Μπορεί η ανάκαμψη των μετοχών το 2019, να αποτελεί φως στο τούνελ για την οικονομική δραστηριότητα και τα εταιρικά κέρδη το 2020, όμως οι επενδυτές αναγκάζονται να πάρουν περισσότερο ρίσκο για να καλύψουν τους στόχους αποδόσεων
Το 2019 χαρακτηρίστηκε από τον ταχύτερο ρυθμό χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, από εμφανίσεως της χρηματοπιστωτικής κρίσης, μια στήριξη που οδήγησε σε κατάρρευση τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων, αλλά ωστόσο άμβλυνε τις επιπτώσεις από την συρρικνούμενη βιομηχανική δραστηριότητα παγκοσμίως, την ασταθή επενδυτική εμπιστοσύνη και τις μειούμενες κεφαλαιακές επενδύσεις, περιορίζοντας τον κίνδυνο ανώμαλης προσγείωσης της παγκόσμιας οικονομίας το 2020.
Μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι η παγκόσμια οικονομία έπιασε τον πάτο του βαρελιού, ωστόσο η ανάκαμψη των μετοχών, αποτελεί φως στο τούνελ για την οικονομική δραστηριότητα και τα εταιρικά κέρδη το 2020, αλλά δεν πρέπει να υπερτιμά το ρόλο των τραπεζών στο να επεκτείνουν τον επιχειρηματικό κύκλο, επιβεβαιώνοντας τις αυξανόμενες αποτιμήσεις στις αγορές μετοχών.
Η μακροοικονομική αβεβαιότητα παραμένει δεδομένης της αστάθειας που εμφυσούν οι επερχόμενες αμερικανικές εκλογές, η ολοκλήρωση του Brexit, η επιβαρυμένη κινεζική οικονομία, ο εμπορικός πόλεμος αλλά και ο παγκόσμιος αποπληθωρισμός που διατηρεί την επίμονη ανησυχία στις τάξεις των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής, όπως φάνηκε στις τελευταίες συναντήσεις της Fed και της ΕΚΤ.
Αμφότερες οι κεντρικές τράπεζες έστειλαν ένα μήνυμα, ότι η νομισματική πολιτική θα παραμείνει σε φάση «χαλάρωσης» στο ορατό μέλλον, στηριγμένη στην επέκταση των ισολογισμών.
Σε συνέντευξή του ο J. Powell, πρόεδρος της Fed, αρνήθηκε ότι επαναλαμβάνει τις πολιτικές χαλάρωσης «μέσου κύκλου» που υιοθέτησε η Fed μεταξύ 1995 και 1998, κάθε μια εκ των οποίων ακολουθήθηκε από επαναλαμβανόμενες αυξήσεις επιτοκίων σε διάρκεια έξι μηνών.
Το μέτριο επίπεδο πληθωρισμού, που επιμένει παρά το ότι το ποσοστό ανεργίας σημειώνει τα χαμηλότερα ποσοστά εδώ και μισό αιώνα, σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνει σε ισχύ το πλαίσιο «χαμηλότερα για περισσότερο».
Κι αν οι κεντρικές τράπεζες, έχουν κάνει ως εδώ ότι μπορούσαν, η μπάλα περνά στη πλευρά των επενδυτών που αντιμετωπίζουν την πρόκληση του να βάλουν τα χρήματά τους να «δουλέψουν» εν μέσω σημάτων ότι ο κίνδυνος υπερέχει της ευκαιρίας σε ένα κόσμο αδρανοποιημένων αποδόσεων, ή σταθερά παγιωμένες.
Τι σημαίνει αυτό περαιτέρω;
Πως «οι επενδυτές αναγκάζονται να πάρουν περισσότερο ρίσκο για να καλύψουν τους στόχους αποδόσεων», δήλωσε ο Ντ. Ρίλει, επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής στην BlueBay Asset Management.
Ένα παρατεταμένο περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων ευνοεί τις μετοχές και τα πιο επικίνδυνα πεδία πίστωσης και επίσης μια στρατηγική «πώλησης» της μεταβλητότητας στις αγορές.
Αυτό απαιτεί αύξηση των premium (σ.σ. υπερτιμήματος) ασφάλισης από άλλους επενδυτές.
Την τελευταία δεκαετία, η αποδόσεις των premiums υπήρξαν θετικές, δεδομένης της υποστηρικτικής στάσης των κεντρικών τραπεζών που βοήθησαν να περιοριστούν οι αναταραχές στις αγορές, όμως το κυνήγι αποδόσεων και η πώληση της μεταβλητότητας εμφανίζεται καλά εδραιωμένες και αυτό φυσιολογικά προκαλεί ανησυχίες για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Όπως υποστήριξε η ΕΚΤ, «Οι αποτιμήσεις μετοχών και πίστωσης στην ευρωζώνη δείχνουν αυξανόμενα εξαρτώμενες και ευαίσθητες σε αλλαγές στην καμπύλη επιτοκίων που είναι ορόσημο, δεδομένου ότι η ονομαστική ανάπτυξη και οι προσδοκίες κερδοφορίας έχουν παίξει λιγότερο εμφανή ρόλο στην εξήγηση της αύξησης των τιμών των μετοχών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια».
Πράγματι, υπάρχει μια ευρεία παραδοχή ότι οι αγορές μετοχών και πίστωσης αντανακλούν πολλά καλά νέα, ενώ οι αποδόσεις κυβερνητικών ομολόγων είναι πολύ χαμηλές και γι’ αυτό ευάλωτες αν οι αναπτυξιακές και πληθωριστικές πιέσεις αυξηθούν.
Αντιθέτως, μετοχές και πίστωση εμφανίζονται «πλούσιες» σε περίπτωση που η ανάπτυξη παρακμάσει και, περισσότερο σημαντικό, η πρόσφατη πίεση στα εταιρικά περιθώρια δεν μετριαστεί.
Ένα μεγάλο ερώτημα είναι το εάν οι επενδυτές πραγματικά πιστεύουν στην νέα πραγματικότητα των πενιχρών ή ακόμα και αρνητικών επιτοκίων ή αν είναι καιρός να αναζητήσουν εναλλακτικές στο σταθερό εισόδημα ως θεμέλιο της στρατηγικής τους.
Σύμφωνα με αναλυτές, κάποιοι μπορεί ακόμα να το βλέπουν αυτό ως μια τάση που περνά, αντί για το νέο θεμέλιο στην κατασκευή ενός χαρτοφυλακίου.
Η αστάθεια των αγορών δεν είναι καλός σύμβουλος των επενδυτών.
Οπότε η στρατηγική της επόμενης χρονιάς όπως την θέτουν συγκρατημένα αισιόδοξοι αναλυτές, προτείνει, προσεκτική αισιοδοξία, «περιορισμένο ανοδικό περιθώριο» και το πολύ περιορισμένη ανάπτυξη των εταιρικών κερδών.
Μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι η παγκόσμια οικονομία έπιασε τον πάτο του βαρελιού, ωστόσο η ανάκαμψη των μετοχών, αποτελεί φως στο τούνελ για την οικονομική δραστηριότητα και τα εταιρικά κέρδη το 2020, αλλά δεν πρέπει να υπερτιμά το ρόλο των τραπεζών στο να επεκτείνουν τον επιχειρηματικό κύκλο, επιβεβαιώνοντας τις αυξανόμενες αποτιμήσεις στις αγορές μετοχών.
Η μακροοικονομική αβεβαιότητα παραμένει δεδομένης της αστάθειας που εμφυσούν οι επερχόμενες αμερικανικές εκλογές, η ολοκλήρωση του Brexit, η επιβαρυμένη κινεζική οικονομία, ο εμπορικός πόλεμος αλλά και ο παγκόσμιος αποπληθωρισμός που διατηρεί την επίμονη ανησυχία στις τάξεις των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής, όπως φάνηκε στις τελευταίες συναντήσεις της Fed και της ΕΚΤ.
Αμφότερες οι κεντρικές τράπεζες έστειλαν ένα μήνυμα, ότι η νομισματική πολιτική θα παραμείνει σε φάση «χαλάρωσης» στο ορατό μέλλον, στηριγμένη στην επέκταση των ισολογισμών.
Σε συνέντευξή του ο J. Powell, πρόεδρος της Fed, αρνήθηκε ότι επαναλαμβάνει τις πολιτικές χαλάρωσης «μέσου κύκλου» που υιοθέτησε η Fed μεταξύ 1995 και 1998, κάθε μια εκ των οποίων ακολουθήθηκε από επαναλαμβανόμενες αυξήσεις επιτοκίων σε διάρκεια έξι μηνών.
Το μέτριο επίπεδο πληθωρισμού, που επιμένει παρά το ότι το ποσοστό ανεργίας σημειώνει τα χαμηλότερα ποσοστά εδώ και μισό αιώνα, σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνει σε ισχύ το πλαίσιο «χαμηλότερα για περισσότερο».
Κι αν οι κεντρικές τράπεζες, έχουν κάνει ως εδώ ότι μπορούσαν, η μπάλα περνά στη πλευρά των επενδυτών που αντιμετωπίζουν την πρόκληση του να βάλουν τα χρήματά τους να «δουλέψουν» εν μέσω σημάτων ότι ο κίνδυνος υπερέχει της ευκαιρίας σε ένα κόσμο αδρανοποιημένων αποδόσεων, ή σταθερά παγιωμένες.
Τι σημαίνει αυτό περαιτέρω;
Πως «οι επενδυτές αναγκάζονται να πάρουν περισσότερο ρίσκο για να καλύψουν τους στόχους αποδόσεων», δήλωσε ο Ντ. Ρίλει, επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής στην BlueBay Asset Management.
Ένα παρατεταμένο περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων ευνοεί τις μετοχές και τα πιο επικίνδυνα πεδία πίστωσης και επίσης μια στρατηγική «πώλησης» της μεταβλητότητας στις αγορές.
Αυτό απαιτεί αύξηση των premium (σ.σ. υπερτιμήματος) ασφάλισης από άλλους επενδυτές.
Την τελευταία δεκαετία, η αποδόσεις των premiums υπήρξαν θετικές, δεδομένης της υποστηρικτικής στάσης των κεντρικών τραπεζών που βοήθησαν να περιοριστούν οι αναταραχές στις αγορές, όμως το κυνήγι αποδόσεων και η πώληση της μεταβλητότητας εμφανίζεται καλά εδραιωμένες και αυτό φυσιολογικά προκαλεί ανησυχίες για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Όπως υποστήριξε η ΕΚΤ, «Οι αποτιμήσεις μετοχών και πίστωσης στην ευρωζώνη δείχνουν αυξανόμενα εξαρτώμενες και ευαίσθητες σε αλλαγές στην καμπύλη επιτοκίων που είναι ορόσημο, δεδομένου ότι η ονομαστική ανάπτυξη και οι προσδοκίες κερδοφορίας έχουν παίξει λιγότερο εμφανή ρόλο στην εξήγηση της αύξησης των τιμών των μετοχών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια».
Πράγματι, υπάρχει μια ευρεία παραδοχή ότι οι αγορές μετοχών και πίστωσης αντανακλούν πολλά καλά νέα, ενώ οι αποδόσεις κυβερνητικών ομολόγων είναι πολύ χαμηλές και γι’ αυτό ευάλωτες αν οι αναπτυξιακές και πληθωριστικές πιέσεις αυξηθούν.
Αντιθέτως, μετοχές και πίστωση εμφανίζονται «πλούσιες» σε περίπτωση που η ανάπτυξη παρακμάσει και, περισσότερο σημαντικό, η πρόσφατη πίεση στα εταιρικά περιθώρια δεν μετριαστεί.
Ένα μεγάλο ερώτημα είναι το εάν οι επενδυτές πραγματικά πιστεύουν στην νέα πραγματικότητα των πενιχρών ή ακόμα και αρνητικών επιτοκίων ή αν είναι καιρός να αναζητήσουν εναλλακτικές στο σταθερό εισόδημα ως θεμέλιο της στρατηγικής τους.
Σύμφωνα με αναλυτές, κάποιοι μπορεί ακόμα να το βλέπουν αυτό ως μια τάση που περνά, αντί για το νέο θεμέλιο στην κατασκευή ενός χαρτοφυλακίου.
Η αστάθεια των αγορών δεν είναι καλός σύμβουλος των επενδυτών.
«Δεν μπορούν πια οι επενδυτές να αγοράσουν ομόλογα μεγαλύτερης ωρίμανσης για να πάρουν υψηλότερες αποδόσεις και υψηλότερα επιτόκια.
Οι μετοχικές αγορές έχουν μεγάλο αριθμό αυξανόμενων μερισμάτων, υπεράνω των υφιστάμενων αποδόσεων των ομολόγων, ίσως επειδή οι επενδυτές σε μετοχές ακόμα δεν έχουν πλήρως προσαρμοστεί στο περιβάλλον των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων που επιμένει», δήλωσε.Οπότε η στρατηγική της επόμενης χρονιάς όπως την θέτουν συγκρατημένα αισιόδοξοι αναλυτές, προτείνει, προσεκτική αισιοδοξία, «περιορισμένο ανοδικό περιθώριο» και το πολύ περιορισμένη ανάπτυξη των εταιρικών κερδών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών