Ο Trump πιστεύει στην ουσία της διαπραγμάτευσης για αυτό τον χρειάζονται οι ΗΠA
Ο Donald Trump θα επανεκλεγεί στις προεδρικές εκλογές στις 3 Νοεμβρίου 2020 και μάλιστα πιο εύκολα από το 2016 όταν κέρδισε την κούρσα με αντίπαλο τη Hillary Clinton.
Αυτό υποστηρίζει ο ιστότοπος Counterpunch.org, που αντικρούει την αρθρογραφία των New York Times περί μίας αποτυχημένης πρώτης θητείας Trump με παραδείγματα το Obamacare και την κρίση των φοιτητικών δανείων.
Η ιστορική κίνηση σε μεγάλους κύκλους δεν μπορεί να «βραχυκυκλωθεί», όπως βλέπουμε στην αντίδραση των φιλελεύθερων ελίτ προς τον Sanders (σ.σ. υποψήφιος Δημοκρατικών), τον μοναδικό υποψήφιο που θα μπορούσε να νικήσει τον Trump, αλλά και στην Warren, που θα ήταν μία επιλογή ήττας.
Η ίδια αρθρογραφία κατηγορεί τον Trump ως «φασίστα». Αλλά τις είδους φασίστας είναι αυτός που δεν ξεκινά έναν πόλεμο μέσα σε τρία χρόνια;
Ο Trump δεν χρειάζεται πόλεμο, γιατί έφερε τον πόλεμο στο σπίτι κάνοντας μας να αντιμετωπίσουμε άμεσα το κενό.
Είναι ο καταλύτης που χρειαζόμασταν αυτή τη στιγμή και εκπληρώνει τον σκοπό του όμορφα.
Η Αμερική εξαντλείται, την οποία οι φιλελεύθερες ελίτ δεν θα βοηθήσουν.
Θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερο θόρυβο για το Ιράν αλλά δεν το κάνει, δεν παίρνει εν θερμώ αποφάσεις για βομβαρδισμούς, επιλέγει την οδό της διαπραγμάτευσης.
Και τι είδους αυταρχικός και φασίστας είναι αυτός που δεν διστάζει, να ανακαλέσει και να αναθεωρήσει, εάν πειστεί, πως η αρχική του σκέψη ήταν λάθος;
Ο Trump πιστεύει στην ουσία της διαπραγμάτευσης για αυτό τον χρειάζονται οι ΗΠΑ.
Για να προχωρήσουμε πέρα από τη νεκρή γλώσσα της φιλελεύθερης πολιτικής ορθότητας, την οποία πάσχουν όλοι οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι, ο Trump μας προετοιμάζει για μία μεγάλη ευκαιρία.
Μας προετοιμάζει για την επικείμενη αναταραχή των ερχόμενων δεκαετιών - καταλήγοντας επιτέλους σε απόσχιση και κατακερματισμό μέχρι τα μέσα του αιώνα - με το είδος των σύγχρονων αυτοκρατοριών.
Διαβάζει καλά την ιστορία, πολύ καλύτερα από τους ιδεολογικούς αντιπάλους του, τους νεοφιλελεύθερους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης ή τους δημοκρατικούς σοσιαλιστές.
Κανένας από τους αντιπάλους του δεν είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει ότι η δύναμη είναι η ίδια η Αμερική.
Αυτή η δύναμη απαιτεί μια βάση που αποσπάται από την φιλελεύθερη εκπαίδευση.
Αλλάζει τη γλώσσα κάθε μέρα, στα tweets του, τα οποία προέρχονται από το βαθύ μας ασυνείδητο, όπως όταν οι φιλελεύθεροι στο παρασκήνιο αποδεικνύονται μισογύνηδες και αυταρχικοί.
Για την εποχή της βιαιότητας -όπως οι συντάκτες των Times προβάλλουν τη σημερινή- αναπολούν την πρόσφατη λάμψη της πολυπολιτισμικής ανοχής, στα χρόνια Reagan / Clinton / Obama, την τέλεια ψευδαίσθηση,
Ο Trump επιχειρεί να σπάσει τα τείχη του διαχωρισμού και της ανισότητας που αυξάνονται αδιάκοπα σε όλο το εσωτερικό των ΗΠΑ. Δεν θα ξεκινήσει πολέμους «ανθρωπιστικής απελευθέρωσης», γιατί αυτή ήταν η άλλη πτυχή της «εγχώριας κακομεταχείρισης» που περνούσε ως ανοχή.
Ο Trump δεν θέλει να ξαναγράψει την ιστορία, να ανατρέξει στον Francis Fukuyama ή τον Bill Clinton.
Ούτε θέλει να ξεκινήσει μια σύγκρουση πολιτισμών, να επικυρώσει τον Samuel Huntington ή τον Bush τον νεώτερο. Είναι ικανοποιημένος να τον μνημονεύσει η ιστορία για όλα όσα έκανε για τους Αμερικανούς εντός των ΗΠΑ.
Ακόμη και η εμμονή του με την Κίνα έχει ένα στόχο, την επιστροφή σε γνήσια ανθεκτικά αμερικανικά προϊόντα.
Έτος 2020: μια ακριβής αντιστροφή της ανόδου του αισιόδοξου καταναλωτισμού τη δεκαετία του 1920. Η ιστορία έχει τις συμμετρίες της, αν ξέρετε πού να κοιτάξετε.
Ο τερματισμός της διαφήμισης, της εκπομπής ειδήσεων, της μοντερνιστικής προπαγάνδας, της θρησκείας της αυτοβοήθειας και της θεραπείας, της φυσικής κατάστασης, της θεσμοθετημένης κατασκοπείας και της τεχνολογικής ουτοπίας.
www.bankingnews.gr
Αυτό υποστηρίζει ο ιστότοπος Counterpunch.org, που αντικρούει την αρθρογραφία των New York Times περί μίας αποτυχημένης πρώτης θητείας Trump με παραδείγματα το Obamacare και την κρίση των φοιτητικών δανείων.
Η ιστορική κίνηση σε μεγάλους κύκλους δεν μπορεί να «βραχυκυκλωθεί», όπως βλέπουμε στην αντίδραση των φιλελεύθερων ελίτ προς τον Sanders (σ.σ. υποψήφιος Δημοκρατικών), τον μοναδικό υποψήφιο που θα μπορούσε να νικήσει τον Trump, αλλά και στην Warren, που θα ήταν μία επιλογή ήττας.
Η ίδια αρθρογραφία κατηγορεί τον Trump ως «φασίστα». Αλλά τις είδους φασίστας είναι αυτός που δεν ξεκινά έναν πόλεμο μέσα σε τρία χρόνια;
Ο Trump δεν χρειάζεται πόλεμο, γιατί έφερε τον πόλεμο στο σπίτι κάνοντας μας να αντιμετωπίσουμε άμεσα το κενό.
Είναι ο καταλύτης που χρειαζόμασταν αυτή τη στιγμή και εκπληρώνει τον σκοπό του όμορφα.
Η Αμερική εξαντλείται, την οποία οι φιλελεύθερες ελίτ δεν θα βοηθήσουν.
Θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερο θόρυβο για το Ιράν αλλά δεν το κάνει, δεν παίρνει εν θερμώ αποφάσεις για βομβαρδισμούς, επιλέγει την οδό της διαπραγμάτευσης.
Και τι είδους αυταρχικός και φασίστας είναι αυτός που δεν διστάζει, να ανακαλέσει και να αναθεωρήσει, εάν πειστεί, πως η αρχική του σκέψη ήταν λάθος;
Ο Trump πιστεύει στην ουσία της διαπραγμάτευσης για αυτό τον χρειάζονται οι ΗΠΑ.
Για να προχωρήσουμε πέρα από τη νεκρή γλώσσα της φιλελεύθερης πολιτικής ορθότητας, την οποία πάσχουν όλοι οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι, ο Trump μας προετοιμάζει για μία μεγάλη ευκαιρία.
Μας προετοιμάζει για την επικείμενη αναταραχή των ερχόμενων δεκαετιών - καταλήγοντας επιτέλους σε απόσχιση και κατακερματισμό μέχρι τα μέσα του αιώνα - με το είδος των σύγχρονων αυτοκρατοριών.
Διαβάζει καλά την ιστορία, πολύ καλύτερα από τους ιδεολογικούς αντιπάλους του, τους νεοφιλελεύθερους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης ή τους δημοκρατικούς σοσιαλιστές.
Κανένας από τους αντιπάλους του δεν είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει ότι η δύναμη είναι η ίδια η Αμερική.
Αυτή η δύναμη απαιτεί μια βάση που αποσπάται από την φιλελεύθερη εκπαίδευση.
Αλλάζει τη γλώσσα κάθε μέρα, στα tweets του, τα οποία προέρχονται από το βαθύ μας ασυνείδητο, όπως όταν οι φιλελεύθεροι στο παρασκήνιο αποδεικνύονται μισογύνηδες και αυταρχικοί.
Για την εποχή της βιαιότητας -όπως οι συντάκτες των Times προβάλλουν τη σημερινή- αναπολούν την πρόσφατη λάμψη της πολυπολιτισμικής ανοχής, στα χρόνια Reagan / Clinton / Obama, την τέλεια ψευδαίσθηση,
Ο Trump επιχειρεί να σπάσει τα τείχη του διαχωρισμού και της ανισότητας που αυξάνονται αδιάκοπα σε όλο το εσωτερικό των ΗΠΑ. Δεν θα ξεκινήσει πολέμους «ανθρωπιστικής απελευθέρωσης», γιατί αυτή ήταν η άλλη πτυχή της «εγχώριας κακομεταχείρισης» που περνούσε ως ανοχή.
Ο Trump δεν θέλει να ξαναγράψει την ιστορία, να ανατρέξει στον Francis Fukuyama ή τον Bill Clinton.
Ούτε θέλει να ξεκινήσει μια σύγκρουση πολιτισμών, να επικυρώσει τον Samuel Huntington ή τον Bush τον νεώτερο. Είναι ικανοποιημένος να τον μνημονεύσει η ιστορία για όλα όσα έκανε για τους Αμερικανούς εντός των ΗΠΑ.
Ακόμη και η εμμονή του με την Κίνα έχει ένα στόχο, την επιστροφή σε γνήσια ανθεκτικά αμερικανικά προϊόντα.
Έτος 2020: μια ακριβής αντιστροφή της ανόδου του αισιόδοξου καταναλωτισμού τη δεκαετία του 1920. Η ιστορία έχει τις συμμετρίες της, αν ξέρετε πού να κοιτάξετε.
Ο τερματισμός της διαφήμισης, της εκπομπής ειδήσεων, της μοντερνιστικής προπαγάνδας, της θρησκείας της αυτοβοήθειας και της θεραπείας, της φυσικής κατάστασης, της θεσμοθετημένης κατασκοπείας και της τεχνολογικής ουτοπίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών