γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
“Καλώς ήρθε το δολάριο”. Τίτλος παλιάς και καλής ελληνικής ταινίας με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τη Μαρία Καλουτά. Μήπως το αμερικανικό νόμισμα όμως, υπό τις παρούσες διεθνείς χρηματοοικονομικές συνθήκες “ήλθε, είδε και απήλθε”;
Το τέλος της εποχής όπου το δολάριο αποτελούσε το κυρίαρχο νόμισμα στις αγορές χρήματος μοιάζει πιθανότερο από ποτέ.
Δεν πρόκειται για τάση, αν και το ράλι του γιεν έδειξε κάτι τέτοιο. Δεν είναι θέμα “σκληρού” νομίσματος. Το μέχρι πριν ένα χρόνο “άτεγκτο” ευρώ υποχώρησε άτακτα μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους της ευρωζώνης για να ανακάμψει -όχι βέβαια στο 100%- μόλις πρόσφατα. Είναι θέμα πολιτικής.
Το τέλος της εποχής όπου το δολάριο αποτελούσε το κυρίαρχο νόμισμα στις αγορές χρήματος μοιάζει πιθανότερο από ποτέ.
Δεν πρόκειται για τάση, αν και το ράλι του γιεν έδειξε κάτι τέτοιο. Δεν είναι θέμα “σκληρού” νομίσματος. Το μέχρι πριν ένα χρόνο “άτεγκτο” ευρώ υποχώρησε άτακτα μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους της ευρωζώνης για να ανακάμψει -όχι βέβαια στο 100%- μόλις πρόσφατα. Είναι θέμα πολιτικής.
Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ παρεμβαίνει συχνά στις αγορές. Ο διοικητής Ben Bernanke ισχυρίζεται πως δεν έχει άλλη επιλογή και υπεραμύνεται των παρεμβάσεών του. Το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι διττό. Από τη μία αφορά στη διόγκωση του κρατικού χρέους, από την άλλη έχει να κάνει με τα λιμνάζοντα νερά της πραγματικής οικονομίας. Ρευστότητα δεν υπάρχει, χρήμα στο εμπόριο δεν κινείται, η αγορά εργασίας δεν παράγει νέες θέσεις.
Ο Bernanke τόνισε την περασμένη Παρασκευή ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να τονώσει την αμερικανική οικονομία και να έλθει η πολυπόθητη ανάκαμψη. Ακόμα κι αν αυτό σημάνει την υποχώρηση του δολαρίου; Μάλλον ναι. Είναι πολιτική βούληση των ΗΠΑ να αφήσουν τις τύχες του δολαρίου σε δεύτερη μοίρα. Ή μάλλον, να κάνουν... τα στραβά μάτια σε μια τάση αποσταθεροποίησής του.
Το... δολαριοκρατούμενο νομισματικό σύστημα παγκοσμίως δεν φαίνεται πια να βολεύει ιδιαίτερα τις ΗΠΑ. Εφόσον χρειάζεται χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της χώρας, όπως διατείνεται η Fed και μάλιστα ήδη το έχει κάνει πράξη, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αποκομίσουν επιπλέον οφέλη από την κίνηση αυτή. Το δολάριο ίσως χάσει μέρος της αξίας του αλλά αυτό ενδέχεται να κάνει πιο ανταγωνιστικά τα αμερικανικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές και αποτρέψει μια ενδεχόμενη πτώση ζήτησης στο πετρέλαιο.
Όσο ρευστή κι αν είναι η αγορά χρήματος, με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες διαρκώς να αυξομειώνονται, η τάση έχει διαφανεί. Οι Ιάπωνες αντιμετωπίζουν ήδη με σκεπτικισμό τη συνεχόμενη άνοδο του γιεν έναντι των υπόλοιπων νομισμάτων. Οι Αμερικανοί, με τις υπερχρεωμένες πολιτείες χωρίς καμία εξαίρεση, παρατήρησαν προσεκτικά τα διαρθρωτικά προβλήματα με το χρέος της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας που τα βρήκαν μπαστούνια έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα πολύ ισχυρό νόμισμα που δεν μπορούσαν να αντέξουν.
Ακόμη κι αν το δολάριο περάσει σε δεύτερο πλάνο, η ζήτηση για το αμερικανικό νόμισμα δεν θα σταματήσει ποτέ. Όσο βέβαια η αμερικανική οικονομία θεωρείται η κυρίαρχη παγκοσμίως και ο Ομπάμα πλανητάρχης. Κάθε χώρα που επιθυμεί να εισάγει πετρέλαιο, χρειάζεται δολάρια. Αυτό από μόνο του δίνει στο δολάριο το συγκριτικό πλεονέκτημα.
“Οι κυβερνήσεις και οι Κεντρικές Τράπεζες ανά τον κόσμο έπιασαν το νόημα και πωλούν σημαντικά αποθέματά τους σε δολάρια”. Αυτό ισχυρίζεται ο Asad Dossani, οικονομικός αναλυτής της ομάδας επενδύσεων παραγώγων της Forex Capital. Η Κίνα, για παράδειγμα, αγοράζει κρατικά ομόλογα ασιατικών χωρών για να μειώσει την εξάρτησή της από το δολάριο καθώς τα συναλλαγματικά της αποθέματα στο αμερικανικό νόμισμα ξεπερνούν τα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Πάντως, ακόμα κι αν το δολάριο “χαλαρώσει”, κάτι -τελικά- θετικό ως προς την τόνωση των εξαγωγών των ΗΠΑ, δύσκολα θα βρεθεί ένα νόμισμα που θα το υπερκεράσει σε κύρος. Η λίρα είναι ισχυρό νόμισμα αλλά αφορά μια μικρή σε έκταση οικονομία. Το γιεν είναι πλέον πολύ ισχυρό και άκαμπτο για να παίξει αυτόν το ρόλο και άλλωστε η ιαπωνική οικονομία έχει ασθενική ανάπτυξη. Η ευρωζώνη έχει συμπεριλάβει στους κόλπους της εθνικές οικονομίες με εξαιρετικά ανομοιογενή δεδομένα, κάτι που δημιουργεί σαφείς παράγοντες αστάθειας που αποτρέπουν το ευρώ από το να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν το δολάριο αποχωρήσει -οικειοθελώς- από τη “θέση 1” που κατέχει στις αγορές χρήματος, μπορεί να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή και από τη “θέση 2”. “Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Bernanke και Ομπάμα”, υποστηρίζει ο Dossani.
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Ο Bernanke τόνισε την περασμένη Παρασκευή ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να τονώσει την αμερικανική οικονομία και να έλθει η πολυπόθητη ανάκαμψη. Ακόμα κι αν αυτό σημάνει την υποχώρηση του δολαρίου; Μάλλον ναι. Είναι πολιτική βούληση των ΗΠΑ να αφήσουν τις τύχες του δολαρίου σε δεύτερη μοίρα. Ή μάλλον, να κάνουν... τα στραβά μάτια σε μια τάση αποσταθεροποίησής του.
Το... δολαριοκρατούμενο νομισματικό σύστημα παγκοσμίως δεν φαίνεται πια να βολεύει ιδιαίτερα τις ΗΠΑ. Εφόσον χρειάζεται χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της χώρας, όπως διατείνεται η Fed και μάλιστα ήδη το έχει κάνει πράξη, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αποκομίσουν επιπλέον οφέλη από την κίνηση αυτή. Το δολάριο ίσως χάσει μέρος της αξίας του αλλά αυτό ενδέχεται να κάνει πιο ανταγωνιστικά τα αμερικανικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές και αποτρέψει μια ενδεχόμενη πτώση ζήτησης στο πετρέλαιο.
Όσο ρευστή κι αν είναι η αγορά χρήματος, με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες διαρκώς να αυξομειώνονται, η τάση έχει διαφανεί. Οι Ιάπωνες αντιμετωπίζουν ήδη με σκεπτικισμό τη συνεχόμενη άνοδο του γιεν έναντι των υπόλοιπων νομισμάτων. Οι Αμερικανοί, με τις υπερχρεωμένες πολιτείες χωρίς καμία εξαίρεση, παρατήρησαν προσεκτικά τα διαρθρωτικά προβλήματα με το χρέος της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας που τα βρήκαν μπαστούνια έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα πολύ ισχυρό νόμισμα που δεν μπορούσαν να αντέξουν.
Ακόμη κι αν το δολάριο περάσει σε δεύτερο πλάνο, η ζήτηση για το αμερικανικό νόμισμα δεν θα σταματήσει ποτέ. Όσο βέβαια η αμερικανική οικονομία θεωρείται η κυρίαρχη παγκοσμίως και ο Ομπάμα πλανητάρχης. Κάθε χώρα που επιθυμεί να εισάγει πετρέλαιο, χρειάζεται δολάρια. Αυτό από μόνο του δίνει στο δολάριο το συγκριτικό πλεονέκτημα.
“Οι κυβερνήσεις και οι Κεντρικές Τράπεζες ανά τον κόσμο έπιασαν το νόημα και πωλούν σημαντικά αποθέματά τους σε δολάρια”. Αυτό ισχυρίζεται ο Asad Dossani, οικονομικός αναλυτής της ομάδας επενδύσεων παραγώγων της Forex Capital. Η Κίνα, για παράδειγμα, αγοράζει κρατικά ομόλογα ασιατικών χωρών για να μειώσει την εξάρτησή της από το δολάριο καθώς τα συναλλαγματικά της αποθέματα στο αμερικανικό νόμισμα ξεπερνούν τα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Πάντως, ακόμα κι αν το δολάριο “χαλαρώσει”, κάτι -τελικά- θετικό ως προς την τόνωση των εξαγωγών των ΗΠΑ, δύσκολα θα βρεθεί ένα νόμισμα που θα το υπερκεράσει σε κύρος. Η λίρα είναι ισχυρό νόμισμα αλλά αφορά μια μικρή σε έκταση οικονομία. Το γιεν είναι πλέον πολύ ισχυρό και άκαμπτο για να παίξει αυτόν το ρόλο και άλλωστε η ιαπωνική οικονομία έχει ασθενική ανάπτυξη. Η ευρωζώνη έχει συμπεριλάβει στους κόλπους της εθνικές οικονομίες με εξαιρετικά ανομοιογενή δεδομένα, κάτι που δημιουργεί σαφείς παράγοντες αστάθειας που αποτρέπουν το ευρώ από το να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν το δολάριο αποχωρήσει -οικειοθελώς- από τη “θέση 1” που κατέχει στις αγορές χρήματος, μπορεί να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή και από τη “θέση 2”. “Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Bernanke και Ομπάμα”, υποστηρίζει ο Dossani.
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών