Ο ρόλος του «χρυσού δαχτυλιδιού» στην ολοκλήρωση της Κεντρικής Ευρασίας
Μπορεί Ευρώπη και ΗΠΑ να θέλουν να φαίνονται "κακοί" κατά της Τουρκίας του Tayyip Erdogan, αλλά η πραγματικότητα μάλλον είναι διαφορετική, σύμφωνα με ανάλυση των Asia Times.
Σύμφωνα με τον νόμο Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA), η κυβέρνηση Trump επέβαλε κυρώσεις στην Άγκυρα επειδή τόλμησε να αγοράσει ρωσικά συστήματα άμυνας εδάφους - αέρος, τα S-400.
Οι κυρώσεις επικεντρώθηκαν στον οργανισμό προμηθειών άμυνας της Τουρκίας, το SSB.
Ποιους αφορούν οι κυρώσεις
Τα ευρωπαϊκά κανάλια αναπόφευκτα έπρεπε να δώσουν συνέχεια στις κυρώσεις.
Έτσι, μετά την παροιμιώδη, ατέρμονη συζήτηση στις Βρυξέλλες, συμφώνησαν για «περιορισμένες» κυρώσεις - προσθέτοντας έναν ακόμη κατάλογο για μια σύνοδο κορυφής τον Μάρτιο του 2021.
Ωστόσο, αυτές οι κυρώσεις επικεντρώνονται στην πραγματικότητα σε μη αναγνωρισμένα άτομα που συμμετέχουν σε υπεράκτιες γεωτρήσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Δεν έχουν καμία σχέση με τα S-400...
Αυτό που επινόησε η ΕΕ είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ φιλόδοξο, παγκόσμιο καθεστώς κυρώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που διαμορφώνεται σύμφωνα με τον νόμο Magnitsky των ΗΠΑ.
Αυτό συνεπάγεται απαγόρευση ταξιδίων και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων ατόμων που θεωρούνται μονομερώς υπεύθυνοι για γενοκτονία, βασανιστήρια, εξωδικαστικές δολοφονίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η ομπρέλα προστασίας της Τουρκίας
Η Τουρκία, στην περίπτωση των ΗΠΑ και ΕΕ, είναι απλώς ένα ινδικό χοιρίδιο.
Η ΕΕ διστάζει πάντα έντονα όταν επιβάλλει κυρώσεις σε μέλος του ΝΑΤΟ.
Αυτό που πραγματικά θέλουν οι Ευρωπαίοι στις Βρυξέλλες είναι ένα επιπλέον, ισχυρό εργαλείο που παρενοχλεί κυρίως την Κίνα και τη Ρωσία.
Τζιχαντιστές;... συγνώμη, «μετριοπαθείς επαναστάτες»
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι η Άγκυρα υπό τον Erdogan φαίνεται να δείχνει πάντα μια στάση «ότι νοιάζεται».
Ένα παράδειγμα είναι η φαινομενικά αδιάλυτη κατάσταση στο Idlib στη βορειοδυτική Συρία.
Η Jabhat al-Nusra - η al-Qaeda στη Συρία - συμμετέχει πλέον σε «μυστικές» διαπραγματεύσεις με ένοπλες συμμορίες με τουρκική υποστήριξη, όπως ο Ahrar al-Sharqiya, ακριβώς μπροστά από Τούρκους αξιωματούχους.
Ο στόχος: η αύξηση του αριθμού των τζιχαντιστών που συγκεντρώνονται σε ορισμένες βασικές περιοχές.
Η κατώτατη γραμμή: ένας μεγάλος αριθμός που θα προέλθει από το Jabhat al-Nusra.
Έτσι, η Άγκυρα για όλους τους πρακτικούς σκοπούς παραμένει εντελώς πίσω από τους σκληροπυρηνικούς τζιχαντιστές στη βορειοδυτική Συρία - μεταμφιεσμένη με την «αθώα» ταμπέλα του Hayat Tahrir al-Sham.
Επίσης, η Άγκυρα δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να αφήσει αυτούς τους ανθρώπους να εξαφανιστούν.
Ο ρόλος της Μόσχας
Φυσικά, η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση αυτών των πρακτικών, αλλά ο επικεφαλής του Κρεμλίνου και του Υπουργείου Άμυνας προτιμούν να μην επέμβουν προς το παρόν, υποθέτοντας ότι η διαδικασία που μοιράζεται η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία μπορεί να είναι κάπως καρποφόρα.
Ο Erdogan, ταυτόχρονα, παίζει με επιδεξιότητα την εντύπωση ότι συμμετέχει πλήρως στην περιστροφή προς τη Μόσχα.
Είναι εντυπωσιακό ότι «ο Ρώσος συνάδελφός του Vladimir Putin» υποστηρίζει την ιδέα - αρχικά κατατέθηκε από το Αζερμπαϊτζάν - μιας περιφερειακής πλατφόρμας ασφαλείας που ενώνει τη Ρωσία, την Τουρκία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και την Αρμενία.
Ο Erdogan είπε ακόμη ότι αν το Ερεβάν είναι μέρος αυτού του μηχανισμού, «μπορεί να ανοίξει μια νέα σελίδα» στις μέχρι τώρα δύσκολες σχέσεις Τουρκίας-Αρμενίας.
Η μεγάλη εικόνα
Η Μεγάλη Εικόνα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα - γιατί παρουσιάζει διάφορες πτυχές της στρατηγικής εξισορρόπησης της Ευρασίας του Putin, η οποία περιλαμβάνει ως βασικούς παίκτες τις Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Τουρκία και Πακιστάν.
Την παραμονή της πρώτης επετείου της δολοφονίας του στρατηγού Soleimani, η Τεχεράνη απέχει πολύ από το να θεωρηθεί «απομονωμένη».
Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, πιέζει αργά αλλά σίγουρα τις ΗΠΑ από το Ιράκ.
Την ίδια ώρα, οι διπλωματικοί και στρατιωτικοί δεσμοί του Ιράν με το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο παραμένουν σταθεροί.
Και με λιγότερα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν, το γεγονός είναι ότι το Ιράν για πρώτη φορά θα περιβάλλεται λιγότερο από το Πεντάγωνο.
Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα - οι βασικοί κόμβοι της ολοκλήρωσης της Ευρασίας - την εγκρίνουν πλήρως.
Φυσικά το ιρανικό ρεάλι κατέρρευσε έναντι του δολαρίου ΗΠΑ και το εισόδημα από πετρέλαιο μειώθηκε από πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά οι εξαγωγές εκτός πετρελαίου είναι πολύ πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Ο ρόλος του Ιράν
Το Ιράν φαίνεται να είναι καλά συνδεδεμένο με την Τουρκία στα δυτικά και την Κεντρική Ασία στα ανατολικά.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη σκακιέρα είναι η είσοδος εμπορευματικών αμαξοστοιχιών που συνδέουν απευθείας την Τουρκία με την Κίνα μέσω της Κεντρικής Ασίας, προσπερνώντας τη Ρωσία.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, το πρώτο φορτηγό τρένο έφυγε από την Κωνσταντινούπολη για 8,693 χιλιόμετρα, 12ήμερο ταξίδι, διασχίζοντας κάτω από το Βόσπορο μέσω της ολοκαίνουργιας σήραγγας Marmary, που εγκαινιάστηκε πριν από ένα χρόνο, και στη συνέχεια κατά μήκος του Μεσαίου διαδρόμου Ανατολής-Δύσης μέσω Μπακού-Τιφλίδας- Kars (BTK), σε όλη τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και το Καζακστάν.
Στην Τουρκία αυτό είναι γνωστό ως ο σιδηρόδρομος μεταξιού.
Ολόκληρη η διαδρομή από την Ανατολική Ασία προς τη Δυτική Ευρώπη μπορεί τώρα να διανυθεί σε μόνο 18 ημέρες, με τον BTK να είναι ο βασικός κόμβος του λεγόμενου Μεσαίου Διαδρόμου από το Πεκίνο στο Λονδίνο και του Iron Silk Road από το Καζακστάν έως την Τουρκία.
Ο ρόλος της Γερμανίας
Όλα τα παραπάνω ταιριάζουν απόλυτα στην ατζέντα της ΕΕ - ειδικά στη Γερμανία: εφαρμογή ενός στρατηγικού εμπορικού διαδρόμου που συνδέει την ΕΕ με την Κίνα, παρακάμπτοντας τη Ρωσία.
Αυτό θα οδηγούσε τελικά σε μια από τις βασικές συμμαχίες που θα ενοποιηθούν στα «Raging Twenties: Berlin-Beijing»
Για να επιταχυνθεί αυτή η υποτιθέμενη συμμαχία, η συζήτηση στις Βρυξέλλες είναι ότι οι Ευρωπαίοι θα επωφεληθούν από τον τουρκμενισμό, τον παν-τουρκισμό και την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Erdogan και του Xi όταν πρόκειται για τους Ουιγούρους.
Η ανάγκη των Ρώσων
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα στον παραπάνω σχεδιασμό: πολλές φυλές τουρκοφώνων προτιμούν μια συμμαχία με τη Ρωσία.
Επιπλέον, η Ρωσία είναι αναπόφευκτη όταν πρόκειται για άλλους διαδρόμους.
Πάρτε, για παράδειγμα, μια ροή ιαπωνικών εμπορευμάτων που πηγαίνουν στο Βλαδιβοστόκ και στη συνέχεια μέσω της Υπερ-Σιβηρίας στη Μόσχα και μετά στην ΕΕ.
Η στρατηγική της παράκαμψης-Ρωσίας της ΕΕ δεν ήταν ακριβώς χτύπημα στην Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν: αυτό που είχαμε ήταν μια σχετική υποχώρηση της Τουρκίας και μια de facto ρωσική νίκη, με τη Μόσχα να ενισχύει τη στρατιωτική της θέση στον Καύκασο.
Ο ρόλος Αζερμπαϊτζάν-Πακιστάν
Ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον στο παιχνίδι είναι η στρατηγική εταιρική σχέση Αζερμπαϊτζάν-Πακιστάν, η οποία τώρα είναι σημαντική στο εμπόριο, την άμυνα, την ενέργεια, την επιστήμη και την τεχνολογία και τη γεωργία.
Το Ισλαμαμπάντ, παρεμπιπτόντως, υποστήριξε το Μπακού στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Τόσο το Αζερμπαϊτζάν όσο και το Πακιστάν έχουν πολύ καλές σχέσεις με την Τουρκία: ένα ζήτημα πολύ περίπλοκης, αλληλένδετης τουρκο-περσικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Και μπορεί να πλησιάσουν ακόμη περισσότερο, με τον Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών Βορρά-Νότου (INTSC) να συνδέει όλο και περισσότερο όχι μόνο το Ισλαμαμπάντ με το Μπακού αλλά και και τα δύο με τη Μόσχα.
Έτσι, η επιπλέον διάσταση του νέου μηχανισμού ασφαλείας που πρότεινε το Μπακού, ενώνοντας τη Ρωσία, την Τουρκία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και την Αρμενία: όλοι οι Top Four εδώ θέλουν στενότερους δεσμούς με το Πακιστάν.
Το «χρυσό δαχτυλίδι»
Ο αναλυτής Andrew Korybko το ονόμασε «χρυσό δαχτυλίδι» - μια νέα διάσταση στην ολοκλήρωση της Κεντρικής Ευρασίας με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, το Πακιστάν, την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και τα κεντρικά ασιατικά «stans».
Έτσι, όλα ξεπερνούν ένα πιθανό Triple Entente: Βερολίνο-Άγκυρα-Πεκίνο.
Αυτό που είναι σίγουρο ως έχει είναι ότι η πολύ σημαντική σχέση Βερολίνου-Μόσχας αναμένεται να παραμείνει τόσο κρύα όσο ο πάγος.
Ο Νορβηγός αναλυτής Glenn Diesen συνοψίζει τα πάντα: «Η γερμανική-ρωσική εταιρική σχέση για την ευρύτερη Ευρώπη αντικαταστάθηκε με την κινεζική-ρωσική εταιρική σχέση για την ευρύτερη Ευρασία».
Αυτό που είναι επίσης σίγουρο είναι ότι ο Erdogan, ο κύριος της περιστροφής, θα βρει τρόπους να κερδίσει ταυτόχρονα τόσο από τη Γερμανία όσο και από τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον νόμο Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA), η κυβέρνηση Trump επέβαλε κυρώσεις στην Άγκυρα επειδή τόλμησε να αγοράσει ρωσικά συστήματα άμυνας εδάφους - αέρος, τα S-400.
Οι κυρώσεις επικεντρώθηκαν στον οργανισμό προμηθειών άμυνας της Τουρκίας, το SSB.
Ποιους αφορούν οι κυρώσεις
Τα ευρωπαϊκά κανάλια αναπόφευκτα έπρεπε να δώσουν συνέχεια στις κυρώσεις.
Έτσι, μετά την παροιμιώδη, ατέρμονη συζήτηση στις Βρυξέλλες, συμφώνησαν για «περιορισμένες» κυρώσεις - προσθέτοντας έναν ακόμη κατάλογο για μια σύνοδο κορυφής τον Μάρτιο του 2021.
Ωστόσο, αυτές οι κυρώσεις επικεντρώνονται στην πραγματικότητα σε μη αναγνωρισμένα άτομα που συμμετέχουν σε υπεράκτιες γεωτρήσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Δεν έχουν καμία σχέση με τα S-400...
Αυτό που επινόησε η ΕΕ είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ φιλόδοξο, παγκόσμιο καθεστώς κυρώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που διαμορφώνεται σύμφωνα με τον νόμο Magnitsky των ΗΠΑ.
Αυτό συνεπάγεται απαγόρευση ταξιδίων και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων ατόμων που θεωρούνται μονομερώς υπεύθυνοι για γενοκτονία, βασανιστήρια, εξωδικαστικές δολοφονίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η ομπρέλα προστασίας της Τουρκίας
Η Τουρκία, στην περίπτωση των ΗΠΑ και ΕΕ, είναι απλώς ένα ινδικό χοιρίδιο.
Η ΕΕ διστάζει πάντα έντονα όταν επιβάλλει κυρώσεις σε μέλος του ΝΑΤΟ.
Αυτό που πραγματικά θέλουν οι Ευρωπαίοι στις Βρυξέλλες είναι ένα επιπλέον, ισχυρό εργαλείο που παρενοχλεί κυρίως την Κίνα και τη Ρωσία.
Τζιχαντιστές;... συγνώμη, «μετριοπαθείς επαναστάτες»
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι η Άγκυρα υπό τον Erdogan φαίνεται να δείχνει πάντα μια στάση «ότι νοιάζεται».
Ένα παράδειγμα είναι η φαινομενικά αδιάλυτη κατάσταση στο Idlib στη βορειοδυτική Συρία.
Η Jabhat al-Nusra - η al-Qaeda στη Συρία - συμμετέχει πλέον σε «μυστικές» διαπραγματεύσεις με ένοπλες συμμορίες με τουρκική υποστήριξη, όπως ο Ahrar al-Sharqiya, ακριβώς μπροστά από Τούρκους αξιωματούχους.
Ο στόχος: η αύξηση του αριθμού των τζιχαντιστών που συγκεντρώνονται σε ορισμένες βασικές περιοχές.
Η κατώτατη γραμμή: ένας μεγάλος αριθμός που θα προέλθει από το Jabhat al-Nusra.
Έτσι, η Άγκυρα για όλους τους πρακτικούς σκοπούς παραμένει εντελώς πίσω από τους σκληροπυρηνικούς τζιχαντιστές στη βορειοδυτική Συρία - μεταμφιεσμένη με την «αθώα» ταμπέλα του Hayat Tahrir al-Sham.
Επίσης, η Άγκυρα δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να αφήσει αυτούς τους ανθρώπους να εξαφανιστούν.
Ο ρόλος της Μόσχας
Φυσικά, η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση αυτών των πρακτικών, αλλά ο επικεφαλής του Κρεμλίνου και του Υπουργείου Άμυνας προτιμούν να μην επέμβουν προς το παρόν, υποθέτοντας ότι η διαδικασία που μοιράζεται η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία μπορεί να είναι κάπως καρποφόρα.
Ο Erdogan, ταυτόχρονα, παίζει με επιδεξιότητα την εντύπωση ότι συμμετέχει πλήρως στην περιστροφή προς τη Μόσχα.
Είναι εντυπωσιακό ότι «ο Ρώσος συνάδελφός του Vladimir Putin» υποστηρίζει την ιδέα - αρχικά κατατέθηκε από το Αζερμπαϊτζάν - μιας περιφερειακής πλατφόρμας ασφαλείας που ενώνει τη Ρωσία, την Τουρκία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και την Αρμενία.
Ο Erdogan είπε ακόμη ότι αν το Ερεβάν είναι μέρος αυτού του μηχανισμού, «μπορεί να ανοίξει μια νέα σελίδα» στις μέχρι τώρα δύσκολες σχέσεις Τουρκίας-Αρμενίας.
Η μεγάλη εικόνα
Η Μεγάλη Εικόνα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα - γιατί παρουσιάζει διάφορες πτυχές της στρατηγικής εξισορρόπησης της Ευρασίας του Putin, η οποία περιλαμβάνει ως βασικούς παίκτες τις Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Τουρκία και Πακιστάν.
Την παραμονή της πρώτης επετείου της δολοφονίας του στρατηγού Soleimani, η Τεχεράνη απέχει πολύ από το να θεωρηθεί «απομονωμένη».
Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, πιέζει αργά αλλά σίγουρα τις ΗΠΑ από το Ιράκ.
Την ίδια ώρα, οι διπλωματικοί και στρατιωτικοί δεσμοί του Ιράν με το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο παραμένουν σταθεροί.
Και με λιγότερα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν, το γεγονός είναι ότι το Ιράν για πρώτη φορά θα περιβάλλεται λιγότερο από το Πεντάγωνο.
Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα - οι βασικοί κόμβοι της ολοκλήρωσης της Ευρασίας - την εγκρίνουν πλήρως.
Φυσικά το ιρανικό ρεάλι κατέρρευσε έναντι του δολαρίου ΗΠΑ και το εισόδημα από πετρέλαιο μειώθηκε από πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά οι εξαγωγές εκτός πετρελαίου είναι πολύ πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Ο ρόλος του Ιράν
Το Ιράν φαίνεται να είναι καλά συνδεδεμένο με την Τουρκία στα δυτικά και την Κεντρική Ασία στα ανατολικά.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη σκακιέρα είναι η είσοδος εμπορευματικών αμαξοστοιχιών που συνδέουν απευθείας την Τουρκία με την Κίνα μέσω της Κεντρικής Ασίας, προσπερνώντας τη Ρωσία.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, το πρώτο φορτηγό τρένο έφυγε από την Κωνσταντινούπολη για 8,693 χιλιόμετρα, 12ήμερο ταξίδι, διασχίζοντας κάτω από το Βόσπορο μέσω της ολοκαίνουργιας σήραγγας Marmary, που εγκαινιάστηκε πριν από ένα χρόνο, και στη συνέχεια κατά μήκος του Μεσαίου διαδρόμου Ανατολής-Δύσης μέσω Μπακού-Τιφλίδας- Kars (BTK), σε όλη τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και το Καζακστάν.
Στην Τουρκία αυτό είναι γνωστό ως ο σιδηρόδρομος μεταξιού.
Ολόκληρη η διαδρομή από την Ανατολική Ασία προς τη Δυτική Ευρώπη μπορεί τώρα να διανυθεί σε μόνο 18 ημέρες, με τον BTK να είναι ο βασικός κόμβος του λεγόμενου Μεσαίου Διαδρόμου από το Πεκίνο στο Λονδίνο και του Iron Silk Road από το Καζακστάν έως την Τουρκία.
Ο ρόλος της Γερμανίας
Όλα τα παραπάνω ταιριάζουν απόλυτα στην ατζέντα της ΕΕ - ειδικά στη Γερμανία: εφαρμογή ενός στρατηγικού εμπορικού διαδρόμου που συνδέει την ΕΕ με την Κίνα, παρακάμπτοντας τη Ρωσία.
Αυτό θα οδηγούσε τελικά σε μια από τις βασικές συμμαχίες που θα ενοποιηθούν στα «Raging Twenties: Berlin-Beijing»
Για να επιταχυνθεί αυτή η υποτιθέμενη συμμαχία, η συζήτηση στις Βρυξέλλες είναι ότι οι Ευρωπαίοι θα επωφεληθούν από τον τουρκμενισμό, τον παν-τουρκισμό και την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Erdogan και του Xi όταν πρόκειται για τους Ουιγούρους.
Η ανάγκη των Ρώσων
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα στον παραπάνω σχεδιασμό: πολλές φυλές τουρκοφώνων προτιμούν μια συμμαχία με τη Ρωσία.
Επιπλέον, η Ρωσία είναι αναπόφευκτη όταν πρόκειται για άλλους διαδρόμους.
Πάρτε, για παράδειγμα, μια ροή ιαπωνικών εμπορευμάτων που πηγαίνουν στο Βλαδιβοστόκ και στη συνέχεια μέσω της Υπερ-Σιβηρίας στη Μόσχα και μετά στην ΕΕ.
Η στρατηγική της παράκαμψης-Ρωσίας της ΕΕ δεν ήταν ακριβώς χτύπημα στην Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν: αυτό που είχαμε ήταν μια σχετική υποχώρηση της Τουρκίας και μια de facto ρωσική νίκη, με τη Μόσχα να ενισχύει τη στρατιωτική της θέση στον Καύκασο.
Ο ρόλος Αζερμπαϊτζάν-Πακιστάν
Ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον στο παιχνίδι είναι η στρατηγική εταιρική σχέση Αζερμπαϊτζάν-Πακιστάν, η οποία τώρα είναι σημαντική στο εμπόριο, την άμυνα, την ενέργεια, την επιστήμη και την τεχνολογία και τη γεωργία.
Το Ισλαμαμπάντ, παρεμπιπτόντως, υποστήριξε το Μπακού στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Τόσο το Αζερμπαϊτζάν όσο και το Πακιστάν έχουν πολύ καλές σχέσεις με την Τουρκία: ένα ζήτημα πολύ περίπλοκης, αλληλένδετης τουρκο-περσικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Και μπορεί να πλησιάσουν ακόμη περισσότερο, με τον Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών Βορρά-Νότου (INTSC) να συνδέει όλο και περισσότερο όχι μόνο το Ισλαμαμπάντ με το Μπακού αλλά και και τα δύο με τη Μόσχα.
Έτσι, η επιπλέον διάσταση του νέου μηχανισμού ασφαλείας που πρότεινε το Μπακού, ενώνοντας τη Ρωσία, την Τουρκία, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και την Αρμενία: όλοι οι Top Four εδώ θέλουν στενότερους δεσμούς με το Πακιστάν.
Το «χρυσό δαχτυλίδι»
Ο αναλυτής Andrew Korybko το ονόμασε «χρυσό δαχτυλίδι» - μια νέα διάσταση στην ολοκλήρωση της Κεντρικής Ευρασίας με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, το Πακιστάν, την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και τα κεντρικά ασιατικά «stans».
Έτσι, όλα ξεπερνούν ένα πιθανό Triple Entente: Βερολίνο-Άγκυρα-Πεκίνο.
Αυτό που είναι σίγουρο ως έχει είναι ότι η πολύ σημαντική σχέση Βερολίνου-Μόσχας αναμένεται να παραμείνει τόσο κρύα όσο ο πάγος.
Ο Νορβηγός αναλυτής Glenn Diesen συνοψίζει τα πάντα: «Η γερμανική-ρωσική εταιρική σχέση για την ευρύτερη Ευρώπη αντικαταστάθηκε με την κινεζική-ρωσική εταιρική σχέση για την ευρύτερη Ευρασία».
Αυτό που είναι επίσης σίγουρο είναι ότι ο Erdogan, ο κύριος της περιστροφής, θα βρει τρόπους να κερδίσει ταυτόχρονα τόσο από τη Γερμανία όσο και από τη Ρωσία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών