ΟΟΣΑ: Απαραίτητη η στοχευμένη στήριξη για την ανάκαμψη από την κρίση του Covid - 19

Στις αρχές του 2020, το ποσοστό απασχόλησης στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν μια θετική νότα.
Στη συνέχεια, ξέσπασε η πανδημία COVID-19.
Αντιμέτωποι με μια κρίση δημόσιας υγείας με συγκλονιστικές συνέπειες, πολλές χώρες υιοθέτησαν δραστικά μέτρα περιορισμού, κλείνοντας τις περισσότερες μη απαραίτητες δραστηριότητες, από νηπιαγωγεία, σχολεία, εργοστάσια και τα περισσότερα καταστήματα και εγκαταστάσεις εστίασης.
Ο συνδυασμός του φόβου των μολύνσεων, των υποχρεωτικών αποκλεισμών και της μεγάλης αβεβαιότητας προκάλεσε απότομη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας, τη χειρότερη του αιώνα, αναφέρει ο ΟΟΣΑ σε ανάλυσή του.

Ανεργία

Η ανεργία αυξήθηκε, πολύ περισσότερο από ό,τι κατά τους πρώτους μήνες της οικονομικής κρίσης - έως και 10 φορές περισσότερο σε ορισμένες χώρες.
Ο αντίκτυπος της κρίσης ήταν μεγαλύτερος σε ορισμένους εργαζόμενους, με τους νέους και τις γυναίκες, εκείνους με χαμηλό εισόδημα ή χαμηλές δεξιότητες, σε εκείνους με μερική ή προσωρινή εργασία, και τους αυτοαπασχολούμενους, να είναι μεταξύ εκείνων που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο ανεργίας και φτώχειας.
Ενόψει αυτής της άνευ προηγουμένου κρίσης, οι κυβερνήσεις ανέλαβαν ταχεία δράση, έκτακτη στην κλίμακα και το εύρος της, με τρισεκατομμύρια δολάρια να διοχετεύονται στην παγκόσμια οικονομία για την προστασία των ανθρώπων και των θέσεων εργασίας.
Αυτό συνέβαλε στην άμβλυνση του άμεσου αντίκτυπου για εκατομμύρια εργαζομένους και τις οικογένειές τους και για τις επιχειρήσεις που τους απασχολούν.

Οι κίνδυνοι παραμένουν

Ενώ το πρώτο κύμα της πανδημίας έχει κορυφωθεί σε πολλές χώρες, ο κίνδυνος δεν έχει τελειώσει.
Ο COVID-19 άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ζούμε και εργαζόμαστε.
Τώρα, καθώς οι χώρες αρχίζουν να βγαίνουν από το lockdown και να μαθαίνουν να ζουν με τον ιό έως ότου βρεθούν εμβόλιο και θεραπείες.
Τι πρέπει να κάνουν όμως οι κυβερνήσεις;
Βραχυπρόθεσμα, είναι ζωτικής σημασίας για τις κυβερνήσεις να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τους εργαζόμενους και τους τομείς που πλήττονται περισσότερο.
Αυτό απαιτεί μια διττή προσέγγιση.


Πρότυπα ασφαλείας στην εργασία

Πρώτον, οι πολιτικές για την αγορά εργασίας πρέπει να βοηθήσουν στην αποτροπή ενός δεύτερου σοβαρού πανδημικού κύματος ενώ ταυτόχρονα να προετοιμάζονται για ένα, σε περίπτωση που υλοποιηθεί.
Για περίπου το ένα τρίτο των θέσεων εργασίας σε χώρες του ΟΟΣΑ, η τηλεργασία παραμένει ένας αποτελεσματικός τρόπος, περιορίζοντας ταυτόχρονα τους κινδύνους από τη μόλυνση του ιού.
Όμως, σχεδόν τα δύο τρίτα των θέσεων εργασίας δεν μπορούν να εκτελεστούν πλήρως από το σπίτι, ή μόνο σε περιορισμένο βαθμό.
Σε αυτό το πλαίσιο, απαιτούνται αυστηρά πρότυπα ασφάλειας και υγείας στην εργασία.
Επιπλέον, η συνέχιση της εγγύησης εκτεταμένης άδειας ασθενείας επί πληρωμή θα παραμείνει ζωτικής σημασίας, έτσι ώστε οι δυνητικά μολυσμένοι εργαζόμενοι να μην διαδίδουν τον ιό στο χώρο εργασίας.

Σταδιακό άνοιγμα της οικονομίας

Δεύτερον, οι πολιτικές πρέπει να προσαρμοστούν στις διαφορετικές συνθήκες των εργαζομένων, των νοικοκυριών και των εταιρειών.
Κατά τη διάρκεια του lockdown, μια στρατηγική υποστήριξης ήταν δικαιολογημένη, καθώς οι περισσότερες δραστηριότητες σταμάτησαν απλά και οι εταιρείες και οι θέσεις εργασίας δεν θα είχαν επιβιώσει χωρίς άμεση υποστήριξη.
Τώρα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αντιμετωπίζουν το δύσκολο καθήκον να οδηγήσουν την οικονομία στην ανάκαμψη, όπου η υποστήριξη πρέπει να στοχεύσει καλύτερα για να εξασφαλίσει ότι εκείνοι με τις μεγαλύτερες ανάγκες θα λάβουν βοήθεια, ενώ παράλληλα να δώσουν τα κίνητρα να επιστρέψουν στη δουλειά για όσους μπορούν.

Η σωστή ισορροπία

Είναι απαραίτητη η εξεύρεση της σωστής ισορροπίας μεταξύ της δημόσιας στήριξης για επιχειρήσεις και βιομηχανίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και της στήριξης του ιδιωτικού τομέα για προσπάθειες ενίσχυσης των δεξιοτήτων των εργαζομένων και βοήθειας των ανέργων στην επιστροφή στην εργασία.
Μια παρόμοια προσέγγιση «αμοιβαίων υποχρεώσεων» ισχύει για όσους αναζητούν εργασία, με τις κυβερνήσεις να παρέχουν παροχές και αποτελεσματικές υπηρεσίες απασχόλησης και τους δικαιούχους να λαμβάνουν ενεργά μέτρα για αναζήτηση εργασίας ή βελτίωση των δεξιοτήτων τους.

Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις

Μεσοπρόθεσμα, οι χώρες πρέπει να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα που η κρίση COVID-19 έθεσε στο προσκήνιο.
Δεν έχουν όλοι οι εργαζόμενοι την ίδια πρόσβαση σε παροχές κοινωνικής προστασίας, όπως το επίδομα ανεργίας, η άδεια ασθενείας επί πληρωμή ή το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Οι αυτοαπασχολούμενοι και «μη τυπικοί» εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, προσωρινές εργασίες, είναι πολύ πιθανό να αποκλειστούν ή να καλυφθούν ανεπαρκώς, με πολλούς νέους, γυναίκες και εργαζόμενους με χαμηλή ειδίκευση να κατέχουν τέτοιες επισφαλείς θέσεις εργασίας.
Η κρίση προκάλεσε αποφασιστικές δράσεις για τη μείωση αυτών των κενών στην κοινωνική προστασία και τώρα η πρόκληση είναι να βασιστούμε σε αυτές τις πρωτοβουλίες, μετατρέποντας τις προσωρινές διορθώσεις σε διαρθρωτικές αλλαγές και διασφαλίζοντας ότι τα συστήματα είναι πιο ανθεκτικά σε περίπτωση άλλης κρίσης.
Γενικότερα, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάκαμψης θέσεων εργασίας θα πρέπει να επεκτείνει μέτρα όπως συμβουλευτική, βοήθεια για αναζήτηση εργασίας και προγράμματα επιχειρηματικότητας.
Είναι επίσης ζωτικής σημασίας η υποστήριξη της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι τα προγράμματα αυτά είναι ευαίσθητα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των εργοδοτών.

www.bankingnews.gr