Μια τράπεζα θα αντιμετωπίσει προβλήματα αν η αξία των κρατικών ομολόγων υποχωρήσει
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χαλαρώσει τους κανόνες της για τις τράπεζες - που δημιουργήθηκαν επίπονα την δεκαετία περίπου μετά την οικονομική κρίση - καθώς προσπαθεί να διαχειριστεί τον αντίκτυπο του κορωνοϊού.
Δυστυχώς, όμως, η απόφασή της αυτή μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα εάν η οικονομική δραστηριότητα δεν αποκατασταθεί, αναφέρει νέα ανάλυση του Bloomberg.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι κανονισμοί χαλαρώνουν ακριβώς καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται να εισφέρει ένα τεράστιο πακέτο ρευστότητας στο νομισματικό σύστημα της ευρωζώνης.
Αυτό θα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα τις τράπεζες να αποκτήσουν περισσότερο κρατικό χρέος μέσω αυτού που είναι γνωστό ως "μεταφορά συναλλαγών" - όπου δανείζονται φτηνά από την ΕΚΤ και επιδιώκουν να αποκομίσουν ένα ασφαλές κέρδος αγοράζοντας ομόλογα επενδυτικού βαθμού που αποδίδουν περισσότερο από το κόστος δανεισμού τους.
Έτσι, οι τράπεζες θα αγοράσουν περισσότερο χρέος από τις εθνικές τους κυβερνήσεις, δημιουργώντας δυνητικά έναν «απειλητικό βρόγχο», όπου μια τράπεζα θα αντιμετωπίσει προβλήματα αν η αξία των κρατικών ομολόγων υποχωρήσει.
Αυτό έγινε μια συστημική απειλή στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας, προκαλώντας την κρίση του 2012 στο ευρώ.
Η οικονομική απάντηση της Ευρώπης στην πανδημία ήταν αξιοθαύμαστη και είναι λογικό να χαλαρώσει τους τραπεζικούς κανόνες για να διασφαλίσει ότι οι τροχοί της οικονομίας μπορούν να γυρίσουν ξανά.
Αλλά η τελευταία χαλάρωση είναι επικίνδυνη, αναφέρει το Bloomberg.
Πρόκειται για μια τολμηρή κίνηση, καθώς η ΕΚΤ προωθεί ταυτόχρονα στον τραπεζικό τομέα με όση ρευστότητα θέλει, για να δαπανήσει όσο θέλει.
Τους τελευταίους τρεις μήνες έχει ήδη σημειωθεί αύξηση ρεκόρ ύψους 200 δισ. ευρώ στην κατοχή κρατικού χρέους από τις τράπεζες της ΕΕ, σύμφωνα με αναλυτές της Jefferies International.
Σύμφωνα με τον Frederik Ducrozet, της Pictet Wealth Management, οι τράπεζες θα μπορούσαν να λάβουν περί τα 1,2 τρισ. μέσω των εξαιρετικά φθηνών δανείων της ΕΚΤ, γνωστών ως στοχευμένων πράξεων μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (TLTRO), με γενναιόδωρα επιτόκια.
Αναπόφευκτα ορισμένες θα σταθμεύσουν τη ρευστότητα στο δημόσιο χρέος, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Μεγάλο μέρος αυτών των επιπλέον χρημάτων θα καταλήξει να χρησιμοποιείται από τραπεζίτες σε αυτές τις συναλλαγές μεταφοράς.
Σε αυτήν την περίπτωση, οι τράπεζες θα δανείζονται στο -1% μέσω του συστήματος TLTRO και, στη συνέχεια, θα επενδύουν σε κρατικά ομόλογα και εταιρικό χρέος επενδυτικού βαθμού που παρέχουν σημαντικές αποδόσεις.
Αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει την αμελητέα κερδοφορία των τραπεζών, αλλά με ποιο κόστος εάν σημαίνει ότι οι τράπεζες διακρατούν πάρα πολύ δημόσιο χρέος;
Όπως επισημαίνει το Bloomberg, άλλο πράγμα είναι για την ΕΚΤ να κατέχει έως και 450 δισ. ευρώ ιταλικών κρατικών ομολόγων, και ένα άλλο για μία τράπεζα να είναι τόσο εκτεθειμένη σε ένα έθνος.
Η Intesa Sanpaolo της Ιταλίας είναι ήδη ο δεύτερος μεγαλύτερος πιστωτής αυτής της χώρας, με περίπου 100 δισ. ευρώ του εθνικού της χρέους.
Η συσσώρευση ακόμη περισσότερων κρατικών δανείων στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο κατέχει υψηλότερο ποσοστό των ομολόγων της χώρας του από οποιοδήποτε άλλο έθνος της ζώνης του ευρώ, μπορεί να μην είναι καλή ιδέα.
Όλο αυτό κινδυνεύει να αφήσει τη ζώνη του ευρώ εκτεθειμένη, έχοντας ένα τραπεζικό σύστημα που χρηματοδοτεί κρατικό χρέος.
Αυτό μπορεί να είναι απαραίτητο για την αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά ο κίνδυνος παραμένει.
www.bankingnews.gr
Δυστυχώς, όμως, η απόφασή της αυτή μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα εάν η οικονομική δραστηριότητα δεν αποκατασταθεί, αναφέρει νέα ανάλυση του Bloomberg.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι κανονισμοί χαλαρώνουν ακριβώς καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται να εισφέρει ένα τεράστιο πακέτο ρευστότητας στο νομισματικό σύστημα της ευρωζώνης.
Αυτό θα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα τις τράπεζες να αποκτήσουν περισσότερο κρατικό χρέος μέσω αυτού που είναι γνωστό ως "μεταφορά συναλλαγών" - όπου δανείζονται φτηνά από την ΕΚΤ και επιδιώκουν να αποκομίσουν ένα ασφαλές κέρδος αγοράζοντας ομόλογα επενδυτικού βαθμού που αποδίδουν περισσότερο από το κόστος δανεισμού τους.
Έτσι, οι τράπεζες θα αγοράσουν περισσότερο χρέος από τις εθνικές τους κυβερνήσεις, δημιουργώντας δυνητικά έναν «απειλητικό βρόγχο», όπου μια τράπεζα θα αντιμετωπίσει προβλήματα αν η αξία των κρατικών ομολόγων υποχωρήσει.
Αυτό έγινε μια συστημική απειλή στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας, προκαλώντας την κρίση του 2012 στο ευρώ.
Η οικονομική απάντηση της Ευρώπης στην πανδημία ήταν αξιοθαύμαστη και είναι λογικό να χαλαρώσει τους τραπεζικούς κανόνες για να διασφαλίσει ότι οι τροχοί της οικονομίας μπορούν να γυρίσουν ξανά.
Αλλά η τελευταία χαλάρωση είναι επικίνδυνη, αναφέρει το Bloomberg.
Πρόκειται για μια τολμηρή κίνηση, καθώς η ΕΚΤ προωθεί ταυτόχρονα στον τραπεζικό τομέα με όση ρευστότητα θέλει, για να δαπανήσει όσο θέλει.
Τους τελευταίους τρεις μήνες έχει ήδη σημειωθεί αύξηση ρεκόρ ύψους 200 δισ. ευρώ στην κατοχή κρατικού χρέους από τις τράπεζες της ΕΕ, σύμφωνα με αναλυτές της Jefferies International.
Σύμφωνα με τον Frederik Ducrozet, της Pictet Wealth Management, οι τράπεζες θα μπορούσαν να λάβουν περί τα 1,2 τρισ. μέσω των εξαιρετικά φθηνών δανείων της ΕΚΤ, γνωστών ως στοχευμένων πράξεων μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (TLTRO), με γενναιόδωρα επιτόκια.
Αναπόφευκτα ορισμένες θα σταθμεύσουν τη ρευστότητα στο δημόσιο χρέος, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Μεγάλο μέρος αυτών των επιπλέον χρημάτων θα καταλήξει να χρησιμοποιείται από τραπεζίτες σε αυτές τις συναλλαγές μεταφοράς.
Σε αυτήν την περίπτωση, οι τράπεζες θα δανείζονται στο -1% μέσω του συστήματος TLTRO και, στη συνέχεια, θα επενδύουν σε κρατικά ομόλογα και εταιρικό χρέος επενδυτικού βαθμού που παρέχουν σημαντικές αποδόσεις.
Αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει την αμελητέα κερδοφορία των τραπεζών, αλλά με ποιο κόστος εάν σημαίνει ότι οι τράπεζες διακρατούν πάρα πολύ δημόσιο χρέος;
Όπως επισημαίνει το Bloomberg, άλλο πράγμα είναι για την ΕΚΤ να κατέχει έως και 450 δισ. ευρώ ιταλικών κρατικών ομολόγων, και ένα άλλο για μία τράπεζα να είναι τόσο εκτεθειμένη σε ένα έθνος.
Η Intesa Sanpaolo της Ιταλίας είναι ήδη ο δεύτερος μεγαλύτερος πιστωτής αυτής της χώρας, με περίπου 100 δισ. ευρώ του εθνικού της χρέους.
Η συσσώρευση ακόμη περισσότερων κρατικών δανείων στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο κατέχει υψηλότερο ποσοστό των ομολόγων της χώρας του από οποιοδήποτε άλλο έθνος της ζώνης του ευρώ, μπορεί να μην είναι καλή ιδέα.
Όλο αυτό κινδυνεύει να αφήσει τη ζώνη του ευρώ εκτεθειμένη, έχοντας ένα τραπεζικό σύστημα που χρηματοδοτεί κρατικό χρέος.
Αυτό μπορεί να είναι απαραίτητο για την αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά ο κίνδυνος παραμένει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών