Η Μεγάλη Ύφεση λειτούργησε υπέρ του Δημοκρατικού κόμματος όσο κανένα άλλο γεγονός στην ιστορία - Το ίδιο καθοριστική για το μέλλον των ΗΠΑ από τον Νοέμβριο θα είναι και η διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού
Από τις 30 Απριλίου, η πανδημία του κορωνoϊού είχε ήδη σκοτώσει πάνω από 61.500 Αμερικανούς σε δύο μήνες και προκάλεσε τη χειρότερη οικονομική κατάρρευση μετά τη Μεγάλη Ύφεση.
Και αν η ιστορία είναι ο οδηγός μας, η οικονομική κρίση η οποία έχει δημιουργήσει 30 εκατομμύρια άνεργους Αμερικανούς σε έξι εβδομάδες, μπορεί να αποδειχθεί πιο ανθεκτική, καταστροφική και ιστορικά καθοριστική για το μέλλον των ΗΠΑ, αναφέρει σε ανάλυσή του το Buchanan.org.
Η ισπανική γρίπη του 1918-1919, η πιο θανατηφόρα πανδημία στη σύγχρονη ιστορία, μόλυνε περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, το ένα τρίτο του πληθυσμού του πλανήτη, σκοτώνοντας από 20 εκατομμύρια έως 50 εκατομμύρια ανθρώπους περίπου συμπεριλαμβανομένων 675.000 Αμερικανών.
Προσαρμόζοντας τους αριθμούς τότε στο σήμερα, ο αριθμός αυτός ισούται με δύο εκατομμύρια θανάτους σήμερα.
Ωστόσο, η ισπανική γρίπη δεν έκλεισε την αμερικανική οικονομία.
Καθώς η ισπανική γρίπη χτυπούσε και εξαπλωνόταν το 1918, οι ΗΠΑ στράτευσαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν έναν στρατό 4 εκατομμυρίων ανδρών, έστειλαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες στη Γαλλία, έσπασαν τον στρατό του στρατηγού Erich Ludendorff και γύρισαν την τάση του Α' Παγκοσμίου Πολέμου υπέρ των συμμάχων.
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1918, οι Doughboys έφταναν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης - στο σπίτι τους από τα πεδία μάχης της Ευρώπης έχοντας ήδη μολυνθεί με γρίπη.
Καθώς η μάστιγα συνέχισε να εξαπλώνεται ο Woodrow Wilson έπλευσε στην Ευρώπη, συμμετείχε για μήνες στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού, επέστρεψε, πήγε σε μια εθνική περιοδεία με τρένο για να πουλήσει τη συνθήκη του Παρισού και την Κοινωνία των Εθνών και υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τον Σεπτέμβριο του 1919, ο στρατηγός Pershing οδήγησε τα νικηφόρα στρατεύματά του σε παρελάσεις νίκης στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον.
Στα βιβλία ιστορίας της δεκαετίας του 1950, ο Α 'Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Wilson και η Γερουσία οι συνέπειες των μαχών για τη συνθήκη που έφερε για να υποστηρίξει την ένταξη των Η.Π.Α. στην Κοινωνία των Εθνών ήταν πολύ μεγαλύτερες από την ισπανική γρίπη που είχε σκοτώσει τόσους στρατιώτες των ΗΠΑ, όσα και τα στρατεύματα του Kaiser.
Όμως, η Μεγάλη Ύφεση, με την οποία συγκρίνεται η τρέχουσα τραγική κατάσταση, δεν κράτησε για ένα χρόνο όπως η ισπανική γρίπη.
Η Μεγάλη Ύφεση διήρκεσε από το κραχ του χρηματιστηρίου τον Οκτώβριο του 1929 έως την παραμονή του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Οικονομικά, ήταν καταστροφικό.
Η ανεργία κατά τη δεκαετία του 1930 δεν έπεσε ποτέ κάτω από το 14%.
Το 1937, ανερχόταν στο 17%.
Στο χειρότερο σημείο της Μεγάλης Ύφεσης η χρηματιστηριακή αγορά είχε χάσει το 90% της αξίας της και το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 50%.
Μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του Franklin Delano Roosevelt (FDR), το 1940, όταν οι ΗΠΑ άρχισαν να προετοιμάζονται για τον πόλεμο, η Αμερική άρχισε πραγματικά να απομακρύνεται από τις συνέπειές της.
Το New Deal του FDR, ωστόσο, παρόλο που δεν θεράπευσε την ύφεση ήταν ένας ιστορικός πολιτικός θρίαμβος τόσο για τον πρόεδρο όσο και για το κόμμα του.
Από το 1930 έως το 1946, οι Δημοκρατικοί ελέγχουν Κογκρέσο και Βουλή, ενώ επανεξέλεγξαν τον FDR τέσσερις φορές και του έδωσαν μια κυριαρχία σε 46 πολιτείες το 1936, χάνοντας μόνο το Μέιν και το Βερμόντ.
Αυτό υποδηλώνει ότι η οικονομική καταστροφή που έχουμε επιβάλει για την καταπολέμηση της πανδημίας μπορεί να αποδειχθεί πιο διαρκής και ιστορική στον αντίκτυπό της από τις τρομερές απώλειες ανθρώπινων ζωών λόγω του COVID-19.
Πολιτικά, η Μεγάλη Ύφεση λειτούργησε υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος όπως κανένα άλλο γεγονός στην ιστορία.
Μετά τη συντριβή τους 1929 υπό τον Herbert Hoover, οι Ρεπουμπλικάνοι υπερίσχυσαν στη Βουλή και τη Γερουσία για μόνο τέσσερα από τα επόμενα 50 χρόνια.
Από το 1932 έως το 1968, οι Ρεπουμπλικάνοι έχασαν την προεδρία σε επτά από εννέα εκλογές.
Μόνο οι δύο θητείες του Dwight Eisenhower στη δεκαετία του 1950 διέκοψαν μια 36χρονη βασιλεία του Δημοκρατικού Κόμματος στον Λευκό Οίκο.
Ο Richard Nixon έσπασε τη Δημοκρατική κυριαρχία και επέστρεψε το Λευκό Οίκο για τους Ρεπουμπλικάνους το 1968.
Αλλά θα χρειαστούν ακόμη δώδεκα χρόνια πριν το GOP κερδίσει τον έλεγχο και των δύο Κογκρέσων.
Ο Πρόεδρος Trump προβλέπει ανάκαμψη σε σχήμα V, τη μεγαλύτερη άνθηση στην ιστορία των ΗΠΑ.
Αλλά είναι καλό να θυμηθούμε τι συνέβη στο GOP όταν απέτυχε να ανταποκριθεί στην τελευταία ύφεση.
Ακριβώς όπως ο εμφύλιος πόλεμος ήταν το καθοριστικό γεγονός του 19ου αιώνα, που έδωσε 13 Ρεπουμπλικάνους προέδρους από τον Lincoln στον Hoover και μόνο δύο Δημοκρατικούς - τον Grover Cleveland και τον Wilson - το πώς και πότε θα βγούμε από αυτή τη νέα ύφεση θα μας πει ποιο κόμμα όχι μόνο θα κερδίσει τις εκλογές του 2020 αλλά θα κυριαρχήσει στη νέα εποχή.
Και καθώς βλέπει κανείς τις αυξανόμενες διαιρέσεις σε πολιτικό επίπεδο, με τους συντηρητικούς και τους λαϊκιστές να ζητούν το άνοιγμα της χώρας, τους φιλελεύθερους και δημοκράτες να ζητούν τη συνέχεια των θέσεών τους, φαίνεται και οι δύο να συνειδητοποιούν τα ρίσκα.
Οι Δημοκρατικοί μπορεί να διακηρύττουν ότι είναι πρόθυμοι να δουν την πανδημία να τελειώνει γρήγορα και νωρίς και η οικονομία να επιστρέφει επίσης γρήγορα στην ισχυρή κατάσταση που ήταν τον περασμένο Φεβρουάριο.
Όμως τα ψυχρά πολιτικά συμφέροντα του Δημοκρατικού Κόμματος σήμερα είναι αυτά που υπήρχαν και στην εποχή του Hoover και δεν είναι άλλα από το να προσεύχονται να αποτύχει ο πρόεδρος Trump, και άσχημα μάλιστα, ώστε να κληρονομήσουν τη χώρα.
Και αν η ιστορία είναι ο οδηγός μας, η οικονομική κρίση η οποία έχει δημιουργήσει 30 εκατομμύρια άνεργους Αμερικανούς σε έξι εβδομάδες, μπορεί να αποδειχθεί πιο ανθεκτική, καταστροφική και ιστορικά καθοριστική για το μέλλον των ΗΠΑ, αναφέρει σε ανάλυσή του το Buchanan.org.
Η ισπανική γρίπη του 1918-1919, η πιο θανατηφόρα πανδημία στη σύγχρονη ιστορία, μόλυνε περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, το ένα τρίτο του πληθυσμού του πλανήτη, σκοτώνοντας από 20 εκατομμύρια έως 50 εκατομμύρια ανθρώπους περίπου συμπεριλαμβανομένων 675.000 Αμερικανών.
Προσαρμόζοντας τους αριθμούς τότε στο σήμερα, ο αριθμός αυτός ισούται με δύο εκατομμύρια θανάτους σήμερα.
Ωστόσο, η ισπανική γρίπη δεν έκλεισε την αμερικανική οικονομία.
Καθώς η ισπανική γρίπη χτυπούσε και εξαπλωνόταν το 1918, οι ΗΠΑ στράτευσαν, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν έναν στρατό 4 εκατομμυρίων ανδρών, έστειλαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες στη Γαλλία, έσπασαν τον στρατό του στρατηγού Erich Ludendorff και γύρισαν την τάση του Α' Παγκοσμίου Πολέμου υπέρ των συμμάχων.
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 1918, οι Doughboys έφταναν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης - στο σπίτι τους από τα πεδία μάχης της Ευρώπης έχοντας ήδη μολυνθεί με γρίπη.
Καθώς η μάστιγα συνέχισε να εξαπλώνεται ο Woodrow Wilson έπλευσε στην Ευρώπη, συμμετείχε για μήνες στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού, επέστρεψε, πήγε σε μια εθνική περιοδεία με τρένο για να πουλήσει τη συνθήκη του Παρισού και την Κοινωνία των Εθνών και υπέστη ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τον Σεπτέμβριο του 1919, ο στρατηγός Pershing οδήγησε τα νικηφόρα στρατεύματά του σε παρελάσεις νίκης στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον.
Στα βιβλία ιστορίας της δεκαετίας του 1950, ο Α 'Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Wilson και η Γερουσία οι συνέπειες των μαχών για τη συνθήκη που έφερε για να υποστηρίξει την ένταξη των Η.Π.Α. στην Κοινωνία των Εθνών ήταν πολύ μεγαλύτερες από την ισπανική γρίπη που είχε σκοτώσει τόσους στρατιώτες των ΗΠΑ, όσα και τα στρατεύματα του Kaiser.
Όμως, η Μεγάλη Ύφεση, με την οποία συγκρίνεται η τρέχουσα τραγική κατάσταση, δεν κράτησε για ένα χρόνο όπως η ισπανική γρίπη.
Η Μεγάλη Ύφεση διήρκεσε από το κραχ του χρηματιστηρίου τον Οκτώβριο του 1929 έως την παραμονή του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Οικονομικά, ήταν καταστροφικό.
Η ανεργία κατά τη δεκαετία του 1930 δεν έπεσε ποτέ κάτω από το 14%.
Το 1937, ανερχόταν στο 17%.
Στο χειρότερο σημείο της Μεγάλης Ύφεσης η χρηματιστηριακή αγορά είχε χάσει το 90% της αξίας της και το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 50%.
Μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του Franklin Delano Roosevelt (FDR), το 1940, όταν οι ΗΠΑ άρχισαν να προετοιμάζονται για τον πόλεμο, η Αμερική άρχισε πραγματικά να απομακρύνεται από τις συνέπειές της.
Το New Deal του FDR, ωστόσο, παρόλο που δεν θεράπευσε την ύφεση ήταν ένας ιστορικός πολιτικός θρίαμβος τόσο για τον πρόεδρο όσο και για το κόμμα του.
Από το 1930 έως το 1946, οι Δημοκρατικοί ελέγχουν Κογκρέσο και Βουλή, ενώ επανεξέλεγξαν τον FDR τέσσερις φορές και του έδωσαν μια κυριαρχία σε 46 πολιτείες το 1936, χάνοντας μόνο το Μέιν και το Βερμόντ.
Αυτό υποδηλώνει ότι η οικονομική καταστροφή που έχουμε επιβάλει για την καταπολέμηση της πανδημίας μπορεί να αποδειχθεί πιο διαρκής και ιστορική στον αντίκτυπό της από τις τρομερές απώλειες ανθρώπινων ζωών λόγω του COVID-19.
Πολιτικά, η Μεγάλη Ύφεση λειτούργησε υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος όπως κανένα άλλο γεγονός στην ιστορία.
Μετά τη συντριβή τους 1929 υπό τον Herbert Hoover, οι Ρεπουμπλικάνοι υπερίσχυσαν στη Βουλή και τη Γερουσία για μόνο τέσσερα από τα επόμενα 50 χρόνια.
Από το 1932 έως το 1968, οι Ρεπουμπλικάνοι έχασαν την προεδρία σε επτά από εννέα εκλογές.
Μόνο οι δύο θητείες του Dwight Eisenhower στη δεκαετία του 1950 διέκοψαν μια 36χρονη βασιλεία του Δημοκρατικού Κόμματος στον Λευκό Οίκο.
Ο Richard Nixon έσπασε τη Δημοκρατική κυριαρχία και επέστρεψε το Λευκό Οίκο για τους Ρεπουμπλικάνους το 1968.
Αλλά θα χρειαστούν ακόμη δώδεκα χρόνια πριν το GOP κερδίσει τον έλεγχο και των δύο Κογκρέσων.
Ο Πρόεδρος Trump προβλέπει ανάκαμψη σε σχήμα V, τη μεγαλύτερη άνθηση στην ιστορία των ΗΠΑ.
Αλλά είναι καλό να θυμηθούμε τι συνέβη στο GOP όταν απέτυχε να ανταποκριθεί στην τελευταία ύφεση.
Ακριβώς όπως ο εμφύλιος πόλεμος ήταν το καθοριστικό γεγονός του 19ου αιώνα, που έδωσε 13 Ρεπουμπλικάνους προέδρους από τον Lincoln στον Hoover και μόνο δύο Δημοκρατικούς - τον Grover Cleveland και τον Wilson - το πώς και πότε θα βγούμε από αυτή τη νέα ύφεση θα μας πει ποιο κόμμα όχι μόνο θα κερδίσει τις εκλογές του 2020 αλλά θα κυριαρχήσει στη νέα εποχή.
Και καθώς βλέπει κανείς τις αυξανόμενες διαιρέσεις σε πολιτικό επίπεδο, με τους συντηρητικούς και τους λαϊκιστές να ζητούν το άνοιγμα της χώρας, τους φιλελεύθερους και δημοκράτες να ζητούν τη συνέχεια των θέσεών τους, φαίνεται και οι δύο να συνειδητοποιούν τα ρίσκα.
Οι Δημοκρατικοί μπορεί να διακηρύττουν ότι είναι πρόθυμοι να δουν την πανδημία να τελειώνει γρήγορα και νωρίς και η οικονομία να επιστρέφει επίσης γρήγορα στην ισχυρή κατάσταση που ήταν τον περασμένο Φεβρουάριο.
Όμως τα ψυχρά πολιτικά συμφέροντα του Δημοκρατικού Κόμματος σήμερα είναι αυτά που υπήρχαν και στην εποχή του Hoover και δεν είναι άλλα από το να προσεύχονται να αποτύχει ο πρόεδρος Trump, και άσχημα μάλιστα, ώστε να κληρονομήσουν τη χώρα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών