Ο οικονομικός πόνος είναι ήδη τόσο διαδεδομένος που οι διαδηλώσεις και τα νέα κινήματα αρχίζουν να έχουν αντίκτυπο
Η οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία του κορωνοϊού, στρέφει όλο και περισσότερους Ευρωπαίους κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όπως σημειώνει ο αναλυτής Claudio Grass, από την αρχή του έτους, η κρίση του κορωνοϊού έχει μονοπωλήσει την επικαιρότητα, στον βαθμό που πολλές σημαντικές ειδήσεις μπήκαν σε δεύτερη μοίρα.
Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η απόφαση που εκδόθηκε από το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο στις αρχές Μαΐου, η οποία αμφισβήτησε τις ενέργειες και τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Στην ουσία, η απόφαση του δικαστηρίου κατέστησε σαφές ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ δεν σέβεται την «αρχή της αναλογικότητας».
Η απόφαση ανέφερε επίσης τις παρενέργειες του προγράμματος και της γενικής πολιτικής της ΕΚΤ, όπως η τιμωρία των αποταμιευτών και των συνταξιούχων.
Όπως επισημάνθηκε στην επίσημη απόφαση, «η ΕΚΤ δεν πραγματοποιεί την απαραίτητη εξισορρόπηση του στόχου της νομισματικής πολιτικής έναντι των επιπτώσεων της οικονομικής πολιτικής που προκύπτουν από το πρόγραμμα.
Επομένως, οι επίμαχες αποφάσεις υπερβαίνουν την εντολή νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ».
Ως αποτέλεσμα, το δικαστήριο εξέδωσε τελεσίγραφο και ζήτησε απευθείας από την Bundesbank να συμμορφωθεί με την απόφασή της και συνεπώς να σταματήσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα στο πλαίσιο του προγράμματος QE της ΕΚΤ τους επόμενους τρεις μήνες.
Αυτή η κρίση χρησίμευσε ως «ημέρα κρίσης», σημειώνει ο αναλυτής.
Αποκάλυψε τις αμέτρητες αποτυχίες, την ανικανότητα και την αναταραχή στον πυρήνα των περισσότερων θεσμικών οργάνων, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως.
Τα πιο αποκεντρωμένα έθνη τα πήγαν σχετικά καλύτερα από εκείνα με υψηλό βαθμό συγκεντρωτισμού, με τα τελευταία δυστυχώς να είναι η πλειοψηφία.
Στα πιο συγκεντρωτικά έθνη, η έλλειψη συνοχής και σαφούς ηγεσίας, τα αντιφατικά μηνύματα, οι αποτυχίες της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης που κόστισαν αμέτρητες ζωές, και οι πολιτικές αποφάσεις που κόστισαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας, αποκάλυψαν όλα τα ελαττώματα των εθνικών κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών.
Και αυτό είναι μόνο το πρώτο κύμα καταστροφών.
Υπάρχουν ακόμη πιο σοβαρές συνέπειες, τις οποίες οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, όπως η αναπόφευκτη καταστροφή των συστημάτων πρόνοιας και οι βόμβες του χρέους στις περισσότερες μεγάλες οικονομίες.
Ωστόσο, ο οικονομικός πόνος είναι ήδη τόσο διαδεδομένος που οι διαδηλώσεις και τα νέα κινήματα αρχίζουν να έχουν αντίκτυπο.
Οι διαμαρτυρίες κατά του lockdown, οι απεργίες και οι συγκρούσεις με την αστυνομία είναι όλο και συχνότερες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι πολιτικές τάσεις αλλάζουν επίσης, και για άλλη μια φορά το κοινό συναίσθημα στρέφεται αποφασιστικά κατά της ΕΕ.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα της Tecné, το 42% των Ιταλών δήλωσαν ότι θα εγκατέλειπαν την ΕΕ, από 26% το Νοέμβριο του 2018, ενώ το 88% θεώρησε ότι η ΕΕ απέτυχε να στηρίξει τη χώρα τους.
Στη Γαλλία, περίπου έξι στα δέκα άτομα «δεν εμπιστεύονται» τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Jacques Delors.
Επομένως, αυτή η ιδέα των εθνών που αναλαμβάνουν τον έλεγχο των οικονομιών τους δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για την ΕΕ και εκείνους που βλέπουν την ευκαιρία να πιέσουν για περαιτέρω συγκεντρωτισμό, με αφορμή την κρίση του κορωνοϊού.
Η υποστήριξη μέτρων που θα οδηγούσαν σε αυστηρότερη ολοκλήρωση και ακόμη περισσότερη εξουσία στις Βρυξέλλες είναι υψηλή μεταξύ των θεσμικών προσώπων.
Ωστόσο, αυτά τα σχέδια είναι πολύ απίθανο να είναι δημοφιλή στους πολίτες.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει ο αναλυτής Claudio Grass, από την αρχή του έτους, η κρίση του κορωνοϊού έχει μονοπωλήσει την επικαιρότητα, στον βαθμό που πολλές σημαντικές ειδήσεις μπήκαν σε δεύτερη μοίρα.
Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν η απόφαση που εκδόθηκε από το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο στις αρχές Μαΐου, η οποία αμφισβήτησε τις ενέργειες και τις αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Στην ουσία, η απόφαση του δικαστηρίου κατέστησε σαφές ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ δεν σέβεται την «αρχή της αναλογικότητας».
Η απόφαση ανέφερε επίσης τις παρενέργειες του προγράμματος και της γενικής πολιτικής της ΕΚΤ, όπως η τιμωρία των αποταμιευτών και των συνταξιούχων.
Όπως επισημάνθηκε στην επίσημη απόφαση, «η ΕΚΤ δεν πραγματοποιεί την απαραίτητη εξισορρόπηση του στόχου της νομισματικής πολιτικής έναντι των επιπτώσεων της οικονομικής πολιτικής που προκύπτουν από το πρόγραμμα.
Επομένως, οι επίμαχες αποφάσεις υπερβαίνουν την εντολή νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ».
Ως αποτέλεσμα, το δικαστήριο εξέδωσε τελεσίγραφο και ζήτησε απευθείας από την Bundesbank να συμμορφωθεί με την απόφασή της και συνεπώς να σταματήσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα στο πλαίσιο του προγράμματος QE της ΕΚΤ τους επόμενους τρεις μήνες.
Αυτή η κρίση χρησίμευσε ως «ημέρα κρίσης», σημειώνει ο αναλυτής.
Αποκάλυψε τις αμέτρητες αποτυχίες, την ανικανότητα και την αναταραχή στον πυρήνα των περισσότερων θεσμικών οργάνων, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως.
Τα πιο αποκεντρωμένα έθνη τα πήγαν σχετικά καλύτερα από εκείνα με υψηλό βαθμό συγκεντρωτισμού, με τα τελευταία δυστυχώς να είναι η πλειοψηφία.
Στα πιο συγκεντρωτικά έθνη, η έλλειψη συνοχής και σαφούς ηγεσίας, τα αντιφατικά μηνύματα, οι αποτυχίες της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης που κόστισαν αμέτρητες ζωές, και οι πολιτικές αποφάσεις που κόστισαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας, αποκάλυψαν όλα τα ελαττώματα των εθνικών κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών.
Και αυτό είναι μόνο το πρώτο κύμα καταστροφών.
Υπάρχουν ακόμη πιο σοβαρές συνέπειες, τις οποίες οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, όπως η αναπόφευκτη καταστροφή των συστημάτων πρόνοιας και οι βόμβες του χρέους στις περισσότερες μεγάλες οικονομίες.
Ωστόσο, ο οικονομικός πόνος είναι ήδη τόσο διαδεδομένος που οι διαδηλώσεις και τα νέα κινήματα αρχίζουν να έχουν αντίκτυπο.
Οι διαμαρτυρίες κατά του lockdown, οι απεργίες και οι συγκρούσεις με την αστυνομία είναι όλο και συχνότερες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι πολιτικές τάσεις αλλάζουν επίσης, και για άλλη μια φορά το κοινό συναίσθημα στρέφεται αποφασιστικά κατά της ΕΕ.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα της Tecné, το 42% των Ιταλών δήλωσαν ότι θα εγκατέλειπαν την ΕΕ, από 26% το Νοέμβριο του 2018, ενώ το 88% θεώρησε ότι η ΕΕ απέτυχε να στηρίξει τη χώρα τους.
Στη Γαλλία, περίπου έξι στα δέκα άτομα «δεν εμπιστεύονται» τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Jacques Delors.
Επομένως, αυτή η ιδέα των εθνών που αναλαμβάνουν τον έλεγχο των οικονομιών τους δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για την ΕΕ και εκείνους που βλέπουν την ευκαιρία να πιέσουν για περαιτέρω συγκεντρωτισμό, με αφορμή την κρίση του κορωνοϊού.
Η υποστήριξη μέτρων που θα οδηγούσαν σε αυστηρότερη ολοκλήρωση και ακόμη περισσότερη εξουσία στις Βρυξέλλες είναι υψηλή μεταξύ των θεσμικών προσώπων.
Ωστόσο, αυτά τα σχέδια είναι πολύ απίθανο να είναι δημοφιλή στους πολίτες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών