway, των στρατηγών που λατρεύουν να ηγούνται ενός κράτους εθνικής ασφάλειας, των φιλελεύθερων που αρέσκονται να παρεμβαίνουν στα μέσα ενημέρωσης και της ιεραρχίας του GOP όπου υπάρχει η ηχώ του Bolton.
Η υπόλοιπη χώρα έχει προχωρήσει.
Θέλουν ένα τέλος στους ατέλειωτους πολέμους, αλλά ακόμη και να κάνουν την Αμερική και πάλι πρώτη.
Στις συζητήσεις των Δημοκρατικών, η αλλαγή του κλίματος - η τήξη των πάγων της Αρκτικής και της Γροιλανδίας - αντιπροσωπεύει την πραγματική «υπαρξιακή απειλή».
Μόνο η κα. Tulsi Gabbard έχει θέσει την εξωτερική πολιτική στο επίκεντρο της πολιτικής της.
Αλλά είναι η αντίθεση του Bolton, μία αντίθετη σε κάθε παρεμβατισμό, που θέλει να σταματήσει τους πολέμους και να επιστρέψει το αμερικανικό στράτευμα σπίτι του.
Ωστόσο, μετά την αποχώρηση του Bolton, το πρόβλημα του Trump είναι ακριβώς αυτό: Ότι με τον άνθρωπο που διόρισε δεν πραγματοποίησε αυτή την υπόσχεση που έδωσε το 2016.
Αντί των συνόδων κορυφής με τον Putin, τις ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ υπό τον Trump έστειλαν πρόσθετες δυνάμεις στην ανατολική Βαλτική.
Έχουμε αφήσει τις αμερικανικo-ρωσικές συμφωνίες στρατηγικής όπλων να καταρρεύσουν.
Έχουμε στείλει θανατηφόρα στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία για να πολεμήσουμε τους Ρώσους αντάρτες στο Donbass.
Ο Benjamin Netanyahu, και όχι ο Trump, πραγματοποιεί τις συναντήσεις αυτές με τον Ρώσο πρόεδρο, είναι στη Μόσχα και αυτή την εβδομάδα και έχει κρεμάσει μια τεράστια αφίσα του ίδιου και του Putin στην έδρα του κόμματος του Λικούντ στο Τελ Αβίβ.
Βάλαμε στη μαύρη λίστα τον Putin, ενώ ο Bibi (Benjamin) βασίζεται στον Vlad (Vladimir) για να εξασφαλίσει την ψήφο των Ρωσο-εβραίων στις εκλογές του Ισραήλ την επόμενη εβδομάδα.
Έχουμε ακόμα στρατεύματα στη Συρία και στο Ιράκ και είμαστε πιο κοντά στον πόλεμο με το Ιράν από την ημέρα που ανέλαβε το αξίωμα του Trump.
Ένας τέτοιος πόλεμος θα γινόταν το καθοριστικό γεγονός της προεδρίας του Trump και θα άφηνε αυτή τη χώρα δεμένη σε εικονική μονιμότητα στη Μέση Ανατολή.
Οι ελπίδες του Trump για μια απόσυρση των δυνάμεων των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν μέχρι το τέλος της πρώτης θητείας του υπέστησαν ισχυρό πλήγμα με την ακύρωση της συνόδου κορυφής στο Camp David με τους Ταλιμπάν.
Πράγματι, ο πρώην υπουργός Άμυνας James Mattis πάγωσε ακόμη και την ιδέα όχι μόνο την υπαρκτή προοπτική της επιστροφής των στρατευμάτων, λέγοντας πως «πρέπει να υπάρχει η αμερικανική αρβύλα στο Αφγανιστάν».
«Δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνες τις δυνάμεις του Αφγανιστάν να πολεμήσουν τους τρομοκράτες και να κρατήσουν τη χώρα ενωμένη. Θα πρέπει να «κολλήσουμε» με τις χώρες που δεν είναι έτοιμες να το κάνουν μόνες τους διατηρώντας... αρκετές αρβύλες στο έδαφός τους... για να μην αφήσουμε αυτό το έδαφος ελεύθερο να το καταλάβει ο εχθρός που μας επιτέθηκε».
Αυτό που λέει ο Mattis είναι ότι ο στόχος του Trump να μας αποσπάσει από τον «αιώνιο πόλεμο» συνεπάγεται υπερβολικό κίνδυνο, και τα στρατεύματα των ΗΠΑ στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν θα πρέπει να παραμείνουν απεριόριστα.
Η Βόρεια Κορέα εξακολουθεί να ελέγχει πυραύλους που ενδέχεται να μην μπορούν να χτυπήσουν τις ίδιες τις ΗΠΑ, αλλά θα μπορούσαν να χτυπήσουν στρατεύματα και βάσεις των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.
Εάν μέχρι το 2020 ο Kim Jong Un εξακολουθεί να αρνείται να εγκαταλείψει τα πυρηνικά του όπλα, το Ιράν επιστρέψει στον εμπλουτισμό του ουρανίου, οι φρικαλεότητες των Ταλιμπάν συνεχίζονται αμείωτα και τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν στον ίδιο αριθμό που είναι σήμερα… τι θα κάνει ο Trump;
Τι λέει γι'αυτό;
www.bankingnews.gr
Δυστυχώς για τον Trump η επιλογή Bolton ματαίωσε τις προσδοκίες του και τον ίδιο απέναντι στους ψηφοφόρους που τον επέλεξαν και για τους δεσμεύσεις που έθεσει για εξωτερικής πολιτική των ΗΠΑ, που δεν προλαβαίνει πλέον να πραγματοποιήσει.
Για την κοσμοθεωρία του Bolton που σχηματίστηκε και σταθεροποιήθηκε σε έναν Ψυχρό Πόλεμο που έληξε το 1991, ήταν εντελώς ασυμβίβαστή με τη στάση και τις πολιτικές του Donald Trump όπως τις υποσχέθηκε το 2016
Ο Trump εξελέγη πρόεδρος γιατί προσέφερε μια εξωτερική πολιτική που αντιπροσώπευε την αποκήρυξη των όσων υποστήριζε ο John Bolton από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ο Αμερικανός πρόεδρος ήθελε να αποσυρθεί εντελώς από σκεπτικό ή πρακτικές που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε έναν δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία.
Ήθελε να συνεργαστεί με τον Vladimir Putin και να απομακρύνει την Αμερική από τις στρατιωτικές διενέξεις στη Μέση Ανατολή που οι νεοσυντηρητικοί και ο ίδιος ο John Bolton προτιμούσε ως μέσο διευθέτησης των όποιων διαφορών.
Εκεί που ο Trump ζητούσε από κράτη του ΝΑΤΟ και κράτη – συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία να αναλάβουν το κόστος της άμυνάς τους ο Bolton, ως ιδεολόγος της «αυτοκρατορίας», συνέχισε να βλέπει μόνο τον παγκόσμιο ρόλο της Αμερικής ως τελευταίας και μόνης υπερδύναμης και θεματοφύλακα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Στο «απομονωμένο και έρημο» βασίλειο της Βόρειας Κορέας είδε την ευκαιρία να τερματίσει την απομόνωσή της και να φέρει τον Kim Jong Un στο τραπέζι των συνομιλιών για να τον πείσει να εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα του, σε αντάλλαγμα να του ανοίξει τη πόρτα για μια πλήρη, ευπρόσδεκτη επιστροφή στον κόσμο στον οποίο η Πιονγκ Γιανγκ έκλεισε την πόρτα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην παθητική αποδοχή που έδειξε ο Trump στην επανάληψη των δοκιμών πυραύλων μικρής εμβέλειας του Kim τον περασμένο Αύγουστο, ο Bolton σίγουρα είδε σημάδια υποχωρητικότητας.
Για τον Bolton, η αποχώρηση του Trump από την πυρηνική συμφωνία του Barack Obama με το Ιράν ήταν το πρώτο βήμα προς μια αντιπαράθεση και σύγκρουση για να σπάσει το καθεστώς της Τεχεράνης.
Για το Trump, όμως ήταν ένα πρώτο βήμα για τη διαπραγμάτευση μιας καλύτερης συμφωνίας με το Ιράν.
Η επιθετική στάση του Bolton αντιπαράθεσης και σύγκρουσης αν χρειαστεί για να επιβάλουμε τη βούλησή μας, από την Ανατολική Βαλτική στην Ουκρανία και τη Μαύρη Θάλασσα ως την Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, το Αφγανιστάν και την Κορεατική Χερσόνησο δεν βρίσκει σήμερα σχεδόν καθόλου έδαφος υποστήριξης στο εκλογικό σώμα των Αμερικανών.
Μόνο μεταξύ των ελίτ της εξωτερικής πολιτικής, στα think tanks της Beltway, των στρατηγών που λατρεύουν να ηγούνται ενός κράτους εθνικής ασφάλειας, των φιλελεύθερων που αρέσκονται να παρεμβαίνουν στα μέσα ενημέρωσης και της ιεραρχίας του GOP όπου υπάρχει η ηχώ του Bolton.
Η υπόλοιπη χώρα έχει προχωρήσει.
Θέλουν ένα τέλος στους ατέλειωτους πολέμους, αλλά ακόμη και να κάνουν την Αμερική και πάλι πρώτη.
Στις συζητήσεις των Δημοκρατικών, η αλλαγή του κλίματος - η τήξη των πάγων της Αρκτικής και της Γροιλανδίας - αντιπροσωπεύει την πραγματική «υπαρξιακή απειλή».
Μόνο η κα. Tulsi Gabbard έχει θέσει την εξωτερική πολιτική στο επίκεντρο της πολιτικής της.
Αλλά είναι η αντίθεση του Bolton, μία αντίθετη σε κάθε παρεμβατισμό, που θέλει να σταματήσει τους πολέμους και να επιστρέψει το αμερικανικό στράτευμα σπίτι του.
Ωστόσο, μετά την αποχώρηση του Bolton, το πρόβλημα του Trump είναι ακριβώς αυτό: Ότι με τον άνθρωπο που διόρισε δεν πραγματοποίησε αυτή την υπόσχεση που έδωσε το 2016.
Αντί των συνόδων κορυφής με τον Putin, τις ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ υπό τον Trump έστειλαν πρόσθετες δυνάμεις στην ανατολική Βαλτική.
Έχουμε αφήσει τις αμερικανικo-ρωσικές συμφωνίες στρατηγικής όπλων να καταρρεύσουν.
Έχουμε στείλει θανατηφόρα στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία για να πολεμήσουμε τους Ρώσους αντάρτες στο Donbass.
Ο Benjamin Netanyahu, και όχι ο Trump, πραγματοποιεί τις συναντήσεις αυτές με τον Ρώσο πρόεδρο, είναι στη Μόσχα και αυτή την εβδομάδα και έχει κρεμάσει μια τεράστια αφίσα του ίδιου και του Putin στην έδρα του κόμματος του Λικούντ στο Τελ Αβίβ.
Βάλαμε στη μαύρη λίστα τον Putin, ενώ ο Bibi (Benjamin) βασίζεται στον Vlad (Vladimir) για να εξασφαλίσει την ψήφο των Ρωσο-εβραίων στις εκλογές του Ισραήλ την επόμενη εβδομάδα.
Έχουμε ακόμα στρατεύματα στη Συρία και στο Ιράκ και είμαστε πιο κοντά στον πόλεμο με το Ιράν από την ημέρα που ανέλαβε το αξίωμα του Trump.
Ένας τέτοιος πόλεμος θα γινόταν το καθοριστικό γεγονός της προεδρίας του Trump και θα άφηνε αυτή τη χώρα δεμένη σε εικονική μονιμότητα στη Μέση Ανατολή.
Οι ελπίδες του Trump για μια απόσυρση των δυνάμεων των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν μέχρι το τέλος της πρώτης θητείας του υπέστησαν ισχυρό πλήγμα με την ακύρωση της συνόδου κορυφής στο Camp David με τους Ταλιμπάν.
Πράγματι, ο πρώην υπουργός Άμυνας James Mattis πάγωσε ακόμη και την ιδέα όχι μόνο την υπαρκτή προοπτική της επιστροφής των στρατευμάτων, λέγοντας πως «πρέπει να υπάρχει η αμερικανική αρβύλα στο Αφγανιστάν».
«Δεν μπορούμε να αφήσουμε μόνες τις δυνάμεις του Αφγανιστάν να πολεμήσουν τους τρομοκράτες και να κρατήσουν τη χώρα ενωμένη. Θα πρέπει να «κολλήσουμε» με τις χώρες που δεν είναι έτοιμες να το κάνουν μόνες τους διατηρώντας... αρκετές αρβύλες στο έδαφός τους... για να μην αφήσουμε αυτό το έδαφος ελεύθερο να το καταλάβει ο εχθρός που μας επιτέθηκε».
Αυτό που λέει ο Mattis είναι ότι ο στόχος του Trump να μας αποσπάσει από τον «αιώνιο πόλεμο» συνεπάγεται υπερβολικό κίνδυνο, και τα στρατεύματα των ΗΠΑ στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν θα πρέπει να παραμείνουν απεριόριστα.
Η Βόρεια Κορέα εξακολουθεί να ελέγχει πυραύλους που ενδέχεται να μην μπορούν να χτυπήσουν τις ίδιες τις ΗΠΑ, αλλά θα μπορούσαν να χτυπήσουν στρατεύματα και βάσεις των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία.
Εάν μέχρι το 2020 ο Kim Jong Un εξακολουθεί να αρνείται να εγκαταλείψει τα πυρηνικά του όπλα, το Ιράν επιστρέψει στον εμπλουτισμό του ουρανίου, οι φρικαλεότητες των Ταλιμπάν συνεχίζονται αμείωτα και τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν στον ίδιο αριθμό που είναι σήμερα… τι θα κάνει ο Trump;
Τι λέει γι'αυτό;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών