Γεωπολιτικά μαθήματα στη Σερβία: Πώς κάθε πολιτική κατευνασμού της Δύσης οδηγεί τελικά στη συνθηκολόγηση και τη συντριβή

Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, η Δύση ασκεί μία άνευ προηγουμένου πίεση στη Σερβία.
Έχει επενδύσει τεράστιους πόρους για να κατακερματίσει και να μειώσει τον σερβικό εθνικό χώρο σε ένα μόνο κλάσμα αυτού που ήταν μόλις πριν από 30 χρόνια.
Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της υποστήριξης διαφόρων τρομοκρατικών ομάδων και της δημιουργίας των αντίστοιχων καθεστώτων τους σε περιοχές που ελέγχονταν προηγουμένως από τη Σερβία.
Αυτές οι υποτελείς οντότητες θα διενεργούσαν στη συνέχεια εθνοκάθαρση γηγενών Σέρβων από την περιοχή, δημιουργώντας τις αντίστοιχες πλειοψηφίες τους σε ορισμένες περιοχές, οι οποίες μετά θα ενσωματώνονταν από τους εν λόγω υποτελείς του ΝΑΤΟ ή θα μετατρεπόταν σε νέα κράτη και κρατίδια αποσπώντας τα από τη Σερβία, γράφει σε ανάλυσή του ο γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.

Ο πόλεμος του 1999

Ένα εξέχον παράδειγμα αυτού είναι η κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων, την οποία το ΝΑΤΟ πήρε δια της βίας με τον βρώμικο πόλεμο του 1999.
Τώρα μετά από πάνω δύο δεκαετίες τρομοκρατικών ενεργειών από το ΝΑΤΟ η ΕΕ πιέζει για την τελική λύση που θα είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της κυριαρχίας της Σερβίας.
Μήνες τρομερής πίεσης από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ έχουν ωθήσει το Βελιγράδι στο χείλος του γκρεμού.
Οι προηγουμένως καλυμμένες απειλές από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον έχουν γίνει όσο πιο άμεσες θα μπορούσαν να είναι, ιδιαίτερα από την έναρξη της αντεπίθεσης της Ρωσίας κατά της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Η συνεχής άρνηση της Σερβίας να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα θεωρείται τίποτα λιγότερο από αιρετική απόφαση στην πολιτική Δύση.

Ασφυκτική πίεση

Η μικρή χώρα είναι μάλλον μοναδική από αυτή την άποψη, καθώς εξακολουθεί να είναι η μόνη στην Ευρώπη που δεν τις έχει επιβάλει.
Το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής όξυνση της εχθρότητας της Δύσης προς τη Σερβία, η οποία τώρα αναγκάζεται να αποκηρύξει οριστικά τη γη της.
Το λεγόμενο γαλλογερμανικό σχέδιο, στα σκαριά εδώ και αρκετούς μήνες, σημαίνει την de facto αναγνώριση του παράνομου «Κράτους του Κοσσυφοπεδίου».
Ένα από τα σημεία του αντιπροσωπεύει πιθανότατα την κορυφή της απόλυτης υποκρισίας και των διπλών μέτρων και σταθμών για τα οποία είναι γνωστή (ή μάλλον διαβόητη) η Δύση, υποστηρίζει ο Bosnic.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 3 ορίζει ότι «οι πλευρές… …επιβεβαιώνουν το απαραβίαστο… …των συνόρων που υπάρχουν μεταξύ τους και αναλαμβάνουν να σέβονται πλήρως την εδαφική ακεραιότητα ο ένας του άλλου».
Είναι μάλλον γελοίο να υποδηλώνει κανείς ότι την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας θα την «σεβαστούν» οι ίδιοι οι αυτονομιστές που στοχεύουν να πάρουν περίπου το 12% της γης της (αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ).
Ακόμη χειρότερα, η Σερβία είναι πλέον αναγκασμένη να «σεβαστεί την εδαφική ακεραιότητα» της παράνομης οντότητας που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, η οποία επί του παρόντος κατέχει τη νότια επαρχία της.

Η συνθηκολόγηση

Δυστυχώς, η σερβική κυβέρνηση προσπαθεί επίσης να παρακάμψει τη δυτική πίεση εγκρίνοντας αντιρωσικά ψηφίσματα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ελπίζοντας να μετριάσει την πίεση ΗΠΑ και ΕΕ.
Με αυτόν τον τρόπο, η σερβική κυβέρνηση πήγε ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού της σώματος, το οποίο είναι φιλορωσικό.
Για χρόνια, το Βελιγράδι προσπαθεί να διατηρήσει την (επίσημη) ουδετερότητά του αλλά καθώς η Δύση λειτουργεί υπό το πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας», αυτό θεωρείται ουσιαστικά «εχθρικό» και τώρα η σερβική κυβέρνηση αναγκάζεται να κάνει επιλογές που ουσιαστικά θα σημαίνουν πολιτική αυτοκτονία.
Κι όμως, ακόμη και οι προσπάθειες κατευνασμού της Δύσης είναι εντελώς μάταιες, καθώς η πίεση στη Σερβία και την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα συνεχίζεται αμείωτη.
Στην επέτειο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε «ένα μη δεσμευτικό ψήφισμα που καταδικάζει τη Ρωσία και «υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας».
Η Σερβία αναγκάστηκε να ψηφίσει υπέρ, πράγμα που σημαίνει ότι το Βελιγράδι υποστηρίζει επίσημα την εδαφική ακεραιότητα του παράνομου νεοναζιστικού καθεστώτος στο Κίεβο, αλλά παραβιάζει τη δική της «σεβόμενη» την «εδαφική ακεραιότητα» της οντότητας του Κοσόβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ.

Συρρίκνωση και εξαφάνιση

Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, το κάνει ενώ τάσσεται στο πλευρό της Δύσης, της μεγαλύτερης απειλής για την ίδια της την ύπαρξη, ενάντια στη Ρωσία, τον μοναδικό αληθινό σύμμαχό της στη διεθνή σκηνή.
Η ασυμφωνία σε αυτή την περίπτωση δεν είναι σχεδόν συγκρίσιμη με οποιαδήποτε άλλη γεωπολιτική κατάσταση πουθενά στον κόσμο.
Η Σερβία είναι ένα τέλειο παράδειγμα ότι ο κατευνασμός όχι μόνο θα αποτύχει να παράγει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά και θα γυρίσει μπούμερανγκ.
Παρά τις περισσότερες από δύο δεκαετίες αποδοχής όλων των προτάσεων της Δύσης, οι εκβιασμοί συνεχίζονται.
Το επόμενο βήμα είναι εξαιρετικά πιθανό να είναι ο τερματισμός της Σερβικής Δημοκρατίας, η οποία ενσωματώθηκε δυναμικά στην «ανεξάρτητη» Βοσνία-Ερζεγοβίνη πριν από σχεδόν 30 χρόνια.

Επικίνδυνη φαντασίωση και υποτέλεια

Αμέσως μετά, το ζήτημα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας θα παρουσιαστεί σίγουρα ως «ζωτικό» για το «ευρωατλαντικό μέλλον» του Βελιγραδίου.
Και όμως, ακόμα κι αν η Σερβία το αποδεχθεί αυτό, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα απαιτήσουν σίγουρα μεγαλύτερη υποτέλεια, συμπεριλαμβανομένων πιθανών κυρώσεων κατά της Κίνας, μιας άλλης παγκόσμιας δύναμης με την οποία η Σερβία έχει καλές σχέσεις.
Δυστυχώς, η Σερβία είναι ένα τέλειο παράδειγμα του πώς κάθε προσπάθεια διατήρησης της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, ενώ προσπαθεί κανείς να κατευνάσει την πολιτική Δύση δεν είναι μόνο παράλογη, αλλά και μια επικίνδυνη φαντασίωση που θα καταλήγει πάντα σε απόλυτη καταστροφή για όποιον την επιχειρεί.
Η πραγματική κυριαρχία και ανεξαρτησία μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με την πλήρη διάλυση της Δύσης και την εμφάνιση της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης που θα διασφάλιζε ότι η νεοαποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός θα νικηθούν μια για πάντα. Δυστυχώς, υπάρχει μόνο ένας γνωστός τρόπος για να επιτευχθεί αυτό.

www.bankingnews.gr