Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα για το τι πρόεδρος σχεδιάζει να είναι ο Baiden και πολλά πεδία όπου θα μπορούσε κανείς να τον επικρίνει.
Όταν ο J. Baiden ανακοίνωσε ότι θα είναι για τρίτη φορά υποψήφιος για την προεδρία, δεν είχε το ύφος νικητή.
Οι πρώτες δύο προσπάθειές του ήταν τραγικές, έχει φήμη γκαφατζή και είναι ένας ηλικιωμένος λευκός σε ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία αναφέρει η Washington Post.
Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα για το τι πρόεδρος σχεδιάζει να είναι ο Baiden και πολλά πεδία όπου θα μπορούσε κανείς να τον επικρίνει.
Τόσο για ουσιαστικούς όσο και για πολιτικούς λόγους, όμως, περνάει πάνω από τον πήχη.
Ας δούμε πρώτα την ουσία.
Αν και ο Baiden είναι πιο μετριοπαθής απ’όσο θα ήθελαν πολλοί φιλελεύθεροι, αυτό που ενοχλούσε τους περισσότερους επικριτές του ήταν η έλλειψη οράματος. Στη διάρκεια των προκριματικών εκλογών υποστήριζε ότι η απομάκρυνση του Trump θα ισοδυναμεί απλώς με επιστροφή του ρολογιού τέσσερα χρόνια πίσω, όταν όλα ήταν καλά.
Αυτό θα ήταν μια χαμένη ευκαιρία δεδομένων των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε. Κι ενώ ο Baiden υποστήριξε στην αρχή της εκστρατείας του μερικές αξιόλογες θέσεις για το σύστημα υγείας, έμοιαζε περισσότερο να παρουσιάζει τον εαυτό του ως μια μετριοπαθή εναλλακτική λύση στον B. Sanders ή στην E. Warren, παρά ως ένας υποψήφιος με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Τώρα, όμως, ο Baiden όχι μόνο συνεργάζεται με τον Shanders τη Warren, αλλά μιλάει σαν κι αυτούς.
Η πανδημία, η ύφεση και οι ταραχές για την αστυνομική βία τον έχουν μεταμορφώσει.
Στις συνεντεύξεις του υπόσχεται ότι η κυβέρνησή του θα παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη θεραπεία των υγειονομικών, οικονομικών ή φυλετικών δεινών της χώρας.
Το μοντέλο του τώρα είναι ο F. Roosvelt.
Θα πει κανείς ότι αυτά είναι λόγια, αλλά έχουν και τα λόγια τη σημασία τους, καθώς δημιουργούν προσδοκίες, που ο Baiden θα πιεστεί να εκπληρώσει.
Και ο Baiden ανταποκρίνεται στις πιέσεις.
Πολλές φορές έχει αλλάξει θέση σε διάφορα ζητήματα, βλέποντας ότι μετατοπίζεται το κέντρο βάρους στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Αν νικήσει, το κέντρο του κόμματος όχι μόνο θα έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά, αλλά θα απαιτήσει και ένα επιθετικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.
Στο κεφάλαιο της πολιτικής, πρέπει να ομολογήσω ότι είχα υποτιμήσει την απήχηση του Baiden.
Όταν οι ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος αποφάσισαν ότι ο Baiden είναι ο καλύτερος υποψήφιος (κάτι για το οποίο εξακολουθώ να έχω επιφυλάξεις), στράφηκαν μαζικά προς το μέρος του.
Και όταν η πανδημία άρχισε να θερίζει και να προκαλεί μια οικονομική κρίση που θυμίζει τη Μεγάλη Ύφεση, ο Baiden υιοθέτησε τους καθησυχαστικούς τόνους που περίμεναν οι ψηφοφόροι.
Ακόμη δεν ξέρουμε αν θα κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους, αλλά μπορεί και να μη χρειαστεί: ο Trump κάνει άριστα αυτή τη δουλειά στους Δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
Κάποιος άλλος υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος ίσως να τα πήγαινε εξίσου καλά εν μέσω αυτής της καταστροφικής προεδρίας.
Ίσως να τα πήγαινε κι ακόμη καλύτερα. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Αλλά η ικανότητα του Baiden να αισθανθεί και να μεταδώσει ενσυναίσθηση έρχεται πάνω στην ώρα.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν εκλεγεί πρόεδρος, αποκλείεται να αρκεστεί στην επιστροφή της οικονομίας στα προηγούμενα επίπεδα και να ξεχάσει όλη αυτή τη φιλολογία περί Ρούσβελτ.
Πολλά θα εξαρτηθούν και από τους συμβούλους του: αρκεί να δει κανείς αυτούς τους τύπους της Wall Street Στριτ που τον συμβουλεύουν για την οικονομική πολιτική.
www.bankingnews.gr
Οι πρώτες δύο προσπάθειές του ήταν τραγικές, έχει φήμη γκαφατζή και είναι ένας ηλικιωμένος λευκός σε ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία αναφέρει η Washington Post.
Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα για το τι πρόεδρος σχεδιάζει να είναι ο Baiden και πολλά πεδία όπου θα μπορούσε κανείς να τον επικρίνει.
Τόσο για ουσιαστικούς όσο και για πολιτικούς λόγους, όμως, περνάει πάνω από τον πήχη.
Ας δούμε πρώτα την ουσία.
Αν και ο Baiden είναι πιο μετριοπαθής απ’όσο θα ήθελαν πολλοί φιλελεύθεροι, αυτό που ενοχλούσε τους περισσότερους επικριτές του ήταν η έλλειψη οράματος. Στη διάρκεια των προκριματικών εκλογών υποστήριζε ότι η απομάκρυνση του Trump θα ισοδυναμεί απλώς με επιστροφή του ρολογιού τέσσερα χρόνια πίσω, όταν όλα ήταν καλά.
Αυτό θα ήταν μια χαμένη ευκαιρία δεδομένων των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε. Κι ενώ ο Baiden υποστήριξε στην αρχή της εκστρατείας του μερικές αξιόλογες θέσεις για το σύστημα υγείας, έμοιαζε περισσότερο να παρουσιάζει τον εαυτό του ως μια μετριοπαθή εναλλακτική λύση στον B. Sanders ή στην E. Warren, παρά ως ένας υποψήφιος με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Τώρα, όμως, ο Baiden όχι μόνο συνεργάζεται με τον Shanders τη Warren, αλλά μιλάει σαν κι αυτούς.
Η πανδημία, η ύφεση και οι ταραχές για την αστυνομική βία τον έχουν μεταμορφώσει.
Στις συνεντεύξεις του υπόσχεται ότι η κυβέρνησή του θα παίζει μεγαλύτερο ρόλο στη θεραπεία των υγειονομικών, οικονομικών ή φυλετικών δεινών της χώρας.
Το μοντέλο του τώρα είναι ο F. Roosvelt.
Θα πει κανείς ότι αυτά είναι λόγια, αλλά έχουν και τα λόγια τη σημασία τους, καθώς δημιουργούν προσδοκίες, που ο Baiden θα πιεστεί να εκπληρώσει.
Και ο Baiden ανταποκρίνεται στις πιέσεις.
Πολλές φορές έχει αλλάξει θέση σε διάφορα ζητήματα, βλέποντας ότι μετατοπίζεται το κέντρο βάρους στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Αν νικήσει, το κέντρο του κόμματος όχι μόνο θα έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά, αλλά θα απαιτήσει και ένα επιθετικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.
Στο κεφάλαιο της πολιτικής, πρέπει να ομολογήσω ότι είχα υποτιμήσει την απήχηση του Baiden.
Όταν οι ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος αποφάσισαν ότι ο Baiden είναι ο καλύτερος υποψήφιος (κάτι για το οποίο εξακολουθώ να έχω επιφυλάξεις), στράφηκαν μαζικά προς το μέρος του.
Και όταν η πανδημία άρχισε να θερίζει και να προκαλεί μια οικονομική κρίση που θυμίζει τη Μεγάλη Ύφεση, ο Baiden υιοθέτησε τους καθησυχαστικούς τόνους που περίμεναν οι ψηφοφόροι.
Ακόμη δεν ξέρουμε αν θα κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους, αλλά μπορεί και να μη χρειαστεί: ο Trump κάνει άριστα αυτή τη δουλειά στους Δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
Κάποιος άλλος υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος ίσως να τα πήγαινε εξίσου καλά εν μέσω αυτής της καταστροφικής προεδρίας.
Ίσως να τα πήγαινε κι ακόμη καλύτερα. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Αλλά η ικανότητα του Baiden να αισθανθεί και να μεταδώσει ενσυναίσθηση έρχεται πάνω στην ώρα.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν εκλεγεί πρόεδρος, αποκλείεται να αρκεστεί στην επιστροφή της οικονομίας στα προηγούμενα επίπεδα και να ξεχάσει όλη αυτή τη φιλολογία περί Ρούσβελτ.
Πολλά θα εξαρτηθούν και από τους συμβούλους του: αρκεί να δει κανείς αυτούς τους τύπους της Wall Street Στριτ που τον συμβουλεύουν για την οικονομική πολιτική.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών