Η αναζήτηση των λαθών και η διόρθωση, ανάγκη για να ανατραπεί η υποχώρηση της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη
Η δύναμη των σοσιαλημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη φυλλοροεί και χάνουν εκλογικές μάχες, όπως συνέβη με το SPD της Γερμανίας.
Η ίδια η σοσιαλδημοκρατία δείχνει να έχει πρόβλημα ταυτότητας, κατεύθυνσης, όμως η μάχη όμως συνεχίζεται, αφού η ελπίδα όμως πεθαίνει πάντα τελευταία.
Μήπως όμως θα πρέπει να γίνει μια βαθιά ενδοσκόπηση για να αντιστραφεί το κλίμα;
Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης η σοσιαλδημοκρατία δεν έχει υποστεί τόσο ταπεινωτική ήττα, όσο στη Γαλλία.
Το κόμμα συνεχίζει να αποκαλείται με αυτοπεποίθηση σοσιαλιστικό και όχι σοσιαλδημοκρατικό.
Το απόγειο της δύναμής του βίωσε επί Fracois Mitterrand (1981 έως 1995).
Το 2012 κατείχε την απόλυτη πλειοψηφία στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και από αυτό το κόμμα αναδείχθηκε για άλλη μια φορά ο πρόεδρος της χώρας, ωστόσο αμέσως μετά ξεκίνησε η πτώση του.
Στις προεδρικές εκλογές του 2017 ο υποψήφιός του έλαβε μόλις του 6% των ψήφων και την 5η θέση.
Στις Ευρωεκλογές η πτώση ήταν ακόμη βαθύτερη.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ένδειξη ανάκαμψης.
Άλλο όνομα, άλλο περιεχόμενο
Κάθε φορά που οι ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες αναζητούν παρηγοριά, στρέφουν το βλέμμα τους στην Πορτογαλία.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου ο σοσιαλδημοκράτης Antonio Costa κατάφερε να αυξήσει το προβάδισμά του κατά 4% και να αγγίξει το ονειρικό για άλλες χώρες 34%.
Εκείνο ωστόσο που προκαλεί σύγχυση είναι τα ονόματα των κομμάτων στην Πορτογαλία: Το κόμμα του Costa ονομάζεται Σοσιαλιστικό, αν και έχει σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό.
Το πιο ισχυρό κόμμα της αντιπολίτευσης είναι το Σοσιαλδημοκρατικό, που όμως έχει ένα φιλελεύθερο μέχρι συντηρητικό προσανατολισμό.
Στις εκλογές έχασε σημαντικό κομμάτι από τη δύναμή του.
Ο πρωθυπουργός Costa επανεξελέγη με ένα πρόγραμμα που αποτελεί μείγμα μιας προνoιακής κοινωνικής πολιτικής και μιας στιβαρής δημοσιονομικής πειθαρχίας: Τα δημοσιονομικά της άλλοτε μνημονιακής χώρας σταθεροποιήθηκαν, παρόλα αυτά ή λόγω αυτού του γεγονότος η οικονομία κινήθηκε με γοργότερους ρυθμούς.
Τώρα ο Πορτογάλος πρωθυπουργός θέλει να αυξήσει τους κατώτερους μισθούς από 600 στα 750 ευρώ και να δρομολογήσει μέτρα στήριξης της απασχόλησης για νέους ανθρώπους.
Στη Ρουμανία η τελευταία άνοδος καταγράφηκε τον Νοέμβριο.
Μετά ήρθε η τελευταία για την ώρα προσγείωση στην πραγματικότητα για το ρουμανικό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Η πρώην επικεφαλής του PSD, Viorica Dancila έχασε παταγωδώς στην προσπάθεια να κερδίσει στις προεδρικές εκλογές με αντίπαλο τον φιλελεύθερο πρόεδρο Johannis. Για μια ακόμη φορά, το κόμμα που διαδέχθηκε το κομμουνιστικό χωρίς να καταφέρει να μεταρρυθμιστεί, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα αιτήματα των εργαζομένων, αλλά έπαιξε το χαρτί του λαϊκισμού με εθνικιστικές υποσχέσεις.
Για χρόνια αυτή η τακτική απέδωσε.
Το κόμμα εμφανίστηκε προς την Ευρώπη ως μια επιτυχημένη σύμπτυξη ενός σοσιαλδημοκρατικού και κομμουνιστικού κόμματος.
Η αποτυχία της Dancila δεν ήρθε από το πουθενά.
Στις Ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου οι ψηφοφόροι τιμώρησαν το κόμμα.
Τώρα το PDS δίνει αγώνα επιβίωσης.
Πρόσφυγες και Brexit
Σε καμιά άλλη χώρα το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν ασκεί μια τόσο σκληρή γραμμή στο προσφυγικό, όπως σε αυτό της Δανίας.
Η σκληρή προσφυγική πολιτική σε συνδυασμό με μια κλασική αριστερή κοινωνική πολιτική θεωρείται ότι χάρισε τη νίκη στο κόμμα.
Πριν τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα υπό την Mette Frederiksen ζήτησε να μεταφερθούν οι διαδικασίες για το άσυλο εκτός Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτό η Frederiksen κατάφερε να επαναπατρίσει τους οπαδούς της, που είχαν στραφεί στο εθνολαϊκιστικό Λαϊκό Κόμμα, το οποιο με τη σειρά του υπέστη καθίζηση από το 21% στο 9%. Ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού SPD Ziegmar Gabriel είχε καλέσει τους συντρόφους του να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, αλλά προσέκρουσε σε έντονες αντιδράσεις.
Στη Βρετανία ο Jeremy Corbyn, σήμερα 70 χρονών, ήταν η μεγάλη ελπίδα του Εργατικού Κόμματος.
Ενθουσίαζαν κυρίως οι αριστερές ιδέες περί αναδιανομής του πλούτου.
Την περίοδο εκείνη χιλιάδες έτρεχαν για να εγγραφούν ως μέλη του κόμματος.
Όμως το όνειρο τελείωσε λόγω του Brexit.
Παλαιός αριστερός, ο Corbyn είχε πάντα ενδοιασμούς σχετικά με την ΕΕ, την οποία θεωρούσε πολύ καπιταλιστική.
Για τον λόγο αυτό και δεν στήριξε ιδιαίτερα την ΕΕ στο δημοψήφισμα.
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου δεν θέλει να δεσμευτεί.
Πολλοί αναρωτιούνται, ποιες είναι οι θέσεις του σε ένα τόσο σημαντικό θέμα. Τελικά, όποιος θέλει να παραμείνει στην ΕΕ, καλύτερα είναι να ψηφίσει τους Ελεύθερους Δημοκράτες ή τους Πράσινους.
Όποιος θέλει να αποχωρήσει, ψηφίζει τους Συντηρητικούς.
www.bankingnews.gr
Η ίδια η σοσιαλδημοκρατία δείχνει να έχει πρόβλημα ταυτότητας, κατεύθυνσης, όμως η μάχη όμως συνεχίζεται, αφού η ελπίδα όμως πεθαίνει πάντα τελευταία.
Μήπως όμως θα πρέπει να γίνει μια βαθιά ενδοσκόπηση για να αντιστραφεί το κλίμα;
Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης η σοσιαλδημοκρατία δεν έχει υποστεί τόσο ταπεινωτική ήττα, όσο στη Γαλλία.
Το κόμμα συνεχίζει να αποκαλείται με αυτοπεποίθηση σοσιαλιστικό και όχι σοσιαλδημοκρατικό.
Το απόγειο της δύναμής του βίωσε επί Fracois Mitterrand (1981 έως 1995).
Το 2012 κατείχε την απόλυτη πλειοψηφία στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και από αυτό το κόμμα αναδείχθηκε για άλλη μια φορά ο πρόεδρος της χώρας, ωστόσο αμέσως μετά ξεκίνησε η πτώση του.
Στις προεδρικές εκλογές του 2017 ο υποψήφιός του έλαβε μόλις του 6% των ψήφων και την 5η θέση.
Στις Ευρωεκλογές η πτώση ήταν ακόμη βαθύτερη.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ένδειξη ανάκαμψης.
Άλλο όνομα, άλλο περιεχόμενο
Κάθε φορά που οι ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες αναζητούν παρηγοριά, στρέφουν το βλέμμα τους στην Πορτογαλία.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου ο σοσιαλδημοκράτης Antonio Costa κατάφερε να αυξήσει το προβάδισμά του κατά 4% και να αγγίξει το ονειρικό για άλλες χώρες 34%.
Εκείνο ωστόσο που προκαλεί σύγχυση είναι τα ονόματα των κομμάτων στην Πορτογαλία: Το κόμμα του Costa ονομάζεται Σοσιαλιστικό, αν και έχει σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό.
Το πιο ισχυρό κόμμα της αντιπολίτευσης είναι το Σοσιαλδημοκρατικό, που όμως έχει ένα φιλελεύθερο μέχρι συντηρητικό προσανατολισμό.
Στις εκλογές έχασε σημαντικό κομμάτι από τη δύναμή του.
Ο πρωθυπουργός Costa επανεξελέγη με ένα πρόγραμμα που αποτελεί μείγμα μιας προνoιακής κοινωνικής πολιτικής και μιας στιβαρής δημοσιονομικής πειθαρχίας: Τα δημοσιονομικά της άλλοτε μνημονιακής χώρας σταθεροποιήθηκαν, παρόλα αυτά ή λόγω αυτού του γεγονότος η οικονομία κινήθηκε με γοργότερους ρυθμούς.
Τώρα ο Πορτογάλος πρωθυπουργός θέλει να αυξήσει τους κατώτερους μισθούς από 600 στα 750 ευρώ και να δρομολογήσει μέτρα στήριξης της απασχόλησης για νέους ανθρώπους.
Στη Ρουμανία η τελευταία άνοδος καταγράφηκε τον Νοέμβριο.
Μετά ήρθε η τελευταία για την ώρα προσγείωση στην πραγματικότητα για το ρουμανικό Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Η πρώην επικεφαλής του PSD, Viorica Dancila έχασε παταγωδώς στην προσπάθεια να κερδίσει στις προεδρικές εκλογές με αντίπαλο τον φιλελεύθερο πρόεδρο Johannis. Για μια ακόμη φορά, το κόμμα που διαδέχθηκε το κομμουνιστικό χωρίς να καταφέρει να μεταρρυθμιστεί, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα αιτήματα των εργαζομένων, αλλά έπαιξε το χαρτί του λαϊκισμού με εθνικιστικές υποσχέσεις.
Για χρόνια αυτή η τακτική απέδωσε.
Το κόμμα εμφανίστηκε προς την Ευρώπη ως μια επιτυχημένη σύμπτυξη ενός σοσιαλδημοκρατικού και κομμουνιστικού κόμματος.
Η αποτυχία της Dancila δεν ήρθε από το πουθενά.
Στις Ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου οι ψηφοφόροι τιμώρησαν το κόμμα.
Τώρα το PDS δίνει αγώνα επιβίωσης.
Πρόσφυγες και Brexit
Σε καμιά άλλη χώρα το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν ασκεί μια τόσο σκληρή γραμμή στο προσφυγικό, όπως σε αυτό της Δανίας.
Η σκληρή προσφυγική πολιτική σε συνδυασμό με μια κλασική αριστερή κοινωνική πολιτική θεωρείται ότι χάρισε τη νίκη στο κόμμα.
Πριν τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα υπό την Mette Frederiksen ζήτησε να μεταφερθούν οι διαδικασίες για το άσυλο εκτός Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτό η Frederiksen κατάφερε να επαναπατρίσει τους οπαδούς της, που είχαν στραφεί στο εθνολαϊκιστικό Λαϊκό Κόμμα, το οποιο με τη σειρά του υπέστη καθίζηση από το 21% στο 9%. Ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού SPD Ziegmar Gabriel είχε καλέσει τους συντρόφους του να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, αλλά προσέκρουσε σε έντονες αντιδράσεις.
Στη Βρετανία ο Jeremy Corbyn, σήμερα 70 χρονών, ήταν η μεγάλη ελπίδα του Εργατικού Κόμματος.
Ενθουσίαζαν κυρίως οι αριστερές ιδέες περί αναδιανομής του πλούτου.
Την περίοδο εκείνη χιλιάδες έτρεχαν για να εγγραφούν ως μέλη του κόμματος.
Όμως το όνειρο τελείωσε λόγω του Brexit.
Παλαιός αριστερός, ο Corbyn είχε πάντα ενδοιασμούς σχετικά με την ΕΕ, την οποία θεωρούσε πολύ καπιταλιστική.
Για τον λόγο αυτό και δεν στήριξε ιδιαίτερα την ΕΕ στο δημοψήφισμα.
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου δεν θέλει να δεσμευτεί.
Πολλοί αναρωτιούνται, ποιες είναι οι θέσεις του σε ένα τόσο σημαντικό θέμα. Τελικά, όποιος θέλει να παραμείνει στην ΕΕ, καλύτερα είναι να ψηφίσει τους Ελεύθερους Δημοκράτες ή τους Πράσινους.
Όποιος θέλει να αποχωρήσει, ψηφίζει τους Συντηρητικούς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών