Η απογοήτευση των εργαζομένων που χάνουν αγοραστική δύναμη θα αποβεί τελικά σε βάρος των επιχειρήσεων
Η παγκόσμια οικονομία και οι χρηματοπιστωτικές αγορές βρίσκονται σε σταυροδρόμι.
Μετά από ένα χρόνο μάχης με τον υψηλό πληθωρισμό που οδήγησε τις κεντρικές τράπεζες να ξεκινήσουν την πιο επιθετική εκστρατεία σύσφιξης των επιτοκίων τους των τελευταίων δεκαετιών, ορισμένοι επενδυτές αρχίζουν να πιστεύουν στο σενάριαο της «ήπιας προσγείωσης» που σημαίνει ότι θα αποφευχθεί μια βαθειά ύφεση.
Από την άλλη μεριά όμως, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής προειδοποιούν ότι δεν έχουν τελειώσει ακόμη με τις αυξήσεις επιτοκίων και ότι αν κηρύξουμε πρόωρα τη νίκη κατά του πληθωρισμού, το κόστος για την οικονομία θα αυξηθεί.
Το Bloomberg ρώτησε τρεις εξέχοντες επενδυτές, που διαχειρίζονται συλλογικές επενδύσεις 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σχετικά με τον ποιο μεγάλο κίνδυνο βλέπουν να έρχεται σε πέντε έως δέκα χρόνια.
Να τι απάντησε ο Henry McVey, επικεφαλής επενδύσεων του αμερικανικού ομίλου Kohlberg Kravis Roberts (KKR), που είναι ένα από τα μεγαλύτερα private equity fund παγκοσμίως.
Πού είναι οι εργαζόμενοι;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, αυτό που έχει αλλάξει, αφορά την εργασία — και αυτό είναι μια παγκόσμια δήλωση.
Η αλλαγή ξεκινά απο την πανδημία του Covid.
Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να επιστρέψουν στο εργατικό δυναμικό και αυτό μάλλον έχει συμβεί πιο έντονα στις ΗΠΑ.
Αλλά ακόμη και σε χώρες όπως η Κίνα, είχαμε συρρίκνωση του πληθυσμού το 2022.
Αυτό έχει τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο για την κοινωνία, αλλά και για τις εταιρείες και για την αποτίμησή τους.
Εάν έχουμε λιγότερα άτομα στο εργατικό δυναμικό, πιθανότατα θα έχουμε περισσότερα κρατικα επιδόματα για εκείνους που είναι άνεργοι.
Αλλά υπάρχουν και πολλές ιστορίες επιτυχίας γύρω από την εργασία.
Πολλές χώρες, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, κάνουν πολύ περισσότερα για την επανεκπαίδευση των εργαζομένων.
Αυτό δεν έχει συμβεί στις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή ξοδεύουν για την εργασία το ένα έκτο από όσα ξοδεύει η Γερμανία και το ένα εικοστό από ξοδεύει η Δανία.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, οι καλύτερες οικονομίες, οι καλύτερες κοινωνίες είναι όταν οι άνθρωποι εργάζονται, απασχολούνται, φέρνουν λεφτά στο σπίτι και είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους.
Το ΑΕΠ είναι η αύξηση του εργατικού δυναμικού επί της παραγωγικότητας.
Στη δεκαετία του 2000, η αύξηση του εργατικού δυναμικού στις ΗΠΑ ήταν 1,2%.
Σήμερα είναι λιγότερο από 0,6%. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τεράστια πτώση.
Και έτσι, αν έχουμε μόνο δύο μεταβλητές που μπορείτε να ελέγξουμε, πρέπει να δώσουμε τεράστια έμφαση στην παραγωγικότητα.
Οι εργαζόμενοι αισθάνονται απογοητευμένοι
Τελικά, πάμε σε ένα κόσμο πιο αργής ανάπτυξης.
Είναι ένας κόσμος όπου έχουμε περισσότερες εντάσεις, όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται απογοητευμένοι και, τελικά, αυτό επιβαρύνει περισσότερο το κράτος και πιθανώς έχουμε και περισσότερη πολιτική αγωνία. Όλα αυτά έχουν τεράστιες συνέπειες.
Ο πιο άμεσος κίνδυνος δεν είναι η λαϊκή εξέγερση.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα εταιρικά κέρδη ξεπερνούν το ΑΕΠ.
Θα μπορούσαμε να εισέλθουμε σε μια φάση όπου τα εταιρικά κέρδη μένουν πίσω σε σχέση με το ΑΕΠ, εάν οι εταιρείες δεν καταλάβουν πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της εργασίας.
Γιατί τελικά η εργασία είναι η Νο 1 εισροή των επιχειρήσεων ως προς τα περιθώρια κόστους τους.
Έτσι, ακόμα κι αν έχουν έσοδα, αν δεν μπορούν να λειτουργούν σωστά με τα κόστη, δεν θα έχουν ελεύθερες ταμειακές ροές.
Χρειάζονται υψηλά επιτόκια ώστε οι πραγματικοί μισθοί να εμφανίζουν ξανά θετικές αυξήσεις
Προσπαθούμε να πέσει ο πληθωρισμός και οι πραγματικοί μισθοί να εμφανίσουν ξανά θετικές αυξήσεις ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να αγοράζουν περισσότερα βασικά καταναλωτικά αγαθά, να μπορούν να πληρώνουν περισσότερα για την εκπαίδευση, να μπορούν να κάνουν πράγματα που θέλουν για τις οικογένειές τους.
Αυτό δεν συμβαίνει παρότι οι μισθοί αυξάνονται με ρυθμό 5-6% ετησίως.
Η πτώση του πληθωρισμού θα επιτρέψει στις εταιρείες να έχουν μεγαλύτερη ορατότητα σχετικά με το τι πληρώνουν στους υπαλλήλους τους και να τους κρατούν στις θέσεις τους.
Αυτήν τη στιγμή, το κόστος αλλαγής είναι τεράστιο για τους εργοδότες, επειδή οι άνθρωποι αλλάζουν δουλειά με απίστευτες ταχύτητες.
Πρέπει να καταλήξουμε σε ένα σημείο όπου θα έχουμε τα επιτόκια λίγο υψηλότερα από ότι σήμερα και οι πραγματικοί μισθοί θα εμφανίζουν θετικές αυξήσεις.
Η πτώση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η μεγάλη ένταση που υπάρχει σήμερα δεν φεύγει.
www.bankingnews.gr
Μετά από ένα χρόνο μάχης με τον υψηλό πληθωρισμό που οδήγησε τις κεντρικές τράπεζες να ξεκινήσουν την πιο επιθετική εκστρατεία σύσφιξης των επιτοκίων τους των τελευταίων δεκαετιών, ορισμένοι επενδυτές αρχίζουν να πιστεύουν στο σενάριαο της «ήπιας προσγείωσης» που σημαίνει ότι θα αποφευχθεί μια βαθειά ύφεση.
Από την άλλη μεριά όμως, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής προειδοποιούν ότι δεν έχουν τελειώσει ακόμη με τις αυξήσεις επιτοκίων και ότι αν κηρύξουμε πρόωρα τη νίκη κατά του πληθωρισμού, το κόστος για την οικονομία θα αυξηθεί.
Το Bloomberg ρώτησε τρεις εξέχοντες επενδυτές, που διαχειρίζονται συλλογικές επενδύσεις 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σχετικά με τον ποιο μεγάλο κίνδυνο βλέπουν να έρχεται σε πέντε έως δέκα χρόνια.
Να τι απάντησε ο Henry McVey, επικεφαλής επενδύσεων του αμερικανικού ομίλου Kohlberg Kravis Roberts (KKR), που είναι ένα από τα μεγαλύτερα private equity fund παγκοσμίως.
Πού είναι οι εργαζόμενοι;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, αυτό που έχει αλλάξει, αφορά την εργασία — και αυτό είναι μια παγκόσμια δήλωση.
Η αλλαγή ξεκινά απο την πανδημία του Covid.
Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να επιστρέψουν στο εργατικό δυναμικό και αυτό μάλλον έχει συμβεί πιο έντονα στις ΗΠΑ.
Αλλά ακόμη και σε χώρες όπως η Κίνα, είχαμε συρρίκνωση του πληθυσμού το 2022.
Αυτό έχει τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο για την κοινωνία, αλλά και για τις εταιρείες και για την αποτίμησή τους.
Εάν έχουμε λιγότερα άτομα στο εργατικό δυναμικό, πιθανότατα θα έχουμε περισσότερα κρατικα επιδόματα για εκείνους που είναι άνεργοι.
Αλλά υπάρχουν και πολλές ιστορίες επιτυχίας γύρω από την εργασία.
Πολλές χώρες, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, κάνουν πολύ περισσότερα για την επανεκπαίδευση των εργαζομένων.
Αυτό δεν έχει συμβεί στις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή ξοδεύουν για την εργασία το ένα έκτο από όσα ξοδεύει η Γερμανία και το ένα εικοστό από ξοδεύει η Δανία.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, οι καλύτερες οικονομίες, οι καλύτερες κοινωνίες είναι όταν οι άνθρωποι εργάζονται, απασχολούνται, φέρνουν λεφτά στο σπίτι και είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους.
Το ΑΕΠ είναι η αύξηση του εργατικού δυναμικού επί της παραγωγικότητας.
Στη δεκαετία του 2000, η αύξηση του εργατικού δυναμικού στις ΗΠΑ ήταν 1,2%.
Σήμερα είναι λιγότερο από 0,6%. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τεράστια πτώση.
Και έτσι, αν έχουμε μόνο δύο μεταβλητές που μπορείτε να ελέγξουμε, πρέπει να δώσουμε τεράστια έμφαση στην παραγωγικότητα.
Οι εργαζόμενοι αισθάνονται απογοητευμένοι
Τελικά, πάμε σε ένα κόσμο πιο αργής ανάπτυξης.
Είναι ένας κόσμος όπου έχουμε περισσότερες εντάσεις, όπου οι εργαζόμενοι αισθάνονται απογοητευμένοι και, τελικά, αυτό επιβαρύνει περισσότερο το κράτος και πιθανώς έχουμε και περισσότερη πολιτική αγωνία. Όλα αυτά έχουν τεράστιες συνέπειες.
Ο πιο άμεσος κίνδυνος δεν είναι η λαϊκή εξέγερση.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα εταιρικά κέρδη ξεπερνούν το ΑΕΠ.
Θα μπορούσαμε να εισέλθουμε σε μια φάση όπου τα εταιρικά κέρδη μένουν πίσω σε σχέση με το ΑΕΠ, εάν οι εταιρείες δεν καταλάβουν πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της εργασίας.
Γιατί τελικά η εργασία είναι η Νο 1 εισροή των επιχειρήσεων ως προς τα περιθώρια κόστους τους.
Έτσι, ακόμα κι αν έχουν έσοδα, αν δεν μπορούν να λειτουργούν σωστά με τα κόστη, δεν θα έχουν ελεύθερες ταμειακές ροές.
Χρειάζονται υψηλά επιτόκια ώστε οι πραγματικοί μισθοί να εμφανίζουν ξανά θετικές αυξήσεις
Προσπαθούμε να πέσει ο πληθωρισμός και οι πραγματικοί μισθοί να εμφανίσουν ξανά θετικές αυξήσεις ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να αγοράζουν περισσότερα βασικά καταναλωτικά αγαθά, να μπορούν να πληρώνουν περισσότερα για την εκπαίδευση, να μπορούν να κάνουν πράγματα που θέλουν για τις οικογένειές τους.
Αυτό δεν συμβαίνει παρότι οι μισθοί αυξάνονται με ρυθμό 5-6% ετησίως.
Η πτώση του πληθωρισμού θα επιτρέψει στις εταιρείες να έχουν μεγαλύτερη ορατότητα σχετικά με το τι πληρώνουν στους υπαλλήλους τους και να τους κρατούν στις θέσεις τους.
Αυτήν τη στιγμή, το κόστος αλλαγής είναι τεράστιο για τους εργοδότες, επειδή οι άνθρωποι αλλάζουν δουλειά με απίστευτες ταχύτητες.
Πρέπει να καταλήξουμε σε ένα σημείο όπου θα έχουμε τα επιτόκια λίγο υψηλότερα από ότι σήμερα και οι πραγματικοί μισθοί θα εμφανίζουν θετικές αυξήσεις.
Η πτώση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η μεγάλη ένταση που υπάρχει σήμερα δεν φεύγει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών