Οι Ευρωπαίοι, όπως έχει τονίσει αρκετές φορές ο Γάλλος πρόεδρος Macron, επιθυμούν διακαώς να δημιουργήσουν ένα δικό τους στρατό
Τη «χρησιμότητα» του NATO στην εποχή μας, με αφορμή την πρόσφατη συνέντευξη του Γάλλου προέδρου, Emmanuel Macron στον Economist, στην οποία, μεταξύ άλλων χαρακτηρίζει το Βορειο-Ατλαντικό Σύμφωνο ως «νεκρό», εξετάζει σε ανάλυσή του το think tank, Strategic Culture Foundation.
Όπως αναφέρει: Λίγο πριν την επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ, η οποία είναι προγραμματισμένη για τις αρχές Δεκεμβρίου 2019, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron φρόντισε να προετοιμάσει τους πάντες για τις μεγάλες αλλαγές που μπορεί να καταφθάσουν.
Σε συνέντευξή του στον Economist ο Macron, υποστήριξε ότι ουσιαστικά οι μέρες του ΝΑΤΟ είναι… μετρημένες.
Στην πραγματικότητα τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία δεν φαίνεται να έχουν κανένα πρόβλημα με τον… θάνατο του ΝΑΤΟ, καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προωθούσε τα σχέδια για δημιουργία κοινού ευρωπαϊκού στρατού, κάτι το οποίο οι δύο χώρες θεωρούν απαραίτητο.
Ταυτόχρονα όλα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν πλέον να «σηκώνουν» το βάρος της μεγαλύτερης χρηματοδότησης τους ΝΑΤΟ.
Ο Macron σε αρκετές περιπτώσεις εκφράζει απόψεις που ταιριάζουν περισσότερο σε έναν ριζοσπάστη και όχι σε έναν συντηρητικό πολιτικό, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη δήλωσή του ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος της «ηγεμονίας της Δύσης».
Φυσικά πίσω από τις τευτονικές αλλαγές υπάρχουν και τα πραγματικά κίνητρα, τα οποία γίνονται, κάποια στιγμή, γνωστά σε όλους.
Συχνά, αυτά είναι κρυμμένα στο υποκείμενο πλαίσιο της πολιτικής της κάθε εποχής.
Στην ουσία η διαφαινόμενη κόντρα Γαλλίας και ΝΑΤΟ αυτό που θέλει να δείξει είναι όχι ότι ο έλεγχος δεν είναι δίκαιος, αλλά ότι όσοι ασκούν τον έλεγχο δεν το κάνουν αρκετά καλά και δεν φαίνονται αφοσιωμένοι σε αυτό όσο θα έπρεπε να είναι.
Ταυτόχρονα σε οποιαδήποτε άλλη εποχή οι προσπάθειες των ΗΠΑ να μειώσουν τις δεσμεύσεις τους μέσω του ΝΑΤΟ προς τη Δυτική Ευρώπη θα χαιρετίζονταν από τους προοδευτικούς στο Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ωστόσο, τώρα σε αυτή τη συναρπαστική εποχή, στην οποία η Αμερικανική Αυτοκρατορία «μαζεύεται» και προσαρμόζεται στις πραγματικές δυνάμεις της, οι προοδευτικές δυνάμεις των ΗΠΑ δεν φαίνεται ότι θέλουν να υπάρξει μείωση της επιρροής του ΝΑΤΟ.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε προκειμένου να «προστατέψει» την Ευρώπη από το ενδεχόμενο μίας σοβιετικής επικράτησης ή ακόμη και εισβολής.
Ταυτόχρονα, όμως, οι περισσότεροι αντιμετώπιζαν το ΝΑΤΟ όχι ως μία συνεργασία και ταυτόχρονα αμοιβαία προσπάθεια των ευρωπαϊκών κρατών να υπερασπιστούν την ελευθερία των αγορών τους και των δυτικών αξιών, αλλά ως μία επιβαλλομένη αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ ήταν η στρατιωτική συνιστώσα του επονομαζόμενου Ατλαντισμού, αλλά από την κρίση του 2007 και μετά (σ.σ.: η οποία γεννήθηκε στις ΗΠΑ) άρχισαν να υπάρχουν ρήγματα σε αυτές τις καλές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης.
Οι αμερικανικές τράπεζες κατέρρευσαν, το κράτος της ενίσχυσε, αλλά η κρίση πέρασε και στην Ευρώπη, με τους Ευρωπαίους να υποστηρίζουν ότι σημαντικό μέρος των προβλημάτων που αντιμετώπισαν και οι επονομαζόμενες χώρες PIIGS (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία και Ελλάδα) είχαν τη ρίζα τους και στην κρίση made in USA.
Στη συνέχεια ήρθε η κυβέρνηση Trump, η οποία θέτει ως ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής της στην Ευρώπη την άμεση στήριξη από την ΕΕ στο ΝΑΤΟ και φυσικά σε οικονομικό επίπεδο.
Ο «θρήνος» του Macron για τον «θάνατο» του ΝΑΤΟ δεν είναι τυχαίος.
Στην ουσία αναφέρθηκε σε αλήθειες που όλοι γνώριζαν αλλά δεν ήθελαν να τις εκφράσουν: «Το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά στρατιωτική κατοχική δύναμη ενάντια στην ευρωπαϊκή κυριαρχία - για να είναι η ΕΕ μια γεωστρατηγική οντότητα, πρέπει να ελέγχει τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις».
Αυτό ακούγεται σαν να μπορούσε να ειπωθεί από τον de Gaulle, ακόμα και το Pétain, και ενώ η ιδέα ταιριάζει εύκολα με την πλατφόρμα της Marine Le Pen, η πραγματικότητα της Γαλλίας αναγκάζει τη Macron να την εκφράσει.
Το πρόβλημα είναι ότι παρόλο που οι διατλαντικές οικονομικές συναλλαγές έχουν όλο και λιγότερα να προσφέρουν στην ΕΕ, η αμερικανική πλευρά αυτής της εξίσωσης πρέπει να διατηρήσει τη σχέση.
Ο Macron έχει τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού στρατού.
Επέλεξε τον Economist για να το πράξει, πηγαίνοντας, φυσικά, και κόντρα στον Trump.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από λίγο καιρό ο πρόεδρος της Γαλλίας είχε δηλώσει ότι η απομόνωση της Ρωσίας είναι μία λανθασμένη κίνηση, προσθέτοντας ότι η «ηγεμονία της Δύσης» έχει φθάσει στο τέλος της.
Στην ουσία αυτό που θέλει ο Macron είναι την «ηγεμονία της Δύσης» να την αντικαταστήσει η «ηγεμονία της Ευρώπης», έστω και σε περιφερειακό επίπεδο.
Οι εκκλήσεις του Trump ότι οι χώρες της ΕΕ πρέπει να αυξήσουν τη χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε αντίδραση στην ΕΕ.
Οι ρεαλιστές στις ΗΠΑ, από τους οποίους ο Trump είναι ο πιο εμφανής εκπρόσωπος, γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ απλά δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ δεν έχουν να προσφέρουν στην Ευρώπη κάτι καλύτερο από αυτό που μπορούν να της προσφέρουν άλλες δυνάμεις.
Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν μπορούν, πλέον, να πιέζουν την Ευρώπη ούτε μέσω του δολαρίου.
Έτσι, ενώ ο Trump κρύβει ότι οι ΗΠΑ απλώς δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη συντήρηση του ΝΑΤΟ, κατηγορώντας την Ευρώπη ότι δεν κάνει το μερίδιό της, ο Macron κρύβει ότι η Ευρώπη πιέζει εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα για να δημιουργηθεί ένας δικός της στρατός.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ και η ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται να συμφωνούν ότι οι ημέρες του ΝΑΤΟ έχουν τελειώσει.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει: Λίγο πριν την επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ, η οποία είναι προγραμματισμένη για τις αρχές Δεκεμβρίου 2019, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron φρόντισε να προετοιμάσει τους πάντες για τις μεγάλες αλλαγές που μπορεί να καταφθάσουν.
Σε συνέντευξή του στον Economist ο Macron, υποστήριξε ότι ουσιαστικά οι μέρες του ΝΑΤΟ είναι… μετρημένες.
Στην πραγματικότητα τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία δεν φαίνεται να έχουν κανένα πρόβλημα με τον… θάνατο του ΝΑΤΟ, καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προωθούσε τα σχέδια για δημιουργία κοινού ευρωπαϊκού στρατού, κάτι το οποίο οι δύο χώρες θεωρούν απαραίτητο.
Ταυτόχρονα όλα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν πλέον να «σηκώνουν» το βάρος της μεγαλύτερης χρηματοδότησης τους ΝΑΤΟ.
Ο Macron σε αρκετές περιπτώσεις εκφράζει απόψεις που ταιριάζουν περισσότερο σε έναν ριζοσπάστη και όχι σε έναν συντηρητικό πολιτικό, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη δήλωσή του ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος της «ηγεμονίας της Δύσης».
Φυσικά πίσω από τις τευτονικές αλλαγές υπάρχουν και τα πραγματικά κίνητρα, τα οποία γίνονται, κάποια στιγμή, γνωστά σε όλους.
Συχνά, αυτά είναι κρυμμένα στο υποκείμενο πλαίσιο της πολιτικής της κάθε εποχής.
Στην ουσία η διαφαινόμενη κόντρα Γαλλίας και ΝΑΤΟ αυτό που θέλει να δείξει είναι όχι ότι ο έλεγχος δεν είναι δίκαιος, αλλά ότι όσοι ασκούν τον έλεγχο δεν το κάνουν αρκετά καλά και δεν φαίνονται αφοσιωμένοι σε αυτό όσο θα έπρεπε να είναι.
Ταυτόχρονα σε οποιαδήποτε άλλη εποχή οι προσπάθειες των ΗΠΑ να μειώσουν τις δεσμεύσεις τους μέσω του ΝΑΤΟ προς τη Δυτική Ευρώπη θα χαιρετίζονταν από τους προοδευτικούς στο Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ωστόσο, τώρα σε αυτή τη συναρπαστική εποχή, στην οποία η Αμερικανική Αυτοκρατορία «μαζεύεται» και προσαρμόζεται στις πραγματικές δυνάμεις της, οι προοδευτικές δυνάμεις των ΗΠΑ δεν φαίνεται ότι θέλουν να υπάρξει μείωση της επιρροής του ΝΑΤΟ.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε προκειμένου να «προστατέψει» την Ευρώπη από το ενδεχόμενο μίας σοβιετικής επικράτησης ή ακόμη και εισβολής.
Ταυτόχρονα, όμως, οι περισσότεροι αντιμετώπιζαν το ΝΑΤΟ όχι ως μία συνεργασία και ταυτόχρονα αμοιβαία προσπάθεια των ευρωπαϊκών κρατών να υπερασπιστούν την ελευθερία των αγορών τους και των δυτικών αξιών, αλλά ως μία επιβαλλομένη αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ ήταν η στρατιωτική συνιστώσα του επονομαζόμενου Ατλαντισμού, αλλά από την κρίση του 2007 και μετά (σ.σ.: η οποία γεννήθηκε στις ΗΠΑ) άρχισαν να υπάρχουν ρήγματα σε αυτές τις καλές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης.
Οι αμερικανικές τράπεζες κατέρρευσαν, το κράτος της ενίσχυσε, αλλά η κρίση πέρασε και στην Ευρώπη, με τους Ευρωπαίους να υποστηρίζουν ότι σημαντικό μέρος των προβλημάτων που αντιμετώπισαν και οι επονομαζόμενες χώρες PIIGS (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία και Ελλάδα) είχαν τη ρίζα τους και στην κρίση made in USA.
Στη συνέχεια ήρθε η κυβέρνηση Trump, η οποία θέτει ως ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής της στην Ευρώπη την άμεση στήριξη από την ΕΕ στο ΝΑΤΟ και φυσικά σε οικονομικό επίπεδο.
Ο «θρήνος» του Macron για τον «θάνατο» του ΝΑΤΟ δεν είναι τυχαίος.
Στην ουσία αναφέρθηκε σε αλήθειες που όλοι γνώριζαν αλλά δεν ήθελαν να τις εκφράσουν: «Το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά στρατιωτική κατοχική δύναμη ενάντια στην ευρωπαϊκή κυριαρχία - για να είναι η ΕΕ μια γεωστρατηγική οντότητα, πρέπει να ελέγχει τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις».
Αυτό ακούγεται σαν να μπορούσε να ειπωθεί από τον de Gaulle, ακόμα και το Pétain, και ενώ η ιδέα ταιριάζει εύκολα με την πλατφόρμα της Marine Le Pen, η πραγματικότητα της Γαλλίας αναγκάζει τη Macron να την εκφράσει.
Το πρόβλημα είναι ότι παρόλο που οι διατλαντικές οικονομικές συναλλαγές έχουν όλο και λιγότερα να προσφέρουν στην ΕΕ, η αμερικανική πλευρά αυτής της εξίσωσης πρέπει να διατηρήσει τη σχέση.
Ο Macron έχει τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού στρατού.
Επέλεξε τον Economist για να το πράξει, πηγαίνοντας, φυσικά, και κόντρα στον Trump.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από λίγο καιρό ο πρόεδρος της Γαλλίας είχε δηλώσει ότι η απομόνωση της Ρωσίας είναι μία λανθασμένη κίνηση, προσθέτοντας ότι η «ηγεμονία της Δύσης» έχει φθάσει στο τέλος της.
Στην ουσία αυτό που θέλει ο Macron είναι την «ηγεμονία της Δύσης» να την αντικαταστήσει η «ηγεμονία της Ευρώπης», έστω και σε περιφερειακό επίπεδο.
Οι εκκλήσεις του Trump ότι οι χώρες της ΕΕ πρέπει να αυξήσουν τη χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε αντίδραση στην ΕΕ.
Οι ρεαλιστές στις ΗΠΑ, από τους οποίους ο Trump είναι ο πιο εμφανής εκπρόσωπος, γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ απλά δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ δεν έχουν να προσφέρουν στην Ευρώπη κάτι καλύτερο από αυτό που μπορούν να της προσφέρουν άλλες δυνάμεις.
Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν μπορούν, πλέον, να πιέζουν την Ευρώπη ούτε μέσω του δολαρίου.
Έτσι, ενώ ο Trump κρύβει ότι οι ΗΠΑ απλώς δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη συντήρηση του ΝΑΤΟ, κατηγορώντας την Ευρώπη ότι δεν κάνει το μερίδιό της, ο Macron κρύβει ότι η Ευρώπη πιέζει εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα για να δημιουργηθεί ένας δικός της στρατός.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ και η ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται να συμφωνούν ότι οι ημέρες του ΝΑΤΟ έχουν τελειώσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών