Politico: Οι χρήσιμοι «Γερμανοί ηλίθιοι» του Putin - Η πολιτική αφέλεια της Merkel

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποκηρύσσει μια ολόκληρη γενιά Γερμανών πολιτικών από όλο το πολιτικό φάσμα, επισημαίνει, σε ανάλυσή του, το Politico.
Η Γερμανία, εξηγεί το ίδιο άρθρο, δεν είναι ξένη με τη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Γι' αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν το γεγονός ότι το Βερολίνο πέρασε τα τελευταία 16 χρόνια με τα πόδια του σταθερά στη λάθος πλευρά του χάσματος για το πώς να χειριστεί τη Ρωσία.
Λιγότερο προβλέψιμη ήταν η ταχύτητα με την οποία η Γερμανία εγκατέλειψε τη στάση της έναντι της Μόσχας τις τελευταίες εβδομάδες σταματώντας το αμφιλεγόμενο έργο του αγωγού Nord Stream 2, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, υιοθετώντας κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ακόμη και ανακοινώνοντας ότι θα αρχίσει να αντλεί σημαντικά ποσά για το δικό της στρατό.

“Zeitenwende”, η αυγή μιας νέας εποχής

Με άλλα λόγια, συμφώνησε, σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη, να κάνει ό,τι οι ΗΠΑ και άλλοι σύμμαχοι έκαναν εδώ και χρόνια. Το Βερολίνο δημιούργησε ακόμη και ένα σύνθημα έτοιμο για hashtag για τη στροφή: Zeitenwende, δηλαδή η αυγή μιας νέας εποχής.
Εβδομάδες αργότερα, έγινε σαφές ότι αυτό που πραγματικά προσπαθούν να πουν οι Γερμανοί ηγέτες είναι το, «ας προχωρήσουμε».
Σε αυτό το σκορ, οι Γερμανοί είχαν περίπου τόση τύχη όση ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία.
Αυτό οφείλεται στο ότι η Γερμανία δεν «εκτίμησε λάθος τον Putin», όπως είπε την περασμένη εβδομάδα ο, επί μακρόν, σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής της Angela Merkel, Christoph Heusgen, ο νέος πρόεδρος της Διάσκεψης για την Ασφάλεια του Μονάχου.
Η πεισματική επιμονή της Γερμανίας να εμπλέκεται με το Ρώσο ηγέτη ενόψει της συνεχιζόμενης επιθετικότητάς του (ένας κατάλογος παραπτωμάτων που κυμαίνονται από την εισβολή στη Γεωργία έως τις δολοφονίες εχθρών στο εξωτερικό και τα εγκλήματα πολέμου στη Συρία) δεν ήταν παρά μια καταστροφική γκάφα, που θα φέρει την Merkel να κερδίζει μια θέση στο πάνθεον της πολιτικής αφέλειας δίπλα στον Neville Chamberlain.

Πράσινο φως Merkel προς Putin

Αργά αλλά σταθερά, άρχισε να γίνεται πεποίθηση στους Γερμανούς ότι η ήπια προσέγγιση της Merkel προς τη Ρωσία — η οποία έφτασε στο ζενίθ της με την απόφαση του 2015 να δίνει το πράσινο φως στον αγωγό Nord Stream 2 παρά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και το ρόλο της στον αυτονομιστικό πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία — δεν άνοιξε απλώς την πόρτα στον Putin να προχωρήσει παραπέρα, αλλά ουσιαστικά τον ενθάρρυνε να το κάνει.
Ωστόσο, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν είναι απλώς μια αποκήρυξη της Καγκελαρίας της Merkel, αλλά μιας ολόκληρης γενιάς γερμανών πολιτικών από όλο το φάσμα, των τυφλωμένων από τη νοσταλγία για την Ostpolitik και τις πολιτικές ύφεσης της δεκαετίας του 1970 που υποστήριξε ο καγκελάριος Willy Brandt. Ένας γερμανικός μύθος που οδήγησε στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η συλλογική ευθύνη της Γερμανίας είναι γιατί το να γυρίσεις σελίδα είναι πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις. Δεν υπάρχει προσωπικότητα του Τσόρτσιλ στη γερμανική πολιτική που να προειδοποιεί εδώ και χρόνια για τους κινδύνους της εμπιστοσύνης στον Πούτιν. Ενώ η Μέρκελ έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης που έπεσε στην παγίδα του Ρώσου ηγέτη, η αλήθεια είναι ότι ολόκληρη η πολιτική τάξη της Γερμανίας είναι ένοχη.

Scholz: «Ναι» σε διάλογο χωρίς τέλος

Ως υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος της Merkel, ο σημερινός καγκελάριος Olaf Scholz, του οποίου οι Σοσιαλδημοκράτες ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τους αγωγούς Nord Stream, υποστήριξε την ιδέα ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του Putin ήταν μέσω ενός ατέρμονου «διαλόγου».
Ο Jens Plötner, επί του παρόντος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Scholz, ήταν ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες αυτής της πολιτικής στα χρόνια του ως ανώτερος διπλωμάτης στο Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, όπου υπηρέτησε ως επικεφαλής του επιτελείου του τότε υπουργού Εξωτερικών Frank-Walter Steinmeier (επίσης σοσιαλδημοκράτη, αλλά και νυν Προέδρου της Γερμανίας) και πιο πρόσφατα ως πολιτικός διευθυντής του Υπουργείου. Ακόμη και όταν ο συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες στρατεύματα στα σύνορα της Ουκρανίας τον Δεκέμβριο, ο Plötner συμβούλεψε τον Scholz να παραμείνει στο Nord Stream 2 και να επαναλάβει δημόσια τη μυθοπλασία ότι ήταν κάτι περισσότερο από ένα «εμπορικό έργο».
Το παλιό αφεντικό του Plötner, Steinmeier, το οποίο κατηγόρησε το ΝΑΤΟ το 2016 ως «πολεμοχαρή» για τη διεξαγωγή στρατιωτικής άσκησης στην ανατολική πλευρά της συμμαχίας, υποστήριξε σχεδόν μέχρι τις πρώτες βολές στους Ουκρανούς ότι η Γερμανία πρέπει να χρησιμοποιήσει την ενέργεια ως τρόπο για να χτίσει γέφυρες με Ρωσία.
Αυτές τις μέρες, ο Steinmeier, ο οποίος ως Πρόεδρος προορίζεται να λειτουργήσει ως ηθική αρχή της Γερμανίας, απασχολείται οργανώνοντας συναυλίες «ελευθερίας και ειρήνης» με Ρώσους και Ουκρανούς μουσικούς. (Ένα από τα γεγονότα έλαβε χώρα στις αρχές Μαρτίου στη Δρέσδη, καθώς οι βόμβες έπεσαν στο Χάρκοβο, τη δεύτερη πόλη της Ουκρανίας.)
Το Σαββατοκύριακο, ο Andrij Melnyk, πρεσβευτής της Ουκρανίας στη Γερμανία, δήλωσε ότι θα μποϊκοτάρει την τελευταία εκδήλωση του Steinmeier, λέγοντας ότι οι Ουκρανοί δεν είχαν χρόνο για «μεγάλο ρωσικό πολιτισμό» ενώ η Μόσχα δολοφονούσε αθώους πολίτες.
Αν και λιγότερο υπεύθυνα είτε από τους Χριστιανοδημοκράτες της Merkel είτε από τους Σοσιαλδημοκράτες για τις πολιτικές που οδήγησαν στην εισβολή του Putin στην Ουκρανία, τα μικρότερα κόμματα του κυβερνώντος συνασπισμού της Γερμανίας - οι φιλελεύθεροι Ελεύθεροι Δημοκράτες και οι Πράσινοι - δεν είναι άμοιρα ευθυνών.
Ενώ οι Πράσινοι αντιτάχθηκαν στον Nord Stream 2, το έκαναν τόσο για οικολογικούς λόγους όσο και για αλληλεγγύη με την Ουκρανία. Πιο σημαντική ήταν η σταθερή αντίθεσή τους στις παραδόσεις όπλων στο Κίεβο, η οποία άλλαξε μόνο μετά την έναρξη των μαχών.
Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες ήταν διχασμένοι σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν για το Nord Stream 2, με πολλούς στο κόμμα, συμπεριλαμβανομένου του αναπληρωτή αρχηγού του κόμματος Wolfgang Kubicki, να υποστηρίζουν μεγαλύτερη δέσμευση με τη Ρωσία. Σύμφωνα με τον Melnyk, ο ηγέτης των Ελεύθερων Δημοκρατών Christian Lindner, ο οποίος είναι επίσης υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, του είπε την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος ότι δεν θα είχε νόημα το Βερολίνο να στείλει όπλα στην Ουκρανία ή να κλείσει τη Ρωσία από το SWIFT, το διεθνές σύστημα πληρωμών, επειδή Η χώρα του «έχει μόνο λίγες ώρες» κυριαρχίας.
Το σκεπτικισμό για τις προοπτικές της Ουκρανίας - για να μην αναφέρουμε την ανησυχία για τις συνέπειες της υπερβολικής σκληρότητας στη Ρωσία - συμμερίστηκαν πολλοί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU). Λίγες εβδομάδες πριν από την εισβολή της Ρωσίας, ο ηγέτης του CDU Friedrich Merz προειδοποίησε ότι η αναστολή της Ρωσίας από το SWIFT θα μπορούσε να προκαλέσει μια «ατομική βόμβα στις κεφαλαιαγορές».

«Όλοι κάναμε λάθος»

Έχοντας κάνει λάθος με τη Ρωσία και τον Πούτιν σε κάθε βήμα, οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν καταφύγει στο «ποιος ήξερε;».
«Έκανα λάθος, όλοι κάναμε λάθος», είπε ο Wolfgang Schäuble, εξέχων κρίκος της γερμανικής πολιτικής και επί μακρόν υπουργός Οικονομικών του CDU, στη Welt am Sonntag το Σαββατοκύριακο.

www.bankingnews.gr