Ζωντανή διατηρεί την απειλή ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου το ουκρανικό ζήτημα, με τη Ρωσία να επιχειρεί... και το ΝΑΤΟ να ετοιμάζεται να απαντήσει…
Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με τον υποστράτηγο Dell Dailey και τον καθηγητή του King’s College στο Λονδίνο, James P. Farwell, αυτό που χρειάζεται είναι μια στρατηγική που να επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, να δίνει σε καθεμία ό,τι απαιτούν η υπερηφάνεια και τα συμφέροντά της, και να αποτρέψει μια σύγκρουση που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε πρώτη φάση, οι ΗΠΑ πρέπει να σταματήσουν να αντιδρούν στις απειλές και να δράσουν προληπτικά για την επίλυση της κρίσης, προτείνοντας ιδέες που να λειτουργούν για όλες τις πλευρές.
Ποιες στρατηγικές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν;
Αν κάποιος χαρακτήριζε τη στρατηγική του Dwight Eisenhower ως «συγκράτηση», ίσως τώρα θα έπρεπε να προτιμήσουμε τον όρο «ισορροπία».
Αυτή η αντίληψη δεν «βλέπει» τη Ρωσία ως φίλη ή σύμμαχο...
Πέρα από τις προσωπικότητες, στόχος είναι μια ισορροπία στην Ευρώπη που να βασίζεται σε μακροπρόθεσμες σχέσεις.
Ο Eisenhower αντιλήφθηκε ότι η Σοβιετική Ένωση είχε επεκτατικές φιλοδοξίες, απέρριψε τη συνύπαρξη και εργάστηκε για να νικήσει τον κομμουνισμό.
Η Ρωσία θέλει να αναβιώσει τη σοβιετική σφαίρα επιρροής της, αλλά δεν προσφέρει ιδεολογία, και ενώ επιδιώκει την παγκόσμια κυριαρχία ως μεγάλη δύναμη, στερείται κομμουνιστικών ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών.
Μια συνύπαρξη με ρίζες στη δύναμη έχει νόημα για μια ενωμένη Δύση, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η επίτευξη αυτού του στόχου θα επιτρέψει στη Δύση να στρέψει την προσοχή της στις προκλήσεις που θέτουν οι φιλοδοξίες της Κίνας.
Από την άλλη, ο εθνικισμός οδηγεί τον Putin στον δρόμο της ανάκτησης της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας.
Ο Ρώσος πρόεδρος θεωρεί ότι η επανάσταση του Μαϊντάν, που ανέτρεψε τη φιλορωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία, υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και αποτελεί μέρος ενός σχεδίου για την εκδίωξή του από την εξουσία.
Η διατήρηση του καθεστώτος είναι πάντα ο νούμερο ένα στόχος του.
Ένα σταθερό πλαίσιο
Για να δημιουργηθεί ένα σταθερό πλαίσιο, θα πρέπει κατ' αρχάς η Δύση να διαβεβαιώσει τη Ρωσία πως ούτε η Ουκρανία ούτε η Γεωργία θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ.
Η συμμετοχή είναι μόνο με πρόσκληση και τα δυτικά συμφέροντα δεν απαιτούν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, ενώ η Δύση δεν χρειάζεται να τα υπονοήσει ώστε η Ρωσία να αισθάνεται ότι η σχέση ισοδυναμεί με ένταξη.
Η Ουκρανία θα μπορούσε να δεχθεί ένα καθεστώς παρόμοιο με αυτό της Αυστρίας.
Η Αυστρία είναι μια δημοκρατία που συναλλάσσεται με όλες τις πλευρές και διατηρεί την ανεξαρτησία της.
Ένα τέτοιο καθεστώς δεν θα βλάψει τη Δύση και θα εξαλείψει την απειλή για την οποία παραπονιέται περισσότερο ο Πούτιν.
Η Ουκρανία πρέπει να είναι μέρος αυτής της διαπραγμάτευσης.
Επίσης, ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Putin φοβάται ότι μια επιτυχημένη δημοκρατία στην Ουκρανία θα υπονομεύσει το καθεστώς του.
Αν δεν θέλει πόλεμο,θα πρέπει να σκεφτεί πολιτικά.
Είναι δημοφιλής στη χώρα του και μπορεί να παραμείνει έτσι, εκτός και αν οι πολεμικές κραυγές του στοιχίσουν πολλές ζωές Ρώσων…
Αυτή είναι μια σοβαρή απειλή μαζί, ενδεχομένως, με την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα...
Είναι βέβαιο ότι ο Putin θέλει οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποφύγουν την ανάμιξη στη ρωσική εσωτερική πολιτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δικαίως σήκωσαν τους τόνους για τη ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές.
Ο Putin έχει εξοργίσει την Ευρώπη χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλες τακτικές υβριδικού πολέμου για να δημιουργήσει πολιτική αναστάτωση και να υπονομεύσει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Όμως, όπως επισημαίνει η Ρωσία, κανένα έθνος δεν αναμιγνύεται στην πολιτική άλλων χωρών τόσο όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Ένας τρόπος για να ξεφύγουν απ’ όλο αυτό μπορεί να είναι μια αμοιβαία συμφωνία ότι η Δύση και η Ρωσία θα σταματήσουν να αναμιγνύονται η μια στις εσωτερικές υποθέσεις της άλλης.
Είναι βέβαιο πως ο Putin θα ήθελε να γυρίσει το ρολόι πίσω, όμως θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει ότι η διαφθορά και η αποτυχία του κομμουνισμού νίκησαν τη Σοβιετική Αυτοκρατορία, όχι τη Δύση.
Οδήγησε τη Ρωσία στην οικονομική πρόοδο για το πρώτο μέρος της θητείας του και πρέπει να αναγνωρίσει ότι αυτός είναι ο δρόμος του, όχι οι ένοπλες συγκρούσεις.
Τέλος, ο Putin θέλει σεβασμό ως ισάξια μεγάλη δύναμη, καθώς ένα οδυνηρό σημείο για αυτόν είναι η ιστορία.
Αισθάνεται ότι η Δύση αρνείται να αναγνωρίσει ότι η Ρωσία πολέμησε το μεγαλύτερο μέρος του χερσαίου πολέμου κατά της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και υπέστη τις περισσότερες απώλειες
Η αντιμετώπιση της υπερηφάνειας και του εθνικισμού είναι θέμα διπλωματίας και η επίλυση μπορεί να μην είναι εύκολη, αλλά ο στόχος είναι εφικτός.
Τι πρέπει να γίνει
Πρώτον, και οι δύο πλευρές πρέπει να δεσμευτούν ότι θα πάψουν να αναμειγνύονται στις εσωτερικές υποθέσεις της άλλης.
Δεύτερον, η Ρωσία πρέπει να σταματήσει να εκμεταλλεύεται πολιτικά τον αγωγό Nord Stream II και να τον χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης για τους Ευρωπαίους.
Τρίτον, πρέπει να αναγνωρίσει ότι η Δύση ενεργεί με ενιαίο μέτωπο, μέσω των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των μερών.
Οι ΗΠΑ πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι η Δύση θα κάνει ό,τι απαιτείται για να τηρήσει τις υποχρεώσεις του ΝΑΤΟ.
Αυτό περιλαμβάνει την ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος στην Ευρώπη, ιδιαίτερα της αεροπορικής δύναμης, η οποία μπορεί να τοποθετηθεί στρατηγικά αρκετά γρήγορα, όμως οι σαφείς γραμμές επικοινωνίας με τη Ρωσία μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή σύγχυσης, ενώ θέματα όπως η ανάπτυξη πυραύλων πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Τέταρτον, η Ρωσία πρέπει να σταματήσει την εγκληματική πειρατεία της στον κυβερνοχώρο με τους λεγόμενους «πατριώτες χάκερ».
Οι προσπάθειες της Μόσχας να αποκηρύξει τέτοιες ομάδες είναι προσχηματικές και η Δύση δεν πρέπει να δώσει αξιοπιστία σε τέτοιες προσπάθειες.
Τέλος, και αυτό είναι θέμα διπλωματίας που θα πάρει χρόνο για να γίνει, η Ρωσία και η Δύση θα πρέπει να προσπαθήσουν να βρουν κοινό έδαφος που να αναγνωρίζει την απειλή που θέτει η φιλοδοξία της Κίνας να εδραιώσει παγκόσμια στρατιωτική και οικονομική υπεροχή έως το 2049.
Όσο η Κίνα επιτυγχάνει αυτή τη φιλοδοξία, τόσο η απειλή είναι υπαρκτή και για τις δύο πλευρές. Η Ρωσία δεν θα ενταχθεί στη Δύση σε μια συμμαχία εναντίον της Κίνας, αλλά η Δύση μπορεί να επηρεάσει τη Ρωσία ώστε να μην συμμαχήσει με την Κίνα εναντίον της.
Από τη δυτική σκοπιά, οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να τηρηθεί.
Ο Ronald Reagan είπε κάποτε για τη Ρωσία, «εμπιστευθείτε αλλά επαληθεύστε».
Αυτή ήταν μια ρωσική παροιμία…
Εάν η Ρωσία κινηθεί ανεξέλεγκτα ή δεν τηρήσει τη συμφωνία, τότε η Δύση θα πρέπει να κινηθεί επιθετικά για να προστατεύσει τα συμφέροντά της, πολιτικά και στρατιωτικά και αυτό περιλαμβάνει την παροχή ουσιαστικής στρατιωτικής υποστήριξης στην Ουκρανία...
Όλα αυτά μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός πλαισίου διαπραγμάτευσης:
Για τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Βiden θα πρέπει να αναζητήσει δικομματική διαβούλευση και υποστήριξη, ώστε να μπορέσει να συγκροτηθεί ένα ενιαίο μέτωπο.
H Ρωσία αντιλαμβάνεται στρατηγική αδυναμία και η ενότητα της Δύσης ενισχύει το χέρι των ΗΠΑ.
Ωστόσο, όλα τα μέρη οφείλουν στον εαυτό τους, στους πολίτες τους και στον κόσμο να αποφύγουν μια ένοπλη σύγκρουση που θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών