Η ιστορία αποδεικνύει πως οι μεγάλες υφέσεις στις ΗΠΑ συνέβησαν από την οικονομική κακοδιαχείριση Ρεπουμπλικανών προέδρων, υποστηρίζει στο τελευταίο άρθρο του ο Ν.Roubini
Η πεποίθηση ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι καλύτεροι από τους δημοκράτες στην οικονομική διαχείριση είναι ένας μύθος που πρέπει πλέον να πάψει να κυκλοφορεί γιατί για όλους τους Αμερικανούς που ενδιαφέρονται για το μέλλον τους και τα παιδιά τους, η σωστή επιλογή αυτόν τον Νοέμβριο δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη από αυτή του Joe Biden, υποστηρίζει ο κορυφαίος οικονομολόγος Nouriel Roubini και αναλύει τους λόγους.
Ο Joe Biden κατέκτησε ένα μεγάλο προβάδισμα ήδη από τον Αύγουστο 2020, έναντι του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump για τις προσεχείς εκλογές του Νοεμβρίου.
Όμως, παρά την αποτυχημένη απάντηση του Trump στην πανδημία COVID-19 - μια αποτυχία που έχει αφήσει την οικονομία πολύ πιο αδύναμη από ό,τι θα ήταν διαφορετικά - έχει διατηρήσει ένα περιθώριο στο ερώτημα ποιος υποψήφιος θα ήταν καλύτερος για την αμερικανική οικονομία.
1. Αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας
Χάρη στον Trump, οι ΗΠΑ, μια χώρα με μόλις το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού καταγράφει πάνω από το 20% των συνολικών θανάτων COVID-19 - ένα εντελώς επαίσχυντο αποτέλεσμα, δεδομένου του προηγμένου (αν και ακριβού) συστήματος υγειονομικής περίθαλψης της Αμερικής.
2. Τι καταγράφει η ιστορία
Στο βιβλίο «Πολιτικοί Κύκλοι και Μακροοικονομία», που γράψαμε από κοινού με τον Alberto Alesina, δείξαμε ότι οι δημοκρατικές διοικήσεις τείνουν να κυβερνούν με στόχους και τα ανάλογα βήματα για ταχύτερη ανάπτυξη, χαμηλότερη ανεργία και ισχυρότερα χρηματιστήρια από ό, τι κάνουν οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι.
Στην πραγματικότητα, οι υφέσεις που γνώρισαν οι ΗΠΑ συνέβησαν κατά το παρελθόν πάντα υπό τις ρεπουμπλικανικές διοικήσεις.
Οι υφέσεις των 1970, 1980-82, 1990, 2001, 2008-09 και τώρα το 2020 συνέβησαν όταν ένας Ρεπουμπλικάνος βρισκόταν στον Λευκό Οίκο (με εξαίρεση την διπλή ύφεση του 1980-82, που ξεκίνησε υπό τη προεδρία του Jimmy Carter αλλά συνέχισε υπό εκείνη τον Ronald Reagan.
Ομοίως, και η Μεγάλη Ύφεση της περιόδου 2008-09 η οποία προκλήθηκε από την οικονομική κρίση 2007-08, (υπό την εποπτεία του GOP).
Αυτή η τάση δεν είναι τυχαία: οι χαλαρές ρυθμιστικές πολιτικές που ακολουθούν οι ρεπουμπλικάνοι οδηγούν σε οικονομικές κρίσεις και ύφεση.
Και, επιδεινώνονται αυτά τα ζητήματα, γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι ακολουθούν σταθερά απερίσκεπτες δημοσιονομικές πολιτικές, ξοδεύοντας όσο και οι Δημοκρατικοί, αλλά αρνούνται να αυξήσουν τους φόρους για να αντισταθμίσουν τις προκύπτουσες ελλείψεις στον προϋπολογισμό.
Λόγω μιας τέτοιας κακοδιαχείρισης υπό την προεδρία George Bush, ο Πρόεδρος Barack Obama και ο τότε αντιπρόεδρός του Biden, κληρονόμησε τη χειρότερη ύφεση μετά τη Μεγάλη Ύφεση.
Στις αρχές του 2009, το ποσοστό ανεργίας των ΗΠΑ ξεπέρασε το 10%, η ανάπτυξη ήταν σε ελεύθερη πτώση, το έλλειμμα του προϋπολογισμού είχε ήδη ξεπεράσει τα 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια και το χρηματιστήριο μειώθηκε σχεδόν στο 60%.
Ωστόσο, μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του Ομπάμα στις αρχές του 2017, όλοι αυτοί οι δείκτες είχαν βελτιωθεί μαζικά.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και πριν από την ύφεση COVID-19, η αύξηση της απασχόλησης και του ΑΕΠ των ΗΠΑ, καθώς και οι επιδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς, ήταν καλύτερες υπό τον Obama παρά υπό τον Trump.
Ακριβώς όπως ο Trump κληρονόμησε εκατομμύρια από τον πατέρα του, μόνο για να τα σπαταλήσει σε επιχειρηματικές αποτυχίες, έτσι κληρονόμησε μια ισχυρή οικονομία από τον προκάτοχό του, μόνο και μόνο για να την καταστρέψει μέσα σε μία και μόνη θητεία.
3. Το ράλι της Wall του Αυγούστου
Το ράλι στις τιμές των μετοχών τον περασμένο Αύγουστο συνέπεσε με τη σταθεροποίηση του προβαδίσματος Biden, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι αγορές δεν είναι νευρικές για μια ενδεχόμενη προεδρία Biden από τον Νοέμβριο, ή για τις προοπτικές μιας δημοκρατικής σαρωτικής επικράτησης στο Κογκρέσου.
Ο λόγος είναι απλός: μια διοίκηση του Biden είναι απίθανο να ακολουθήσει ριζικά διαφορετική οικονομική πολιτική.
Ο Biden μπορεί να περιβάλλεται από προοδευτικούς συμβούλους, αλλά είναι όλοι πλήρως στο πολιτικό ρεύμα.
Επιπλέον, η επιλογή της γερουσιαστού της Καλιφόρνιας Kamala Harris για την αντιπροεδρία, είναι αποδεδειγμένα μετριοπαθής και οι περισσότεροι γερουσιαστές των Δημοκρατικών που θα αποτελέσουν το νέο Κογκρέσο είναι πιο κεντρώοι από την αριστερή πτέρυγα του κόμματός τους.
Μια προεδρία Biden θα μπορούσε να αυξήσει τους οριακούς φορολογικούς συντελεστές για τις εταιρείες και το πλουσιότερο 1% των νοικοκυριών, τις οποίες ο Trump και οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου έκοψαν απλώς και μόνο για να δώσει στους πλούσιους δωρητές και τις εταιρείες ένα ποσό της τάξης 1,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην πορεία.
Ωστόσο, ο υψηλότερος φορολογικός συντελεστής θα είχε ως αποτέλεσμα ένα ανεπαίσθητο χτύπημα στα εταιρικά κέρδη.
Και κάθε κόστος για την οικονομία θα αντισταθμιζόταν περισσότερο από το κλείσιμο των «παραθύρων» που επιτρέπουν τη φοροδιαφυγή και τη μετατόπιση των κερδών και της παραγωγής στο εξωτερικό, και με τις προτεινόμενες πολιτικές «Made in America» του Biden για να φέρει περισσότερες θέσεις εργασίας, κέρδη και παραγωγή.
4. Οι φορολογική πολιτική πρόταση για την ανάπτυξη του Biden
Ενώ ο Trump και οι συνάδελφοί του Ρεπουμπλικάνοι δεν ασχολήθηκαν καθόλου να διαμορφώσουν μια πολιτική ατζέντα με προτάσεις για αυτές τις εκλογές, ο Biden πρότεινε μια σειρά φορολογικών πολιτικών που έχουν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη.
Εάν οι Δημοκρατικοί αναλάβουν τον έλεγχο Κογκρέσου και Λευκού Οίκου, μια διοίκηση του Biden θα επιδιώξει μια μεγαλύτερη δημοσιονομική στήριξη προς νοικοκυριά, εργαζόμενους και μικρές επιχειρήσεις που την χρειάζονται, καθώς και δαπάνες υποδομής και επενδύσεις για την πράσινη οικονομία.
Δεν θα επενδύσουν σε μειώσεις φόρων για δισεκατομμυριούχους, αλλά μάλλον στην εκπαίδευση και την επανεκπαίδευση των εργαζομένων, καθώς και σε ενεργητικές βιομηχανικές και καινοτόμες πολιτικές για να διασφαλίσουν τη μελλοντική ανταγωνιστικότητα.
Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν θα τρομοκρατούνται πλέον από έναν πρόεδρο που ξεσπά και γράφει για αλλαγές και σχέδια στο Twitter.
5. Κατώτατοι μισθοί, εργαζόμενοι, περιβάλλον, εξωτερική πολιτική
Οι Δημοκρατικοί ήδη μιλούν για υψηλότερους κατώτατους μισθούς για την αύξηση του εργατικού εισοδήματος και κατ' επέκταση της κατανάλωσης, καθώς και για κανονισμούς για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Θα πιέσουν για πολιτικές και για την αποκατάσταση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζομένων και για την προστασία των μικρο-επενδυτών και όσων αποταμιεύουν, από αρπακτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Και θα είχαν μια πολύ πιο λογική προσέγγιση για το εμπόριο, τη μετανάστευση και την εξωτερική πολιτική, την επιδιόρθωση συμμαχιών και συνεργασιών των ΗΠΑ και την επιδίωξη μιας πολιτικής «συνεταιρισμού» αντί για μία ενώπιος - ενωπίω αντιπαράθεση περιορισμού της Κίνας όπου μόνο απώλειες για όλους συνεπάγεται.
Όλα αυτά τα μέτρα θα ήταν καλά για τις θέσεις εργασίας, την ανάπτυξη και τις αγορές.
Ο Trump ανέβηκε ως λαϊκιστής, αλλά είναι ένας πλουτοκράτης -ένας πλουτο-λαϊκιστής- και έτσι κυβέρνησε.
Οι οικονομικές πολιτικές Trump ήταν καταστροφικές για τους εργαζόμενους των ΗΠΑ και τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανταγωνιστικότητα.
Οι εμπορικές και μεταναστευτικές πολιτικές που νομοθετήθηκαν ως μέτρα για την αποκατάσταση θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Οι «θάνατοι απελπισίας» που πλήττουν δυσανάλογα τους υπαλλήλους και τους εργάτες δεν μειώθηκαν υπό τον Τραμπ.
Με περισσότερους από 70.000 θανάτους από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 2019, το αμερικανικό μακελειό συνεχίζεται.
Εάν οι ΗΠΑ θέλουν να καλύψουν τις υψηλού επιπέδου θέσεις εργασίας του μέλλοντος, θα πρέπει να εκπαιδεύσουν το εργατικό τους δυναμικό, να μην αγκαλιάσουν τον αυτοκαταστροφικό προστατευτισμό και την ξενοφοβία.
Ο Biden ο οποίος εδώ και πολύ καιρό ασχολείται με τις ανησυχίες του εργαζομένων είναι ο μόνος προεδρικός υποψήφιος στην πρόσφατη ιστορία χωρίς να έχει στο φόντο την Ivy League (σ.σ. η ένωση των 8 καλύτερων πανεπιστημίων).
Έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες από οποιονδήποτε να ανοικοδομήσει τον Δημοκρατικό συνασπισμό και να κερδίσει πίσω την υποστήριξη των δυσαρεστημένων εργαζομένων, ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και για όλους τους Αμερικανούς που ενδιαφέρονται για το μέλλον τους και τα παιδιά τους, η σωστή επιλογή αυτόν τον Νοέμβριο δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη.
www.bankingnews.gr
Ο Joe Biden κατέκτησε ένα μεγάλο προβάδισμα ήδη από τον Αύγουστο 2020, έναντι του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump για τις προσεχείς εκλογές του Νοεμβρίου.
Όμως, παρά την αποτυχημένη απάντηση του Trump στην πανδημία COVID-19 - μια αποτυχία που έχει αφήσει την οικονομία πολύ πιο αδύναμη από ό,τι θα ήταν διαφορετικά - έχει διατηρήσει ένα περιθώριο στο ερώτημα ποιος υποψήφιος θα ήταν καλύτερος για την αμερικανική οικονομία.
1. Αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας
Χάρη στον Trump, οι ΗΠΑ, μια χώρα με μόλις το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού καταγράφει πάνω από το 20% των συνολικών θανάτων COVID-19 - ένα εντελώς επαίσχυντο αποτέλεσμα, δεδομένου του προηγμένου (αν και ακριβού) συστήματος υγειονομικής περίθαλψης της Αμερικής.
2. Τι καταγράφει η ιστορία
Στο βιβλίο «Πολιτικοί Κύκλοι και Μακροοικονομία», που γράψαμε από κοινού με τον Alberto Alesina, δείξαμε ότι οι δημοκρατικές διοικήσεις τείνουν να κυβερνούν με στόχους και τα ανάλογα βήματα για ταχύτερη ανάπτυξη, χαμηλότερη ανεργία και ισχυρότερα χρηματιστήρια από ό, τι κάνουν οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι.
Στην πραγματικότητα, οι υφέσεις που γνώρισαν οι ΗΠΑ συνέβησαν κατά το παρελθόν πάντα υπό τις ρεπουμπλικανικές διοικήσεις.
Οι υφέσεις των 1970, 1980-82, 1990, 2001, 2008-09 και τώρα το 2020 συνέβησαν όταν ένας Ρεπουμπλικάνος βρισκόταν στον Λευκό Οίκο (με εξαίρεση την διπλή ύφεση του 1980-82, που ξεκίνησε υπό τη προεδρία του Jimmy Carter αλλά συνέχισε υπό εκείνη τον Ronald Reagan.
Ομοίως, και η Μεγάλη Ύφεση της περιόδου 2008-09 η οποία προκλήθηκε από την οικονομική κρίση 2007-08, (υπό την εποπτεία του GOP).
Αυτή η τάση δεν είναι τυχαία: οι χαλαρές ρυθμιστικές πολιτικές που ακολουθούν οι ρεπουμπλικάνοι οδηγούν σε οικονομικές κρίσεις και ύφεση.
Και, επιδεινώνονται αυτά τα ζητήματα, γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι ακολουθούν σταθερά απερίσκεπτες δημοσιονομικές πολιτικές, ξοδεύοντας όσο και οι Δημοκρατικοί, αλλά αρνούνται να αυξήσουν τους φόρους για να αντισταθμίσουν τις προκύπτουσες ελλείψεις στον προϋπολογισμό.
Λόγω μιας τέτοιας κακοδιαχείρισης υπό την προεδρία George Bush, ο Πρόεδρος Barack Obama και ο τότε αντιπρόεδρός του Biden, κληρονόμησε τη χειρότερη ύφεση μετά τη Μεγάλη Ύφεση.
Στις αρχές του 2009, το ποσοστό ανεργίας των ΗΠΑ ξεπέρασε το 10%, η ανάπτυξη ήταν σε ελεύθερη πτώση, το έλλειμμα του προϋπολογισμού είχε ήδη ξεπεράσει τα 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια και το χρηματιστήριο μειώθηκε σχεδόν στο 60%.
Ωστόσο, μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του Ομπάμα στις αρχές του 2017, όλοι αυτοί οι δείκτες είχαν βελτιωθεί μαζικά.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και πριν από την ύφεση COVID-19, η αύξηση της απασχόλησης και του ΑΕΠ των ΗΠΑ, καθώς και οι επιδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς, ήταν καλύτερες υπό τον Obama παρά υπό τον Trump.
Ακριβώς όπως ο Trump κληρονόμησε εκατομμύρια από τον πατέρα του, μόνο για να τα σπαταλήσει σε επιχειρηματικές αποτυχίες, έτσι κληρονόμησε μια ισχυρή οικονομία από τον προκάτοχό του, μόνο και μόνο για να την καταστρέψει μέσα σε μία και μόνη θητεία.
3. Το ράλι της Wall του Αυγούστου
Το ράλι στις τιμές των μετοχών τον περασμένο Αύγουστο συνέπεσε με τη σταθεροποίηση του προβαδίσματος Biden, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι αγορές δεν είναι νευρικές για μια ενδεχόμενη προεδρία Biden από τον Νοέμβριο, ή για τις προοπτικές μιας δημοκρατικής σαρωτικής επικράτησης στο Κογκρέσου.
Ο λόγος είναι απλός: μια διοίκηση του Biden είναι απίθανο να ακολουθήσει ριζικά διαφορετική οικονομική πολιτική.
Ο Biden μπορεί να περιβάλλεται από προοδευτικούς συμβούλους, αλλά είναι όλοι πλήρως στο πολιτικό ρεύμα.
Επιπλέον, η επιλογή της γερουσιαστού της Καλιφόρνιας Kamala Harris για την αντιπροεδρία, είναι αποδεδειγμένα μετριοπαθής και οι περισσότεροι γερουσιαστές των Δημοκρατικών που θα αποτελέσουν το νέο Κογκρέσο είναι πιο κεντρώοι από την αριστερή πτέρυγα του κόμματός τους.
Μια προεδρία Biden θα μπορούσε να αυξήσει τους οριακούς φορολογικούς συντελεστές για τις εταιρείες και το πλουσιότερο 1% των νοικοκυριών, τις οποίες ο Trump και οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου έκοψαν απλώς και μόνο για να δώσει στους πλούσιους δωρητές και τις εταιρείες ένα ποσό της τάξης 1,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην πορεία.
Ωστόσο, ο υψηλότερος φορολογικός συντελεστής θα είχε ως αποτέλεσμα ένα ανεπαίσθητο χτύπημα στα εταιρικά κέρδη.
Και κάθε κόστος για την οικονομία θα αντισταθμιζόταν περισσότερο από το κλείσιμο των «παραθύρων» που επιτρέπουν τη φοροδιαφυγή και τη μετατόπιση των κερδών και της παραγωγής στο εξωτερικό, και με τις προτεινόμενες πολιτικές «Made in America» του Biden για να φέρει περισσότερες θέσεις εργασίας, κέρδη και παραγωγή.
4. Οι φορολογική πολιτική πρόταση για την ανάπτυξη του Biden
Ενώ ο Trump και οι συνάδελφοί του Ρεπουμπλικάνοι δεν ασχολήθηκαν καθόλου να διαμορφώσουν μια πολιτική ατζέντα με προτάσεις για αυτές τις εκλογές, ο Biden πρότεινε μια σειρά φορολογικών πολιτικών που έχουν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη.
Εάν οι Δημοκρατικοί αναλάβουν τον έλεγχο Κογκρέσου και Λευκού Οίκου, μια διοίκηση του Biden θα επιδιώξει μια μεγαλύτερη δημοσιονομική στήριξη προς νοικοκυριά, εργαζόμενους και μικρές επιχειρήσεις που την χρειάζονται, καθώς και δαπάνες υποδομής και επενδύσεις για την πράσινη οικονομία.
Δεν θα επενδύσουν σε μειώσεις φόρων για δισεκατομμυριούχους, αλλά μάλλον στην εκπαίδευση και την επανεκπαίδευση των εργαζομένων, καθώς και σε ενεργητικές βιομηχανικές και καινοτόμες πολιτικές για να διασφαλίσουν τη μελλοντική ανταγωνιστικότητα.
Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν θα τρομοκρατούνται πλέον από έναν πρόεδρο που ξεσπά και γράφει για αλλαγές και σχέδια στο Twitter.
5. Κατώτατοι μισθοί, εργαζόμενοι, περιβάλλον, εξωτερική πολιτική
Οι Δημοκρατικοί ήδη μιλούν για υψηλότερους κατώτατους μισθούς για την αύξηση του εργατικού εισοδήματος και κατ' επέκταση της κατανάλωσης, καθώς και για κανονισμούς για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Θα πιέσουν για πολιτικές και για την αποκατάσταση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζομένων και για την προστασία των μικρο-επενδυτών και όσων αποταμιεύουν, από αρπακτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Και θα είχαν μια πολύ πιο λογική προσέγγιση για το εμπόριο, τη μετανάστευση και την εξωτερική πολιτική, την επιδιόρθωση συμμαχιών και συνεργασιών των ΗΠΑ και την επιδίωξη μιας πολιτικής «συνεταιρισμού» αντί για μία ενώπιος - ενωπίω αντιπαράθεση περιορισμού της Κίνας όπου μόνο απώλειες για όλους συνεπάγεται.
Όλα αυτά τα μέτρα θα ήταν καλά για τις θέσεις εργασίας, την ανάπτυξη και τις αγορές.
Ο Trump ανέβηκε ως λαϊκιστής, αλλά είναι ένας πλουτοκράτης -ένας πλουτο-λαϊκιστής- και έτσι κυβέρνησε.
Οι οικονομικές πολιτικές Trump ήταν καταστροφικές για τους εργαζόμενους των ΗΠΑ και τη μακροπρόθεσμη οικονομική ανταγωνιστικότητα.
Οι εμπορικές και μεταναστευτικές πολιτικές που νομοθετήθηκαν ως μέτρα για την αποκατάσταση θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Οι «θάνατοι απελπισίας» που πλήττουν δυσανάλογα τους υπαλλήλους και τους εργάτες δεν μειώθηκαν υπό τον Τραμπ.
Με περισσότερους από 70.000 θανάτους από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 2019, το αμερικανικό μακελειό συνεχίζεται.
Εάν οι ΗΠΑ θέλουν να καλύψουν τις υψηλού επιπέδου θέσεις εργασίας του μέλλοντος, θα πρέπει να εκπαιδεύσουν το εργατικό τους δυναμικό, να μην αγκαλιάσουν τον αυτοκαταστροφικό προστατευτισμό και την ξενοφοβία.
Ο Biden ο οποίος εδώ και πολύ καιρό ασχολείται με τις ανησυχίες του εργαζομένων είναι ο μόνος προεδρικός υποψήφιος στην πρόσφατη ιστορία χωρίς να έχει στο φόντο την Ivy League (σ.σ. η ένωση των 8 καλύτερων πανεπιστημίων).
Έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες από οποιονδήποτε να ανοικοδομήσει τον Δημοκρατικό συνασπισμό και να κερδίσει πίσω την υποστήριξη των δυσαρεστημένων εργαζομένων, ψηφοφόρων της εργατικής τάξης και για όλους τους Αμερικανούς που ενδιαφέρονται για το μέλλον τους και τα παιδιά τους, η σωστή επιλογή αυτόν τον Νοέμβριο δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών