«Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διορθώσει την προσφυγική της πολιτική, θα οδηγείται από τη μία ανθρωπιστική κρίση στην άλλη»
Στην Ευρώπη επιρρίπτει την ευθύνη για την τραγωδία στη Μόρια το Bloomberg.
«Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διορθώσει την προσφυγική της πολιτική, θα οδηγείται από τη μία ανθρωπιστική κρίση στην άλλη», τονίζεται στο άρθρο.
«Σχεδόν δεν έχει σημασία ποιος ξεκίνησε τις πυρκαγιές στον άθλιο καταυλισμό προσφύγων στη Λέσβο που ονομάζεται Μόρια, αφήνοντας χιλιάδες να κοιμηθούν στους δρόμους.
Θα μπορούσε να ήταν οι απελπισμένοι μετανάστες, που ζούσαν σε στενές σκηνές χωρίς καθαρές τουαλέτες και αναγκάστηκαν να τεθούν σε καραντίνα λόγω κορωνοϊού, , τι κι αν αυτό σημαίνει σε τέτοιες συνθήκες.
Θα μπορούσαν να ήταν ντόπιοι Έλληνες, που αγανακτούν βλέποντας μία παραγκούπολη στο όμορφο νησί τους.
Ή οι πυρκαγιές θα μπορούσαν να έχουν ξεσπάσει από μόνες τους, γιατί σε ένα τόσο άθλιο μέρος, τα κακά πράγματα απλώς συμβαίνουν», σχολιάζει στο άρθρο του ο Andreas Kluth.
«Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη - από τις Βρυξέλλες έως το Βερολίνο, τη Βουδαπέστη, τη Βαρσοβία και την Αθήνα - είναι υπεύθυνη για αυτήν την τραγωδία.
Πρόκειται για μία από τις χειρότερες αποτυχίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια μεγάλη λίστα: την αδυναμία της να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση.
Ήταν σαφές εδώ και πολλά χρόνια ότι η μετανάστευση από φτωχές και περιοχές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ΕΕ.
Αλλά τα περισσότερα κράτη μέλη που δεν είναι δια θαλάσσης στη Μεσόγειο, μπορούν να αρνηθούν να αναγνωρίσουν τη μετανάστευση ως πρόβλημα τους», σημειώνει ο αρθρογράφος του Bloomberg.
Το αποτέλεσμα ήταν o περιβόητος και κυνικός κανονισμός του Δουβλίνου, σημειώνει, ο οποίος απαιτεί από τους μετανάστες, τουλάχιστον θεωρητικά, να υποβάλουν αίτηση ασύλου μόνο στο πρώτο κράτος μέλος της ΕΕ που εισέρχονται φυσικά.
Το καλοκαίρι του 2015, Σύροι, Αφγανοί και άλλοι κατέφυγαν στην Ελλάδα, η οποία υπέφερε από την κρίση του ευρώ.
Από εκεί οι μετανάστες έφευγαν πεζοί από τα Βαλκάνια προς τη Γερμανία και το βορρά - έως ότου πολλοί από αυτούς έφτασαν σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στη Βουδαπέστη.
Αντί να τους βοηθήσει, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban τους εμπόδισε.
Στις βραδινές ειδήσεις εκείνο το καλοκαίρι, οι Ευρωπαίοι παρακολούθησαν οικογένειες που κοιμούνται σε πλατφόρμες και τρένα και περπατούν κατά μήκος εθνικών οδών προς τα γερμανικά σύνορα.
Η Angela Merkel, η Γερμανίδα καγκελάριος, αποφάσισε ότι η επιστροφή αυτών των προσφύγων δεν ήταν επιλογή.
Ούτε η Γερμανία ούτε ο κόσμος, 70 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, δεν ήθελαν να δουν τους Γερμανούς να αντιμετωπίζουν έτσι κατεστραμμένους και αβοήθητους ανθρώπους.
Τους άφησε λοιπόν. Δημοσιογράφοι σαν εμένα ανέφεραν ότι «άνοιξε τα σύνορα».
Στην πραγματικότητα, τα σύνορα Αυστρίας - Γερμανίας ήταν ήδη ανοιχτά, απλά δεν τα έκλεισε.
Ωστόσο, τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων που ήρθαν στην Ευρώπη, δίχασαν τους Ευρωπαίους, Κάποιοι καλωσόρισαν τους πρόσφυγες. Άλλοι φοβήθηκαν ή απωθήθηκαν από αυτούς, φοβούμενοι ότι απειλούσαν τον τρόπο ζωής τους. Οι Γερμανοί άρχισαν να διαδηλώνουν σε διαμαρτυρίες σε πόλεις όπως η Δρέσδη.
Το δεξιό και ξενοφοβικό κόμμα που Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο στις αρχές του καλοκαιριού του 2005 έφτασε κοντά στη διάλυση, ξαφνικά ανέβασε τα ποσοστά του στις κάλπες..
Η αντίδραση απέναντι στην προσφυγική πολιτική κυριάρχησε στη Γερμανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπως υπενθυμίζει ο Kluth.
Tο φταίξιμο έπεσε στη Merkel, η οποία σύντομα αναγκάστηκε να αλλάξει γραμμή, τερματίζοντας την πολιτική του καλωσορίσματος.
Η κρίση οδήγησε στη συμφωνία με την Τουρκία,
Αν όχι στα χαρτιά, στην πράξη είχε καταργηθεί το Δουβλίνο.
Τι θα το αντικαθιστούσε;
Επί της αρχής δεν υπήρχε σαφής απάντηση.
Η ΕΕ χρειαζόταν ένα νέο σύστημα, ωστόσο η ευρωπαϊκή λύση δεν ήρθε ποτέ, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να εγκλωβίζονται στην Ελλάδα.
Όπως τονίζεται στο άρθρο, θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί αποκλειστικά η Ελλάδα για την κόλαση των καταυλισμών, με τον αρθρογράφο του Bloomberg να επιρρίπτει την ευθύνη στην ΕΕ.
«Η Ελλάδα, μιμούμενη την Αυστραλία, προσπαθεί να εμποδίσει τους πρόσφυγες να φτάσουν στην ηπειρωτική χώρα, οδηγώντας τους σε νησιωτικά στρατόπεδα, εκ των οποίων η Μόρια είναι η μεγαλύτερη.
Σχεδιασμένη για 3.000 άτομα, φιλοξένησε κάποια περίοδο έως και 20.000, ενώ φιλοξενούσε 12.000 όταν ξέσπασαν οι πυρκαγιές αυτή την εβδομάδα.
Στη θάλασσα, έχουν υπάρξει αναφορές για ελληνικά πλοία τα οποία ωθούν πίσω τους πρόσφυγες κάνοντας χρήση βίας, αν και η Αθήνα αρνείται τις σχετικές καταγγελίες.
Το να ξεχωρίζει όμως κανείς την Ελλάδα, επιρρίπτοντάς της την βασική ευθύνη, θα ήταν άδικο.
Εάν τα στρατόπεδα προσφύγων της Ευρώπης ισοδυναμούν με κόλαση, είναι επειδή η Ευρώπη θέλει σιωπηρά να είναι έτσι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πυρκαγιές όπως εκείνη στη Μόρια είναι αναπόφευκτες, όπως και τα κρούσματα ασθενειών, η βία και κάθε άλλη μορφή ανθρώπινης δυστυχίας», αναφέρει το άρθρο.
Και καταλήγει τονίζοντας ότι «εάν η Ευρώπη δεν διορθώσει τη μεταναστευτική της πολιτική και δεν σαμποτάρει τον Orban και τους ομοίους του, θα βολοδέρνει από τη μια ανθρωπιστική καταστροφή στην άλλη.
Σταδιακά, αυτό θα δυσφημίσει τον ισχυρισμό ότι η ΕΕ είναι μία κοινότητα «αξιών».
Και σε αυτήν την περίπτωση, τι νόημα θα έχει η ύπαρξή της, διερωτάται ο αρθρογράφος.
«Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διορθώσει την προσφυγική της πολιτική, θα οδηγείται από τη μία ανθρωπιστική κρίση στην άλλη», τονίζεται στο άρθρο.
«Σχεδόν δεν έχει σημασία ποιος ξεκίνησε τις πυρκαγιές στον άθλιο καταυλισμό προσφύγων στη Λέσβο που ονομάζεται Μόρια, αφήνοντας χιλιάδες να κοιμηθούν στους δρόμους.
Θα μπορούσε να ήταν οι απελπισμένοι μετανάστες, που ζούσαν σε στενές σκηνές χωρίς καθαρές τουαλέτες και αναγκάστηκαν να τεθούν σε καραντίνα λόγω κορωνοϊού, , τι κι αν αυτό σημαίνει σε τέτοιες συνθήκες.
Θα μπορούσαν να ήταν ντόπιοι Έλληνες, που αγανακτούν βλέποντας μία παραγκούπολη στο όμορφο νησί τους.
Ή οι πυρκαγιές θα μπορούσαν να έχουν ξεσπάσει από μόνες τους, γιατί σε ένα τόσο άθλιο μέρος, τα κακά πράγματα απλώς συμβαίνουν», σχολιάζει στο άρθρο του ο Andreas Kluth.
«Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη - από τις Βρυξέλλες έως το Βερολίνο, τη Βουδαπέστη, τη Βαρσοβία και την Αθήνα - είναι υπεύθυνη για αυτήν την τραγωδία.
Πρόκειται για μία από τις χειρότερες αποτυχίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια μεγάλη λίστα: την αδυναμία της να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση.
Ήταν σαφές εδώ και πολλά χρόνια ότι η μετανάστευση από φτωχές και περιοχές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ΕΕ.
Αλλά τα περισσότερα κράτη μέλη που δεν είναι δια θαλάσσης στη Μεσόγειο, μπορούν να αρνηθούν να αναγνωρίσουν τη μετανάστευση ως πρόβλημα τους», σημειώνει ο αρθρογράφος του Bloomberg.
Το αποτέλεσμα ήταν o περιβόητος και κυνικός κανονισμός του Δουβλίνου, σημειώνει, ο οποίος απαιτεί από τους μετανάστες, τουλάχιστον θεωρητικά, να υποβάλουν αίτηση ασύλου μόνο στο πρώτο κράτος μέλος της ΕΕ που εισέρχονται φυσικά.
Το καλοκαίρι του 2015, Σύροι, Αφγανοί και άλλοι κατέφυγαν στην Ελλάδα, η οποία υπέφερε από την κρίση του ευρώ.
Από εκεί οι μετανάστες έφευγαν πεζοί από τα Βαλκάνια προς τη Γερμανία και το βορρά - έως ότου πολλοί από αυτούς έφτασαν σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στη Βουδαπέστη.
Αντί να τους βοηθήσει, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban τους εμπόδισε.
Στις βραδινές ειδήσεις εκείνο το καλοκαίρι, οι Ευρωπαίοι παρακολούθησαν οικογένειες που κοιμούνται σε πλατφόρμες και τρένα και περπατούν κατά μήκος εθνικών οδών προς τα γερμανικά σύνορα.
Η Angela Merkel, η Γερμανίδα καγκελάριος, αποφάσισε ότι η επιστροφή αυτών των προσφύγων δεν ήταν επιλογή.
Ούτε η Γερμανία ούτε ο κόσμος, 70 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, δεν ήθελαν να δουν τους Γερμανούς να αντιμετωπίζουν έτσι κατεστραμμένους και αβοήθητους ανθρώπους.
Τους άφησε λοιπόν. Δημοσιογράφοι σαν εμένα ανέφεραν ότι «άνοιξε τα σύνορα».
Στην πραγματικότητα, τα σύνορα Αυστρίας - Γερμανίας ήταν ήδη ανοιχτά, απλά δεν τα έκλεισε.
Ωστόσο, τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων που ήρθαν στην Ευρώπη, δίχασαν τους Ευρωπαίους, Κάποιοι καλωσόρισαν τους πρόσφυγες. Άλλοι φοβήθηκαν ή απωθήθηκαν από αυτούς, φοβούμενοι ότι απειλούσαν τον τρόπο ζωής τους. Οι Γερμανοί άρχισαν να διαδηλώνουν σε διαμαρτυρίες σε πόλεις όπως η Δρέσδη.
Το δεξιό και ξενοφοβικό κόμμα που Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο στις αρχές του καλοκαιριού του 2005 έφτασε κοντά στη διάλυση, ξαφνικά ανέβασε τα ποσοστά του στις κάλπες..
Η αντίδραση απέναντι στην προσφυγική πολιτική κυριάρχησε στη Γερμανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπως υπενθυμίζει ο Kluth.
Tο φταίξιμο έπεσε στη Merkel, η οποία σύντομα αναγκάστηκε να αλλάξει γραμμή, τερματίζοντας την πολιτική του καλωσορίσματος.
Η κρίση οδήγησε στη συμφωνία με την Τουρκία,
Αν όχι στα χαρτιά, στην πράξη είχε καταργηθεί το Δουβλίνο.
Τι θα το αντικαθιστούσε;
Επί της αρχής δεν υπήρχε σαφής απάντηση.
Η ΕΕ χρειαζόταν ένα νέο σύστημα, ωστόσο η ευρωπαϊκή λύση δεν ήρθε ποτέ, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να εγκλωβίζονται στην Ελλάδα.
Όπως τονίζεται στο άρθρο, θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί αποκλειστικά η Ελλάδα για την κόλαση των καταυλισμών, με τον αρθρογράφο του Bloomberg να επιρρίπτει την ευθύνη στην ΕΕ.
«Η Ελλάδα, μιμούμενη την Αυστραλία, προσπαθεί να εμποδίσει τους πρόσφυγες να φτάσουν στην ηπειρωτική χώρα, οδηγώντας τους σε νησιωτικά στρατόπεδα, εκ των οποίων η Μόρια είναι η μεγαλύτερη.
Σχεδιασμένη για 3.000 άτομα, φιλοξένησε κάποια περίοδο έως και 20.000, ενώ φιλοξενούσε 12.000 όταν ξέσπασαν οι πυρκαγιές αυτή την εβδομάδα.
Στη θάλασσα, έχουν υπάρξει αναφορές για ελληνικά πλοία τα οποία ωθούν πίσω τους πρόσφυγες κάνοντας χρήση βίας, αν και η Αθήνα αρνείται τις σχετικές καταγγελίες.
Το να ξεχωρίζει όμως κανείς την Ελλάδα, επιρρίπτοντάς της την βασική ευθύνη, θα ήταν άδικο.
Εάν τα στρατόπεδα προσφύγων της Ευρώπης ισοδυναμούν με κόλαση, είναι επειδή η Ευρώπη θέλει σιωπηρά να είναι έτσι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πυρκαγιές όπως εκείνη στη Μόρια είναι αναπόφευκτες, όπως και τα κρούσματα ασθενειών, η βία και κάθε άλλη μορφή ανθρώπινης δυστυχίας», αναφέρει το άρθρο.
Και καταλήγει τονίζοντας ότι «εάν η Ευρώπη δεν διορθώσει τη μεταναστευτική της πολιτική και δεν σαμποτάρει τον Orban και τους ομοίους του, θα βολοδέρνει από τη μια ανθρωπιστική καταστροφή στην άλλη.
Σταδιακά, αυτό θα δυσφημίσει τον ισχυρισμό ότι η ΕΕ είναι μία κοινότητα «αξιών».
Και σε αυτήν την περίπτωση, τι νόημα θα έχει η ύπαρξή της, διερωτάται ο αρθρογράφος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών