Οι συνέπειες της πανδημίας στις ευρωπαϊκές οικονομίες, οι φωνές που ζητούν έξοδο της Ιταλίας από την ΕΕ και η κλιματική αλλαγή επιβάλλουν την έκδοση διαρκών ομολόγων ύψους 1,5 τρισεκ. ευρώ που πρότεινε η Ισπανία
Όταν η τηλε-σύνοδος κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συγκληθεί στις 23 Απριλίου για να εξετάσει τους τρόπους με τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19, θα πρέπει να εξετάσει προσεκτικά την πρόταση της ισπανικής κυβέρνησης για έκδοση διαρκών ομολόγων ύψους 1,5 τρισεκ. ευρώ.
Και κατά την άποψή μου πρέπει να είναι το πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης που θα συζητηθεί, τονίζει σε άρθρο του στο Project Syndicate ο δισεκαττομυριούχος επενδυτής George Soros, καθώς είναι μακράν η πιο διεξοδική και καινοτόμος πρόταση.
Η κύρια καινοτομία που εισάγει η Ισπανία είναι η έκδοση διαρκών ομολόγων της ΕΕ.
Η ιδέα δεν είναι νέα.
Η Βρετανία εξέδωσε για πρώτη φορά ενοποιημένα ομόλογα, ή Consols, το 1752, και αργότερα τα χρησιμοποίησε για τη χρηματοδότηση των Ναπολεόντων και της Κριμαίας πολέμων, του νόμου για την κατάργηση της δουλείας, του ιρλανδικού Distress Loan και του Παγκόσμιου Πολέμου.
Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε την έκδοση Consols το 1870 για ενοποίηση τα χρέη που συσσωρεύτηκαν στον Εμφύλιο Πόλεμο. Αλλά τα διαρκή ομόλογα δεν είχαν εξεταστεί ποτέ από την ΕΕ.
Τώρα η Ισπανία τα προτείνει ως ένα εξαιρετικό μέτρο για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικής κατάστασης.
Θα ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικά.
Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε επίθεση από ένα άγνωστο ως σήμερα κορωνοϊό και τα διαρκή ομόλογα θα μας παρέχουν τους οικονομικούς πόρους που χρειαζόμαστε για να κερδίσουμε αυτήν τη μάχη.
Είμαστε επίσης σε μια άλλη μάχη που απειλεί να καταστρέψει τον πολιτισμό μας: την κλιματική αλλαγή.
Προτείνω να χρησιμοποιηθούν και τα διαρκή ομόλογα για τη χρηματοδότηση αυτής της μάχης.
Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, δεν χρειάζεται ποτέ να εξοφληθεί το κεφάλαιο των διαρκών ομολόγων, αν και σε διαφορετικές περιπτώσεις μπορεί να είναι σκόπιμο να εξαργυρωθούν.
Το 2015, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο εξαργύρωσε πλήρως τα διαρκή ομόλογα που εξέδωσε σχεδόν έναν αιώνα πριν αλλά και τα ομόλογα του πολέμου.
Η έκδοση 1 τρισεκ. ευρώ (1,1 τρισεκ. δολάρια) με κουπόνι 0,5% θα κόστιζε 5 δισεκ. ευρώ ετησίως για την εξυπηρέτησή τους.
Ακόμη και οι συγγραφείς της πρότασης της Ισπανίας μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει τις συνέπειες.
Αφιερώνουν μεγάλο μέρος της πρότασής τους για το πώς μπορούν να εξυπηρετηθούν τα διαρκή ομόλογα.
Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα μπορούσαν εύκολα να υπογράψουν για 5 δισεκ. ευρώ για να εξυπηρετήσουν μια έκδοση διαρκών ομολόγων, ύψους 1 τρισεκ. ευρώ, είτε ομόφωνα είτε από πλειοψηφία των προθύμων.
Δεν χρειάζεται να βρεθούν νέες πηγές εσόδων.
Η πώληση διαρκών ομολόγων αξίας 1 τρισεκ. ευρώ με απόδοση 0,5% δεν αποτελεί πρόβλημα.
Το πλέον μακροπρόθεσμο ομόλογο που εκκρεμεί επί του παρόντος και είναι τα αυστριακά 100ετή ομόλογα, αποφέρουν λίγο κάτω από 0,5%.
Φυσικά, μπορεί να χρειαστούν λίγο χρόνο οι αγορές για να εξοικειωθούν με την ιδέα των διαρκών ομολόγων.
Ωστόσο, η έκδοση των διαρκών ομολόγων δεν χρειάζεται να πωληθούν με μία κίνηση.
Μπορούν να πωληθούν σε δόσεις και μακροπρόθεσμοι επενδυτές όπως οι εταιρείες ασφάλισης ζωής, θα τα αρπάξουν. Καθώς οι δόσεις έχουν ολοκληρωθεί, θα πουλούσαν με ασφάλιστρο έναντι των αυστριακών ομολόγων.
Υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με το μέγεθος της έκδοσης των διαρκών ομολόγων.
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen ζητά 1 τρισεκ. ευρώ, αλλά το ισπανικό non paper, προτείνει έως και 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτό προσφέρει την ευκαιρία να συμπεριλάβουμε τη δεύτερη απειλή για τον πολιτισμό μας, την κλιματική αλλαγή.
Αυτή η απειλή ήταν πρωτίστως στο μυαλό του κοινού και η πρωταρχική ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έως ότου η ιστορία του κορωνοϊού ήρθε και επισκίασε τα πάντα.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την κλιματική αλλαγή.
Ο πρωταρχικός στόχος της έκδοσης διαρκών ομολόγων αξίας 1,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ πρέπει να είναι η καταπολέμηση της πανδημίας, αλλά αν τεθεί υπό έλεγχο, ενδέχεται να απομείνουν κάποια χρήματα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Εάν όχι, θα μπορούσε να εξεταστεί ξεχωριστή έκδοση ομολογιών.
Πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι τόσο η πανδημία όσο και η κλιματική αλλαγή είναι εξαιρετικά περιστατικά που απαιτούν εξαιρετικές πολιτικές.
τα διαρκή ομόλογα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται υπό κανονικές συνθήκες.
Έχω δύο άλλες παρατηρήσεις.
Το ένα αφορά το ακόλουθο απόσπασμα στην ισπανική μη εφημερίδα: «Το Ταμείο θα μπορούσε να αγκυροβοληθεί μέσα στην ομπρέλα του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (ΠΔΠ) κάτω από το ανώτατο όριο ιδίων πόρων αλλά πάνω από το ανώτατο όριο δαπανών».
Δεν είναι σαφές εάν αυτό σημαίνει ότι το ΠΔΠ θα πρέπει να εξαρτάται από τους στόχους της έκδοσης των αόριστων ομολόγων ή ότι η έκδοση του διαρκούς ομολόγου πρέπει να υπάγεται στο ΠΔΠ.
Δεδομένων των δυσκολιών συμφωνίας για το ΠΔΠ, εάν η τελευταία ερμηνεία είναι σωστή, τα διαρκή ομόλογα μπορεί να εκδοθούν πολύ αργά ή ποτέ.
Το non-paper δηλώνει ότι η «μεταφορά χρημάτων θα πρέπει να είναι προεφοδιασμένη», ξεκινώντας από την 1η Ιανουαρίου 2021, «και να εκτελεστεί κατά τα επόμενα 2 έως 3 χρόνια για να δοθεί ώθησ στην οικονομία των επηρεαζόμενων χωρών».
Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι η πρώτη ερμηνεία είναι σωστή.
Ωστόσο, θα ήταν πολύ επιθυμητή μεγαλύτερη σαφήνεια.
Η άλλη παρατήρησή μου αφορά την Ιταλία, όπου η κοινή γνώμη κινείται προς την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ.
Τι απομένει από την Ευρώπη χωρίς την Ιταλία;
Αυτή η ερώτηση υπογραμμίζει τη σημασία της χρήσης διαρκών ομολόγων - και θα πρέπει να ωθήσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να κινηθεί ακόμη πιο γρήγορα από ό, τι εξετάζει επί του παρόντος.
www.bankingnews.gr
Και κατά την άποψή μου πρέπει να είναι το πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης που θα συζητηθεί, τονίζει σε άρθρο του στο Project Syndicate ο δισεκαττομυριούχος επενδυτής George Soros, καθώς είναι μακράν η πιο διεξοδική και καινοτόμος πρόταση.
Η κύρια καινοτομία που εισάγει η Ισπανία είναι η έκδοση διαρκών ομολόγων της ΕΕ.
Η ιδέα δεν είναι νέα.
Η Βρετανία εξέδωσε για πρώτη φορά ενοποιημένα ομόλογα, ή Consols, το 1752, και αργότερα τα χρησιμοποίησε για τη χρηματοδότηση των Ναπολεόντων και της Κριμαίας πολέμων, του νόμου για την κατάργηση της δουλείας, του ιρλανδικού Distress Loan και του Παγκόσμιου Πολέμου.
Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε την έκδοση Consols το 1870 για ενοποίηση τα χρέη που συσσωρεύτηκαν στον Εμφύλιο Πόλεμο. Αλλά τα διαρκή ομόλογα δεν είχαν εξεταστεί ποτέ από την ΕΕ.
Τώρα η Ισπανία τα προτείνει ως ένα εξαιρετικό μέτρο για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικής κατάστασης.
Θα ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικά.
Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε επίθεση από ένα άγνωστο ως σήμερα κορωνοϊό και τα διαρκή ομόλογα θα μας παρέχουν τους οικονομικούς πόρους που χρειαζόμαστε για να κερδίσουμε αυτήν τη μάχη.
Είμαστε επίσης σε μια άλλη μάχη που απειλεί να καταστρέψει τον πολιτισμό μας: την κλιματική αλλαγή.
Προτείνω να χρησιμοποιηθούν και τα διαρκή ομόλογα για τη χρηματοδότηση αυτής της μάχης.
Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, δεν χρειάζεται ποτέ να εξοφληθεί το κεφάλαιο των διαρκών ομολόγων, αν και σε διαφορετικές περιπτώσεις μπορεί να είναι σκόπιμο να εξαργυρωθούν.
Το 2015, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο εξαργύρωσε πλήρως τα διαρκή ομόλογα που εξέδωσε σχεδόν έναν αιώνα πριν αλλά και τα ομόλογα του πολέμου.
Η έκδοση 1 τρισεκ. ευρώ (1,1 τρισεκ. δολάρια) με κουπόνι 0,5% θα κόστιζε 5 δισεκ. ευρώ ετησίως για την εξυπηρέτησή τους.
Ακόμη και οι συγγραφείς της πρότασης της Ισπανίας μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει τις συνέπειες.
Αφιερώνουν μεγάλο μέρος της πρότασής τους για το πώς μπορούν να εξυπηρετηθούν τα διαρκή ομόλογα.
Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα μπορούσαν εύκολα να υπογράψουν για 5 δισεκ. ευρώ για να εξυπηρετήσουν μια έκδοση διαρκών ομολόγων, ύψους 1 τρισεκ. ευρώ, είτε ομόφωνα είτε από πλειοψηφία των προθύμων.
Δεν χρειάζεται να βρεθούν νέες πηγές εσόδων.
Η πώληση διαρκών ομολόγων αξίας 1 τρισεκ. ευρώ με απόδοση 0,5% δεν αποτελεί πρόβλημα.
Το πλέον μακροπρόθεσμο ομόλογο που εκκρεμεί επί του παρόντος και είναι τα αυστριακά 100ετή ομόλογα, αποφέρουν λίγο κάτω από 0,5%.
Φυσικά, μπορεί να χρειαστούν λίγο χρόνο οι αγορές για να εξοικειωθούν με την ιδέα των διαρκών ομολόγων.
Ωστόσο, η έκδοση των διαρκών ομολόγων δεν χρειάζεται να πωληθούν με μία κίνηση.
Μπορούν να πωληθούν σε δόσεις και μακροπρόθεσμοι επενδυτές όπως οι εταιρείες ασφάλισης ζωής, θα τα αρπάξουν. Καθώς οι δόσεις έχουν ολοκληρωθεί, θα πουλούσαν με ασφάλιστρο έναντι των αυστριακών ομολόγων.
Υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με το μέγεθος της έκδοσης των διαρκών ομολόγων.
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen ζητά 1 τρισεκ. ευρώ, αλλά το ισπανικό non paper, προτείνει έως και 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτό προσφέρει την ευκαιρία να συμπεριλάβουμε τη δεύτερη απειλή για τον πολιτισμό μας, την κλιματική αλλαγή.
Αυτή η απειλή ήταν πρωτίστως στο μυαλό του κοινού και η πρωταρχική ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έως ότου η ιστορία του κορωνοϊού ήρθε και επισκίασε τα πάντα.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την κλιματική αλλαγή.
Ο πρωταρχικός στόχος της έκδοσης διαρκών ομολόγων αξίας 1,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ πρέπει να είναι η καταπολέμηση της πανδημίας, αλλά αν τεθεί υπό έλεγχο, ενδέχεται να απομείνουν κάποια χρήματα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Εάν όχι, θα μπορούσε να εξεταστεί ξεχωριστή έκδοση ομολογιών.
Πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι τόσο η πανδημία όσο και η κλιματική αλλαγή είναι εξαιρετικά περιστατικά που απαιτούν εξαιρετικές πολιτικές.
τα διαρκή ομόλογα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται υπό κανονικές συνθήκες.
Έχω δύο άλλες παρατηρήσεις.
Το ένα αφορά το ακόλουθο απόσπασμα στην ισπανική μη εφημερίδα: «Το Ταμείο θα μπορούσε να αγκυροβοληθεί μέσα στην ομπρέλα του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (ΠΔΠ) κάτω από το ανώτατο όριο ιδίων πόρων αλλά πάνω από το ανώτατο όριο δαπανών».
Δεν είναι σαφές εάν αυτό σημαίνει ότι το ΠΔΠ θα πρέπει να εξαρτάται από τους στόχους της έκδοσης των αόριστων ομολόγων ή ότι η έκδοση του διαρκούς ομολόγου πρέπει να υπάγεται στο ΠΔΠ.
Δεδομένων των δυσκολιών συμφωνίας για το ΠΔΠ, εάν η τελευταία ερμηνεία είναι σωστή, τα διαρκή ομόλογα μπορεί να εκδοθούν πολύ αργά ή ποτέ.
Το non-paper δηλώνει ότι η «μεταφορά χρημάτων θα πρέπει να είναι προεφοδιασμένη», ξεκινώντας από την 1η Ιανουαρίου 2021, «και να εκτελεστεί κατά τα επόμενα 2 έως 3 χρόνια για να δοθεί ώθησ στην οικονομία των επηρεαζόμενων χωρών».
Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι η πρώτη ερμηνεία είναι σωστή.
Ωστόσο, θα ήταν πολύ επιθυμητή μεγαλύτερη σαφήνεια.
Η άλλη παρατήρησή μου αφορά την Ιταλία, όπου η κοινή γνώμη κινείται προς την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ.
Τι απομένει από την Ευρώπη χωρίς την Ιταλία;
Αυτή η ερώτηση υπογραμμίζει τη σημασία της χρήσης διαρκών ομολόγων - και θα πρέπει να ωθήσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να κινηθεί ακόμη πιο γρήγορα από ό, τι εξετάζει επί του παρόντος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών