Σχετικά Άρθρα
Στην αντεπίθεση οι Ρώσοι μετά τη βύθιση του Moskva - Στόχος και πάλι το Κίεβο, σκληρές μάχες στη Μαριούπολη
Το 80% των αμερικανών θεωρεί τον Putin εγκληματία πολέμου αλλά ξέχασαν ότι από το 2001 οι ΗΠΑ έχουν ρίξει 337.000 βόμβες
Μεταξύ των πολλών ερωτημάτων γύρω από τον καταστροφικό πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένα από τα πιο αξιοσημείωτα αφορά τις υποτιθέμενες αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin, και των υπηρεσιών ασφαλείας και του στρατού του.
Ο πόλεμος ξεκίνησε με τον Putin να διεξάγει μια συνεδρίαση του συμβουλίου ασφαλείας που μεταδόθηκε τηλεοπτικά, στην οποία ταπείνωσε τον Sergei Naryshkin, τον αρχηγό της υπηρεσίας πληροφοριών εξωτερικού, για ανεπαρκή ενθουσιασμό σχετικά με την εισβολή.
Δύο εβδομάδες αργότερα, με τις ρωσικές δυνάμεις να αντιμετωπίζουν μεγάλες απώλειες και απροσδόκητη αντίσταση, λέγεται ότι ο Putin έθεσε υπό κατ' οίκον περιορισμό δύο στρατηγούς της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB) και ξεκίνησε μια έρευνα για τις κακές πληροφορίες και την κατάχρηση κεφαλαίων που προορίζονταν για την καλλιέργεια ομάδων πίεσης υπέρ του Κρεμλίνου στην Ουκρανία.
Υποχρέωσε επίσης έναν υποδιοικητή της Εθνικής Φρουράς να παραιτηθεί, κατά τα φαινόμενα λόγω μιας ποινικής έρευνας.
Στις αρχές Απριλίου, ένας από τους στρατηγούς της FSB που είχε τεθεί υπό κατ' οίκον περιορισμό μεταφέρθηκε στην φυλακή Lefortovo.
Η εξαφάνιση του Shoigu
Μετά ήρθε η σειρά του στρατού.
Για σχεδόν δύο εβδομάδες τον Μάρτιο, εν μέσω φημών ότι ο Putin ήταν εξοργισμένος με την πορεία του πολέμου, ο υπουργός Άμυνας Sergei Shoigu, το δημόσιο πρόσωπο του πολέμου και γενικά θεωρούμενος ως ένας από τους πιο έμπιστους υπαρχηγούς του Ρώσου προέδρου, εξαφανίστηκε.
Όταν τελικά ο Shoigu επανεμφανίστηκε, πρώτα σε ένα βιντεοσκοπημένο στιγμιότυπο της συνεδρίασης του συμβουλίου ασφαλείας, και στην συνέχεια αυτοπροσώπως σε μια διάσκεψη στο Υπουργείο Άμυνας, έδειχνε σκυθρωπός και αποστασιοποιημένος.
Στα τέλη Μαρτίου, οι δυνάμεις των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ υπέδειξαν ότι το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δεν έχει δώσει στον Putin μια σαφή εικόνα για τον πόλεμο, ίσως από φόβο για περαιτέρω συνέπειες.
Και στις 9 Απριλίου, ο Putin αναδιοργάνωσε την στρατιωτική ιεραρχία, διορίζοντας τον στρατηγό Alexandr V. Bortnikov ως επικεφαλής των επιχειρήσεων στην Ουκρανία.
Ο ρόλος και η ισχύς των siloviki
Εκ πρώτης όψεως, αυτές οι εξελίξεις υποδηλώνουν μια εντυπωσιακή αλλαγή.
Τα χρόνια πριν από τον πόλεμο, οι siloviki, όπως είναι γνωστή η ελίτ [των υπηρεσιών] ασφαλείας της Ρωσίας, ήταν ένα από τα κύρια κέντρα ισχύος του καθεστώτος του Putin.
Ως πρώην αξιωματικός της KGB ο ίδιος, ο Putin έχει βασιστεί εδώ και πολύ καιρό στις υπηρεσίες ασφαλείας για να επιβάλουν τις πολιτικές του και να τον βοηθήσουν να διατηρήσει την λαβή του στην εξουσία.
Και παρότι οι siloviki έχουν σχετικά επισκιαστεί από το Υπουργείο Άμυνας του Shoigu τα τελευταία χρόνια, ποτέ πριν ο Putin δεν φαινόταν να είναι σε τόσο μεγάλη δυσαρμονία τόσο με τις υπηρεσίες ασφαλείας όσο και με τον στρατό, όπως είναι τώρα.
Δεδομένης της ολοένα και πιο αδίστακτης καταστολής αυτών των ανδρών από τον Putin και της αυξανόμενης συνειδητοποίησης στη Μόσχα ότι ο πόλεμος έχει πάει άσχημα, ορισμένοι παρατηρητές αναρωτιούνται πόσο καιρό θα ανέχονται τα καταστροφικά λάθη του.
Οι… υπάκουες ρωσικές ένοπλες δυνάμεις
Τέτοια ερωτήματα, ωστόσο, παραβλέπουν την ιστορική σχέση μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και του ρωσικού κράτους - και τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο ο Ρώσος πρόεδρος έχει οικοδομήσει την βάση της ισχύος του. Μολονότι οι πρόσφατες εξελίξεις είναι αξιοσημείωτες, δεν υποδηλώνουν μεγαλύτερη κατάρρευση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.
Ακόμη και εν μέσω των σημερινών εντάσεων, οι πιθανότητες ότι τα ηγετικά στελέχη της ασφάλειας ή της στρατιωτικής ελίτ θα μπορούσαν να κάνουν μια κίνηση εναντίον του Putin παραμένουν ελάχιστες.
Αξίζει να εξεταστεί, λοιπόν, γιατί συμβαίνει αυτό και τι ίσως θα έπρεπε να συμβεί για να αλλάξει.
Για να κατανοήσουμε το γιατί μπορεί να είναι απίθανο να στραφούν οι siloviki εναντίον του Putin, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πρώτα την ιστορική σχέση μεταξύ του στρατού και του κράτους.
Ιστορικά, ο ρωσικός στρατός δεν συνέστησε ποτέ μεγάλη απειλή για τους κυβερνήτες της χώρας.
Σε αντίθεση με άλλες έντονα στρατιωτικοποιημένες κοινωνίες, έχουν υπάρξει πολύ λίγα επιτυχημένα στρατιωτικά πραξικοπήματα ή απόπειρες στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην Ρωσία.
Η τελευταία φορά που ο ρωσικός προσπάθησαν να εκθρονίσουν τον Τσάρο Νικόλαο Α'˙ η εξέγερση απέτυχε καταστροφικά, με τους περισσότερους από τους πραξικοπηματίες να σκοτώνονται ή να εξορίζονται.
Ούτε ο ρωσικός στρατός έδωσε το έναυσμα για [την δημιουργία] εναλλακτικών κέντρων εξουσίας - στην πεπατημένη των Ελεύθερων Αξιωματικών της Αιγύπτου, για παράδειγμα, που ανέτρεψαν τον Βασιλιά Φαρούκ το 1952.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπάθησε: σε αρκετές περιπτώσεις από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και μετά, ομάδες βετεράνων στρατιωτικών έχουν επιχειρήσει να κερδίσουν πολιτική ισχύ, αλλά κάθε φορά έχουν αποτύχει οικτρά...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών