Η επισκόπηση της στρατηγικής της ΕΚΤ θα αποτελέσει ένα «βραχύβιο φάρμακο», σύμφωνα με τον El-Erian
Την άποψη ότι η επισκόπηση της στρατηγικής της ΕΚΤ, η οποία αποτελεί το βασικό θέμα της διήμερης συνεδρίασης της διοίκησής της που ολοκληρώνεται την Πέμπτη 23/1, δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη αλλά θα αποτελέσει, στην καλύτερη περίπτωση, ένα «βραχύβιο φάρμακο», εκφράζει ο El-Erian σε ανάλυσή του στο Bloomberg.
Όπως αναφέρει σε αυτήν στο τέλος μιας συνεδρίασης πολιτικής διάρκειας δύο ημερών την Πέμπτη (23/1), η Christine Lagarde, η νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αναμένεται να παράσχει κάποιες λεπτομέρειες, εντούτοις προκαταρκτικές, σχετικά με την επισκόπηση στρατηγικής της τράπεζας, την πρώτη της από το 2003.
Οι προσδοκίες είναι υψηλές και όχι μόνο επειδή η Lagarde έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει "προκαθορισμένη ζώνη " για την αναθεώρηση, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2020.
Το χρονοδιάγραμμα είναι επίσης πρόσφορο επειδή η αναθεώρηση έρχεται μέσα από μια αυξανόμενη συναίνεση ότι η πολιτική της ΕΚΤ τώρα βρίσκεται κάπου μεταξύ του «λιγότερο αποτελεσματική» και του «εντελώς αντιπαραγωγική».
Μερικοί αναζητούν μια αλλαγή στον τρέχοντα στόχο του πληθωρισμού "κάτω αλλά πλησίον του 2%" που θα επέτρεπε την άμεση επιδίωξη ενός de facto υψηλότερου στόχου.
Αυτό θα μπορούσε να περιλάβει την επιλογή ενός συμμετρικού στόχου (και όχι ενός ανώτατου ορίου).
Άλλοι, και ιδίως όσοι επικεντρώνονται σε διαρθρωτικά και όχι κυκλικά εμπόδια, ελπίζουν ότι η επέκταση του στόχου για τον πληθωρισμό θα περιλαμβάνει και πιο ρεαλιστικές εκτιμήσεις. Ελπίζουν να ωθήσουν την εστίαση της ΕΚΤ στον πληθωρισμό ως ένα μέσο για έναν πιο ολοκληρωμένο οικονομικό στόχο.
Και οι περισσότεροι ενδιαφέρονται να δουν πόσο μακριά είναι ικανή να φθάσει η Lagarde ώστε να πείσει τους συναδέλφους της στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Όσο σημαντικά είναι τα θέματα αυτά τόσο για την ΕΚΤ όσο και για την ευημερία μιας οικονομίας της ζώνης του ευρώ που αντιμετωπίζει ένα άλλο έτος σμίκρυνσης της ανάπτυξης και μείωσης του μεσοπρόθεσμου δυναμικού, είναι επίσης σημαντικό να προσδιοριστούν τα αποτελέσματα που κατά πάσα πιθανότητα θα επικρατήσουν ανεξάρτητα από το πού η ΕΚΤ καταλήγει στα μεγαλύτερα ζητήματα.
Αυτά χρησιμεύουν ως έγκαιρη υπενθύμιση στις αγορές και, πιο σημαντικό, στους πολιτικούς, για το περιορισμένο περιθώριο ελιγμών της τράπεζας, ιδίως ελλείψει μιας πιο ολοκληρωμένης απάντησης από την πλευρά των κυβερνήσεων υπέρ της ανάπτυξης.
Μία κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να κάνει τα πάντα.
Πρώτον, η αναθεώρηση της στρατηγικής αποτελεί ευκαιρία για την Lagarde, η οποία ανέφερε ότι η διαδικασία θα είναι ολοκληρωμένη και ανοιχτή, για να θεραπεύσει μερικές από τις διαιρέσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο που έγιναν ασυνήθιστα έντονες και δημόσιες κατά τους τελευταίους μήνες της θητείας της προκάτοχό της Mario Draghi.
Οδηγώντας τους συναδέλφους της σε ένα εκσυγχρονισμένο πλαίσιο, η Lagarde έχει μία ευκαιρία να τους ωθήσει να κοιτάξουν μπροστά και όχι μόνο να ασχοληθούν με το τι έχει και δεν έχει γίνει στο παρελθόν.
Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι, πριν εγκαταλείψει τον θώκο του, ο Draghi έθεσε ουσιαστικά την πολιτική της ΕΚΤ σε μια προκαθορισμένη πορεία για τους επόμενους μήνες.
Επίσης, οι συνάδελφοι της Lagarde τήρησαν ως επί το πλείστον την αναφερθείσα επιθυμία της
Δεύτερον, εάν εξεταστεί καλά, η ανασκόπηση της στρατηγικής μπορεί να βοηθήσει την ΕΚΤ να ανακτήσει τον καλύτερο έλεγχο της εξωτερικής της αφήγησης.
Τα αρνητικά επιτόκια και οι ανησυχίες σχετικά με την ανισότητα τροφοδότησαν ολοένα αυξανόμενες επικρίσεις σχετικά με την πολιτική προσέγγιση της ΕΚΤ και όχι μόνο εντός της ζώνης του ευρώ.
Αντανακλώντας τις ανησυχίες σχετικά με τις ακούσιες συνέπειες και τις παράπλευρες ζημίες της παρατεταμένης εξάρτησης από τις μη συμβατικές πολιτικές, ορισμένες μικρότερες ανοιχτές οικονομίες εκτός της ζώνης του ευρώ, όπως η Δανία, αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν μια ανεξάρτητη πορεία.
Άλλοι, όπως η Ελβετία, βρίσκουν όλο και πιο δύσκολο να αποφύγουν περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις από τον μεγάλο περιφερειακό εταίρο.
Χωρίς μια νέα αφήγηση που να μπορεί να επαναπροσδιορίσει τα συμφέροντα στην Ευρώπη με θετικό τρόπο, ο κίνδυνος κατακερματισμού θα αυξηθεί και θα αρχίσει να αναμειγνύεται.
Τρίτον, ενώ τα δύο αυτά αποτελέσματα μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της πολιτικής πίεσης στην ΕΚΤ, δεν θα τα εξαλείψουν κάτι άλλο: Η επανεξέταση της στρατηγικής είναι απίθανο να λύσει το βασικό πρόβλημα της ΕΚΤ .
Δεν υπάρχει περίπτωση η αναθεώρηση να παράγει μαγικά νέα εργαλεία που θα επιτρέψουν στην κεντρική τράπεζα να εξομαλύνει τις πολιτικές χωρίς να διακινδυνεύει ζημιές στις χρηματοπιστωτικές αγορές και την πραγματική οικονομία.
Είναι επίσης δύσκολο να φανταστούμε νέα μέτρα τόνωσης που θα επέτρεπαν ακόμη μεγαλύτερη παρέμβαση από την ΕΚΤ χωρίς να προκαλέσουν πλήθος δαπανών και κινδύνων.
Και η αναθεώρηση, ενώ ενδεχομένως καθιστά την τρέχουσα κατάσταση της ΕΚΤ κάπως λιγότερο δύσκολη βραχυπρόθεσμα, είναι απίθανο να προσφέρει μια μακροπρόθεσμη ηρεμία.
Σε μια εύρυθμη ζώνη του ευρώ, η στρατηγική επανεξέτασης θα διεξαχθεί όχι από την ΕΚΤ αλλά από τις κυβερνήσεις τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Στόχος της θα ήταν να σχεδιάσει και να υιοθετήσει μέτρα ενίσχυσης που θα ενισχύουν την πραγματική οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και θα επιτρέπουν στην ΕΚΤ να αποκτήσει περισσότερη πίσω θέση.
Με αυτό, η ΕΚΤ θα ήταν σε καλύτερη θέση να εφαρμόσει ένα εκσυγχρονισμένο πλαίσιο πολιτικής με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Χωρίς αυτήν και πιστεύω, ανεξάρτητα από ό, τι οι «μηχανικοί» της νομισματικής πολιτικής μπορούν να βρουν, το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει η ΕΚΤ από την ανασκόπηση της στρατηγικής της είναι μόνο κάποια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει σε αυτήν στο τέλος μιας συνεδρίασης πολιτικής διάρκειας δύο ημερών την Πέμπτη (23/1), η Christine Lagarde, η νέα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αναμένεται να παράσχει κάποιες λεπτομέρειες, εντούτοις προκαταρκτικές, σχετικά με την επισκόπηση στρατηγικής της τράπεζας, την πρώτη της από το 2003.
Οι προσδοκίες είναι υψηλές και όχι μόνο επειδή η Lagarde έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει "προκαθορισμένη ζώνη " για την αναθεώρηση, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2020.
Το χρονοδιάγραμμα είναι επίσης πρόσφορο επειδή η αναθεώρηση έρχεται μέσα από μια αυξανόμενη συναίνεση ότι η πολιτική της ΕΚΤ τώρα βρίσκεται κάπου μεταξύ του «λιγότερο αποτελεσματική» και του «εντελώς αντιπαραγωγική».
Μερικοί αναζητούν μια αλλαγή στον τρέχοντα στόχο του πληθωρισμού "κάτω αλλά πλησίον του 2%" που θα επέτρεπε την άμεση επιδίωξη ενός de facto υψηλότερου στόχου.
Αυτό θα μπορούσε να περιλάβει την επιλογή ενός συμμετρικού στόχου (και όχι ενός ανώτατου ορίου).
Άλλοι, και ιδίως όσοι επικεντρώνονται σε διαρθρωτικά και όχι κυκλικά εμπόδια, ελπίζουν ότι η επέκταση του στόχου για τον πληθωρισμό θα περιλαμβάνει και πιο ρεαλιστικές εκτιμήσεις. Ελπίζουν να ωθήσουν την εστίαση της ΕΚΤ στον πληθωρισμό ως ένα μέσο για έναν πιο ολοκληρωμένο οικονομικό στόχο.
Και οι περισσότεροι ενδιαφέρονται να δουν πόσο μακριά είναι ικανή να φθάσει η Lagarde ώστε να πείσει τους συναδέλφους της στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Όσο σημαντικά είναι τα θέματα αυτά τόσο για την ΕΚΤ όσο και για την ευημερία μιας οικονομίας της ζώνης του ευρώ που αντιμετωπίζει ένα άλλο έτος σμίκρυνσης της ανάπτυξης και μείωσης του μεσοπρόθεσμου δυναμικού, είναι επίσης σημαντικό να προσδιοριστούν τα αποτελέσματα που κατά πάσα πιθανότητα θα επικρατήσουν ανεξάρτητα από το πού η ΕΚΤ καταλήγει στα μεγαλύτερα ζητήματα.
Αυτά χρησιμεύουν ως έγκαιρη υπενθύμιση στις αγορές και, πιο σημαντικό, στους πολιτικούς, για το περιορισμένο περιθώριο ελιγμών της τράπεζας, ιδίως ελλείψει μιας πιο ολοκληρωμένης απάντησης από την πλευρά των κυβερνήσεων υπέρ της ανάπτυξης.
Μία κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να κάνει τα πάντα.
Πρώτον, η αναθεώρηση της στρατηγικής αποτελεί ευκαιρία για την Lagarde, η οποία ανέφερε ότι η διαδικασία θα είναι ολοκληρωμένη και ανοιχτή, για να θεραπεύσει μερικές από τις διαιρέσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο που έγιναν ασυνήθιστα έντονες και δημόσιες κατά τους τελευταίους μήνες της θητείας της προκάτοχό της Mario Draghi.
Οδηγώντας τους συναδέλφους της σε ένα εκσυγχρονισμένο πλαίσιο, η Lagarde έχει μία ευκαιρία να τους ωθήσει να κοιτάξουν μπροστά και όχι μόνο να ασχοληθούν με το τι έχει και δεν έχει γίνει στο παρελθόν.
Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι, πριν εγκαταλείψει τον θώκο του, ο Draghi έθεσε ουσιαστικά την πολιτική της ΕΚΤ σε μια προκαθορισμένη πορεία για τους επόμενους μήνες.
Επίσης, οι συνάδελφοι της Lagarde τήρησαν ως επί το πλείστον την αναφερθείσα επιθυμία της
Δεύτερον, εάν εξεταστεί καλά, η ανασκόπηση της στρατηγικής μπορεί να βοηθήσει την ΕΚΤ να ανακτήσει τον καλύτερο έλεγχο της εξωτερικής της αφήγησης.
Τα αρνητικά επιτόκια και οι ανησυχίες σχετικά με την ανισότητα τροφοδότησαν ολοένα αυξανόμενες επικρίσεις σχετικά με την πολιτική προσέγγιση της ΕΚΤ και όχι μόνο εντός της ζώνης του ευρώ.
Αντανακλώντας τις ανησυχίες σχετικά με τις ακούσιες συνέπειες και τις παράπλευρες ζημίες της παρατεταμένης εξάρτησης από τις μη συμβατικές πολιτικές, ορισμένες μικρότερες ανοιχτές οικονομίες εκτός της ζώνης του ευρώ, όπως η Δανία, αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν μια ανεξάρτητη πορεία.
Άλλοι, όπως η Ελβετία, βρίσκουν όλο και πιο δύσκολο να αποφύγουν περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις από τον μεγάλο περιφερειακό εταίρο.
Χωρίς μια νέα αφήγηση που να μπορεί να επαναπροσδιορίσει τα συμφέροντα στην Ευρώπη με θετικό τρόπο, ο κίνδυνος κατακερματισμού θα αυξηθεί και θα αρχίσει να αναμειγνύεται.
Τρίτον, ενώ τα δύο αυτά αποτελέσματα μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της πολιτικής πίεσης στην ΕΚΤ, δεν θα τα εξαλείψουν κάτι άλλο: Η επανεξέταση της στρατηγικής είναι απίθανο να λύσει το βασικό πρόβλημα της ΕΚΤ .
Δεν υπάρχει περίπτωση η αναθεώρηση να παράγει μαγικά νέα εργαλεία που θα επιτρέψουν στην κεντρική τράπεζα να εξομαλύνει τις πολιτικές χωρίς να διακινδυνεύει ζημιές στις χρηματοπιστωτικές αγορές και την πραγματική οικονομία.
Είναι επίσης δύσκολο να φανταστούμε νέα μέτρα τόνωσης που θα επέτρεπαν ακόμη μεγαλύτερη παρέμβαση από την ΕΚΤ χωρίς να προκαλέσουν πλήθος δαπανών και κινδύνων.
Και η αναθεώρηση, ενώ ενδεχομένως καθιστά την τρέχουσα κατάσταση της ΕΚΤ κάπως λιγότερο δύσκολη βραχυπρόθεσμα, είναι απίθανο να προσφέρει μια μακροπρόθεσμη ηρεμία.
Σε μια εύρυθμη ζώνη του ευρώ, η στρατηγική επανεξέτασης θα διεξαχθεί όχι από την ΕΚΤ αλλά από τις κυβερνήσεις τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Στόχος της θα ήταν να σχεδιάσει και να υιοθετήσει μέτρα ενίσχυσης που θα ενισχύουν την πραγματική οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και θα επιτρέπουν στην ΕΚΤ να αποκτήσει περισσότερη πίσω θέση.
Με αυτό, η ΕΚΤ θα ήταν σε καλύτερη θέση να εφαρμόσει ένα εκσυγχρονισμένο πλαίσιο πολιτικής με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Χωρίς αυτήν και πιστεύω, ανεξάρτητα από ό, τι οι «μηχανικοί» της νομισματικής πολιτικής μπορούν να βρουν, το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει η ΕΚΤ από την ανασκόπηση της στρατηγικής της είναι μόνο κάποια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών