Οι κλινικές δοκιμές Pfizer και Moderna δείχνουν ότι στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τα εμβόλια COVID-19 δεν μειώνουν τη θνησιμότητα - Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού παραβιάζει την κυρίαρχη φιλοσοφία της ιατρικής που βασίζεται σε ακλόνητα αποδεικτικά στοιχεία
Σχετικά Άρθρα
Ογκώδεις διαδηλώσεις στην Ευρώπη από το κίνημα κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού και των lockdowns
Νέο σοκ… κατά των πιστοποιητικών εμβολίων – Μελέτη από την Ισπανία συμπεραίνει ότι δεν μειώνουν την μόλυνση από covid
Τρεις χώρες απειλούν με υποχρεωτικότητα εμβολίων – Τι κοινό έχουν; - Απέτυχαν στην πανδημία και στο κοινωνικό πείραμα
Καταρρέει το αφήγημα του τείχους προστασίας από την Omicron των εμβολιασμένων με γ' δόση - ΠΟΥ: «Δεν υπάρχουν στοιχεία»
Το αμφιλεγόμενο σχέδιο τού βρετανικού Οργανισμού για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία (OSHA) για την υποχρέωση εμβολιασμού κατά της COVID-19 των εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις, πέραν των υγεινομικών, που επιβλήθηκε πρόσφατα από το Εφετείο, αποφασίστηκε για να ελαχιστοποιήσει την διασπορά «θανατηφόρων κρουσμάτων COVID-19», ωστόσο μια επιτροπή της Βουλής των Λόρδων έγειρε αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα ενός τόσο δαπανηρού μέτρου όπως χαρακτηρίζει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Η ικανότητα των εμβολίων COVID-19 να προστατεύουν τη ζωή βρίσκεται στο επίκεντρο της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και της σκληρής συζήτησης σχετικά με παρόμοιες κυβερνητικές εντολές που απασχολούν ήδη μεγάλο μέρος του κόσμου.
Χιλιάδες οι μελέτες μέσα σε έναν χρόνο, δύο ξεχωρίζουν
Σχεδόν 18.000 επιστημονικές εργασίες έχουν δημοσιευθεί από πέρυσι για τον COVID-19 και τα εμβόλια, επομένως το έργο της εξέτασης των στοιχείων για να βοηθήσει στην κριτική αξιολόγηση του κατά πόσον τα εμβόλια μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου, φαίνεται τρομακτικό.
Αποδεικνύεται, ωστόσο, ότι δύο μελέτες βρίσκονται πάνω από τις υπόλοιπες όσον αφορά την αυστηρότητα και την ποιότητα που είναι μοναδικά κατάλληλες για να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της προστασίας των εμβολίων, όπως αναφέρει το Browstone institute.
Αυτές οι δύο μελέτες, που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο μήνα στο New England Journal of Medicine, διαφέρουν θεμελιωδώς από τις άλλες μελέτες, καθώς είναι οι μόνες κλινικές δοκιμές που έχουν ακόμη αναφερθεί ότι τυχαιοποιούν ενήλικες για να λάβουν είτε εμβόλιο COVID-19 (Pfizer ή Moderna) είτε ένεση εικονικού φαρμάκου και στη συνέχεια ακολουθήστε τα με την πάροδο του χρόνου.
Γιατί είναι σημαντικό?
Επειδή ο σχεδιασμός τυχαιοποιημένης συλλογής του δείγματος στην ελεγχόμενη μελέτη που χρησιμοποίησαν, είναι το χρυσό πρότυπο και το πιο αυστηρό επιστημονικό εργαλείο που είναι διαθέσιμο για την εξέταση των σχέσεων αιτίου και αποτελέσματος, μεταξύ μιας παρέμβασης και του αποτελέσματος (εμβολιασμός και θάνατος, σε αυτήν την περίπτωση).
Αυτός ο σχεδιασμός περιορίζει όσο το δυνατόν περισσότερο την επίδραση άλλων παραγόντων, γνωστών ή άγνωστων, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Πολλές μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει άλλα σχέδια για να προσπαθήσουν να κατανοήσουν πόσο καλά προστατεύει το εμβόλιο COVID-19 από το θάνατο, αλλά ανεξάρτητα από το πόσο καλά προγραμματιστεί ή εκτελεστεί, καμία από αυτές τις μελέτες δεν προσεγγίζει το επίπεδο επιστημονικής αυστηρότητας που προσφέρει μια καλά διεξαχθείσα τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή.
Βρήκαν λοιπόν αυτές οι δύο κλινικές δοκιμές ότι ο εμβολιασμός μείωσε τον κίνδυνο θανάτου από COVID-19;
Η μελέτη Moderna ανέφερε έναν θάνατο από τον COVID-19 στην εμβολιασμένη ομάδα και τρεις στην ομάδα που δεν είχε εμβολιαστεί, πολύ λίγοι για να βγάλουμε κάποιο ασφαλές στατιστικό συμπέρασμα.
Η δοκιμή της Pfizer ήταν ακόμη πιο ασαφής επειδή τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στην έκθεση New England Journal (ένας θάνατος από COVID-19 στην ομάδα που εμβολιάστηκε και δύο στην ομάδα των μη εμβολιασμένων) διέφεραν από αυτά που ανέφερε αργότερα η Pfizer στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων και στον FDA.
Η ενημέρωση δεν προσδιόρισε τον αριθμό των θανάτων από COVID-19.
Το καταληκτικό σημείο της μελέτης δεν είναι ο θάνατος από COVID-19 αλλά η θνησιμότητα από κάθε αιτία, η οποία μετράει κάθε θάνατο που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης.
Η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες είναι το βασικό αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος όχι απλώς επειδή παρακάμπτει την συχνά υποκειμενική αιτία για το γιατί πέθανε κάποιος, αλλά και επειδή εξισορροπεί όλες τις πιθανές επιπτώσεις ενός εμβολίου για τον COVID-19, τόσο καλές όσο και κακές, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο θανάτου.
Αποτελέσματα... κόλαφος!
Με άλλα λόγια, μας επιτρέπει να ποσοτικοποιούμε τις ζωές που σώζονται από το εμβόλιο COVID-19, λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανές ζωές που χάνονται από καρδιακές παθήσεις που σχετίζονται με το εμβόλιο, θρόμβους αίματος, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις και ίσως άλλες αιτίες.
Επειδή τα αποτελέσματα από τις δύο δοκιμές ήταν τόσο παρόμοια ανεξάρτητα από τον τύπο του εμβολίου που χρησιμοποιήθηκε, είναι χρήσιμη η συγχώνευση των αποτελεσμάτων.
Μετά από ένα συνδυασμένο σύνολο 74.580 ατόμων, με τους μισούς εμβολιασμένους για τον COVID-19 και τα μισούς με εικονικό φάρμακο, σε διάστημα έξι έως επτά μηνών, οι δύο μελέτες ανέφεραν ότι τριάντα επτά άτομα που εμβολιάστηκαν πέθαναν σε σύγκριση με τριάντα τρία άτομα που έλαβαν εικονικό φάρμακο.
Με απλά λόγια, τα καλύτερα επιστημονικά στοιχεία που είναι διαθέσιμα επί του παρόντος για την ανθρωπότητα δεν υποστηρίζουν τον ευρέως διαδεδομένο ισχυρισμό ότι ο εμβολιασμός κατά του COVID-19 με εμβόλια Pfizer ή Moderna μειώνει τον κίνδυνο θανάτου, τουλάχιστον κατά το πρώτο εξάμηνο μετά τον εμβολιασμό.
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτά τα εντυπωσιακά ευρήματα δεν αναφέρθηκαν στο κύριο σώμα των εργασιών αλλά σε συμπληρωματικές ενότητες.
Υπάρχουν πολλά πρόσθετα σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Πρώτον, τα ευρήματα των μελετών περιορίστηκαν από το γεγονός ότι ο σχεδιασμός τους δεν λάμβανε υπόψη προηγούμενη λοίμωξη που οδήγησε σε επακόλουθη ανοσία από τη λοίμωξη COVID-19, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου σε μία ή και στις δύο ομάδες μελέτης.
Δεύτερον, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την παραποίηση δεδομένων και άλλα ζητήματα ακεραιότητας δεδομένων στη δοκιμή της Pfizer, επομένως αυτό θα μπορούσε επίσης να έχει επηρεάσει τα αποτελέσματα.
Είναι σημαντικό, επειδή και οι δύο κλινικές δοκιμές απέκλεισαν ως επί το πλείστον ομάδες με τον υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από COVID-19, όπως οι ευπαθείς ηλικιωμένοι, οι πολύ παχύσαρκοι ή εκείνοι με σοβαρές χρόνιες ασθένειες, δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα εμβόλια δεν προστατεύουν από το θάνατο σε αυτούς τους πληθυσμούς.
Με βάση την κλινική εμπειρία και τα λιγότερο ποιοτικά υποστηρικτικά στοιχεία, τα οφέλη του εμβολίου υπερτερούν των κινδύνων του και επομένως υποστηρίζεται η χρήση τους, αν και δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι προσφέρουν προστασία έναντι του θανάτου, λόγω της έλλειψης τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων αποδείξεων.
Τα χαμηλά ποσοστά θανάτου δεν αιτιολογούν απολυταρχικές αποφάσεις
Τέλος, τα πολύ χαμηλά ποσοστά θανάτου από COVID-19 που παρατηρήθηκαν και στις δύο μελέτες θα πρέπει να μας υπενθυμίζουν πόσο ελάχιστος είναι αυτός ο κίνδυνος στον γενικό πληθυσμό.
Ίσως το βασικό μήνυμα είναι ότι η απολυταρχική και σκληρή υποχρέωση εμβολιασμού εναντίον του COVID-19, όπως αυτή που προτείνει ο OSHA, δεν δικαιολογείται από την επιστήμη.
Τέτοια υποχρεωτικότητα έρχεται σε αντίθεση με την καθολική ιατρική επιταγή της διαστρωμάτωσης κινδύνου, σύμφωνα με την οποία τόσο η πρόληψη όσο και η θεραπεία οφείλει να είναι εξατομικευμένη με βάση τους μεμονωμένους κινδύνους και τα οφέλη που πρέπει να προκύψουν.
Παραβιάζουν επίσης την κυρίαρχη φιλοσοφία της ιατρικής που βασίζεται σε στοιχεία, η οποία υποστηρίζει τη χρήση των σύγχρονων καλύτερων αποδεικτικών στοιχείων κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη φροντίδα των ασθενών.
Οι δοκιμές Pfizer και Moderna δείχνουν ότι σε πληθυσμούς χαμηλότερου κινδύνου (που αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας) τα εμβόλια COVID-19 δεν μειώνουν τη θνησιμότητα.
Επομένως, η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, η οποία είναι εξαιρετικά δαπανηρή και τρομερά διχαστική, είναι μια θεραπεία χειρότερη από την ασθένεια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών