Πολιτικές για το Κλίμα: Ρομπέν των... πλουσίων με μαζική αναδιανομή του πλούτου κατά των φτωχών και της μεσαίας τάξης

Πολύ συχνά παραβλέπεται σε όλες τις δημόσιες συζητήσεις για τη «μετάβαση» σε μια οικονομία καθαρών μηδενικών εκπομπών άνθρακα ότι αυτή επάγεται – ούτε λίγο ούτε πολύ – την ιστορικού χαρακτήρα μεταστροφή από το δημοκρατικό καπιταλισμό στη φεουδαρχική δουλοπαροικία.
Το παραπάνω είναι το εκ πρώτης άποψης απρόβλεπτο και ασυνηθιστο συμπέρασμα του Αμερικανού δημογράφου Joel Kotkin, ο οποίος τόνισε στηριζόμενος σε απτά οικονομικά στοιχεία ότι οι υποτιθέμενες καλοπροαίρετες «πράσινες» πολιτικές που υιοθετούνται σε όλη τη Δύση επιβαρύνουν τα εργατικά και μεσαία στρώματα.

Η ρευστοποίηση της μεσαίας τάξης

Όπως έγραψε ο Kotkin στην επιθεώρηση «Spiked» νωρίτερα φέτος, «τα ακραία μέτρα για την κλιματική αλλαγή έχουν οδηγήσει στην απώλεια παραδοσιακών θέσεων εργασίας στον τομέα της μεταποίησης, των κατασκευών και της ενέργειας, ενώ οι αυστηροί περιβαλλοντικοί κανονισμοί στις κατασκευές έχουν αυξήσει τις τιμές των κατοικιών».
Η θέση του Kotkin είναι ότι η Δύση βρίσκεται στο δρόμο της δουλοπαροικίας.
Αντί να διατηρούμε τις καπιταλιστικές κοινωνίες μας όπου μια μεγάλη μεσαία τάξη που διαθέτει περιουσιακά στοιχεία και στηρίζει ένα σταθερό δημοκρατικό σύστημα, γινόμαστε στρωματοποιημένες φεουδαρχικές κοινωνίες (όπως οι ινδικές κάστες).
Η ιδιοκτησία κατοικιών και μικρών επιχειρήσεων βαίνει μειούμενη, ειδικά μεταξύ των νέων και των λιγότερο εύπορων, μια ομάδα τεχνοκρατική ελίτ αποκτά μονιμο έλεγχο και πρόσβαση στον μηχανισμό της διοίκησης και οι επιχιερηματικές «ολογαρχίες» έρχονται να κυριαρχήσουν τόσο στην οικονομία όσο και ευρύτερα κοινωνία.

Επιτάχυνση λόγω της πανδημίας

Αυτή η μετάβαση έχει συμβεί εδώ και αρκετό καιρό, αλλά έχει επιταχυνθεί από τα lockdown και τον ζήλο με τον οποίο οι δυτικές κυβερνήσεις υιοθέτησαν απερίσκεπτα στόχους καθαρών μηδενικών εκπομπών.
Και οι δύο παράγοντες έχουν οδηγήσει σε μια επιθετική μορφή απογύμνωσης περιουσιακών στοιχείων, το αντίστροφο του του Ρομπέν των Δασών: παίρνουν από τους φτωχούς και δίνου στους πλούσιους

Η Αυστραλία και η Βρετανία

Η Αυστραλία έχει πλέον επίσημα δεσμευτεί για έναν στόχο μηδενικών εκπομπών έως το 2050.
Αλλά πέρα από το σύνθημα «τεχνολογία όχι φόροι», ο αυστραλιανός λαός δεν γνωρίζει πώς η κυβέρνηση σχεδιάζει να επιτύχει τη νέα φιλοδοξία της.
Το Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου, αντίθετα, δημοσίευσε πρόσφατα μια έκθεση με τον τιτλο Net-zero Review η οποία παρέχει ορισμένες λεπτομέρειες για το πώς η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου αναμένει να φτάσει στις καθαρά μηδενικές εκπομπές ανθρακα.

Το κόστος στα νοικοκυριά

Η έκθεση περιλαμβάνει μια εκπληκτικά ειλικρινή παραδοχή από τη γραφειοκρατία: «Το κόστος και τα οφέλη της μετάβασης σε μια καθαρά μηδενική οικονομία θα μεταφερθούν τελικά στα νοικοκυριά μέσω μιας σειράς διαφορετικών καναλιών».
Περιλαμβάνει ένα χρήσιμο γράφημα που δείχνει ότι, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη πολιτική ή μηχανισμό, το κόστος της πολιτικής των μηδενικών ρύπων άνθρακα θα βαρύνει πάντα τα νοικοκυριά, δηλαδή τους εργαζόμενους.

Η παραπλάνηση και ο κρυφός φόρος
.
Το σύνθημα «τεχνολογία όχι φόροι» δεν είναι μόνο ανούσιο αλλά και παραπλανητικό.
Το φάσμα των «πράσινων» προγραμμάτων που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους σημαίνει ότι θα αναγκαστούν οι κυβερνήσεις να επιβάλουν υψηλότερους φόρους.
Η επιδότηση ορισμένων ειδών ενέργειας, ηλεκτρικών αυτοκινήτων ή ηλιακών συλλεκτών σημαίνει υψηλότερους φόρους.
Η απαίτηση από τις επιχειρήσεις να υιοθετήσουν την πράδινη τεχνολογία — ουσιαστικά πάλι πρόκειται για κρυφό φόρο  και δεν αφορά περισσότερες επιλογές για τους καταναλωτές.

Τι ξέχασε η Αριστερά…

Η έκθεση επισημαίνει επίσης ότι «τα νοικοκυριά με το υψηλότερο εισόδημα εκπέμπουν περίπου τρεις φορές περισσότερους αέρους ρύπους από τα νοικοκυριά με το χαμηλότερο εισόδημα».
Ωστόσο, παρ' όλες τις εκκλήσεις τους για τα άτομα με υψηλότερα εισοδήματα να «πληρώσουν το δίκαιο μερίδιο των φόρων τους», η Αριστερά δεν φαίνεται να ζητά από αυτούς να μειώσουν το δίκαιο μερίδιο των εκπομπών τους.
Στην πραγματικότητα, πολύ συχνά, η «ανάληψη δράσης για την κλιματική αλλαγή» σημαίνει απλώς απομείωση των θέσεων εργασίας, των αυτοκινήτων, της ηλεκτρικής ενέργειας, των τροφίμων και των δραστηριοτήτων των νοικοκυριών με το χαμηλότερο εισόδημα.

Το κόστος του δανεισμού για κατοικία

Η εφημερίδα Telegraph στο Ηνωμένο Βασίλειο, αναφερόμενη στο σχέδιο της κυβέρνησης για μηδενικού ρύπους, σημείωσε ότι οι τράπεζες θα μπορούσαν να αναγκαστούν να συμμορφωθούν με τους στόχους για πιστοποίηση ενεργειακής απόδοσης προτού χορηγήσουν στεγαστικά δάνεια.
«Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πιο ακριβά στεγαστικά δάνεια για σπίτια που έχουν κακή ενεργιακή απόδοση, για να ενθαρρύνουν τη λήψη μέτρων όπως η μόνωση τοίχων ή στέγης», ανέφερε η έκθεση.
«Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν παρείχε κανένα επιπλέον μέτρο για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση μέτρων ενεργειακής απόδοσης για τους ιδιοκτήτες κατοικιών, μετά την αποτυχία της επιχορήγησης Green Homes πέρυσι»

Καμια στήριξη στην ενεργειακή αναβάθμιση

Συμπέρασμα: η επίτευξη του των στόχων για την κλιματική αλλαγή και τις εκπομπές αερίων ρύπων θα απαιτήσει πιθανότατα τα στεγαστικά δάνεια να καταστούν... απαγορευτικά για τις οικογένειες της εργατικής τάξης, εκτός εάν «αναβαθμίσουν» τα σπίτια τους.
Και η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να παρέχει καμία υποστήριξη για τέτοιες αναβαθμίσεις.
Αυτό είναι το είδος της πολιτικής που θα απαιτηθεί τελικά στην Αυστραλία.
Πολλά σπίτια και παλαιότερα διαμερίσματα έχουν κακή μόνωση και απαιτούν υπερβολική θέρμανση το χειμώνα και υψηλότερη ψύξη το καλοκαίρι, αυξάνοντας το ενεργειακό αποτύπωμα.

Οι ολέθρια επιλογή

Το αποτέλεσμα είναι ολέθριο και οπισθοδρομικό.
Τα φτωχότερα νοικοκυριά θα βρεθούν αντιμέτωποι με την επιλογή ανάμεσα στο να πληρώσουν ακόμη περισσότερα για ένα σπίτι και να καταδικαστούν στην τάξη των ενοικιαστών.
Κάποιοι στην Αριστερά το έχουν επισημάνει αυτό
oι προσπάθειες μείωσης των εκπομπών της Αυστραλίας μέχρι σήμερα έχουν ουσιαστικά επιτευχθεί με τη δωροδοκία των αγροτών για να μην καλλιεργήσουν τη γη τους – αλλα΄αυτή η πολτική έχει όρια,

Για έχοντες και κατέχοντες

Η ιδιοκτησία σπιτιού θα είναι δυνατή μόνο σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντέξουν οικονομικά ορισμένα είδη «πράσινης» τεχνολογίας.
Η ιδιοκτησία αυτοκινήτου θα είναι δυνατή μόνο σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ακριβά ηλεκτροκίνητα οχήματα.
Η ηλεκτρική ενέργεια θα γίνει πιο ακριβή και το φυσικό αέριο θα μπορούσε να απαγορευτεί.
Όπως είπε πρόσφατα ο Carlos Tavares, επικεφαλής της αυτοκινητοβιομηχανίας Stellantis, αυτό θα αλλάξει ριζικά τη Δύση.
«Δεν μπορώ να φανταστώ μια δημοκρατική κοινωνία όπου δεν υπάρχει ελευθερία κινητικότητας, επειδή είναι δυνατόν μόνο για τους πλούσιους [να κατέχουν αυτοκίνητα] και όλοι οι άλλοι θα χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς», δήλωσε.

Η δημοκρατία το θύμα

Οι προβλέψεις του Kotkin δοκιμάζονται τώρα σε πραγματικό χρόνο...
Είναι ένας από τους λίγους απογοητευμένους Αριστερούς που συνειδητοποιούν ότι όταν οι μεγαλύτερες εταιρείες, τράπεζες, χρηματοδότες και εταιρείες τεχνολογίας, μαζί με κυβερνήσεις, ευθυγραμμίζονται με μια πολιτική που οι ψηφοφόροι δεν συμφώνησαν ποτέ, δεν μπορεί να είναι καλό για τους εργαζόμενους ή τη δημοκρατία.

www.bankingnews.gr