Το Ιράν δεν έχει λόγο να εμπιστευτεί την Αμερική
Η μακρά εμπλοκή εδώ και 10ετίες των αμερικανών στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν έχει καταστήσει πολύ καχύποπτους τους Ιρανούς απέναντι στις ΗΠΑ.
Υπάρχει προηγούμενο 10ετιών και έτσι εξηγείται γιατί οι Ιρανοί δεν αντιμετωπίζουν θετικά τους αμερικανούς και οι ΗΠΑ θεωρούν το Ιράν χώρα του κακού.
Οι ΗΠΑ και το Ιράν επί προεδρίας Obama είχαν έλθει σε συμφωνία για τα πυρηνικά.
Ωστόσο η προεδρία Trump ακύρωσε αυτή την συμφωνία και παρουσίασε ως εναλλακτική λύση την στρατιωτική δράση για να σταματήσει το Ιράν την ανάπτυξη πυρηνικής βόμβας.
Ο John Kerry καταρτίζοντας τη συμφωνία με το Ιράν ανέφερε πάντοτε ότι εάν το Ιράν δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τρέχουσας συμφωνίας, όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι. Το Ιράν ωστόσο στο πρόσφατο παρελθόν είχε πιο ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά επειδή το ISIS αποτελούσε μια αυξανόμενη απειλή.
Το Ιράν δεν έχει λόγο να εμπιστευτεί την Αμερική
Ενώ οι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι η συμφωνία θα σταματούσε μεγάλο μέρος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και θα πολλοί γερουσιαστές των ΗΠΑ, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, εξέφρασαν δυσαρέσκεια για τη συμφωνία.
Ισχυρίστηκαν ότι οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες της προσέφεραν πάρα πολλά ενώ το Ιράν δεν θα πάγωνε πλήρως το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου.
Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Αμερική με το Ιράν προέρχεται από την αντίληψη που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Όταν ο Πρόεδρος Bush περιέλαβε το Ιράν ως μέλος του «άξονα του κακού» το 2002 το Ιράν αντιμετωπίστηκε από την δύση ως εχθρός.
Ωστόσο εδώ και 10ετίες οι αμερικανοί ανακατεύονταν στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν, οι πολίτες βλέπουν τους αμερικανούς με καχυποψία.
Οι ΗΠΑ έχουν παρέμβει πολλές φορές στην εσωτερική πολιτική του Ιράν.
Το 1953, η βρετανική M16 και η αμερικανική CIA οργάνωσαν στρατιωτικό πραξικόπημα με στόχο να εξοντώσουν τον εθνικιστή και δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό και να τοποθετήσουν τον Mohammad-Reza Shah Pahlavi, τον άνθρωπο που όλοι γνωρίζουμε ως Shah του Ιράν ως Βασιλιά.
Ορισμένα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, οι περίπου 1.000 σελίδες εγγράφων, έριξαν φως στον κεντρικό ρόλο του Κεντρικού Οργανισμού Πληροφοριών για το πραξικόπημα του 1953 που κατέστρεψε τον Ιρανό Πρωθυπουργό Muhammad Mossadegh.
Τα έγγραφα έρχονται σε αντίθεση με την άρνηση της αμερικανικής κυβέρνησης για συμμετοχή στο πραξικόπημα.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δημοσίευσε για πρώτη φορά έγγραφα σχετικά με το πραξικόπημα το 1989, αλλά απέκρυψε οποιαδήποτε αναφορά στη συμμετοχή της CIA.
Η δημόσια κατακραυγή προκάλεσε την αντίδραση της κυβέρνησης των ΗΠΑ που είπαν ότι θα δώσουν περισσότερα στοιχεία το 2013. Δύο χρόνια αργότερα προγραμματίστηκε η πλήρης δημοσιοποίηση του αποχαρακτηρισμένου υλικού, αλλά υπήρξαν καθυστερήσεις και όταν τελικώς δημοσιοποιήθηκαν πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν αποκρυβεί έγγραφα.
Αυτό που είναι σαφές το σχέδιο Operation Ajax της CIA, ήταν για το πετρέλαιο.
Στις αρχές του 1951, εν μέσω μεγάλης λαϊκής αναγνώρισης, ο Mossadegh εθνικοποίησε τη βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν.
Η Μεγάλη Βρετανία άρχισε να συνωμοτεί με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών για να ανατρέψει το Mossadegh και να αποκαταστήσει τη μοναρχία υπό τον Shah.
Η απόπειρα πραξικοπήματος άρχισε στις 15 Αυγούστου, αλλά γρήγορα ματαιώθηκε.
Ο Mossadegh προέβη σε δεκάδες συλλήψεις.
Ο στρατηγός Fazlollah Zahedi, που είχε άμεση εμπλοκή στο πραξικόπημα, κρυβόταν και ο Shah έφυγε από το Ιράν.
Σε εκείνο το σημείο, σύμφωνα με ένα νέο αποχαρακτηρισμένο υλικό στις 18 Αυγούστου 1953, η CIA, ανέφερε ότι θα πρέπει να σταματήσουν όλες οι ενέργειες κατά του Mossadegh.
Οι εξελίξεις συνέχεια είναι ζωτικής σημασίας, στις 19 Αυγούστου 1953, πλήθη που πιστεύεται ότι είχαν καθοδηγηθεί από την CIA, ο εκλεγμένος ηγέτης του Ιράν φυλακίστηκε και ο φιλικός προς τη Δύση Shah ήρθε στην εξουσία..
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην εξουσία, ο Shah διατήρησε στενή σχέση με την Αμερική ενώ στάθηκε απέναντι από την Σοβιετική Ένωση τον βόρειο γείτονά της.
Το Ιράν ήταν ένας ισχυρός σύμμαχος στις προσπάθειες των ΗΠΑ να δημιουργήσουν εμπόδια στους Ρώσους λόγω του Ψυχρού Πολέμου.
Ενώ ο Shah δυτικοποίησε και εκσυγχρόνισε το Ιράν, αυθαίρετες συλλήψεις και βασανιστήρια από την μυστική αστυνομία του Shah συνέτριψαν την αντιπολίτευσης.
Ο Αγιατολάχ Ρουόλαχ Χομεϊνί, ασκούσε κριτική στον Shah, κατήγγειλε δημόσια την κυβέρνηση συνελήφθη και φυλακίστηκε για 18 μήνες.
Μετά την απελευθέρωσή του όταν ο Χομεϊνί επέκρινε δημοσίως την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, τον εξόρισαν.
Όταν οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν το 1973 το Ιράν δέχθηκε οικονομικό σοκ προκαλώντας διψήφιο πληθωρισμό.
Η κοινωνική αναταραχή η διαφθορά και η ύφεση είχαν ως αποτέλεσμα απεργίες που οδήγησαν στην απομάκρυνση του Shah από την εξουσία.
Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί επέστρεψε το 1979 και σχημάτισε νέα κυβέρνηση.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, οι εξεγέρσεις κατεστάλησαν βίαια καθώς η νέα κυβέρνηση προχώρησε στην εκκαθάριση της μη ισλαμιστικής πολιτικής αντιπολίτευσης.
Δεκάδες χιλιάδες Ιρανοί εκτελέστηκαν από το ισλαμικό καθεστώς.
Τον Νοέμβριο του 1979, μια ομάδα Ιρανών φοιτητών κατέλαβαν την αμερικανική πρεσβεία κρατώντας ομήρους 52 πολίτες Αμερικανούς και το προσωπικό της πρεσβείας.
Η Αμερική υποστήριξε το Ιράκ που επιτέθηκε στο Ιράν
Ένα σοβαρό σημείο διαφωνίας μεταξύ των Ιρανών είναι αυτό που συνέβη στη συνέχεια.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1980, ο ιρακινός στρατός εισέβαλε στο Ιρανικό Khuzestan που σηματοδότησε την έναρξη του πολέμου Ιράν-Ιράκ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παράλληλα με περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις, υποστήριξαν το Ιράκ και τον Σαντάμ Χουσεΐν με δάνεια, στρατιωτικό εξοπλισμό και δορυφορικές εικόνες κατά τη διάρκεια επιθέσεων του Ιράκ κατά Ιρανών στόχων.
Αν και οι δυνάμεις του Σαντάμ Χουσεΐν είχαν αρχικά αποτελέσματα στα μέσα του 1982 οι ιρανικές δυνάμεις με επιτυχία κατάφεραν να απωθήσουν τον ιρακινό στρατό πίσω στο Ιράκ και το Ιράν αποφάσισε να εισβάλει στο Ιράκ σε μια προσπάθεια να κατακτήσει το ιρακινό έδαφος.
Ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι το 1988, όταν ο ιρακινός στρατός νίκησε τις ιρανικές δυνάμεις στο εσωτερικό του Ιράκ και ώθησε τα ιρανικά στρατεύματα πίσω από τα σύνορα.
Στη συνέχεια, ο Χομεϊνί αποδέχθηκε την εκεχειρία με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ, αλλά ο πόλεμος κόστισε πολλά στο Ιράν. Μισό εκατομμύριο Ιρακινοί και Ιρανοί στρατιώτες, σκοτώθηκαν και πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν.
Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης η Αμερική και η διεθνής κοινότητα παρέμειναν σιωπηλοί καθώς το Ιράκ χρησιμοποίησε χημικά όπλα μαζικής καταστροφής εναντίον του Ιράν καθώς και των Κούρδων στο βόρειο Ιράκ.
Μετά τον πόλεμο, το Ιράν επικεντρώθηκε σε μια ρεαλιστική φιλοβιομηχανική πολιτική για την ανοικοδόμηση και την ενίσχυση της οικονομίας χωρίς να απομακρυνθεί από την ιδεολογία της επανάστασης.
Οι εντάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκαν δραματικά μετά τις προεδρικές εκλογές του 2005, που έφεραν στην εξουσία τον Mahmoud Ahmadinejad (Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ).
Η υπερβολική ρητορική έδινε την αίσθηση ότι το Ιράν δεν είχε καμία πρόθεση στον ειρηνικό κόσμο.
Το 2009 ξέσπασαν συγκρούσεις στο Ιράν, αφού είχε αναφερθεί ότι κέρδισε σχεδόν το 60% των ψήφων παρά τις παρατυπίες κατά τις εκλογές.
Παρά τη σχετικά ειρηνική φύση των διαμαρτυριών, η αστυνομία και η παραστρατιωτική ομάδα Basij συνέτριψαν τους ανθρώπους με τη χρήση σπίλων, σπρέι πιπεριού, και σε ορισμένες περιπτώσεις, πυροβόλων όπλων.
Αναφέρθηκε ότι χιλιάδες συνελήφθησαν και βασανίστηκαν σε φυλακές σε όλη τη χώρα, ενώ οι πρώην κρατούμενοι ισχυρίστηκαν ότι οι Φρουροί της Ιρανικής Επανάστασης προχώρησαν μαζικά σε βιασμό ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Οι συγγενείς των δολοφονηθέντων αναγκάζονται να υπογράψουν έγγραφα ισχυριζόμενοι ότι είχαν πεθάνει από καρδιακή προσβολή ή μηνιγγίτιδα.
Πολλοί Ιρανοί θέλουν περισσότερη ελευθερία
Στην πραγματικότητα, λίγοι Αμερικανοί γνωρίζουν πολλά για το Ιράν ή τα 78 εκατομμύρια κατοίκους του.
Το επίσημο όνομα της χώρας είναι η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και είναι μια περιοχή που από την ιστορία ονομάζεται Περσία με την περσική γλώσσα να είναι η επίσημη γλώσσα και το rial είναι το νόμισμά της.
Το μοναδικό πολιτικό σύστημα του Ιράν που βασίζεται στο Σύνταγμά του 1979 συνδυάζει στοιχεία κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με θεοκρατία που κυβερνά ο κληρικός της χώρας.
Η χώρα αποτελείται από διάφορες εθνικές και γλωσσικές ομάδες, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι είναι επισήμως Σιίτες.
Δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα.
-Το πρώτο είναι ότι πολλοί Ιρανοί θέλουν περισσότερη ελευθερία.
- Το δεύτερο είναι ότι η ιστορία δείχνει ότι ο πόλεμος είναι μια χείριστη επιλογή για να επιφέρει θετικές αλλαγές.
www.bankingnews.gr
Υπάρχει προηγούμενο 10ετιών και έτσι εξηγείται γιατί οι Ιρανοί δεν αντιμετωπίζουν θετικά τους αμερικανούς και οι ΗΠΑ θεωρούν το Ιράν χώρα του κακού.
Οι ΗΠΑ και το Ιράν επί προεδρίας Obama είχαν έλθει σε συμφωνία για τα πυρηνικά.
Ωστόσο η προεδρία Trump ακύρωσε αυτή την συμφωνία και παρουσίασε ως εναλλακτική λύση την στρατιωτική δράση για να σταματήσει το Ιράν την ανάπτυξη πυρηνικής βόμβας.
Ο John Kerry καταρτίζοντας τη συμφωνία με το Ιράν ανέφερε πάντοτε ότι εάν το Ιράν δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τρέχουσας συμφωνίας, όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι. Το Ιράν ωστόσο στο πρόσφατο παρελθόν είχε πιο ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά επειδή το ISIS αποτελούσε μια αυξανόμενη απειλή.
Το Ιράν δεν έχει λόγο να εμπιστευτεί την Αμερική
Ενώ οι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι η συμφωνία θα σταματούσε μεγάλο μέρος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και θα πολλοί γερουσιαστές των ΗΠΑ, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, εξέφρασαν δυσαρέσκεια για τη συμφωνία.
Ισχυρίστηκαν ότι οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες της προσέφεραν πάρα πολλά ενώ το Ιράν δεν θα πάγωνε πλήρως το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου.
Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Αμερική με το Ιράν προέρχεται από την αντίληψη που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Όταν ο Πρόεδρος Bush περιέλαβε το Ιράν ως μέλος του «άξονα του κακού» το 2002 το Ιράν αντιμετωπίστηκε από την δύση ως εχθρός.
Ωστόσο εδώ και 10ετίες οι αμερικανοί ανακατεύονταν στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν, οι πολίτες βλέπουν τους αμερικανούς με καχυποψία.
Οι ΗΠΑ έχουν παρέμβει πολλές φορές στην εσωτερική πολιτική του Ιράν.
Το 1953, η βρετανική M16 και η αμερικανική CIA οργάνωσαν στρατιωτικό πραξικόπημα με στόχο να εξοντώσουν τον εθνικιστή και δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό και να τοποθετήσουν τον Mohammad-Reza Shah Pahlavi, τον άνθρωπο που όλοι γνωρίζουμε ως Shah του Ιράν ως Βασιλιά.
Ορισμένα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, οι περίπου 1.000 σελίδες εγγράφων, έριξαν φως στον κεντρικό ρόλο του Κεντρικού Οργανισμού Πληροφοριών για το πραξικόπημα του 1953 που κατέστρεψε τον Ιρανό Πρωθυπουργό Muhammad Mossadegh.
Τα έγγραφα έρχονται σε αντίθεση με την άρνηση της αμερικανικής κυβέρνησης για συμμετοχή στο πραξικόπημα.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δημοσίευσε για πρώτη φορά έγγραφα σχετικά με το πραξικόπημα το 1989, αλλά απέκρυψε οποιαδήποτε αναφορά στη συμμετοχή της CIA.
Η δημόσια κατακραυγή προκάλεσε την αντίδραση της κυβέρνησης των ΗΠΑ που είπαν ότι θα δώσουν περισσότερα στοιχεία το 2013. Δύο χρόνια αργότερα προγραμματίστηκε η πλήρης δημοσιοποίηση του αποχαρακτηρισμένου υλικού, αλλά υπήρξαν καθυστερήσεις και όταν τελικώς δημοσιοποιήθηκαν πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν αποκρυβεί έγγραφα.
Αυτό που είναι σαφές το σχέδιο Operation Ajax της CIA, ήταν για το πετρέλαιο.
Στις αρχές του 1951, εν μέσω μεγάλης λαϊκής αναγνώρισης, ο Mossadegh εθνικοποίησε τη βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν.
Η Μεγάλη Βρετανία άρχισε να συνωμοτεί με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών για να ανατρέψει το Mossadegh και να αποκαταστήσει τη μοναρχία υπό τον Shah.
Η απόπειρα πραξικοπήματος άρχισε στις 15 Αυγούστου, αλλά γρήγορα ματαιώθηκε.
Ο Mossadegh προέβη σε δεκάδες συλλήψεις.
Ο στρατηγός Fazlollah Zahedi, που είχε άμεση εμπλοκή στο πραξικόπημα, κρυβόταν και ο Shah έφυγε από το Ιράν.
Σε εκείνο το σημείο, σύμφωνα με ένα νέο αποχαρακτηρισμένο υλικό στις 18 Αυγούστου 1953, η CIA, ανέφερε ότι θα πρέπει να σταματήσουν όλες οι ενέργειες κατά του Mossadegh.
Οι εξελίξεις συνέχεια είναι ζωτικής σημασίας, στις 19 Αυγούστου 1953, πλήθη που πιστεύεται ότι είχαν καθοδηγηθεί από την CIA, ο εκλεγμένος ηγέτης του Ιράν φυλακίστηκε και ο φιλικός προς τη Δύση Shah ήρθε στην εξουσία..
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην εξουσία, ο Shah διατήρησε στενή σχέση με την Αμερική ενώ στάθηκε απέναντι από την Σοβιετική Ένωση τον βόρειο γείτονά της.
Το Ιράν ήταν ένας ισχυρός σύμμαχος στις προσπάθειες των ΗΠΑ να δημιουργήσουν εμπόδια στους Ρώσους λόγω του Ψυχρού Πολέμου.
Ενώ ο Shah δυτικοποίησε και εκσυγχρόνισε το Ιράν, αυθαίρετες συλλήψεις και βασανιστήρια από την μυστική αστυνομία του Shah συνέτριψαν την αντιπολίτευσης.
Ο Αγιατολάχ Ρουόλαχ Χομεϊνί, ασκούσε κριτική στον Shah, κατήγγειλε δημόσια την κυβέρνηση συνελήφθη και φυλακίστηκε για 18 μήνες.
Μετά την απελευθέρωσή του όταν ο Χομεϊνί επέκρινε δημοσίως την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, τον εξόρισαν.
Όταν οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν το 1973 το Ιράν δέχθηκε οικονομικό σοκ προκαλώντας διψήφιο πληθωρισμό.
Η κοινωνική αναταραχή η διαφθορά και η ύφεση είχαν ως αποτέλεσμα απεργίες που οδήγησαν στην απομάκρυνση του Shah από την εξουσία.
Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί επέστρεψε το 1979 και σχημάτισε νέα κυβέρνηση.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, οι εξεγέρσεις κατεστάλησαν βίαια καθώς η νέα κυβέρνηση προχώρησε στην εκκαθάριση της μη ισλαμιστικής πολιτικής αντιπολίτευσης.
Δεκάδες χιλιάδες Ιρανοί εκτελέστηκαν από το ισλαμικό καθεστώς.
Τον Νοέμβριο του 1979, μια ομάδα Ιρανών φοιτητών κατέλαβαν την αμερικανική πρεσβεία κρατώντας ομήρους 52 πολίτες Αμερικανούς και το προσωπικό της πρεσβείας.
Η Αμερική υποστήριξε το Ιράκ που επιτέθηκε στο Ιράν
Ένα σοβαρό σημείο διαφωνίας μεταξύ των Ιρανών είναι αυτό που συνέβη στη συνέχεια.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1980, ο ιρακινός στρατός εισέβαλε στο Ιρανικό Khuzestan που σηματοδότησε την έναρξη του πολέμου Ιράν-Ιράκ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παράλληλα με περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις, υποστήριξαν το Ιράκ και τον Σαντάμ Χουσεΐν με δάνεια, στρατιωτικό εξοπλισμό και δορυφορικές εικόνες κατά τη διάρκεια επιθέσεων του Ιράκ κατά Ιρανών στόχων.
Αν και οι δυνάμεις του Σαντάμ Χουσεΐν είχαν αρχικά αποτελέσματα στα μέσα του 1982 οι ιρανικές δυνάμεις με επιτυχία κατάφεραν να απωθήσουν τον ιρακινό στρατό πίσω στο Ιράκ και το Ιράν αποφάσισε να εισβάλει στο Ιράκ σε μια προσπάθεια να κατακτήσει το ιρακινό έδαφος.
Ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι το 1988, όταν ο ιρακινός στρατός νίκησε τις ιρανικές δυνάμεις στο εσωτερικό του Ιράκ και ώθησε τα ιρανικά στρατεύματα πίσω από τα σύνορα.
Στη συνέχεια, ο Χομεϊνί αποδέχθηκε την εκεχειρία με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ, αλλά ο πόλεμος κόστισε πολλά στο Ιράν. Μισό εκατομμύριο Ιρακινοί και Ιρανοί στρατιώτες, σκοτώθηκαν και πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν.
Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης η Αμερική και η διεθνής κοινότητα παρέμειναν σιωπηλοί καθώς το Ιράκ χρησιμοποίησε χημικά όπλα μαζικής καταστροφής εναντίον του Ιράν καθώς και των Κούρδων στο βόρειο Ιράκ.
Μετά τον πόλεμο, το Ιράν επικεντρώθηκε σε μια ρεαλιστική φιλοβιομηχανική πολιτική για την ανοικοδόμηση και την ενίσχυση της οικονομίας χωρίς να απομακρυνθεί από την ιδεολογία της επανάστασης.
Οι εντάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκαν δραματικά μετά τις προεδρικές εκλογές του 2005, που έφεραν στην εξουσία τον Mahmoud Ahmadinejad (Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ).
Η υπερβολική ρητορική έδινε την αίσθηση ότι το Ιράν δεν είχε καμία πρόθεση στον ειρηνικό κόσμο.
Το 2009 ξέσπασαν συγκρούσεις στο Ιράν, αφού είχε αναφερθεί ότι κέρδισε σχεδόν το 60% των ψήφων παρά τις παρατυπίες κατά τις εκλογές.
Παρά τη σχετικά ειρηνική φύση των διαμαρτυριών, η αστυνομία και η παραστρατιωτική ομάδα Basij συνέτριψαν τους ανθρώπους με τη χρήση σπίλων, σπρέι πιπεριού, και σε ορισμένες περιπτώσεις, πυροβόλων όπλων.
Αναφέρθηκε ότι χιλιάδες συνελήφθησαν και βασανίστηκαν σε φυλακές σε όλη τη χώρα, ενώ οι πρώην κρατούμενοι ισχυρίστηκαν ότι οι Φρουροί της Ιρανικής Επανάστασης προχώρησαν μαζικά σε βιασμό ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Οι συγγενείς των δολοφονηθέντων αναγκάζονται να υπογράψουν έγγραφα ισχυριζόμενοι ότι είχαν πεθάνει από καρδιακή προσβολή ή μηνιγγίτιδα.
Πολλοί Ιρανοί θέλουν περισσότερη ελευθερία
Στην πραγματικότητα, λίγοι Αμερικανοί γνωρίζουν πολλά για το Ιράν ή τα 78 εκατομμύρια κατοίκους του.
Το επίσημο όνομα της χώρας είναι η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και είναι μια περιοχή που από την ιστορία ονομάζεται Περσία με την περσική γλώσσα να είναι η επίσημη γλώσσα και το rial είναι το νόμισμά της.
Το μοναδικό πολιτικό σύστημα του Ιράν που βασίζεται στο Σύνταγμά του 1979 συνδυάζει στοιχεία κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με θεοκρατία που κυβερνά ο κληρικός της χώρας.
Η χώρα αποτελείται από διάφορες εθνικές και γλωσσικές ομάδες, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι είναι επισήμως Σιίτες.
Δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα.
-Το πρώτο είναι ότι πολλοί Ιρανοί θέλουν περισσότερη ελευθερία.
- Το δεύτερο είναι ότι η ιστορία δείχνει ότι ο πόλεμος είναι μια χείριστη επιλογή για να επιφέρει θετικές αλλαγές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών