Η ικανότητα της ΕΕ να δανειστεί χρήματα με χαμηλότερο κόστος από το ήδη χαμηλό κόστος δανεισμού των χωρών της Νότιας Ευρώπης σημαίνει ότι αυτά θα μπορούσαν ακόμη να εξοικονομήσουν χρήματα συμμετέχοντας στο πακέτο των 750 δισεκ. ευρώ
Περισσότερο από οποιαδήποτε κρίση τα τελευταία χρόνια, η πανδημική κρίση λόγω COVID-19 έχει εστιάσει την προσοχή της Ευρώπης στην ανάγκη μιας ενιαίας και συλλογικής ανταπόκρισης για χρηματοοικονομική δράση, με ευνοϊκούς όρους που καθιστά πολιτικό λάθος από τα κράτη της Νότιας Ευρώπης, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα να μην λάβουν δάνεια στην παρούσα συγκυρία, υποστηρίζει σε ανάλυσή του το Ινστιτούτο Peterson.
Ως αποτέλεσμα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) υιοθέτησε ένα ισχυρό νομισματικό πακέτο το 2020, βοηθώντας τα κράτη μέλη να χρηματοδοτήσουν μια μεγάλη δημοσιονομική απάντηση, ενώ οι ηγέτες της ΕΕ έκαναν ένα άνευ προηγουμένου βήμα προς τη δημοσιονομική ολοκλήρωση με μια νέα χρηματοδοτική συνδρομή 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις δάνεια και επιχορηγήσεις σε κράτη μέλη, γνωστά ως Ευρωπαϊκό έργο της επόμενης γενιάς.
Πρόσφατα, ωστόσο, αυτή η πρόοδος διεκόπη από την εφησυχασμένη άρνηση ορισμένων από τα πιο χρεωμένα κράτη μέλη να συμμετάσχουν πλήρως στη διάσωση.
Λόγω των αβάσιμων ανησυχιών σχετικά με τη «μεταρρύθμιση υπό όρους», αρκετές χώρες της Νότιας Ευρώπης αρνούνται να υποβάλουν αίτηση για δάνεια από την επόμενη γενιά ΕΕ.
Η Ισπανία, η Ιταλία και άλλοι φαίνεται να αγνοούν τον κίνδυνο για τα δικά τους οικονομικά.
Η επιμονή τους κάνει την ΕΚΤ λιγότερο πιθανό να συνεχίσει να αγοράζει μεγάλα ποσά των κρατικών ομολόγων τους, τα οποία με τη σειρά τους θα προκαλέσουν αύξηση των επιτοκίων τους, με αποτέλεσμα να δουν τις πολύ δημοσιονομικές πιέσεις που φοβούνται.
Η ΕΕ άρχισε να συγκεντρώνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για επιχορηγήσεις μετά την επιδημία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προσφέρει 17 δισεκατομμύρια ευρώ σε νέο χρέος 10 και 20 ετών.
Οι ιδιώτες επενδυτές έχουν υπογράψει για 233 δισεκατομμύρια ευρώ, παρά τις αρνητικές αποδόσεις –0,24% για τα 10ετή ομόλογα και μόλις ένα οριακά θετικό 0,13% για τα 20ετή ομόλογα.
Ως αποτέλεσμα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) υιοθέτησε ένα ισχυρό νομισματικό πακέτο το 2020, βοηθώντας τα κράτη μέλη να χρηματοδοτήσουν μια μεγάλη δημοσιονομική απάντηση, ενώ οι ηγέτες της ΕΕ έκαναν ένα άνευ προηγουμένου βήμα προς τη δημοσιονομική ολοκλήρωση με μια νέα χρηματοδοτική συνδρομή 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις δάνεια και επιχορηγήσεις σε κράτη μέλη, γνωστά ως Ευρωπαϊκό έργο της επόμενης γενιάς.
Πρόσφατα, ωστόσο, αυτή η πρόοδος διεκόπη από την εφησυχασμένη άρνηση ορισμένων από τα πιο χρεωμένα κράτη μέλη να συμμετάσχουν πλήρως στη διάσωση.
Λόγω των αβάσιμων ανησυχιών σχετικά με τη «μεταρρύθμιση υπό όρους», αρκετές χώρες της Νότιας Ευρώπης αρνούνται να υποβάλουν αίτηση για δάνεια από την επόμενη γενιά ΕΕ.
Η Ισπανία, η Ιταλία και άλλοι φαίνεται να αγνοούν τον κίνδυνο για τα δικά τους οικονομικά.
Η επιμονή τους κάνει την ΕΚΤ λιγότερο πιθανό να συνεχίσει να αγοράζει μεγάλα ποσά των κρατικών ομολόγων τους, τα οποία με τη σειρά τους θα προκαλέσουν αύξηση των επιτοκίων τους, με αποτέλεσμα να δουν τις πολύ δημοσιονομικές πιέσεις που φοβούνται.
Η ΕΕ άρχισε να συγκεντρώνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για επιχορηγήσεις μετά την επιδημία.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προσφέρει 17 δισεκατομμύρια ευρώ σε νέο χρέος 10 και 20 ετών.
Οι ιδιώτες επενδυτές έχουν υπογράψει για 233 δισεκατομμύρια ευρώ, παρά τις αρνητικές αποδόσεις –0,24% για τα 10ετή ομόλογα και μόλις ένα οριακά θετικό 0,13% για τα 20ετή ομόλογα.
Αυτή η επιτυχημένη πώληση έγινε από την έντονη παρουσία της ΕΚΤ στις αγορές (μπορεί να αγοράσει έως και το ήμισυ όλων των εκδοθέντων από την ΕΕ ομολόγων).
Το πιο σημαντικό, το επιτόκιο που έχει επιτύχει η ΕΕ είναι χαμηλότερο από αυτό που απολαμβάνουν η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία, παρά το ήδη ιστορικά χαμηλό κόστος χρέους.
Η ικανότητα της ΕΕ να δανειστεί χρήματα με χαμηλότερο κόστος από το ήδη χαμηλό κόστος δανεισμού των χωρών της Νότιας Ευρώπης σημαίνει ότι αυτά τα μέλη της ΕΕ θα μπορούσαν ακόμη να εξοικονομήσουν χρήματα συμμετέχοντας στο πακέτο ΕΕ επόμενης γενιάς 750 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Σε αντίθεση με τις πιο καινοτόμες επιχορηγήσεις επενδύσεων που έχουν συμφωνηθεί από ηγέτες της ΕΕ, τα δάνεια που χρηματοδοτούνται μέσω ομολόγων που εκδίδονται από την ΕΕ θα πρέπει τελικά να εξοφληθούν από το δικαιούχο κράτος μέλος, υπολογίζοντας το εθνικό κρατικό χρέος του,
Κάθε κράτος μέλος πρέπει να φέρει την ίδια επιβάρυνση χρέους, αλλά εξοικονομεί κόστος επιτοκίου.
Η αντίσταση της ισπανικής και πορτογαλικής κυβέρνησης, μαζί με την πιθανή αντίθεση της ελληνικής και της ιταλικής κυβέρνησης, αποτελεί σοβαρό πολιτικό λάθος.
Ο φόβος των Νοτίων Ευρωπαίων σχετικά με τα δάνεια της ΕΕ είναι αβάσιμος
Ο δηλωμένος φόβος τους για όρους είναι αβάσιμος, για παράδειγμα.
Είναι μια κληρονομιά του στίγματος τέτοιων προϋποθέσεων κατά την προηγούμενη κρίση χρέους του ευρώ σχετικά με τα δάνεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).
Τα δάνεια της ΕΕ επόμενης γενιάς τα διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία δεν έχει κίνητρο να τιμωρήσει τους αποδέκτες δανείων και έχει σαφές συμφέρον να εκδώσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρέη που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ για να εξασφαλίσει την επιτυχία της οικονομικής ανάκαμψης της Ευρώπης, ειδικά τώρα που βρίσκεται στο εν μέσω ενός καταστροφικού «δεύτερου κύματος» της πανούκλας COVID-19.
Η διασφάλιση της οικονομικής ανάκαμψης είναι επομένως πιο επείγουσα από την πραγματοποίηση μακροπρόθεσμων οικονομικών μεταρρυθμίσεων σε προβληματικές χώρες.
Οι ίδιοι οι ορισμοί της Επιτροπής για τις «επενδύσεις» και τη «μεταρρύθμιση» ως κριτήρια για τα προγράμματα επιχορηγήσεων και δανείων είναι ευρύ πεδίο εφαρμογής.
Σύμφωνα με την ίδια την Επιτροπή, τα εκταμιευθέντα κεφάλαια «συνάδουν με μια ευρεία έννοια των επενδύσεων ως σχηματισμός κεφαλαίου σε τομείς όπως το πάγιο κεφάλαιο, το ανθρώπινο κεφάλαιο και το φυσικό κεφάλαιο…
Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει επίσης να αποσκοπούν στη διαρκή βελτίωση της λειτουργίας των αγορών, των θεσμικών δομών, των δημόσιων διοικήσεων ή σχετικών πολιτικών, όπως οι πράσινες και ψηφιακές μεταβάσεις. "
Αρνούμενος να υποβάλει αίτηση, λέει ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας Pedro Sanchez ότι δεν υπάρχουν σχολεία στην Ανδαλουσία που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτήν τη βοήθεια;
Το πολύ ευρύ πεδίο των ειδικών για κάθε χώρα συστάσεων (ΕΚΕ) για την επιλεξιμότητα των κρατών μελών, που εκδόθηκε τον Μάιο, αφηγείται την ίδια ιστορία.
Αυτές οι ΕΚΕ, τις οποίες τα κράτη μέλη πρέπει να τηρούν για να πληρούν τις προϋποθέσεις για δάνεια και επιχορηγήσεις, δηλώνουν ότι τα κράτη μέλη πρέπει «… να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας, τη διατήρηση της οικονομίας και τη στήριξη της επακόλουθης ανάκαμψης.
Όταν το επιτρέπουν οι οικονομικές συνθήκες, είναι χρήσιμο να ακολουθηθούν δημοσιονομικές πολιτικές που στοχεύουν στην επίτευξη συνετών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών θέσεων και στη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, ενισχύοντας παράλληλα τις επενδύσεις. "
Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί μεγάλο «μεταρρυθμιστικό περιορισμό» σε καμία ισπανική κυβέρνηση.
Εάν η κυβέρνηση-μέλος δεν έχει πρόσβαση σε κεφάλαια της ΕΕ, η ΕΚΤ θα είναι λιγότερο πιθανό να συνεχίσει τον ρυθμό αγοράς περιουσιακών στοιχείων
Επιπλέον, τα χαμηλά επιτόκια στη Νότια Ευρώπη αντικατοπτρίζουν την παρέμβαση της ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων και την πεποίθηση μεταξύ των επενδυτών ότι αυτές οι παρεμβάσεις θα συνεχιστούν.
Μη αποδεχόμενα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ δάνεια, οι κυβερνήσεις της Νότιας Ευρώπης θέτουν σε κίνδυνο την ικανότητα ή την προθυμία της ΕΚΤ να συνεχίσει το ρυθμό της αγοράς περιουσιακών στοιχείων.
Ναι, η ΕΚΤ είναι νομικά εντελώς ανεξάρτητη, αλλά υπάρχει μια σιωπηρή πολιτική σχέση μεταξύ του πεδίου της αγοράς περιουσιακών στοιχείων της ΕΚΤ και της συμφωνίας μεταξύ των κυβερνήσεων για τη συγκέντρωση δημοσιονομικών πόρων της ΕΕ.
Η πολιτική συμφωνία για την ΕΕ επόμενης γενιάς δημιούργησε ουσιαστικά τον πολιτικό χώρο για την ΕΚΤ να επεκτείνει άψογα το πρόγραμμα αγοράς έκτακτης ανάγκης πανδημίας (PEPP).
Για την Ισπανία και τις άλλες κυβερνήσεις του Νότου, η άρνηση αποδοχής της δημοσιονομικής στήριξης «πάνω από τη γραμμή» καθιστά δυσκολότερο για την ΕΚΤ να συνεχίσει να παρέχει την εξαιρετικά αναγκαία νομισματική υποστήριξη «κάτω από τη γραμμή» μέσω των αγορών ομολόγων.
Εάν δεν υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια της ΕΕ επόμενης γενιάς από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, μια μεγάλη πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ πιθανότατα θα είναι λιγότερο πρόθυμη να συνεχίσει τις επιθετικές αγορές περιουσιακών στοιχείων στο δεύτερο εξάμηνο του 2021 και μετά.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ δεν μπορούν να περιμένουν να μπορούν να επιλέγουν μεταξύ διαφορετικών πηγών ουσιαστικά άνευ όρων χρηματοοικονομικής στήριξης.
Πράγματι, η Πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde πρότεινε ότι το όχημα της ΕΕ για την επόμενη γενιά για τη συγκεκριμένη κρίση θα «παραμείνει στην ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά εάν προκύψουν παρόμοιες περιστάσεις».
Ως πρώην πολιτικός, η Lagarde γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο περισσότερες κυβερνήσεις προωθούν τη δημοσιονομική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχει να προσφέρει υποστήριξη στην ΕΚΤ.
Αυτό έχει σημασία, καθώς οι χρηματοπιστωτικές αγορές αναμένουν περαιτέρω επέκταση του PEPP για να αντιμετωπίσουν το δεύτερο κύμα COVID-19.
Η αποτυχία της Φρανκφούρτης να το πράξει σύντομα θα μπορούσε να προκαλέσει την επιδείνωση των σημερινών καλοήθων οικονομικών συνθηκών της Νότιας Ευρώπης.
Επομένως, δεν είναι αρκετά καλό για τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα, τη Ρώμη και την Αθήνα να αντισταθμίσουν τώρα και να είναι πρόθυμοι να πάρουν κάποια δάνεια έως το 2022-23.
Εάν οι κυβερνήσεις της Νότιας Ευρώπης θέλουν η ΕΚΤ να συνεχίσει να επεμβαίνει με τον ίδιο ρυθμό που έχει μέχρι σήμερα, πρέπει να δεσμευτούν τώρα.
Εάν δεν το κάνουν, είναι πιθανό να μετανιώσουν που δεν δέχτηκαν τη γενναιόδωρη προσφορά δανείου της ΕΕ.
Το πιο σημαντικό, το επιτόκιο που έχει επιτύχει η ΕΕ είναι χαμηλότερο από αυτό που απολαμβάνουν η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία, παρά το ήδη ιστορικά χαμηλό κόστος χρέους.
Η ικανότητα της ΕΕ να δανειστεί χρήματα με χαμηλότερο κόστος από το ήδη χαμηλό κόστος δανεισμού των χωρών της Νότιας Ευρώπης σημαίνει ότι αυτά τα μέλη της ΕΕ θα μπορούσαν ακόμη να εξοικονομήσουν χρήματα συμμετέχοντας στο πακέτο ΕΕ επόμενης γενιάς 750 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Σε αντίθεση με τις πιο καινοτόμες επιχορηγήσεις επενδύσεων που έχουν συμφωνηθεί από ηγέτες της ΕΕ, τα δάνεια που χρηματοδοτούνται μέσω ομολόγων που εκδίδονται από την ΕΕ θα πρέπει τελικά να εξοφληθούν από το δικαιούχο κράτος μέλος, υπολογίζοντας το εθνικό κρατικό χρέος του,
Κάθε κράτος μέλος πρέπει να φέρει την ίδια επιβάρυνση χρέους, αλλά εξοικονομεί κόστος επιτοκίου.
Η αντίσταση της ισπανικής και πορτογαλικής κυβέρνησης, μαζί με την πιθανή αντίθεση της ελληνικής και της ιταλικής κυβέρνησης, αποτελεί σοβαρό πολιτικό λάθος.
Ο φόβος των Νοτίων Ευρωπαίων σχετικά με τα δάνεια της ΕΕ είναι αβάσιμος
Ο δηλωμένος φόβος τους για όρους είναι αβάσιμος, για παράδειγμα.
Είναι μια κληρονομιά του στίγματος τέτοιων προϋποθέσεων κατά την προηγούμενη κρίση χρέους του ευρώ σχετικά με τα δάνεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).
Τα δάνεια της ΕΕ επόμενης γενιάς τα διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία δεν έχει κίνητρο να τιμωρήσει τους αποδέκτες δανείων και έχει σαφές συμφέρον να εκδώσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρέη που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ για να εξασφαλίσει την επιτυχία της οικονομικής ανάκαμψης της Ευρώπης, ειδικά τώρα που βρίσκεται στο εν μέσω ενός καταστροφικού «δεύτερου κύματος» της πανούκλας COVID-19.
Η διασφάλιση της οικονομικής ανάκαμψης είναι επομένως πιο επείγουσα από την πραγματοποίηση μακροπρόθεσμων οικονομικών μεταρρυθμίσεων σε προβληματικές χώρες.
Οι ίδιοι οι ορισμοί της Επιτροπής για τις «επενδύσεις» και τη «μεταρρύθμιση» ως κριτήρια για τα προγράμματα επιχορηγήσεων και δανείων είναι ευρύ πεδίο εφαρμογής.
Σύμφωνα με την ίδια την Επιτροπή, τα εκταμιευθέντα κεφάλαια «συνάδουν με μια ευρεία έννοια των επενδύσεων ως σχηματισμός κεφαλαίου σε τομείς όπως το πάγιο κεφάλαιο, το ανθρώπινο κεφάλαιο και το φυσικό κεφάλαιο…
Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει επίσης να αποσκοπούν στη διαρκή βελτίωση της λειτουργίας των αγορών, των θεσμικών δομών, των δημόσιων διοικήσεων ή σχετικών πολιτικών, όπως οι πράσινες και ψηφιακές μεταβάσεις. "
Αρνούμενος να υποβάλει αίτηση, λέει ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας Pedro Sanchez ότι δεν υπάρχουν σχολεία στην Ανδαλουσία που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτήν τη βοήθεια;
Το πολύ ευρύ πεδίο των ειδικών για κάθε χώρα συστάσεων (ΕΚΕ) για την επιλεξιμότητα των κρατών μελών, που εκδόθηκε τον Μάιο, αφηγείται την ίδια ιστορία.
Αυτές οι ΕΚΕ, τις οποίες τα κράτη μέλη πρέπει να τηρούν για να πληρούν τις προϋποθέσεις για δάνεια και επιχορηγήσεις, δηλώνουν ότι τα κράτη μέλη πρέπει «… να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας, τη διατήρηση της οικονομίας και τη στήριξη της επακόλουθης ανάκαμψης.
Όταν το επιτρέπουν οι οικονομικές συνθήκες, είναι χρήσιμο να ακολουθηθούν δημοσιονομικές πολιτικές που στοχεύουν στην επίτευξη συνετών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών θέσεων και στη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, ενισχύοντας παράλληλα τις επενδύσεις. "
Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί μεγάλο «μεταρρυθμιστικό περιορισμό» σε καμία ισπανική κυβέρνηση.
Εάν η κυβέρνηση-μέλος δεν έχει πρόσβαση σε κεφάλαια της ΕΕ, η ΕΚΤ θα είναι λιγότερο πιθανό να συνεχίσει τον ρυθμό αγοράς περιουσιακών στοιχείων
Επιπλέον, τα χαμηλά επιτόκια στη Νότια Ευρώπη αντικατοπτρίζουν την παρέμβαση της ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων και την πεποίθηση μεταξύ των επενδυτών ότι αυτές οι παρεμβάσεις θα συνεχιστούν.
Μη αποδεχόμενα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ δάνεια, οι κυβερνήσεις της Νότιας Ευρώπης θέτουν σε κίνδυνο την ικανότητα ή την προθυμία της ΕΚΤ να συνεχίσει το ρυθμό της αγοράς περιουσιακών στοιχείων.
Ναι, η ΕΚΤ είναι νομικά εντελώς ανεξάρτητη, αλλά υπάρχει μια σιωπηρή πολιτική σχέση μεταξύ του πεδίου της αγοράς περιουσιακών στοιχείων της ΕΚΤ και της συμφωνίας μεταξύ των κυβερνήσεων για τη συγκέντρωση δημοσιονομικών πόρων της ΕΕ.
Η πολιτική συμφωνία για την ΕΕ επόμενης γενιάς δημιούργησε ουσιαστικά τον πολιτικό χώρο για την ΕΚΤ να επεκτείνει άψογα το πρόγραμμα αγοράς έκτακτης ανάγκης πανδημίας (PEPP).
Για την Ισπανία και τις άλλες κυβερνήσεις του Νότου, η άρνηση αποδοχής της δημοσιονομικής στήριξης «πάνω από τη γραμμή» καθιστά δυσκολότερο για την ΕΚΤ να συνεχίσει να παρέχει την εξαιρετικά αναγκαία νομισματική υποστήριξη «κάτω από τη γραμμή» μέσω των αγορών ομολόγων.
Εάν δεν υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια της ΕΕ επόμενης γενιάς από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, μια μεγάλη πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ πιθανότατα θα είναι λιγότερο πρόθυμη να συνεχίσει τις επιθετικές αγορές περιουσιακών στοιχείων στο δεύτερο εξάμηνο του 2021 και μετά.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ δεν μπορούν να περιμένουν να μπορούν να επιλέγουν μεταξύ διαφορετικών πηγών ουσιαστικά άνευ όρων χρηματοοικονομικής στήριξης.
Πράγματι, η Πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde πρότεινε ότι το όχημα της ΕΕ για την επόμενη γενιά για τη συγκεκριμένη κρίση θα «παραμείνει στην ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά εάν προκύψουν παρόμοιες περιστάσεις».
Ως πρώην πολιτικός, η Lagarde γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο περισσότερες κυβερνήσεις προωθούν τη δημοσιονομική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχει να προσφέρει υποστήριξη στην ΕΚΤ.
Αυτό έχει σημασία, καθώς οι χρηματοπιστωτικές αγορές αναμένουν περαιτέρω επέκταση του PEPP για να αντιμετωπίσουν το δεύτερο κύμα COVID-19.
Η αποτυχία της Φρανκφούρτης να το πράξει σύντομα θα μπορούσε να προκαλέσει την επιδείνωση των σημερινών καλοήθων οικονομικών συνθηκών της Νότιας Ευρώπης.
Επομένως, δεν είναι αρκετά καλό για τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα, τη Ρώμη και την Αθήνα να αντισταθμίσουν τώρα και να είναι πρόθυμοι να πάρουν κάποια δάνεια έως το 2022-23.
Εάν οι κυβερνήσεις της Νότιας Ευρώπης θέλουν η ΕΚΤ να συνεχίσει να επεμβαίνει με τον ίδιο ρυθμό που έχει μέχρι σήμερα, πρέπει να δεσμευτούν τώρα.
Εάν δεν το κάνουν, είναι πιθανό να μετανιώσουν που δεν δέχτηκαν τη γενναιόδωρη προσφορά δανείου της ΕΕ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών