Μήλο της έρδος της μέταλλα και ορυκτά
Νέα "πύρινα" μέτωπα υποσκάπτονται σε τρία σημεία του πλανήτη με τους γεωπολιτικούς κινδύνους να γίνονται επικινδυνότεροι και ανεξέλεγκτοι.
Κυοφορούνται μεγάλες ανατροπές, που δεν φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού απόρροια της μετάβασης του πλανήτη στην πράσινη οικονομία.
Το μήλο της έριδος είναι τα μέταλλα και τα ορυκτά και το διεκδικούν σήμερα η Κίνα, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Νότια Αφρική και η Ρωσία.
Η πράσινη οικονομία –μία οικονομία που υπάρχει μόνο στα χαρτιά της ΕΕ, αλλά δεν πιστοποιείται- ανάβει τα πράσινο φως για πολέμους ακόμα και μέσα στην Ευρώπη.
Zωτικής σημασίας για την πράσινη μετάβαση αποτελούν τα μέταλλα και τα ορυκτά όπως το λίθιο, το κοβάλτιο και το νικέλιο, καθώς σήμερα και περισσότερο στο μέλλον θα χρησιμοποιούνται για τα πάντα: από τα ηλεκτρικά οχήματα έως και ανεμογεννήτριες.
Η αγορά σε μέγεθος έχει διπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια, φθάνοντας τα 320 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022, ενώ αναμένεται τουλάχιστον να διπλασιαστεί έως το 2040, λόγω της αύξησης της ζήτησης πχ για αποθήκευση μπαταριών, καθώς και παραγωγή ενέργειας χαμηλών εκπομπών κτλ.
Ωστόσο, ο ανταγωνισμός για κρίσιμες πρώτες ύλες και η συγκέντρωσή μεταξύ ενός μικρού αριθμού χωρών μπορεί να γεννήσει νέους γεωπολιτικούς κινδύνους, αλλά και να ευνοήσει τις συνθήκες για την δημιουργία καρτέλ, σύμφωνα με τους αναλυτές της Allianz.
Τι και πόσο ελέγχουν οι κυρίαρχες χώρες, πώς θα χειραγωγήσουν τις τιμές
Η Κίνα κυριαρχεί στον τομέα των κρίσιμων πρώτων υλών, ελέγχοντας το 91% της αγοράς του μαγνησίου και το 76% των προμηθειών μετάλλου πυριτίου παγκοσμίως.
Ομοίως, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό κατέχει πάνω από το 60% της παγκόσμιας αγοράς κοβαλτίου, ενώ η Νότια Αφρική κατέχει μερίδιο 71% για την πλατίνα και η Ρωσία το 40% του παλλαδίου.
Εάν αυτές οι πλούσιες σε ορυκτά χώρες αποφασίσουν να σχηματίσουν μία Ενωση Χωρών Εξαγωγής Μετάλλων, θα μπορέσουν να χειραγωγήσουν τις τιμές και να διαταράξουν τις ισορροπίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης (μειώνοντας την προσφορά) στο διεθνές εμπόριο.
Αυτόματα θα θέσουν σε τροχιά κινδύνων τις χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας.
Η χειραγώγηση των τιμών και ο έλεγχος της προσφοράς στην αγορά των μετάλλων και των ορυκτών δύναται να οδηγήσουν την Ευρώπη σε εμπορικούς πολέμους μεταξύ των τρίτων χωρών.
Πρασινάδες μόνο στα χαρτιά της ΕΕ, στην πράξη οι στόχοι της ΕΕ θέτουν σε κίνδυνο της Ευρώπη
Η νομοθεσία της Ευρώπης περί πράσινης μετάβασης δεν αρκεί και δεν προστατεύει, σημειώνει η Allianz.
Η διασφάλιση του σταθερού εφοδιασμού κρίσιμων πρώτων υλών και η και ανεξαρτησία μέσω διαφοροποίησης είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη, προσθέτει.
Ο νόμος CRM βάζει στόχο 10% για προμήθεια αυτών των υλών από την ΕΕ, αλλά τα επτά από τα 18 υλικά που αναφέρονται δεν πληρούν την απαίτηση στο στάδιο της εξόρυξης (αντιμόνιο, βορικό, μαγγάνιο, φυσικός γραφίτης, ταντάλιο και τιτάνιο).
Ο ‘μύλος’ της εξάρτησης και οι απαιτήσεις που δεν πληρούνται αλλά ‘ανακυκλώνονται’ με ανακοινώσεις φιλόδοξων στόχων
Τούτων λεχθέντων, η ΕΕ27 εξαρτάται από τις τρίτες χώρες.
Συγκεκριμένα πάνω από 94% των πρώτων υλών εισάγονται.
Επιπλέον, 21 από τα 24 υλικά δεν πληρούν την απαίτηση ότι τουλάχιστον το 40% της ετήσιας κατανάλωσης στην ΕΕ των 27 πρέπει να προέρχεται από διύλιση εντός ΕΕ.
Τα μερίδια προμήθειας τρίτων χωρών της ΕΕ κυμαίνονται από 61% για το αλουμίνιο έως 100% για τον βαρύτη, το βηρύλλιο ή το νιόβιο.
Ο νόμος CRM στοχεύει επίσης στην κάλυψη τουλάχιστον του 15% της ετήσιας κατανάλωσης μέσω της ανακύκλωσης.
Ωστόσο, από τις 16 στρατηγικές πρώτες ύλες, μόνο τέσσερις επιτυγχάνουν τον στόχο. Τα μισά από τα υπόλοιπα 12 δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν τον στόχο, καθώς είτε καταναλώνονται είτε μετατρέπονται μέσω βιομηχανικής διαδικασίας, ή απλά δεν υπάρχουν σημαντικές ποσότητες σκραπ.
Χάνει αέρα το σωσίβιο προστασίας
Η Ευρώπη δεν βαδίζει σωστά.
Για να ενισχυθεί η ανεξαρτησία της , η ΕΕ θα πρέπει να υποστηρίξει ένα ευνοϊκό περιβάλλον εμπορικής πολιτικής και να διαφοροποιήσει τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού μέσω στρατηγικών εταιρικών σχέσεων με χώρες πλούσιες σε πόρους.
Θα πρέπει επίσης να επικεντρωθεί σε βιώσιμες πρακτικές εξόρυξης, να γίνουν ο κρίσιμος μέτοχος των πρωτοπόρων της βιομηχανίας και να ενισχυθεί η ανακύκλωση.
Ελενα Ερμείδου
www.bankingnews.gr
Κυοφορούνται μεγάλες ανατροπές, που δεν φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού απόρροια της μετάβασης του πλανήτη στην πράσινη οικονομία.
Το μήλο της έριδος είναι τα μέταλλα και τα ορυκτά και το διεκδικούν σήμερα η Κίνα, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Νότια Αφρική και η Ρωσία.
Η πράσινη οικονομία –μία οικονομία που υπάρχει μόνο στα χαρτιά της ΕΕ, αλλά δεν πιστοποιείται- ανάβει τα πράσινο φως για πολέμους ακόμα και μέσα στην Ευρώπη.
Zωτικής σημασίας για την πράσινη μετάβαση αποτελούν τα μέταλλα και τα ορυκτά όπως το λίθιο, το κοβάλτιο και το νικέλιο, καθώς σήμερα και περισσότερο στο μέλλον θα χρησιμοποιούνται για τα πάντα: από τα ηλεκτρικά οχήματα έως και ανεμογεννήτριες.
Η αγορά σε μέγεθος έχει διπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια, φθάνοντας τα 320 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022, ενώ αναμένεται τουλάχιστον να διπλασιαστεί έως το 2040, λόγω της αύξησης της ζήτησης πχ για αποθήκευση μπαταριών, καθώς και παραγωγή ενέργειας χαμηλών εκπομπών κτλ.
Ωστόσο, ο ανταγωνισμός για κρίσιμες πρώτες ύλες και η συγκέντρωσή μεταξύ ενός μικρού αριθμού χωρών μπορεί να γεννήσει νέους γεωπολιτικούς κινδύνους, αλλά και να ευνοήσει τις συνθήκες για την δημιουργία καρτέλ, σύμφωνα με τους αναλυτές της Allianz.
Τι και πόσο ελέγχουν οι κυρίαρχες χώρες, πώς θα χειραγωγήσουν τις τιμές
Η Κίνα κυριαρχεί στον τομέα των κρίσιμων πρώτων υλών, ελέγχοντας το 91% της αγοράς του μαγνησίου και το 76% των προμηθειών μετάλλου πυριτίου παγκοσμίως.
Ομοίως, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό κατέχει πάνω από το 60% της παγκόσμιας αγοράς κοβαλτίου, ενώ η Νότια Αφρική κατέχει μερίδιο 71% για την πλατίνα και η Ρωσία το 40% του παλλαδίου.
Εάν αυτές οι πλούσιες σε ορυκτά χώρες αποφασίσουν να σχηματίσουν μία Ενωση Χωρών Εξαγωγής Μετάλλων, θα μπορέσουν να χειραγωγήσουν τις τιμές και να διαταράξουν τις ισορροπίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης (μειώνοντας την προσφορά) στο διεθνές εμπόριο.
Αυτόματα θα θέσουν σε τροχιά κινδύνων τις χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας.
Η χειραγώγηση των τιμών και ο έλεγχος της προσφοράς στην αγορά των μετάλλων και των ορυκτών δύναται να οδηγήσουν την Ευρώπη σε εμπορικούς πολέμους μεταξύ των τρίτων χωρών.
Πρασινάδες μόνο στα χαρτιά της ΕΕ, στην πράξη οι στόχοι της ΕΕ θέτουν σε κίνδυνο της Ευρώπη
Η νομοθεσία της Ευρώπης περί πράσινης μετάβασης δεν αρκεί και δεν προστατεύει, σημειώνει η Allianz.
Η διασφάλιση του σταθερού εφοδιασμού κρίσιμων πρώτων υλών και η και ανεξαρτησία μέσω διαφοροποίησης είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη, προσθέτει.
Ο νόμος CRM βάζει στόχο 10% για προμήθεια αυτών των υλών από την ΕΕ, αλλά τα επτά από τα 18 υλικά που αναφέρονται δεν πληρούν την απαίτηση στο στάδιο της εξόρυξης (αντιμόνιο, βορικό, μαγγάνιο, φυσικός γραφίτης, ταντάλιο και τιτάνιο).
Ο ‘μύλος’ της εξάρτησης και οι απαιτήσεις που δεν πληρούνται αλλά ‘ανακυκλώνονται’ με ανακοινώσεις φιλόδοξων στόχων
Τούτων λεχθέντων, η ΕΕ27 εξαρτάται από τις τρίτες χώρες.
Συγκεκριμένα πάνω από 94% των πρώτων υλών εισάγονται.
Επιπλέον, 21 από τα 24 υλικά δεν πληρούν την απαίτηση ότι τουλάχιστον το 40% της ετήσιας κατανάλωσης στην ΕΕ των 27 πρέπει να προέρχεται από διύλιση εντός ΕΕ.
Τα μερίδια προμήθειας τρίτων χωρών της ΕΕ κυμαίνονται από 61% για το αλουμίνιο έως 100% για τον βαρύτη, το βηρύλλιο ή το νιόβιο.
Ο νόμος CRM στοχεύει επίσης στην κάλυψη τουλάχιστον του 15% της ετήσιας κατανάλωσης μέσω της ανακύκλωσης.
Ωστόσο, από τις 16 στρατηγικές πρώτες ύλες, μόνο τέσσερις επιτυγχάνουν τον στόχο. Τα μισά από τα υπόλοιπα 12 δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν τον στόχο, καθώς είτε καταναλώνονται είτε μετατρέπονται μέσω βιομηχανικής διαδικασίας, ή απλά δεν υπάρχουν σημαντικές ποσότητες σκραπ.
Χάνει αέρα το σωσίβιο προστασίας
Η Ευρώπη δεν βαδίζει σωστά.
Για να ενισχυθεί η ανεξαρτησία της , η ΕΕ θα πρέπει να υποστηρίξει ένα ευνοϊκό περιβάλλον εμπορικής πολιτικής και να διαφοροποιήσει τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού μέσω στρατηγικών εταιρικών σχέσεων με χώρες πλούσιες σε πόρους.
Θα πρέπει επίσης να επικεντρωθεί σε βιώσιμες πρακτικές εξόρυξης, να γίνουν ο κρίσιμος μέτοχος των πρωτοπόρων της βιομηχανίας και να ενισχυθεί η ανακύκλωση.
Ελενα Ερμείδου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών