Ουτοπία η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο – Το LNG είναι πανάκριβο και αυξάνει την εξάρτηση από τις ΗΠΑ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σχεδιάζει ακόμη να εισαγάγει κεντρικούς περιορισμούς στις προμήθειες ρωσικού πετρελαίου, καθώς πολλά κράτη μέλη της ΕΕ έχουν απειλήσει με veto μια τέτοια απόφαση εάν τεθεί σε ψηφοφορία, παραδέχθηκε ο Josep Borrell, Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας.
«Θα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ομοφωνία στην ΕΕ για το ζήτημα του εμπάργκο ή της αύξησης των δασμών στο ρωσικό πετρέλαιο, επειδή ορισμένες χώρες στην Ευρώπη έχουν ήδη ανακοινώσει ότι θα ασκήσουν βέτο σε οποιαδήποτε συλλογική απόφαση» ανέφερε στην Le Figaro ο ευρωπαίος αξιωματούχος.
Το δημοσίευμα σημειώνει ότι μετά την απαγόρευση της προμήθειας ρωσικού άνθρακα, οι χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας και της Γαλλίας, τάσσονται υπέρ της πλήρους απόρριψης των ρωσικών πηγών ενέργειας, ενώ η Γερμανία, η Αυστρία και η Ουγγαρία εναντιώνονται σε ένα τέτοιο σενάριο.
Ο Josep Borrell επισήμανε ότι οι χώρες της ΕΕ, σε εθελοντική βάση, μειώνουν σταδιακά τις εισαγωγές πετρελαίου από τη Ρωσική Ομοσπονδία μετά την αύξηση των προμηθειών τις πρώτες εβδομάδες της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με τον Josep Borrell, μεσοπρόθεσμα, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις εισαγωγές ενέργειας από την Ρωσία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καθώς αυτό είναι «το πιο σημαντικό στάδιο στην οικοδόμηση αυτονομίας».
Η Le Figaro εστιάζει στο γεγονός ότι «η εικόνα διάσπασης της συνοχής της ευρωζώνης όσο οι κυρώσεις θα γίνονται σκληρότερες δεν θα καθησύχαζε τους Ευρωπαίους, αλλά θα ήταν θετική εξέλιξη για την Ρωσία».
Τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει το ενδεχόμενο επιβολής δασμών στις εισαγωγές πετρελαίου, αλλά μόνο από ένα ορισμένο ποσό.
Ουτοπία η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο – Το LNG είναι πανάκριβο και αυξάνει την εξάρτηση από τις ΗΠΑ
Το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο είναι ουτοπία.
Ήταν ένα δημοφιλές θέμα συζήτησης στις εθνικές πρωτεύουσες από τη Ρώμη έως τη Βουδαπέστη τους τελευταίους μήνες.
Μπορεί πραγματικά το ενεργειακό σχέδιο των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντικαταστήσει την εξάρτηση της Ευρώπης από την ρωσική ενέργεια;
Και αν ναι, ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα;
Έχει αποδειχθεί πώς η Ευρώπη ήλπιζε να αντισταθμίσει την απώλεια ρωσικών πηγών με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και γιατί αυτή η προσέγγιση ήταν εσφαλμένη.
Η ευρωπαϊκή ενεργειακή ανεξαρτησία απλά είναι αδύνατη, ειδικά εάν ελπίζουν να διατηρήσουν λογικό κόστος για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Σίγουρα, ενώ η ζήτηση για ρωσικά ενεργειακά προϊόντα έχει μειωθεί στην Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι έχουν πληρώσει στη Ρωσία περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια ευρώ μόνο για εισαγωγές φυσικού αερίου από την αρχή του 2022.
Πιο πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε μια φιλόδοξη στρατηγική - ένα σχέδιο για να μειώσει την εξάρτηση της ευρωζώνης από το ρωσικό φυσικό αέριο έως το τέλος του 2022. Όμως στην τελευταία μακροσκελή ανάλυση της ενεργειακής κατάστασης της Ευρώπης, το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδειξε ίσως μη ηθελημένα πόσο δύσκολο θα ήταν να αντικαταστήσει η Ευρώπη τις ρωσικές εισαγωγές της.
Ενώ οι χώρες της Ανατολικής και Βόρειας Ευρώπης εξαρτώνται περισσότερο από τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου, οι χώρες του δυτικού τμήματος της ευρωζώνης είναι έτοιμες να μηδενίσουν την εξάρτησή τους από τη Ρωσία επειδή εισάγουν σημαντικές προμήθειες από τη Νορβηγία και άλλες πηγές.
Πολλά κράτη της ΕΕ αντλούν επίσης μεγάλο ποσοστό του πετρελαίου και του φυσικού αερίου τους από την εγχώρια παραγωγή.
Συνολικά, η ΕΕ εισήγαγε 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (bcm) ρωσικού φυσικού αερίου το 2021.
Η πρόταση της Επιτροπής ζητά να μειωθεί αυτή η ποσότητα κατά τα 66% έως το τέλος του 2022 - ένα εκπληκτικό ποσό.
Για να το επιτύχουν αυτό, θα πρέπει να μειώσουν τη ζήτηση για ενέργεια και ταυτόχρονα να βρουν νέες πηγές (ένα δύσκολο έργο αφού οι προμηθευτές συνήθως δεν ενδιαφέρονται πολύ για νέες αγορές με χαμηλές προοπτικές ανάπτυξης).
Οι πιθανές πηγές νέας ενέργειας για την Ευρώπη:
Η μοναδική μεγαλύτερη εξοικονόμηση στο σχέδιο της ΕΕ προέρχεται από την αύξηση των εισαγωγών LNG, το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση ελπίζει ότι θα μπορούσε να αντικαταστήσει 50 bcm ρωσικών εισαγωγών.
Άλλα 10 bcm θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με την ενίσχυση των εισαγωγών από αγωγούς φυσικού αερίου από άλλους εμπορικούς εταίρους, όπως η Νορβηγία και η Αλγερία.
Η αυξημένη παραγωγή βιομεθανίου, από πηγές όπως τα απόβλητα τροφίμων και η κοπριά, θα μπορούσε να αντικαταστήσει 3,5 bcm.
Στον οικιακό τομέα, η εξάρτηση από το ρωσικό αέριο θα μπορούσε να μειωθεί κατά 14 bcm, εάν όλα τα νοικοκυριά στο μπλοκ χαμηλώσουν τον θερμοστάτη τους κατά 1 βαθμό κελσίου.
Επιπλέον, θα χρειαστεί να επιταχύνουν την ανάπτυξη των ηλιακών συλλεκτών στον τελευταίο όροφο, θα μπορούσε να μειώσει τη ζήτηση κατά άλλα 2,5 bcm.
Για να πετύχει τον στόχο LNG, η ΕΕ θα πρέπει επίσης να απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου LNG που κυκλοφορεί στη διεθνή αγορά.
Η ΕΕ εναποθέτει τις ελπίδες της στις εισαγωγές από το Κατάρ, τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο και τη Δυτική Αφρική.
Οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί να ενισχύσουν τις αποστολές LNG στην Ευρώπη κατά 15 bcm το 2022.
Ωστόσο, πολλοί παραγωγοί LNG πωλούν το καύσιμο με μακροπρόθεσμα συμβόλαια, με προτίμηση στην ταχέως αναπτυσσόμενη Ασία.
Λίγο πάνω από 50 bcm παγκόσμιας προμήθειας LNG είναι διαθέσιμο για μεταφορά στην Ευρώπη - και αυτός είναι ένας μέγιστος αριθμός με βάση τα δεδομένα ICIS.
Τέλος, καθώς ο Biden ο αμερικανός Πρόεδρος υπόσχεται να διοχετεύσει το LNG της Αμερικής για να «σώσει την Ευρώπη», να ληφθεί υπόψη ότι το αμερικανικό NatGas διαπραγματεύεται τώρα πάνω από 8 δολάρια για πρώτη φορά από το 2008.
Αυτή είναι η υψηλότερη τιμή για το Henry Hub NG για αυτή την εποχή του χρόνου (εκτός από το 2006 και το 2008) και το 2022 οι τιμές του Henry Hub εκτινάσσονται με τον ταχύτερο ρυθμό που έχει καταγραφεί (αυξάνονται από τότε που εκτινάχθηκαν οι εισαγωγές στην Ευρώπη)...
Το αμερικανικό NatGas διαπραγματεύεται τώρα σε ισοδύναμη τιμή βαρελιού πετρελαίου 136 δολάρια - δραματικά πιο ακριβή από την πραγματική τιμή του αργού WTI.
Είναι ο μέσος Αμερικανός διατεθειμένος να πληρώσει πανάκριβα για τους λογαριασμούς θέρμανσης, έτσι ώστε να επωφεληθούν οι Γερμανοί;
Γιατί η Γερμανία δεν μπορεί να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο; - Ουτοπία το LNG, λάθος η κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας
Επί χρόνια βομβαρδιζόμαστε με το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής.
Προωθείστε την πράσινη ενέργεια και πράσινη ανάπτυξη είναι το βασικό αφήγημα.
Η υπαρξιακή κρίση κατακλύζει τον κόσμο.
Πολιτικοί, Διευθύνοντες Σύμβουλοι και άλλες ισχυρές προσωπικότητες πετούν με τα ιδιωτικά τους τζετ σε συνόδους κορυφής σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο για να καταδικάσουν τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων ως μια ποταπή μάστιγα που πρέπει να καταστραφεί με κάθε κόστος.
Για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση σχετικά με το ζήτημα του κλίματος, εκθέματα πράσινης τεχνολογίας έχουν εμφανιστεί σε μουσεία σε όλο τον κόσμο.
Ένα τέτοιο μουσείο είναι το Futurium, που βρίσκεται σχεδόν ένα χιλιόμετρο από το Reichstag στο Βερολίνο της Γερμανίας.
Πολλές αναφορές στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά υπήρχε μια κραυγαλέα παράλειψη από αυτήν την έκθεση για την καθαρή ενέργεια…η πυρηνική ενέργεια.
«Λυπάμαι που λέω ότι δεν το κάνουμε.
Αυτή η έκθεση έχει σκοπό να αναδείξει το ασφαλές , βιώσιμο πράσινο μέλλον της Γερμανίας» αναφέρει ένα στέλεχος του Futurium
Η πραγματικότητα δεν δίνει ευρώ για την ουτοπία
Η πραγματικότητα είναι πραγματικότητα.
Τι συμβαίνει όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θυσιάζουν την πραγματικότητα για την ουτοπία;
Στον απόηχο ενός σκληρού χειμώνα, η Ρωσία αποφάσισε να εισβάλει στην Ουκρανία και οι τιμές φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Γερμανία εκτοξεύτηκαν σε νέα υψηλά.
Ένα νοικοκυριό που χρησιμοποιεί 20.000 kWh ετησίως έπρεπε να πληρώσει το ρεκόρ των 3.632 δολαρίων, αύξηση 62% σε σχέση με πριν από τρεις μήνες.
Τα ηλιακά πάνελ και οι ανεμογεννήτριες είναι μια εναλλακτική λύση ως υποστηρικτικός μηχανισμός όταν ο καιρός είναι καλός, οι τιμές της ενέργειας είναι χαμηλές.
Πώς έφτασε εδώ η Γερμανία; Ας πάμε πίσω στη δεκαετία του 1950.
Το Πυρηνικό Δίλημμα
Η γερμανική πυρηνική ενέργεια ξεκίνησε με την κατασκευή ερευνητικών αντιδραστήρων στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 και η πρώτη εμπορική μονάδα κυκλοφόρησε το 1969.
Ωστόσο, το αντιπυρηνικό κίνημα είναι σχεδόν τόσο παλιό όσο και οι ίδιοι οι αντιδραστήρες.
Ήδη από το 1964, οι επικριτές ισχυρίζονταν ότι «οι κίνδυνοι και το κόστος της απαραίτητης τελικής διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων θα μπορούσαν ενδεχομένως να καταστήσουν αναγκαία την παραίτηση από την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας».
Καθώς η υιοθέτηση πυρηνικών υλικών αυξήθηκε τη δεκαετία του 1970, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε προτεινόμενες τοποθεσίες για νέα εργοστάσια σε όλη τη χώρα.
Μετά τη μερική κατάρρευση ενός αντιδραστήρα των ΗΠΑ στο Three Mile Island το 1979, περίπου 200.000 Γερμανοί βγήκαν στους δρόμους στο Αννόβερο και τη Βόννη για να διαδηλώσουν κατά της χρήσης πυρηνικής ενέργειας.
Το αντιπυρηνικό κίνημα παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό σποραδικό και ανοργάνωτο μέχρι το 1980.
Στις 13 Ιανουαρίου 1980, ένα νέο πολιτικό κόμμα, οι Πράσινοι, έκανε την εμφάνιση του.
Οι Πράσινοι προέκυψαν από ένα κύμα νέων κοινωνικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένου του περιβαλλοντισμού και της πυρηνικής ενέργειας.
Ξαφνικά, το αντιπυρηνικό κίνημα είχε μέσο έκφρασης.
Από την ίδρυση του κόμματος, οι Πράσινοι ανησυχούσαν για την άμεση διακοπή της κατασκευής και λειτουργίας όλων των πυρηνικών σταθμών.
Ως εναλλακτική λύση, έχουν προωθήσει μια στροφή προς μη πυρηνικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια.
Το 1986, μεγάλα τμήματα της Γερμανίας καλύφθηκαν με ραδιενεργό μόλυνση από την καταστροφή του Τσερνομπίλ, πυροδοτώντας εκτεταμένη υστερία.
Διαδηλώσεις κατά των πυρηνικών ξέσπασαν σε όλη τη χώρα και το Κόμμα των Πρασίνων ζήτησε «την άμεση διακοπή λειτουργίας όλων των πυρηνικών εγκαταστάσεων».
Η υποστήριξη για αυτό το νέο κόμμα αυξήθηκε στον απόηχο του Τσερνομπίλ και οι Πράσινοι αύξησαν το μερίδιό τους στις ψήφους στο 8,3% στις ομοσπονδιακές εκλογές του 1987.
Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου έχουμε δικομματικό σύστημα, το γερμανικό νομοθετικό σώμα είναι πολυκομματικό σύστημα.
Το 2021, για παράδειγμα, επτά κόμματα έλεγχαν τουλάχιστον το 5% της εκλογικής δύναμης και των εδρών του κοινοβουλίου. Δεδομένης αυτής της δομής, το μερίδιο ψήφων 8% των Πρασίνων το 1987 ήταν σημαντικό.
Μετά την καταστροφή του Τσερνόμπιλ, οι Πράσινοι έγιναν πιο ριζοσπαστικοί και αρνήθηκαν να συμβιβαστούν στο πυρηνικό ζήτημα.
Φοβούμενοι τις αντιδράσεις του κοινού, οι πολιτικοί από όλα τα κόμματα άρχισαν να τονίζουν ότι τα πυρηνικά ήταν μια «παροδική τεχνολογία», αλλά όχι το μέλλον.
Μετά το 1989, δεν κατασκευάστηκαν νέοι εμπορικοί πυρηνικοί σταθμοί στη Γερμανία.
Το 1998, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD) και οι Πράσινοι ηγήθηκαν του έθνους ως κοινός συνασπισμός.
Ο Gerhard Schröder, αρχηγός του SPD, εξελέγη Καγκελάριος.
Στην πρώτη του θητεία, η κυβέρνηση του Gerhard Schröder αποφάσισε να καταργήσει σταδιακά την πυρηνική ενέργεια και αντ' αυτού να διπλασιάσει τη χρηματοδότηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Αυτό το σχέδιο σταδιακής κατάργησης, γνωστό ως «πυρηνική συναίνεση», περιόρισε τη διάρκεια ζωής όλων των πυρηνικών σταθμών στα 32 χρόνια.
Σε κάθε εργοστάσιο κατανεμήθηκε μια ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που θα μπορούσε να παράγει πριν κλείσει, με τελικό στόχο τη διακοπή λειτουργίας όλων των πυρηνικών σταθμών έως το 2022.
Τα αποτελέσματα μετά από 20 χρόνια;
Η Γερμανία σίγουρα κατάφερε να μειώσει την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας.
Ωστόσο, απέχει πολύ από μια πράσινη ουτοπία.
Το πράσινο κίνημα παίρνει το μεγαλύτερο μέρος του ηλεκτρισμού του από… κάρβουνο.
Αποδεικνύεται ότι ο άνθρακας δεν είναι η πιο φιλική προς το περιβάλλον πηγή καυσίμου!
Στην πραγματικότητα είναι 273 φορές πιο επιβλαβής από την πυρηνική ενέργεια.
Συναρπαστικά πράγματα;
Τώρα προς τιμή της Γερμανίας, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά επεκτείνοντας την αιολική και ηλιακή ενέργεια, αυξάνοντάς την από λιγότερο από 1% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας το 2000 σε περισσότερο από 31% το 2020. Αλλά αυτό δεν απαντά στο ερώτημα:
Γιατί η μείωση της πυρηνικής ενέργειας;
Σύμφωνα με το Our World in Data , η πυρηνική ενέργεια είναι η καθαρότερη διαθέσιμη μορφή ενέργειας.
Είναι επίσης 351 φορές πιο ασφαλής από τον άνθρακα, με μόνες εξαιρέσεις το Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα.
Η απομάκρυνση από την πυρηνική ενέργεια έχει ελάχιστη σχέση με τους κινδύνους των πυρηνικών αντιδραστήρων, ούτε με τη βιωσιμότητα άλλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Έχει να κάνει πολύ με το φυσικό αέριο.
Στο επίκεντρο το φυσικό αέριο
Παρατηρήστε ότι το φυσικό αέριο εκτινάχθηκε από το 9% στο 17% της γερμανικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το 2000. Ενώ η Γερμανία ήταν απασχολημένη με τη μείωση της πυρηνικής παραγωγής της, οι εναλλακτικές μορφές ανανεώσιμης ενέργειας δεν μπορούσαν να καλύψουν το συνολικό έλλειμμα παραγωγής ενέργειας.
Το φυσικό αέριο εξακολουθεί να παράγει 150 φορές περισσότερες εκπομπές από την πυρηνική ενέργεια, αλλά είναι πιο καθαρό από τον άνθρακα και το πετρέλαιο.
Έχοντας ήδη δεσμευτεί στη σταδιακή κατάργηση των πυρηνικών, η Γερμανία στράφηκε στο φυσικό αέριο για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες.
Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα:
Η Γερμανία παράγει ελάχιστο φυσικό αέριο.
Ωστόσο, ο αποξενωμένος σήμερα γείτονας της Ευρώπης στα ανατολικά, η Ρωσία, τυγχάνει να παράγει το δεύτερο περισσότερο φυσικό αέριο στον κόσμο.
Έτσι, η Γερμανία αύξησε τις εισαγωγές της από την Ρωσία.
Πόσο αέριο εισάγει η Γερμανία από τη Ρωσία;
Πολύ.
Το υπουργείο Οικονομίας και Κλίματος της Γερμανίας δήλωσε ότι το 2022, το 55% των εισαγωγών φυσικού αερίου προέρχονταν από τη Ρωσία, το 30% από τη Νορβηγία και το 13% από την Ολλανδία.
Μέρος του λόγου που η Γερμανία εξαρτάται τόσο από το ρωσικό αέριο είναι ότι δεν διαθέτει δικούς της τερματικούς σταθμούς εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), που σημαίνει ότι όλο το αέριο της πρέπει να διέρχεται μέσω αγωγών.
Ο αγωγός Nord Stream 1, που ανήκει και λειτουργεί από τον ρωσικό γίγαντα φυσικού αερίου Gazprom, μπορεί να μεταφέρει έως και 55 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στη Γερμανία κάθε χρόνο και ο πρόσφατα ολοκληρωμένος αγωγός Nord Stream 2 θα είχε διπλασιάσει αυτή τη χωρητικότητα στα 110 δισεκ. κυβικά μέτρα.
Ωστόσο, ως απάντηση στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Γερμανία δεν έχει πιστοποιήσει τον Nord Stream 2.
Η Γερμανία σχεδιάζει τώρα να κατασκευάσει δύο τερματικούς σταθμούς εισαγωγής για να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία στο μέλλον, αλλά αυτό είναι ασήμαντο εμπρός στην κρίση εφοδιασμού που αντιμετωπίζει τώρα η Γερμανία.
Η Γερμανία έκλεισε την πυρηνική ενέργεια, την καθαρότερη διαθέσιμη μορφή ενέργειας, και σχεδίασε να την αντικαταστήσει με άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Όταν η ζήτηση δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στράφηκε στο φυσικό αέριο, μια πολύ πιο βρώμικη μορφή ενέργειας.
Η Γερμανία δεν διαθέτει τερματικούς σταθμούς εισαγωγής LNG, γεγονός που την καθιστά εξαρτημένη από αγωγούς.
Η Ρωσία έχει το δίκτυο αγωγών υψηλότερης χωρητικότητας προς τη Γερμανία.
Υπάρχει και άλλο ζήτημα στο ενεργειακό πρόβλημα της Γερμανίας
Ενώ η Γερμανία μείωσε την εξάρτησή της από τον άνθρακα κατά 50% από το 2000, ο άνθρακας εξακολουθεί να είναι η κύρια πηγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Υπάρχουν δύο είδη άνθρακα που χρησιμοποιούνται για ενέργεια: ο λιθάνθρακας και ο καφές άνθρακας.
Ο σκληρός άνθρακας είναι γνωστός ως κακός για το περιβάλλον και η Γερμανία έχει τερματίσει κάθε εγχώρια εξόρυξη αυτού του προϊόντος.
Ωστόσο, ενώ το 16,9% της ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας παράγεται από το «καθαρότερο» καφέ άνθρακα, το 7,4% του δικτύου της χώρας εξακολουθεί να τροφοδοτείται από λιθάνθρακα. Ένα προϊόν που δεν παράγει πλέον εγχώρια.
Έτσι η Γερμανία εισάγει πλέον το 100% του λιθάνθρακα της, που συμβάλλει στο 7,4% της ηλεκτρικής της ενέργειας.
Και από ποιον εισάγει η Γερμανία το 45% του λιθάνθρακα της;
Από την Ρωσία.
Έτσι, η Γερμανία, που «ηγείται» της κλιματικής αλλαγής, έχει διακόψει την πιο πράσινη πηγή ενέργειας της.
Η Γερμανία εξαρτάται πλέον από τη Ρωσία, μια χώρα που δεν δίνει δεκάρα για την κλιματική αλλαγή, γιατί δύο από τις κύριες πηγές ενέργειας έχουν μεγάλες συνέπειες για το περιβάλλον.
Ας γυρίσουμε πίσω στον Καγκελάριο της Γερμανίας το 2000.
Από το 2017, ο Gerhard Schröder, ο άνθρωπος που ηγήθηκε της πολιτικής για το κλείσιμο της πυρηνικής ενέργειας στο όνομα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, είναι πρόεδρος της ρωσικής εταιρείας ενέργειας Rosneft.
Τον Φεβρουάριο του 2022, λίγες εβδομάδες πριν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, ο Gerhard Schröder, ο άνθρωπος που ηγήθηκε της πολιτικής για το κλείσιμο της πυρηνικής ενέργειας στο όνομα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο της Gazprom, της ρωσικής κρατικής πολυεθνικής εταιρείας ενέργειας που σημείωσε 120 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα το 2019.
Η ίδια η Gazprom ελέγχει τους αγωγούς Nord Stream.
Ο Gerhard Schröder ήταν επίσης ο άνθρωπος που ενέκρινε την κατασκευή αυτού του αγωγού Nord Stream το 2005!
Πραγματικά δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Gerhard Schröder βρέθηκε σε μια τόσο αξιοζήλευτη θέση στη ρωσική ενεργειακή βιομηχανία.
Άλλωστε, είναι επί χρόνια φίλος του Ρώσου προέδρου Putin, περνώντας αρκετά γενέθλια στην Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα.
Οι καλύτεροι φίλοι
Η Γερμανία, η πιο ισχυρή χώρα της ΕΕ, βρίσκεται πλέον στο έλεος της ρωσικής ενεργειακής πολιτικής.
Μαντέψτε ποιο προϊόν έχει μείνει βολικά εκτός κυρώσεων κατά της Ρωσίας ως απάντηση στην εισβολή της στην Ουκρανία;
Η ενέργεια.
Δεν υπάρχουν συμπτώσεις.
Γνωρίζαμε το 2014 ότι η Ρωσία ήταν πρόθυμη να επηρεάσει την εξωτερική ενεργειακή πολιτική.
Ο Anders Fogh Rasmussen, τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι είχε αξιόπιστες πληροφορίες ότι η Ρωσία συνεργάζεται με βρετανικές περιβαλλοντικές οργανώσεις που εργάζονται κατά του σχιστολιθικού αερίου.
Το Ηνωμένο Βασίλειο προχώρησε στην απαγόρευση του fracking το 2019.
Γιατί ο Putin να είναι κατά του σχιστόλιθου αερίου;
Ανησυχούσε για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του fracking;
Όχι.
Ήθελε η Ευρώπη να παραμείνει εξαρτημένη από το ρωσικό αέριο.
Η καλύτερη ιστορία κερδίζει
Είναι η πιο ειρωνική εξέλιξη, έτσι δεν είναι;
Η Ρωσία, μια χώρα που φαινομενικά είχε κολλήσει στην εποχή της εκβιομηχάνισης της βαριάς ρύπανσης της δεκαετίας του 1980, χρηματοδοτούσε ενεργά τα πράσινα κινήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Gerhard Schröder, ο γερμανός καγκελάριος που ηγήθηκε του «πράσινου κινήματος» στη χώρα του, ο οποίος είναι καλός φίλος με τον Putin και μέλος του διοικητικού συμβουλίου σε πολλές ρωσικές εταιρείες ενέργειας, έπαιξε καίριο ρόλο στην κατασκευή του δικτύου αγωγών από τη Ρωσία στη Γερμανία.
Αυτό συνέβη επειδή εμείς οι άνθρωποι δεν συγκινούμαστε από δεδομένα, στατιστικές και πιθανότητες.
Μας αναγκάζουν οι ιστορίες.
Θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στοιχεία ότι μηδέν Γερμανοί επηρεάστηκαν αρνητικά από την κατάρρευση του Τσερνομπίλ.
Μπορεί να αποδειχθεί ότι η ακτινοβολία που λαμβάνεται από τις περιηγήσεις στη ζώνη του Τσερνόμπιλ είναι μικρότερη από αυτή που λαμβάνει ένας επιβάτης σε πτήση από τη Νέα Υόρκη προς το Λονδίνο.
Ή θα μπορούσαν να σας βομβαρδίζουν με παραπληροφόρηση σχετικά με τα ραδιενεργά απόβλητα, να σας τρομοκρατήσουν με ιστορίες πυρηνικής δυσλειτουργίας σπέρνοντας σπόρους αμφιβολίας στο μυαλό του γενικού πληθυσμού, «Τι θα συμβεί αν η Φουκουσίμα συμβεί εδώ; ”
Θα μπορούσαν να παρουσιαστούν αποδείξεις ότι η ηλιακή και η αιολική ενέργεια δεν μπορούν να παράγουν αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσουν τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου.
Ο φόβος της πυρηνικής έκρηξης και οι υπαρξιακές απειλές που προκαλούνται από την υπερθέρμανση του πλανήτη, όσο τραβηγμένες κι αν είναι, κυριαρχούν στην κοινή γνώμη.
Οι ιστορίες είναι ο λόγος που οι Αμερικάνοι φοβούνται τα αεροπορικά δυστυχήματα, ένα γεγονός που συμβαίνει 1 στις 16 εκατομμύρια πτήσεις, αλλά δεν σκεφτόμαστε ούτε λεπτό για καρδιακές παθήσεις, μια κατάσταση που σκοτώνει 1 στους 4 από εμάς.
Οι ιστορίες εξαπλώθηκαν αστραπιαία, δημιουργώντας διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις.
Οι πιο δυνατές ιστορίες μπαίνουν σε κοινοβούλια και συνέδρια σε όλο τον κόσμο, αλλοιώνοντας τη δημόσια πολιτική.
Οι ιστορίες βοήθησαν το Κόμμα των Πρασίνων να θέσει εκτός νόμου την πυρηνική ενέργεια στη Γερμανία, παρά το γεγονός ότι ήταν η ασφαλέστερη και καθαρότερη μορφή ενέργειας στον κόσμο.
Οι ιστορίες οδήγησαν τα δυτικοευρωπαϊκά έθνη να θυσιάσουν την ενεργειακή ανεξαρτησία τώρα για να προστατευτούν από μια αόριστη πιθανή απειλή κάποια στιγμή στο μέλλον.
Οι ιστορίες έκαναν τη Ρωσία, τον σιωπηλό εχθρό της Δύσης για πενήντα χρόνια, τον πρωτογενή πάροχο ενέργειας της Ευρώπης.
Τα δύο μεγαλύτερα ψέματα που είπε ποτέ το πράσινο κίνημα ήταν ότι θα μπορούσαμε να εξαλείψουμε τα ορυκτά καύσιμα για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εν μία νυκτί, και ότι τα πυρηνικά δεν χρειαζόταν να είναι μέρος της λύσης.
Αλλά αυτά τα δύο ψέματα έχουν αποδειχθεί αρκετά προσοδοφόρα για ορισμένες ρωσικές ενεργειακές εταιρείες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών