Το μυστικό δόγμα των ΗΠΑ: Τρεις λόγοι για τους οποίους η CIA δεν θα διατάξει τη δολοφονία Putin - Η διαφορά με bin Laden, Fidel Castro

Ως πρώην αξιωματικός της Υπηρεσίας Αμυντικών Πληροφοριών που ειδικεύεται στη Ρωσία, συχνά με ρωτούν γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν απωθούν απλώς τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας είναι σαφώς κακός τύπος. Μέχρι στιγμής, στον βάρβαρο 10μηνο πόλεμο του εναντίον της Ουκρανίας, οι δυνάμεις του Πούτιν βομβάρδισαν μαιευτήρια, βασάνισαν πολίτες και απήγαγαν τα παιδιά τους, στέλνοντάς τα στη Ρωσία με τη βία. Οι πύραυλοί του έχουν σφυροκοπήσει ζωτικής σημασίας υποδομές, αφήνοντας τους Ουκρανούς χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή πόσιμο νερό εν μέσω παγετώνων του χειμώνα.
Η παράνομη εισβολή του οδήγησε επίσης σε παγκόσμια ενεργειακή κρίση και επιδείνωσε τον εκτοξευόμενο πληθωρισμό σε ολόκληρη τη Δύση. Οι ηγέτες των ΗΠΑ παρακολουθούν νευρικά τη σύγκρουση, ανησυχώντας ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο .
Για πολλούς, η απαλλαγή από τον Putin φαίνεται εύκολη λύση. Όμως, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν ένα δόγμα - αν και μυστικό - που επιτρέπει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, στοχευμένες δολοφονίες ξένων, η Ουάσιγκτον είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα διατάξει τη δολοφονία του ισχυρού άνδρα της Ρωσίας. Αυτοί είναι τρεις λόγοι σύμφωνα με την ίδια: 

Πρώτον, το Σύνταγμα των ΗΠΑ απαγορεύει τη χρήση θανατηφόρου βίας εκτός των ζωνών ένοπλων συγκρούσεων, εκτός εάν χρησιμοποιείται εναντίον ενός ατόμου που παρουσιάζει συγκεκριμένη, επικείμενη απειλή σοβαρής βλάβης στις Ηνωμένες Πολιτείες και συμμετέχει σε εχθροπραξίες κατά της πατρίδας  και μόνο ως έσχατη λύση. Ο Πούτιν δεν πληροί αυτή την απαίτηση.
Είναι αλήθεια ότι η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών έχει στοχοποιήσει ξένους ηγέτες  στο παρελθόν.
Στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, για παράδειγμα, η CIA διατήρησε ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα δολοφονίας κατά τρομοκρατικών στόχων υψηλής αξίας, όπως οι Διοικητές της Αλ Κάιντα.
Με εξουσιοδότηση από τον πρώην πρόεδρο George W. Bush, αυτή η μυστική αποστολή εκτελέστηκε από ιδιωτικές παραστρατιωτικές μισθοφορικές εταιρείες που απασχολούν πρώην στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων.
Από το 1945 έως τη δεκαετία του 1970 περίπου, η CIA διεξήγαγε μυστικές επιχειρήσεις με στόχο ξένους ηγέτες που θεωρούνταν απειλή για τις ΗΠΑ.


Μεταξύ των στόχων ήταν ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο, ο πρώτος πρωθυπουργός του Κονγκό, ο Πατρίς Λουμούμπα, ο Δομινικανός δικτάτορας Ραφαέλ Τρουχίλο, ο Πρόεδρος Σουκάρνο της Ινδονησίας και ο Πρόεδρος Νγκο Ντιν Ντιέμ του Νοτίου Βιετνάμ.
Θανατηφόροι ιοί, εκρηκτικά πούρα και άλλες τακτικές τύπου κατασκοπευτικού θρίλερ χρησιμοποιήθηκαν όλα.
Γύρω στο 1954, η CIA είχε 58 ονόματα στη λίστα «Α» με αυτούς που θα δολοφονηθούν, ως μέρος του κρυφού προγράμματος 2,7 εκατομμυρίων δολαρίων με την κωδική ονομασία "PB SUCCESS", με στόχο την ανατροπή του προέδρου της Γουατεμάλας Jacobo Arbentz.
Όμως, μετά το εκτελεστικό διάταγμα του Προέδρου Τζέραλντ Φορντ το 1976 που απαγόρευε τις πολιτικές δολοφονίες από υπαλλήλους της κυβέρνησης των ΗΠΑ, η υπηρεσία "βγήκε" σε μεγάλο βαθμό από αυτή τη βρώμικη επιχείρηση.
Ένα χρόνο πριν, μια έκθεση 89 σελίδων με τίτλο «Σύνοψη Γεγονότων – Διερεύνηση εμπλοκής της CIA σε σχέδια δολοφονίας ξένων ηγετών» αφαιρέθηκε από τα Εθνικά Αρχεία.
Δεύτερον, ακόμα κι αν η CIA είχε λάβει άδεια για μια τέτοια επιχείρηση, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εκτελεστεί. Ο Πούτιν και τα μέλη του στενού του κύκλου βρίσκονται υπό συνεχή προστασία από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας.
Ο ίδιος ο Πούτιν προστατεύεται από φρουρούς της Προεδρικής Υπηρεσίας Ασφαλείας ή «Άνθρωποι με τα Μαύρα». Η Εθνοφρουρά ή "Rosgvardia", είναι υπεύθυνη για την επιβίωση ολόκληρου του καθεστώτος του Πούτιν.
Η Rosgvardia, ένας ειδικός κλάδος που αποτελείται από επίλεκτους στρατιώτες με δεκαετίες υπηρεσίας στην ασφάλεια και την αντικατασκοπεία, διευθύνεται από τον Βίκτορ Ζολότοφ, στενό σύμμαχο του Πούτιν και συνάδελφο πρώην πράκτορα της KGB.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Ζολότοφ υπηρέτησε ως σωματοφύλακας του Ανατόλι Σόμπτσακ, τότε δημάρχου της Αγίας Πετρούπολης, του προέδρου Μπόρις Γέλτσιν και, φυσικά, του ίδιου του Πούτιν, ο οποίος ήταν τότε αντιδήμαρχος του Σόμπτσακ.Είναι απίθανο κάποιος, εκτός του πολύ μικρού στενού του κύκλου, να μπορεί να πλησιάσει τον Πούτιν.
Τρίτον, ως πράκτορας με δεκαετίες υπηρεσίας στην KGB ,μια από τις πιο βάναυσες υπηρεσίες πληροφοριών στον κόσμο, ο Πούτιν είναι πολύ προετοιμασμένος για απόπειρα κατά της ζωής του και πιθανότατα έχει καταστρώσει διάφορα σχέδια έκτακτης ανάγκης για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.


Ως μέρος μιας υποθετικής άσκησης τον Απρίλιο, σε εμένα και σε έναν επαγγελματία συνεργάτη μου, στρατιωτικό ψυχίατρο και ειδικό  πληροφοριών, παρουσιάστηκε και στους δύο η ερώτηση.
«Αν οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ "πλησίαζαν" τον Πούτιν, θα αυτοκτονούσε ή θα παραδιδόταν;«Ούτε το ένα ούτε το άλλο », απαντήσαμε και οι δύο.Ο συνάδελφός μου και εγώ εκτιμήσαμε ότι ο Πούτιν θα προσπαθούσε να φύγει, αντί να αυτοκτονήσει ή να συνθηκολογήσει. Ο αρχηγός κατασκόπων πιθανότατα έχει αναπτύξει πολλαπλά σενάρια για τη διαφυγή του και αν το σχέδιο Α δεν λειτουργήσει, θα εκτελούσε το Σχέδιο Β και μετά το Σχέδιο Γ.Με βάση το ψυχολογικό του προφίλ, ο Πούτιν είναι πιθανό να αντεπιτεθεί, αντί να τα παρατήσει. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση και η αλαζονεία του τον προδιαθέτουν να πιστέψει ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει τον οποιονδήποτε. Αν κινδύνευε η ζωή του, είναι πιθανό να βρει μια λύση που κανείς δεν είχε σκεφτεί πριν, επί τόπου.Ως κάποιος που έχει σχεδόν σίγουρα εξουσιοδοτήσει ο ίδιος αρκετές δολοφονίες, για να εξαλείψει τους επικριτές και τους πολιτικούς του αντιπάλους, ο Πούτιν σκέφτεται πάντα το μέλλον.Όπως είπε κάποτε, «Αν θέλεις να κερδίσεις, τότε πρέπει να παλεύεις μέχρι το τέλος σε κάθε αγώνα, σαν να ήταν η τελευταία και αποφασιστική μάχη. Πρέπει να υποθέσετε ότι δεν υπάρχει υποχώρηση».

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Παραπάνω αναλύθηκαν οι τρείς λόγοι για τους οποίους οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ δεν θα διατάξουν την δολοφονία του Ρώσου Προέδρου, απόπειρα που ούτως ή άλλως συγκεντρώνει  μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας.
Εκτίμησή μας είναι ότι ακόμη και αν υποθετικά κάτι τέτοιο γινόταν, υπήρχε τεράστιος κίνδυνος ο διάδοχός του στην εξουσία της χώρας να ήταν περισσότερο ακραίος και απρόβλεπτος από τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, κινούμενος μάλιστα υπό το πρίσμα της εκδίκησης για την δολοφονία του Πούτιν.Τέλος αν η απόπειρα γινόταν και αποτύγχανε, πράγμα σχεδόν βέβαιο, τότε ποιά θα ήταν η αντίδραση του Πούτιν; καταλήγει η πρώην αξιωματικός.